Anorexia Nervosa

Vooraleer we van wal steken, lezen we eerst een gedicht van een ‘slachtoffer’ voor. Dilemma
Mijn leven is een oneindig gevecht geweest, een gevecht tegen mijn eigen lijf. Mijn lichaam verduurde al mijn aanvallen
en vocht om mij gezond te houden! Zou ik niet liever vrede sluiten met mijn lijf? Ondank is ‘s werelds loon. Je hebt vast al geraden dat mijn onderwerp over een eetstoornis gaat, namelijk Anorexia Nervosa. Wat is anorexia nu precies? Anorexia is een zeer ernstige eetstoornis die ook wel eens magerzucht genoemd wordt en die uiteindelijk tot de dood kan leiden. Een eetstoornis is een gestoorde manier van denken en gedrag als het over voedsel, gewicht en lichaam gaat. Een anorexia-lijdster is bezeten door haar gewicht en figuur. Zij wil enkel afvallen. Daarom eet zij steeds minder en de variatie in het voedsel wordt steeds beperkter. Het hongergevoel wordt onderdrukt. De patiënten ervaren zichzelf niet zoals ze in werkelijkheid zijn. Ook al zijn ze uitgemergeld en schrikwekkend mager, nog vinden zij zichzelf te dik. Ze hebben een sterke faalangst en een negatief zelfbeeld waardoor ze geen zelfvertrouwen hebben.
Welke mensen krijgen een eetstoornis? Het zijn dikwijls heel gevoelige personen die voortdurend begaan zijn met de reacties van de anderen. Ze willen een modelmens zijn, maar twijfelen daarbij voortdurend aan zichzelf. Ze zijn bekommerd om hun uiterlijk, net als om hun prestaties. Het zijn perfectionisten die controle op
hun lichaam willen uitoefenen. Het komt minder voor bij jongens dan bij meisjes. Meestal doet de ziekte zich voor rond de puberteit en bij jong volwassenen. Doorgaans ligt de beginleeftijd tussen 14 en 18 jaar, maar ook bij twaalfjarige kinderen zijn vroegtijdige eetstoornissen niet uitgesloten. Hoe kunnen we de ziekte bij patiënten opmerken? Hier volgt een beetje uitleg bij de tekening: Er kan zich een gewichstvermindering voordoen van 20 tot 40 en zelfs tot 60 % (in extreme gevallen). Dus als je bijvoorbeeld 55 kg weegt, en je hebt een gewichtsverlies van 30 %, dan weeg je nog
33 kg. We willen het ook even hebben over de aanmaak van donshaar. Bij een zeer sterke vermagering kan een zachte, donsachtige beharing ontstaan die je terugvindt in het gelaat, op de schouders en de rug, en in mindere mate op de armen en benen. Bij de patiënten nemen we een daling van de lichaamstemperatuur waar, tot ongeveer 35° C. Ook een daling van de bloeddruk, een vertraging van de polsslag tot 50 slagen/minuut en een vertraging van de ademhaling tot 10 à 12 maal/minuut zijn waarneembaar. Waardoor krijgen mensen anorexia? Ze kunnen een gestoord lichaamsbeeld hebben. Omdat de anorexia patiënten zichzelf te dik vinden, verleggen zij hun gewichtsgrens steeds maar naar beneden, en gaan zo door met hun vermagering. Dit geldt enkel voor het eigen lichaamsbeeld, want meestal hebben de patiënten een juiste kijk op andermans gewicht en lichaam. Misschien hebben ze angst om volwassen te worden. Zij ervaren met angst de overgang naar volwassenheid. Op hormonaal gebied verkeert de patiënte in een toestand zoals vóór de puberteit. Onvolmaaktheid wordt als een mislukking beschouwd bij de patiënten en dit lijdt ook tot anorexia. Meestal ligt de oorzaak van magerzucht bij verschillende factoren die samen spelen. Wat zijn hun gedragsstoornissen? Ze weigeren het voedsel dat nodig is om een normaal gewicht te hebben. Ze zijn druk bezig met calorieën tellen en interesseren zich heel erg voor de samenstelling van de voeding die ze zichzelf toestaan. Ook typisch voor magerzucht lijders is het liegen het misleiden van de omgeving. Ze verzinnen de knapste leugens om niet te moeten eten: "ze komen net van tafel, hebben last van een moeilijke spijsvertering, moeten ‘s avonds naar een feestje, lusten dàt nou net niet", enz. Ondanks het tekort aan voedingsenergie, zijn vele patiënten hyperactief. Ze proberen namelijk het weinige voedsel dat ze zichzelf toestaan kwijt te geraken door sportprestaties en overdreven beweging. Ze kunnen ook overdreven veel gaan studeren. Door deze twee factoren wordt de omgeving meestal verblind. Vandaar dat de eetstoornis vaak te laat opgemerkt wordt of dat de ernst ervan miskend wordt. Ook het gebruik van laxeermiddelen en braken is hen niet vreemd. Laxeermiddelen zijn medicijnen die de stoelgang bevorderen. Na het eten proberen de patiënten de opgenomen calorieën kwijt te geraken door te braken of het gebruik van laxeermiddelen. Dit gebeurt meestal in het geheim. De patiënten houden zich soms ook aan bepaalde eetrituelen. Ze eten bijvoorbeeld alleen ‘s nachts of nooit in het bijzijn van anderen. Er zijn er die heel traag eten en uitermate lang kauwen. Anderen verdelen hun voedsel op het bord in kleine porties, alvorens ze beginnen te eten, enz. Ze hebben namelijk angst om de controle over hun eetgedrag te verliezen.
Hoe kan men deze mensen nu helpen? Erg belangrijk is de alertheid van de omgeving. Doordat het typisch is voor anorexia patiënten hun ziekte zo lang mogelijk te verbergen, kan dit wel eens voor problemen zorgen. Hoe sneller de omgeving de ernst van het probleem onder ogen kan zien, hoe sneller er kan ingegrepen worden om hulp te zoeken. Het is geen gemakkelijke opgave, maar toch kan men van een eetstoornis genezen. Daarbij is het echter heel belangrijk dat de patiënte zelf kiest om iets aan haar eetstoornis te doen. Is dit niet het geval, dan heeft de behandeling geen enkele zin. We gaan afsluiten met een gedicht van een meisje dat genezen is van haar eetstoornis. Ik leef! En vandaag zie ik wat ik nog nooit gezien heb
Mijn lichaam is compleet en prachtig
En het is van mij
Uiteindelijk