Vulkanen en de Krakatau

Vulkanen. In het midden van de aarde (de aardkern) is het ongeveer 4000 graden. Het bestaat uit ijzer. Om de aardkern zit de aardmantel, die bestaat uit heet, vloeibaar gesteente. Daaromheen zit weer de aardkorst, dit is een relatief dunne laag hard gesteente. De vulkanen ontstaan op plekken waar de aardkorst heel dun is want hieronder zitten magmahaarden. Als de druk zo hoog is dat de aardkorst het niet meer aan kan komt de magma naar boven, als de magma buiten is heet het lava. Bij een eruptie wordt er naast lava ook as naar buiten geslingerd als de lava de lucht in wordt geslingerd komen er klodders naar beneden deze worden vulkanische bommen genoemd. Als de eruptie over is stolt de lava tot blokken steen bijna zwart van kleur. Er zijn 3 hoofdvormen van vulkanen: De tefravulkaan, deze is opgebouwd uit kleine brokjes vaste en gestolde mineralen en glas in een mengsel van hete vulkanische gassen, lucht en waterdamp. Veel vulkanen brengen soms tefra en lava voort hieruit ontstaat een stratovulkaan. De schildvulkaan ontstaat door snelle vloeibare lava. Een vulkaan heeft een grote invloed op het landschap, als je kijkt op korte termijn zijn de gevolgen vaak rampzalig, alles wordt vernietigd waar lava komt. Als de lava de bossen bereikt breken er ook nog bosbranden uit waardoor soms vele hectares bos verloren gaan. Maar kijk je naar de gevolgen op lange termijn zijn de gevolgen vaak veel minder rampzalig, want de as die achter blijft na een eruptie is zeer vruchtbaar. Dit is ook de reden waarom mensen in de buurt van vulkanen willen leven. De bossen herstellen zich hierdoor ook snel.
Krakatau. De uitbarsting van de Krakatau in 1883, vormt de grootste natuurramp in de menselijke geschiedenis. Binnen enkele ogenblikken vonden 36000 mensen de dood. Zij werden in de duisternis van een aswolk overspoeld door zeegolven van tientallen meters hoogte
De Krakatau eilanden, eerst bestaande uit de Rakata- , Dananen- en de Poboewaten vulkanen, liggen ongeveer 25 kilometers van de kust van Java. De laatste uitbarsting werd geregistreerd in 1680 en 1981. In 1878 en 1879 nam men enkele aardschokken waar. Maar die waren voor de Indische begrippen onbeduidend voor ongerustheid. Dan op 20 mei 1883 komt de vulkaan plotseling tot leven met een explosie die 150 kilometer verderop nog hoorbaar was. Een rookpluim van 11 kilometer rijst op, maar na een week was de vulkaan weer rustig. Op 11juni volgt een tweede eruptie die langdurig aanhoudt. Eind juni is de top van de Perboewestan-vulkaan weggeblazen. Een onheilspellend gerommel is tot ver op Java te horen en de aardschokken zijn hevig. Uiteindelijk in de morgen van 26 augustus neemt de activiteit in alle hevigheid toe. Een aswolk stijgt op, die de aarde tot ver in de omtrek voor twee dagen volledig zal verduisteren. In Batavia, 160 km verder, wordt tijdelijk donker. Een regen van steen, puin en as daalt neer. Tegelijkertijd wijkt de zee om enkele ogenblikken later met enkele alles wegvagende golven terug te keren. Op 27-ste begint ‘s ochtends een tweede hevige uitbarsting, tegen de middag wordt het weer minder. Op 28 augustus, om half drie ‘s nachts, echoot de laatste explosie over de Krakatau. In 1927 zal een nieuwe aardbeving bij de Krakatau plaatsvinden, ditmaal zonder slachtoffers. Een eilandje genaamd ‘Anak Krakatau’ (Kind van Krakatau) rijst op uit zee. Tegenwoordig is Anak Krakatau voortdurend actief met erupties gemiddeld om de drie jaar.