Drugsbeleid

Wij gaan het hebben over het drugsbeleid. Als eerst geven we wat informatie over de soorten drugs die er zijn. Daarna willen we wat vertellen over het drugsbeleid. Dan laten we een video zien en als laatst gaan we discussiëren.

Hasj en Weed

Hasj+weed zijn afkomstig van de Cannabis Sativa oftewel de hennepplant. Door de vrouwelijke bloemtoppen te drogen verkruimelen ze en ontstaat er Marihuana. De kleur daarvan is groen/bruin en wij noemen het ook wel wiet. Het hars van de plant kan tot blokken of plakken worden geperst en dan ontstaat er hasj. Hasj heeft een lichtbruine tot zwarte kleur. Hasj+weed vallen onder soft drugs.
Kweken van weedplanten is altijd strafbaar. In de praktijk is er echter geen actief opsporingsbeleid wanneer iemand voor eigen gebruik tot 5 planten kweekt.

Hasj en weed hebben verschillende effecten. Het versterkt de stemming waarin je verkeert. Je wordt "high" als je er vrolijker van wordt. "Stoned" ben je wanneer je armen en benen zwaar gaan aanvoelen. Het beïnvloed ook de waarneming. Je fantasie slaat op hol en je beleeft alles intenser. Je spieren verslappen, je mond wordt droog, de ogen worden rood, de pupillen verwijden en je hartslag gaat sneller.
Lichamelijk kan je er niet verslaafd aan raken. Dat houdt in dat je lichaam niet protesteert als je stopt met het gebruiken van hasj+weed. Het KAN wel voorkomen dat je je niet meer prettig voelt zonder. Dan ben je geestelijk verslaafd.
Een paar risico's van hasj+weed zijn:
- als je depressief bent, wordt het alleen maar versterkt. - het zorgt voor vermindering van je concentratie.
- het is kankerverwekkend. - het komt in moedermelk terecht en dat KAN schadelijke gevolgen hebben voor de baby.
Handel in hasj+weed is strafbaar. Verkoop in coffeeshops wordt echter niet met voorrang opgespoord, want in coffeeshops kom je minder snel in aanraking met harddrugs. In coffeeshops zijn harddrugs verboden en verder mag er geen reclame voor worden gemaakt en er mag niet meer dan 5gr. worden verkocht aan klanten die boven de 18 moeten zijn.

Tripmiddelen
Tripmiddelen veroorzaken onder andere hallucinaties. De natuur maakt tripmiddelen: ze zitten in de huid en urine van padden, in sommige paddestoelen en in sommige cactussoorten. Ook in sommige veelgebruikte kruiden zitten tripmiddelen, maar de hoeveelheid daarvan is zo klein dat hun effect niet te merken is. Daarnaast worden tripmiddelen in laboratoria gemaakt, zoals LSD een chemische stof die wordt gemaakt door een bepaalde schimmel. Bij paddestoelen, het meest gebruikte tripmiddel, is de werkzame stof psilocybine.
Tripmiddelen behoren onder harddrugs. Het produceren, verhandelen en bezitten van harddrugs is strafbaar. Maar het in bezit hebben van een kleine hoeveelheid wordt in de praktijk niet met voorrang opgespoord en vervolgt.

Tripmiddelen versterken bestaande emoties en veranderen de beleving van tijd en ruimte. De gebruiker krijgt hallucinaties: hij ziet en ervaart dingen die er niet zijn. Het is van te voren niet te voorspellen welke emoties de gebruiker zal ondergaan. Het hoeft dus niet af te hangen van de stemming die je op het moment van gebruik hebt. De effecten van tripmiddelen kunnen terugkomen, zonder dat er direct ervoor gebruikt is. Zo'n flashback kan zich maanden en zelfs jaren later nog voordoen. De lichamelijke effecten zijn niet zo groot.
Het lichaam went zeer snel aan LSD. Het nemen van een dosis vlak na de vorige heeft geen effect. De effecten komen pas weer na 3 a4 dagen. Het stoppen van LSD veroorzaakt geen ontwenningsverschijnselen. Het lichaam mist de drug dus niet. Algemeen gezien is de kans op lichamelijke of geestelijke verslaving dan ook te verwaarlozen. Dat geldt ook voor de andere, meestal minder sterke tripmiddelen.
Toch zijn tripmiddelen niet ongevaarlijk:
- je kunt er nare ervaringen mee opdoen. - een angstige ervaring kan nog vaak terug komen.
- zo'n flashback kan een paar uur duren - tripmiddelen veranderen het beoordelingsvermogen, wat gevaarlijke situaties kan veroorzaken. - ook deze drugs is aangetroffen in moedermelk.

Speed
Speed en pep zijn straatnamen voor wekaminen. Wekaminen zijn chemische stoffen die stimulerend werken op het centrale zenuwstelsel. Ook speed wordt tot harddrugs gerekend. Net zoals bij tripmiddelen is het produceren, verhandelen en bezitten van harddrugs verboden, maar het bezit van een kleine hoeveelheid speed wordt in de praktijk niet met voorrang opgespoord en vervolgd.
Het gaat bij het gebruik van speed om het oppeppend effect. Dat effect werkt zowel op lichaam als op geest. Door speed wordt vermoeidheid niet meer gevoeld en de eetlust verdwijnt, de bloeddruk gaat omhoog en de pols versnelt, de pupillen worden groter en de spieren spannen zich. Het geestelijke effect is dat de gebruiker tijdelijk actief, vrolijk, alert en zelfverzekerd is. Maar speed kan ook heel anders uitpakken, de gebruiker kan er prikkelbaar, onrustig en angstig door worden, met name als het aan het uiwerken is.
Bij regelmatig gebruik van speed moet steeds meer gebruikt worden om hetzelfde effect te voelen dit heet ook wel tolerantie. Bij het stoppen van het gebruik van speed ontstaan geen ontwenningsverschijnselen. Bij speed is er vooral sprake van geestelijk afhankelijk of te wel geestelijke verslaving. Mensen gaan denken dat ze niet goed functioneren zonder of geen plezier kunnen maken zonder het gevoel dat speed geeft. Lichamelijke effecten zijn wel dat er vermoeidheid optreed bij het stoppen van speed.

Wat zij de risico's bij het gebruik van speed?
- er bestaat dus het risico van geestelijke afhankelijkheid. - andere lichamelijke effecten die kunnen ontstaan behalve vermoeidheid zijn hartritmestoornissen, een hartinfarct en hersenbloedingen. - langdurig gebruik van speed kan tot volledige uitputting leiden. Het gebrek aan eetlust levert gewichtsverlies op. - door verminderde weerstand, gecombineerd met een tekort aan voedingsstoffen, kunnen nagels gaan brokkelen en tanden gaan loszitten of uitvallen. - zware gebruikers kunnen het gevoel krijgen dat er beestjes op of in de huis kruipen. - in combinatie met andere drugs kan speed heel gevaarlijk zijn.

Cocaïne
Cocaïne is een drug in de vorm van een wit, kristalachtig poeder. Het wordt gehaald uit de bladeren van de coca-plant, die in Zuid-Amerika groeit. Cocaïne is een harddrugs en het produceren, verhandelen en bezitten van harddrugs is strafbaar. Maar ook bij deze drugs wordt het in bezit hebben van een kleine hoeveelheid niet met voorrang opgespoord en vervolgd.
Cocaïne stimuleert het centrale zenuwstelsel, versnelt de hartslag en ademhaling en verhoogt de bloeddruk. Het uithoudingsvermogen wordt groter, hongergevoel en vermoeidheid verdwijnen. Pijn wordt minder snel voelbaar. De gebruiker wordt opgewekt en vrolijk en denkt de hele wereld aan te kunnen. Deze effecten doen zich voor als de gebruiker af en toe cocaïne gebruikt en niet te veel tegelijk. De effecten zijn binnen een half uur verdwenen. Zwaardere gebruikers worden vaak rusteloos en raken snel geïrriteerd. Cocaïne gebruik kan zich tot een probleem gaan ontikkelen, wanneer het moet dienen om een ander mens van de gebruiker te maken. Iemand met meer zelfvertrouwen bijvoorbeeld. Wie daar gevoelig voor is raakt sneller in de verleiding om het nog eens te doen. Cocaïne lijdt niet tot lichamelijke afhankelijkheid, maar wel tot geestelijke afhankelijkheid. Want als iemand vaker of meer gaat gebruiken, dan is dat vanwege de effecten die cocaïne op de persoonlijkheid heeft. De gebruiker neemt het dan om zichzelf op te peppen. Je raakt verslaafd omdat je op een gegeven moment bij elke onzekere situatie cocaïne gaat gebruiken. Bij vaker gebruik neemt de onzekerheid ook meer toe. Zodoende komt een gebruiker in een vicieuze cirkel terecht. De meeste gebruikers hebben het wel door, maar denken dat het hun niet overkomen zal. Er treed dus een schijn op dat je alles onder controle hebt.
Enkele risico's die verbonden zijn aan cocaïne gebruik: - wie regelmatig cocaïne gebruikt verliest de eetlust, vermagert en zodoende neemt de weerstand tegen infecties af. - zwaar gebruik kan leiden tot waanvoorstellingen die beangstigend zijn. - ook bij regelmatig cocaïne gebruik kan het gevoel ontstaan dat er beestjes op of in de huid zitten. - voordat het bij de gebruiker terecht komt is cocaïne vaak vermengd met andere stoffen. Die zijn meestal niet schadelijk, maar je krijgt niet waar je veel voor betaald.

Heroïne
Heroïne is te maken uit de papaver. Door de onrijpe zaadbol in te kerven en het vrijkomende melksap in te drogen, ontstaat ruwe opium. Uit die ruwe opium kan morfine worden gehaald. En uit die morfine kan via een chemische bewerking heroïne worden gemaakt. Heroïne kan grof wit poeder zijn, maar ook geel-bruine blokjes.
Ook het bezitten en verhandelen van heroïne is strafbaar, maar kleine hoeveelheden heroïne worden niet met voorrang opgespoord.
Bij het gebruik gaat de ademhaling en de hartslag langzamer, de lichaamstemperatuur gaat iets omlaag en de pupillen vernauwen zich sterk. In het begin kan de gebruiker last krijgen van braken, hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid en jeuk. Heroïne heeft een aangenaam effect voor de gebruiker: pijn, verdriet angst, honger en kou worden niet meer gevoeld. Je raakt er ontspannen van en de wereld om je heen doet er niet meer toe.

Lichamelijke afhankelijkheid ontstaat in vergelijking met andere middelen al vrij snel. Het lichaam went snel aan heroïne, zodat al gauw meer nodig is om hetzelfde effect te voelen. Als de gebruiker er mee stopt doen zich al snel ontwenningsverschijnselen voor. Hij/zij voelt zich ziek, transpireert, is klam en koud, buikkrampen en pijn in armen en benen. Deze klachten verdwijnen als er weer heroïne wordt gebruikt. Enkele andere risico's van heroïne zijn: - een overdosis lijdt al snel tot de dood. - er ontstaan snel ontstekingen en infecties door onhygiënisch spuiten. - pasgeboren babies van heroïnegebruikende vertonen ontwnningsverschijnselen.

Drugsbeleid:

Drugs is erg belastend voor de maatschappij. Iedereen heeft er mee te maken, ook jullie. Want je kan de dupe worden van een beroving door een drugsverslaafde die geld nodig heeft voor drugs. Ook drugstoerisme kan voor overlast zorgen.
Naast wij, de maatschappij, zijn de drugsverslaafden, het ministerie en de verslavingszorg ook betrokken bij het drugsprobleem. De maatschappij wilt voornamelijk van de overlast af die de drugsverslaafden geven. De drugsverslaafden willen drugs op welke manier dan ook. Dan is er nog de verslavingszorg die de drugsverslaafden willen helpen en tegelijk voor minder overlast proberen te zorgen. Het ministerie wil voorkomen dat meer jongeren aan de drugs gaan en ook de drugsoverlast beperken. Hiervoor is het drugsbeleid.
Het drugsbeleid bevat vele onderdelen, die onderdelen samen moeten er voor zorgen dat er in de maatschappij beter omgegaan gaat worden met drugs. Wij zullen de belangrijkste onderdelen van het drugsbeleid behandelen zodat het beter duidelijk wordt waar het drugsbeleid voor staat.

Ik ga wat vertellen over de preventie van het drugsgebruik:
De gezondheidsrisico's van het gebruik van drugs worden nog steeds onderschat en de gemiddelde leeftijd waarop jongeren cannabis gaan gebruiken daalt. Om deze ontwikkelingen tegen te gaan, geeft het ministerie van volksgezondheid, welzijn en sport voorlichting over de schadelijke effecten van cannabis-producten en zwaardere drugs. Daarnaast is er een gratis 06-informatienummer van het Nederlands Instituut voor Alcohol en Drugs. Deze voorlichting richt zich vooral op jongeren.

Aan de verslavingszorg wordt ook veel aandacht besteed:
De verslavingszorg wordt verzorgd door veel verschillende instanties. Momenteel wordt onderzocht hoe effectief de verschillende methoden van de verslavingszorg zijn. Zo bestaat er bijvoorbeeld het "keesje tippelbeleid". Dit houdt in dat mensen uit de verslavingszorg hoeren opvangt in tehuizen en ze daar harddrugs geven. Dit doen ze om te verkomen dat ze problemen op straat tegenkomen bij het kopen van drugs. En op deze manier kunnen ze de hoeveelheid drugsgebruik in de gate houden. Nog bekender is het methadonbeleid. Drugsverslaafden kunnen methadon verkrijgen als vervangend middel van heroïne. Ze moeten wel wat terug doe, zo moeten ze van andere drugs afblijven en ze mogen ook geen mensen meer beroven. De bedoeling is dat ze niet meer hoeven stelen om aan geld te komen voor heroïne.

Ook een belangrijk onderdeel van het drugsbeleid is de bestrijding van de internationale drugshandel en het drugstoerisme:

Nederland werkt aan de verbetering van de internationale samenwerking op dit gebied. Vooral de samenwerking met de Benelux-landen, Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië is hierbij van groot belang. Zij voeren een ander beleid dan wij hier in Nederland. Nederland is veel soepeler, want wij hebben een gedogenbeleid. Dat wil zeggen dat het in het bezit hebben van een kleine hoeveelheid drugs niet met voorrang wordt opgespoord en beoordeeld. Er wordt niet gezegd dat het legaal is, maar je zal er niet snel voor worden opgepakt. Dat is de reden dat veel drugstoerisme naar Nederland komt.

Ik vertel wat over de rol van de wetgeving in het drugsbeleid:
Er worden voorstellen ontwikkeld om de Opiumwet en de richtlijnen die daarop zijn gebaseerd aan te passen. Bijvoorbeeld: nu nog kan iemand maximaal 2 jaar gevangenisstraf krijgen voor de teelt wiet, er wordt nu voorgesteld om dat te verhogen naar maximaal 4 jaar. En ook voor de verkoop van drugs aan kwetsbare groepen zoals minderjarige scholieren zullen hogere straffen worden geëist.

Als laatst vertel ik wat over de vermindering van de drugsoverlast:
Dit is een gezamenlijk project van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en een aantal ministeries. Justitie wil veroordeelde drugsverslaafden zo vroeg mogelijk laten kiezen tussen een behandeling om van hun verslaving af te komen of gewone gevangenisstraf. Verslaafden die keer op keer overlast blijven bezorgen, zullen langdurig in een inrichting worden opgenomen. Tijdens deze periode zullen zij gedwongen deel moeten nemen aan activiteiten die hun van hun verslaving afhelpen.

Zijn er nog vragen?

Dan laten wij nu de videoband zien. Het is zelf gespeeld en geschreven. Het gaat over twee mensen die opegepakt worden vanwege drugsbezit en zij worden beoordeeld in een rechtzaak.

We willen nu de discussie voeren, over welke stellingen willen jullie discussiëren?

Conclusie:
Het drugsbeleid is er om er voor te zorgen dat er in de maatschappij beter met drugs kan worden omgegaan. Het is dan uiteindelijk de bedoeling dat er minder drugs wordt gebruikt door goede inlichting, verzorging en hogere straffen.

Eigen mening.