Vergelijking film met situatie Vietnam

“Vietnam; The ungoing battle” Titel film: Born on the fourth of July
Regisseur: Oliver Stone
Hoofdrolspeler: Tom Cruise (als Ronnie Kovic) Samenvatting van de film De film begint heel typisch met een stelletje jongetjes die oorlogje spelen. Een van deze jongetjes is Ronnie Kovic. Hij is geboren op 4 juli. Deze datum is in zoverre van belang in de film, omdat het onafhankelijkheidsdag is, waar Ronnie als klein jongetje een oorlogsveteraan ineen ziet krimpen bij het geluid van geweerschoten. Aan het eind van de film is Ronnie zelf deze veteraan, die op dezelfde manier inkrimpt bij de geweerschoten. Ronnie groeit op (dit is vooral een tijdversnelling) tot een jongeman die duidelijk weet wat hij wil. Hij wil bij de mariniers vechten voor zijn moederland Amerika. Na zijn opleiding komt hij paraat te zitten in Vietnam, wat hij eigenlijk wel graag wilde. Ook zijn familie (denk daarbij vooral aan de ouders) keurt dit goed. In Vietnam begint een grote strijd tussen goed en kwaad. Niet alleen tussen de mensen, maar ook binnenin Ronnie zelf. Als hij iemand heeft neergeschoten van zijn eigen peloton komt hij er met moeite voor uit. Wat hij zegt wordt door zijn overste weggewuifd. Het is niet waar. Er gebeuren veel rare dingen in Vietnam. Een dorpje dat bestormd wordt, terwijl Ronnie eigenlijk geen idee heeft waarom, maar omdat hij het niet durft te zeggen, worden onschuldige burgers neergeschoten. Als hij in een van de hutjes kijkt, ziet hij dat alle mensen dood zijn. Gewone onschuldige burgers. Een baby leeft nog. Het gehuil van deze baby is essentieel in deze film. Het komt steeds terug. Er is opnieuw een dorpje, waarin dit keer wel een hinderlaag zit. Ronnie wordt neergeschoten en raakt vanaf zijn middel verlamd. Er volgt een lange tijd van revalidatie, waarin Ronnie niet wil accepteren dat hij verlamd is. Als dat toch is gebeurd, mag hij naar huis. Ronnie komt in een ziekenhuis in Amerika terecht, waar hij niet bepaald met het respect dat hij denkt te verdienen. Er wordt recht in zijn gezicht gezegd dat hij nooit meer zal kunnen lopen en dat hij ook geen kinderen zal kunnen krijgen. Hier komt het babygehuil terug. Thuis aangekomen merkt Ronnie dat hij niet als een held onthaald wordt. In zijn buurt wordt hij wel verwelkomd, maar het lijkt een verplichting. De negatieve houding van de Amerikanen tegenover de oorlog in Vietnam wordt steeds duidelijker. Als Ronnie zijn oude schoolvriendinnetje gaat opzoeken, blijkt dat ook zij tegen de oorlog is. Ze zit in een grote actiegroep tegen de oorlog, waarin Ronnie na verloop van tijd ook in opgenomen wordt. Tijdens een grote demonstratie ziet Ronnie hoe fel de demonstranten zijn. Het is echt erg. Hij schrikt er echt van. Dan komt hij er zelf ook achter dat de oorlog dus niet echt veel goeds brengt. Ronnie vlucht naar Mexico, waar hij met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt als hij (het vergelijkbare) omgaat. Ze zitten allemaal in een rolstoel en zijn net zo gefrustreerd als Ronnie. Ze zijn dan ook regelmatig op bezoek bij prostituees. Ronnie gaat weg uit Mexico als hij merkt dat het helemaal niet goed is waar hij mee bezig is. Hij wil helemaal geen dronkaard zijn. Hij moet wel accepteren dat hij verlamd is en sommige dingen niet meer kan. Hij wil verder op het goede pad en gewoon leren om te gaan met zichzelf zoals hij is. Weer terug thuis gaat hij in zijn eigen dorp spreken op onafhankelijkheidsdag, de vierde juli. Het valt hem zwaar, maar het lukt hem toch om mensen te laten denken. De oorlog In de film gaat het vooral om de wezenlijke gevolgen van de oorlog in Vietnam. Hierdoor is het voor ons niet echt duidelijk geworden wat we met dit punt moeten doen. Het enige dat we kunnen zeggen is dat in het begin van de film niet zo veel gevochten wordt. Alleen de belangrijke delen van de gevechten zijn in de film opgelicht, zoals het moment dat Ron Kovic zijn maat doodschiet en het moment dat hij zelf neergeschoten wordt. Er wordt weinig beeld gegeven van de manier van vechten. Hiervoor hebben we ook al gezegd dat alleen belangrijke gevechten op de film staan. Toch kunnen wij ongeveer vertellen hoe er volgens ons in de film wordt gevochten. Heel makkelijk eigenlijk; oneerlijk. Eerst is het een hinderlaag van Amerikaanse kant, waarin weerloze mensen vermoord worden en later lopen de Amerikanen zelf in een hinderlaag. Ook hier is het gevecht niet eerlijk, omdat dit keer de Amerikanen totaal overdonderd zijn door de Vietcong. Ze worden gewoon weggeschoten. Alleen onderkomens als een ziekenhuis en revalidatiecentrum in Vietnam komen in beeld. Geen kampen van soldaten en dergelijke. Het ziekenhuis waarin Kovic opgenomen wordt, is slecht met weinig apparatuur. Vanaf daar kun je ook de afkeer van Amerikanen over Vietnam merken. Men is er negatief over. De reden van het vechten wordt alleen op het thuisfront duidelijk, als Ronnie met zijn ouders praat over Vietnam en de reden dat hij er naartoe wil. Zijn moeder zegt dan dat ze het goed vindt dat hij tegen het communisme zal gaan vechten. Gelijk in het begin van de beelden over het vechten wordt duidelijk dat het niet goed is, want er wordt een dorpje met onschuldige burgers uitgemoord.
De Amerikanen Op het moment dat Ronnie en zijn peloton een verdacht dorpje binnen willen vallen, beschouwen wij Ronnie als fout. De reden hiervoor is deze: er wordt door zijn meerdere gevraagd of hij ook geweren ziet in het dorpje. Hij ziet ze niet, maar kijkt nog eens. Als het hem nog eens gevraagd wordt, gaat hij erin mee en zegt dat hij de geweren ook ziet. Uit dit stuk blijkt dat de legerleiding in dit geval alleen uit is op een potje schieten en dus slecht is. Het is een complot van Ronnie en zijn meerdere (zij vormen hier de legerleiding). Dan wordt er ineens zonder commando geschoten op het dorpje en als ze het dorpje binnenkomen, blijkt dat het gewoon een dorpje is zonder bijbedoelingen en zonder Vietcong. De soldaten zijn in dit stuk duidelijk niet goed op elkaar ingespeeld, omdat er zomaar vanuit het niets ineens geschoten wordt. In Amerika (het thuisfront) zelf begint het positief. Dit wordt duidelijk uit het gesprek tussen Ronnie en zijn ouders voordat hij naar Vietnam gaat. Zijn moeder vindt het goed dat hij tegen het communisme zal vechten in Vietnam en zijn vader sluit zich daar bij aan. Gedurende de film merkten wij dat de positieve houding naar de oorlog zich omdraait naar een negatieve houding. Dit begint in het ziekenhuis waar Ronnie is opgenomen om te herstellen van zijn verwondingen, voor zover dat nog kan. Er is weinig en slechte apparatuur en de doktoren zijn kortaf en direct. Ze brengen bijvoorbeeld niet een beetje netjes dat Ronnie verlamd is, maar zeggen dit recht voor zijn raap, zonder enige steun te verlenen. Het is gezegd, volgende patiënt. Hieruit komt toch voort dat er weinig respect is op dat moment voor de mensen die gevochten hebben in Vietnam. De oorlog is fout, dus de soldaten die uit die oorlog komen ook. De vijand Er wordt erg weinig laten zien van de vijand. Uit gesprekken (zoals het gesprek tussen Ronnie en ouders) blijkt wel dat er tegen, volgens hen, de communisten gevochten wordt. Later in de film, als er gevochten wordt, is de vijand niet te ziet. De neergeschoten mensen uit het dorpje waren eerst wel vijanden volgens de soldaten, maar bleken dit niet te zijn. Hieruit blijkt dat er dus ook verschillen zijn tussen de Vietnamezen en de Vietnamezen. Er zijn goede (de dorpelingen) en slechte (de Vietcong). Dit blijkt uit hun houding ten opzichte van de Amerikanen. Als de soldaten beginnen te schieten op het ‘onschuldige’ dorpje doen de dorpelingen niets terug. De soldaten worden bij het tweede dorpje in de film overdonderd door Vietnamezen die hun overhoop schieten. De houding van deze tweede groep Vietnamezen is dus duidelijk anders. Ze zijn fel tegen de Amerikaanse soldaten. Vergelijking van de film met de werkelijke situatie Van de oorlog kunnen we niet veel zeggen, omdat deze niet veel te zien is in de film. De stukken die we hebben gezien zijn te vergelijken met de werkelijkheid. Het is zo geweest dat er onschuldige burgers zijn vermoord. En waarvoor? Voor het tegengaan van het communisme. Volgens ons zijn de Amerikaanse soldaten op een realistische wijze afgebeeld, hoewel de film vooral gaat over die ene man, Ron Kovic. Deze man is volgens ons naar een echt iemand afgebeeld. Natuurlijk zit er fictie in, maar alles wat er gebeurt met deze hoofdpersoon zou echt gebeurd kunnen zijn als we kijken naar de situatie van toen. Hij begint als een onzekere, jonge soldaat, die wil vechten voor zijn land. Hij groeit uit tot een standvastige man, die veel heeft meegemaakt en weet wat hij met die kennis wil doen. Mensen aan het denken zetten over het nut van de oorlog in Vietnam. De vijand is in het geheel van de film bijna niet te zien. Was dit in werkelijkheid ook zo? De Amerikanen wisten niet eens allemaal waar ze precies voor vochten. Tegen het communisme natuurlijk, maar wisten ze dan ook tegen welke personen ze moesten vechten? Nee. De vijand was in de film niet te zien, maar er was wel te zien dat er onschuldige burgers neergeschoten werden. Volgens ons is dit genoeg naar werkelijkheid. Als geheel denken wij dat de film vrijwel helemaal op de werkelijke situatie is afgestemd. De persoon Ron Kovic zou in werkelijkheid ook iemand kunnen zijn die de oorlog heeft meegemaakt. Er zijn misschien wel verzonnen aspecten aan de persoon, maar hij kan passen in het geheel van de oorlog en alles er omheen. Achterliggende gedachte van de filmmaker Wij denken dat de filmmaker de situatie realistisch uit wilde beelden. Hij wilde de tegenstelling laten zien in Amerika. Eerst zijn de meeste mensen voor de oorlog in Vietnam. Later blijkt toch dat de veteranen niet zulke helden zijn als ze denken. Dit komt vooral uit in het stuk dat Ron Kovic in het ziekenhuis in Amerika ligt en er vrijwel niet naar hem omgekeken wordt. Hij wordt niet met het respect behandeld dat hij denkt te verdienen. Eerder respectloos. Dat kun je merken aan de manier waarop de doktoren tegen hem zeggen dat hij nooit meer zal kunnen lopen, zonder enige steun te bieden. Vanaf daar komt er een steeds scherpere tegenstelling tussen Vietnam en Amerika. De soldaten blijven denken dat ze iets goeds doen, hebben gedaan, maar de Amerikaanse bevolking denkt daar voor een steeds groter wordend deel anders over. Toch denken we wel dat sommige dingen dan wel wat aangedikt zijn in de film. Het realistische komt volgens ons al in het begin erg omhoog, als de onschuldige dorpelingen worden neergeschoten en wat later bij de hinderlaag van de Vietcong. We vinden wel dat de reactie op deze situatie een klein beetje overdreven is. De reden om deze film te maken zou misschien geweest kunnen zijn, dat de filmmaker een duidelijk beeld wilde geven van de situatie van de soldaten. De mensen in Amerika waren voor een groot deel tegen, maar hoe waren de soldaten eronder (en vooral een soldaat dus)? Waarschijnlijk probeerde hij aan de hand van Ron Kovic te laten zien hoe erg sommige soldaten hebben geleden. Niet alleen in Vietnam, maar ook terug thuis in Amerika door alle reactie en alle negativiteit rondom de oorlog, terwijl zij toch dachten iets goeds gedaan te hebben. Dat besef kwam pas later. Eigen conclusie en mening Wij vonden het alle vier een goede film, met een goed verhaal. Er zat een diepe gedachte achter, waar wij alleen niet uitkwamen. Door een kleine ondersteuning van buitenaf kwamen we erachter wat de werkelijke bedoeling van de film was, de achterliggende gedachte. Zelf zijn we op dat punt (de tegenstelling tussen soldaten en thuisfront) verder gegaan. We denken dat de film ons een goed inzicht heeft gegeven in de werkelijke situatie van toen. De situatie van een soldaat centraal. Ook in het begin de manier van omgaan met elkaar. Elkaar gewoon niet de waarheid zeggen (op het moment dat Ronnie geen geweren zag, maar dit niet zei tegen zijn meerdere), maar toch heel eerlijk zijn (het moment dat Ronnie vertelt aan de ouders van een maat, dat hij degene is geweest die hem heeft doodgeschoten). Het was voor ons een leerzame film en opdracht. We hebben nu een duidelijker beeld van de situatie toen.