LB H4:
P1:
Er zijn 3 goede redenen om stil te staan bij het thema dood:
1. In je omgeving krijg je ooit wel eens te maken met de dood.
2. Later op je werk krijg je er misschien mee te maken. (artsen, verplegers, politie.)
3. Het roept steeds levensvragen op, als iemand dood is.
P2:
Je weet in je leven maar 2 dingen zeker:
1. dat je geboren wordt
2. en dat je doodgaat.
Doodgaan kun je niet vermijden, iedereen gaat vroeg of laat dood.
Bijv: de een pas op zijn 90ste, de ander op zijn 10e.
Maar de manier waarop mensen dood gaan kan verschillen.
Er zijn 2 soorten van doodgaan:
1. Natuurlijke dood.
Mensen kunnen doodgaan door Bijv: ouderdom of ziekte.De mens kan dit dus niet beïnvloeden.
2. Niet-natuurlijke dood.
Mensen kunnen ook doodgaan door Bijv: een verkeersongeluk, of (zelf)moord. Dit kunnen mensen & de omgeving beïnvloeden.
We komen op allerlei manieren in aanraking met de dood.
Door de tv, of radio maar ook een begrafenisstoet.
Maar de dood kan ook heel dichtbij zijn. Als je opa, oma, vader, moeder, broer, zus enz. overlijdt.
Rouwen is iets persoonlijks: mensen rouwen op verschillende manieren.
Je karakter bepaalt in sterke mate hoe je reageert als iemand dood gaat.
Je hebt 5 fasen in het proces van de eigen dood:
1. Ontkenning.
Wanneer iemand hoort dat hij binnenkort doodgaat, zal hij het ontkennen.Hij wil de waarheid niet onder ogen zien, en gaat redenen bedenken die verklaren waarom het niet klopt.
2. Woede.
Na een tijdje gaat hij beseffen dat de dood erg dichtbij komt. Waarom moet dit hem overkomen? Waarom niemand anders?
hij richt zijn agressie vaak af op de arts, de verpleging, of tegen de familie.
3. Marchanderen.
Marchanderen betekent letterlijk: handelen, schipperen.
Hij gaat ‘handelen’ met de dood, kan ik geen betere medicijnen krijgen? Of, kan ik niet gewoon gaan stoppen met roken?
Hij houdt nog hoop, maar niet op de feiten gebaseerd.
4. Depressie en apathie.
Nu is het moment gekomen dat hij zich bij zijn naderende dood neerlegt. Hij begint het te accepteren, maar het kost veel moeite.
Hij is depressief en sluit zich het liefst af van zijn omgeving.
5. Acceptatie.
De laatste fase: hij legt zich neer bij zijn dood, en kan er ook mee omgaan.
Wanneer er mensen doodgaan, zijn er rituelen om afscheid te nemen.
Die rituelen noemen we afscheidsceremonies.
Een paar standpunten:
Kannibalisme: dit zijn natuurvolkeren. Zij eten het lijk op, de reden; men wilde de ziel van de dode verwerven.
Vikingen: zij lieten de doden, in een vaartuig op de zee varen.
Natuurvolkeren: zij verbrandden het lijk, of begroeven het. In sommige volkeren kwam balseming voor.
In het traditionele christendom is de ziel altijd het allerbelangrijkste geweest.
Het lichaam vergaat, maar de ziel blijft altijd bestaan.
Christenen kennen 2 soorten afscheidsceremonieën:
1. Een begrafenis.
2. Een crematie.
De Griekse filosoof Epicurus (330-260) dacht dat de dood een soort ziekte is, waaraan mensen leden uit angst voor het hiernamaals.
De Engelse wijsgeer David Hume (1711-1776) verklaarde het bestaan over de dood, uit de angst voor dood en ongeluk, en het verlangen naar geluk en voedsel.
De filosoof Henri Bergson (1859-1941) dacht dat de mens het enige levende wezen was dat zijn eigen dood kan voorzien en dat zich bewust is van de eindigheid van het leven. Maar daarover staat veel angst en onzekerheid.
Mircea Eliade (1907-1986) beweerde dat de religieuze mens zijn eigen, tijdelijk en vergankelijkheid probeert te overstijgen, door een deel te willen uitmaken van een groter (oneindig)geheel.
P3:
Enkele belangrijke levensvragen bij de dood:
1. Wat is de zin van het leven als ik zeker weet dat ik eens dood zal gaan?
2. Welke betekenis heeft de dood voor mij op dit moment?
3. Is er leven na de dood?
4. Geloof ik in een hemel en een hel?
5. Geloof ik in wedergeboorte? (reïncarnatie)
6. Is ons lichaam sterfelijk, en onze geest onsterfelijk?
7. Hoe zou het leven zijn zonder de dood?
8. Mag ik zelf het moment uitkiezen waarop ik dood wil gaan, of moeten we dat aan God overlaten?
9. Mag ik iemand doden, die mij dreigt te doden?
10. De doodstraf voor moordenaars, is dat een te rechtvaardigen zaak?
11. Een arts of verpleegkundige die meewerkt aan euthanasie (meehelpen aan de dood van iemand door bijv. een spuitje), is dat geoorloofd?
12. Een donorcodicil bij je dragen, is dat een goede zaak?
P4:
Levensvraag: Is er leven na de dood?:
Standpunten:
• Christenen: Ja, er is leven na de dood: het Rijk van God.
• Hindoeïstisch: Ja, er is leven na de dood: reïncarnatie.
• Boeddhistisch: Ja er is leven na de dood: reïncarnatie/nirwana.
• Humanistisch: Nee, er is niets na de dood.
• Spiritistisch: Ja, er is leven na de dood: je astraal lichaam.
P5:
Spiritisten geloven dat je 2 lichamen hebt:
• Een stoffelijk lichaam.
het lichaam waar je nu mee leeft.
• En het astraal lichaam.
dit is je geestelijke lichaam.
P7:
1. Ieder mens gaat dood. Doodgaan hoort bij het leven.
2. Dood:
• Natuurlijk
• Niet-natuurlijk
3.Dood:
• Op afstand
• Dichtbij
4.Reacties op de dood:
• Emotioneel
• Stil en ingetogen
5.Dood:
• Rituelen
• Symbolen
• Levensbeschouwelijke opvattingen
6. Bij de dood kun je levensvragen stellen.
7.Een religieus bewustzijn wordt soms verklaard vanuit eens angst voor de dood.
8. Levensvraag: Is er leven na de dood?:
• Christenen: Ja, er is leven na de dood: het Rijk van God.
• Hindoeïstisch: Ja, er is leven na de dood: reïncarnatie.
• Boeddhistisch: Ja er is leven na de dood: reïncarnatie/nirwana.
• Humanistisch: Nee, er is niets na de dood.
• Spiritistisch: Ja, er is leven na de dood: je astraal lichaam.
P1:
Er zijn 3 goede redenen om stil te staan bij het thema dood:
1. In je omgeving krijg je ooit wel eens te maken met de dood.
2. Later op je werk krijg je er misschien mee te maken. (artsen, verplegers, politie.)
3. Het roept steeds levensvragen op, als iemand dood is.
P2:
Je weet in je leven maar 2 dingen zeker:
1. dat je geboren wordt
2. en dat je doodgaat.
Doodgaan kun je niet vermijden, iedereen gaat vroeg of laat dood.
Bijv: de een pas op zijn 90ste, de ander op zijn 10e.
Er zijn 2 soorten van doodgaan:
1. Natuurlijke dood.
Mensen kunnen doodgaan door Bijv: ouderdom of ziekte.De mens kan dit dus niet beïnvloeden.
2. Niet-natuurlijke dood.
Mensen kunnen ook doodgaan door Bijv: een verkeersongeluk, of (zelf)moord. Dit kunnen mensen & de omgeving beïnvloeden.
We komen op allerlei manieren in aanraking met de dood.
Door de tv, of radio maar ook een begrafenisstoet.
Maar de dood kan ook heel dichtbij zijn. Als je opa, oma, vader, moeder, broer, zus enz. overlijdt.
Rouwen is iets persoonlijks: mensen rouwen op verschillende manieren.
Je karakter bepaalt in sterke mate hoe je reageert als iemand dood gaat.
Je hebt 5 fasen in het proces van de eigen dood:
1. Ontkenning.
Wanneer iemand hoort dat hij binnenkort doodgaat, zal hij het ontkennen.Hij wil de waarheid niet onder ogen zien, en gaat redenen bedenken die verklaren waarom het niet klopt.
2. Woede.
hij richt zijn agressie vaak af op de arts, de verpleging, of tegen de familie.
3. Marchanderen.
Marchanderen betekent letterlijk: handelen, schipperen.
Hij gaat ‘handelen’ met de dood, kan ik geen betere medicijnen krijgen? Of, kan ik niet gewoon gaan stoppen met roken?
Hij houdt nog hoop, maar niet op de feiten gebaseerd.
4. Depressie en apathie.
Nu is het moment gekomen dat hij zich bij zijn naderende dood neerlegt. Hij begint het te accepteren, maar het kost veel moeite.
Hij is depressief en sluit zich het liefst af van zijn omgeving.
5. Acceptatie.
De laatste fase: hij legt zich neer bij zijn dood, en kan er ook mee omgaan.
Wanneer er mensen doodgaan, zijn er rituelen om afscheid te nemen.
Die rituelen noemen we afscheidsceremonies.
Een paar standpunten:
Kannibalisme: dit zijn natuurvolkeren. Zij eten het lijk op, de reden; men wilde de ziel van de dode verwerven.
Natuurvolkeren: zij verbrandden het lijk, of begroeven het. In sommige volkeren kwam balseming voor.
In het traditionele christendom is de ziel altijd het allerbelangrijkste geweest.
Het lichaam vergaat, maar de ziel blijft altijd bestaan.
Christenen kennen 2 soorten afscheidsceremonieën:
1. Een begrafenis.
2. Een crematie.
De Griekse filosoof Epicurus (330-260) dacht dat de dood een soort ziekte is, waaraan mensen leden uit angst voor het hiernamaals.
De Engelse wijsgeer David Hume (1711-1776) verklaarde het bestaan over de dood, uit de angst voor dood en ongeluk, en het verlangen naar geluk en voedsel.
De filosoof Henri Bergson (1859-1941) dacht dat de mens het enige levende wezen was dat zijn eigen dood kan voorzien en dat zich bewust is van de eindigheid van het leven. Maar daarover staat veel angst en onzekerheid.
Mircea Eliade (1907-1986) beweerde dat de religieuze mens zijn eigen, tijdelijk en vergankelijkheid probeert te overstijgen, door een deel te willen uitmaken van een groter (oneindig)geheel.
Enkele belangrijke levensvragen bij de dood:
1. Wat is de zin van het leven als ik zeker weet dat ik eens dood zal gaan?
2. Welke betekenis heeft de dood voor mij op dit moment?
3. Is er leven na de dood?
4. Geloof ik in een hemel en een hel?
5. Geloof ik in wedergeboorte? (reïncarnatie)
6. Is ons lichaam sterfelijk, en onze geest onsterfelijk?
7. Hoe zou het leven zijn zonder de dood?
8. Mag ik zelf het moment uitkiezen waarop ik dood wil gaan, of moeten we dat aan God overlaten?
9. Mag ik iemand doden, die mij dreigt te doden?
10. De doodstraf voor moordenaars, is dat een te rechtvaardigen zaak?
11. Een arts of verpleegkundige die meewerkt aan euthanasie (meehelpen aan de dood van iemand door bijv. een spuitje), is dat geoorloofd?
12. Een donorcodicil bij je dragen, is dat een goede zaak?
Levensvraag: Is er leven na de dood?:
Standpunten:
• Christenen: Ja, er is leven na de dood: het Rijk van God.
• Hindoeïstisch: Ja, er is leven na de dood: reïncarnatie.
• Boeddhistisch: Ja er is leven na de dood: reïncarnatie/nirwana.
• Humanistisch: Nee, er is niets na de dood.
• Spiritistisch: Ja, er is leven na de dood: je astraal lichaam.
P5:
Spiritisten geloven dat je 2 lichamen hebt:
• Een stoffelijk lichaam.
het lichaam waar je nu mee leeft.
• En het astraal lichaam.
dit is je geestelijke lichaam.
P7:
1. Ieder mens gaat dood. Doodgaan hoort bij het leven.
2. Dood:
• Natuurlijk
• Niet-natuurlijk
3.Dood:
• Op afstand
• Dichtbij
4.Reacties op de dood:
• Emotioneel
• Stil en ingetogen
5.Dood:
• Symbolen
• Levensbeschouwelijke opvattingen
6. Bij de dood kun je levensvragen stellen.
7.Een religieus bewustzijn wordt soms verklaard vanuit eens angst voor de dood.
8. Levensvraag: Is er leven na de dood?:
• Christenen: Ja, er is leven na de dood: het Rijk van God.
• Hindoeïstisch: Ja, er is leven na de dood: reïncarnatie.
• Boeddhistisch: Ja er is leven na de dood: reïncarnatie/nirwana.
• Humanistisch: Nee, er is niets na de dood.
• Spiritistisch: Ja, er is leven na de dood: je astraal lichaam.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden