Hoofdstuk 2, Licht

H2 Licht

Paragraaf 1

Bij een gaatjescamera geldt hoe kleiner het gaatje hoe scherper het licht.
Het verschil van een gaatjescamera en een fototoestel is dat bij een fototoestel een lens word gebruikt. Altijd een positieve lens, ook wel het objectief genoemd. Het diafragma regelt de hoeveelheid licht die op de lens valt. Je hebt 2 soorten lenzen. Een positieve en een negatieve. Positieve zijn in het midden dik en aan de uiteinden dun en negatieven andersom. Positieve lenzen geven een convergerende werking, negatieve lenzen een divergerende werking. D.m.v. een objectief, de lens in het fototoestel, kun je beelden maken die scherp en lichtsterk zijn. Een afstand-instellingsring is een ding waarmee je de lens naar de film toe of van de film af kunt brengen. Omdat het beeld lichtsterk is hoef je maar heel eventjes licht te geven, een fractie van een seconde is genoeg. Bij een digitale camera is de film vervangen door een chip. De chip is kleiner dan de film. Een chip legt beeldpunten vast, pixels zijn beeldpunten. Bijv. 3 megapixel zijn 3 miljoen beeldpunten. Het voordeel hiervan is dat het makkelijk te bewerken is. En dat ze in grote aantallen kunnen worden opgeslagen en via het internet kunnen worden verstuurd.

Paragraaf 2

Lichtbreking is dat de lenzen de richting van het licht veranderen. De normaal is een lijn die loodrecht op het voorwerp staat. Hoek van inval(i) is de hoek tussen de invallende lichtstraal en de normaal. De hoek tussen de gebroken lichtstraal en de normaal is de hoek van breking(r). Gebroken lichtstraal tekenen gaat als volgt: 1. Teken de normaal 2. Meet de hoek i 3. Zoek bijbehorende hoek van breking 4. Pas de hoek van breking af 5. Teken de gebroken lichtstraal. De brekingswet van Snellius. Sinus i : Sinus r = n. De brekingsindex wordt ook wel “n” genoemd. Om de grenshoek te berekenen gebruik je de volgende formule: Sinus i(g) : sin 90 graden.


Paragraaf 3

F = brandpunt
f = brandpuntsafstand
v = voorwerpsafstand
b = beeldafstand

Lenzenformule = 1:v + 1:b = 1:f

Paragraaf 4

Constructiestralen worden zo genoemd omdat je de plaats kunt construeren door de twee lichtstralen. Zie afbeelding 27 hoe je het moet tekenen, zeer handig! Door de constructiestralen kun je het beeld van een voorwerp voor een lens tekenen. Zie afbeelding 28 hiervoor, ook zeer handig! De vergroting berekenen doe je als volgt. N(vergroting) = lengte beeld : lengte voorwerp. Ook kan je N uitrekenen door N = b : v.

Paragraaf 5

Als er licht in je oog komt passeert het achtereenvolgens de volgende organen.

- Hoornvlies
- Voorste oogkamer
- Pupil (opening in iris)
- Ooglens
- Glasachtig lichaam
- Netvlies

In het netvlies ziet een groot aantal lichtgevoelige zintuigcellen. Als er licht komt op deze cellen dan geven ze elektrische impulsen af. Die impulsen worden door je oogzenuw weer doorgegeven aan je hersenen. Als je hersenen die impulsen ontvangen, dan zie je iets. Zie afb. 31 voor een goed overzicht van de organen in je oog. Als het beeld op je netvlies komt staat het op de kop en is het sterk verkleind. Het licht dat in je oog komt word meerdere keren gebroken. Eerst door het hoornvlies dan door de ooglens en uiteindelijk door het glasachtig lichaam. De combinatie van deze 3 organen heeft precies dezelfde werking als een positieve lens. De beeldafstand (b) tussen ooglens en netvlies is ong. 17 mm. Deze afstand kan niet worden veranderd. De hoeveelheid licht die op je netvlies valt word geregeld door je iris. Net zoals de diafragma in je fototoestel. Fel licht op je oog maakt de pupil klein en vice versa. Je oog kan ook accommoderen, dat doen de spiertjes rond je ooglens. Die maken je ooglens platter en boller. Platter is minder sterk. Als je in de verte kijkt is je oog ook platter en met bijvoorbeeld het lezen van het boek word je oog boller. Het licht in je oog divergeert best veel!
Als je bijziend ben dan zijn je ooglenzen te sterk of is je oog-as te lang. Als je bijziend ben kun je voorwerpen verder weg niet goed zien. Dat geldt voor verziend vice versa. Ook kan je oudziend zijn, dat is vaak het geval voor oudere mensen. Dan is hun accommodatievermogen afgenomen. Die mensen kunnen hun oog niet helemaal meer bol maken dan. Dus hebben ze een bril nodig met positieve glazen, ook wel een “leesbril” genoemd.
Dioptrie (dpt)

Dioptrie word gebruikt om de sterkte van brillenglazen aan te geven. Je kunt de sterkte van een lense (in dpt) als volgt bepalen.
1. Reken f uit.
2. Reken dan uit 1 : f
3. Dat antwoord is de lenssterkte in dioptrie

Kort gezegd. S = 1/f

Paragraaf 6

Als er teveel licht op een film valt is de film overbelicht. Als er te weinig licht op een film valt is de film onderbelicht. De tijd dat de sluiter openstaat word de sluitertijd genoemd. Hoe korter de diafragma-opening is des te langer moet je de sluitertijd maken en vice versa (dit hoeft alleen bij camera’s die niet automatisch zijn). Als je een snelbewegend beeld wilt maken moet je een korte sluitertijd maken. Anders komt er een veeg op de foto. De scherptediepte is het gebied voor de lens waarbinnen voorwerpen scherp worden afgebeeld. Hoe groter de scherptediepte hoe scherper beide voorwerpen zijn. Hoe kleiner het is hoe scherper één van beide is.