geschiedenis samen leven
hoofdstuk 1 Middeleeuwen
paragraaf 1.1 BOEREN EN BURGERS
In het boerenbedrijf werkte het hele gezin mee volgens een traditionele taakverdeling. De mannen bewerkten het land, ploegden de akkers en haalden de oogst binnen. De vrouwen voerden het vee en bedienden het spinnewiel, maakten boter en kaas, kookten en hielpen met het binden van schoven als er gehooid was. Ook kinderen moesten al vroeg meewerken op het land.
In de vroege middeleeuwen produceerden boeren net genoeg voor eigen consumptie en voor de heer. Het leven op het platteland was hard en ongezond. In de tijd van steden en staten werd het leven langzaam maar zeker minder schraal : woest gronden werden ontgonnen, betere ploegen en werktuigen werden uitgevonden en beter handgereedschap -> het land werd intensiever bewerkt -> boeren gingen meer produceren -> voedseloverschot konden ze nu verkopen op marktplaatsen, die ontstonden bij burchten en kloosters op knooppunten van wegen. Arbeidskrachten die niet meer nodig waren in de landbouw, legden zich toe op een ambacht. Ambachtslieden gingen dicht bij de markt wonen -> handelsnederzettingen groeiden uit tot steden. De veranderingen in landbouw en opbloei handen en nijverheid maakten forse bevolkingsgroei mogelijk.
Ook gewone burgers in de stad hadden eenvoudige woningen. Doordat bijna alle huizen van hout waren, lag altijd het gevaar van grote branden op de loer. De gebrekkige hygiëne vormde een andere bedreiging: Afval op straat en vuil water waren bronnen van ziektekiemen en epidemieën konden snel om zich heen grijpen. Na grote pestepidemieën van de 14e eeuw vaardigden veel stadsbesturen verordeningen uit om het vuil op straat te bestrijden.
In die tijd was kerngezin in de stad een veel voorkomende samenlevingsvorm. Mede door hoge kindersterfte waren meeste gezinnen niet groot. Het gezin, de buurt en de gilden waren belangrijke maatschappelijke verbanden. De gilden beschermden de belangen van hun leden, er waren strikte regels voor de productie en het gilde bepaalde wie er mocht produceren. Buitenstaanders werden geweerd (concurrentie beperkt). In 1347 brak de pest uit na reeks hongersnoden.
In 15e eeuw leefde de economie in de steden weer op ondanks dat de bevolking nog afnam. Burgers, arbeiders en ambachtlieden waren toen beter gekleed, beter gehuisvest en beter gevoed dan ooit in de middeleeuwen. De handel nam toe en steeds meer kleine steden kregen aansluiting op de grote handelsnetwerken die zich over europa vertakten.
paragraaf 1.2 LEVEN ALS EEN VORST
Na 1200 maakten de houten gebouwen plaats voor stenen burchten. Mede door de kruistochten was de handel met de Levant op gang gekomen -> nieuwe stoffen op de markt zoals zijde en katoen. Onder invloed van de elegante mode in de islamitische wereld werd de kleding van de adel en rijke burgerij nu vaak rijkelijk versierd -> kleding werd een middel om zich te onderscheiden van het lagere volk. Europese kooplieden brachten uit de Levant ook specerijen mee als peper, kaneel en nootmuskaat, die door Arabische handelaren uit het verre oosten werden gehaald. Onder invloed van het contact met de verfijnde oosterse wereld ontstond in Europa ook de hoofse cultuur, waarmee de adel zich eveneens onderscheidde. Grondbezit was voor de adel het belangrijkste middel van bestaan. Ze leefde van de opbrengsten van de landerijen, die werden bewerkt door vrije of onvrije boeren. Verder hielden edelen zich bezig met oorlogvoering, belastinginning en rechtspraak en met de verstedelijking ook nog het verkopen van stadsrechten.
Aan het eind van de 14e eeuw bestuurde Albrecht van Beieren, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen, zijn gebieden vanuit de residentie van de graven van Holland, het Binnenhof en omgeving. De graaf had veel mensen in dienst. Hoog in de hiërarchie stonden de persoonlijke lijfwacht van de graaf en de drie edelen die hem aan tafel vergezelden en ervoor zorgden dat zijn bord en drinkbeker altijd gevuld waren. De adellijke dames speelden een belangrijke rol in het culturele leven. Ze kregen net als de mannen een degelijke opleiding van privéleraren. Maar dat was het leven van de hoge adel, lagere edelen leefden heel wat minder luxueus en verfijnd en hun omgangsvormen bleven grof en boers.
paragraaf 1.3 HET HUWELIJK
Vanaf de 11e eeuw speelde de kerk in Europa een overheersende rol in het dagelijkse leven. Ze bepaalde de normen en waarden en begeleidde het leven van de wieg tot het graf. Pasgeborenen werden zo snel mogelijk gedoopt, zo werden ze opgenomen in de gemeenschap en werd de ‘erfzonde’ afgewassen, zodat hun ziel kon worden gered. Stervenden kregen een ziekenzalving, het sacrament der zieken, en legden nog een keer de biecht af, zodat ze in vrede konden sterven. Tot de 11e eeuw konden mensen buiten de kerk en zonder priester een geldig huwelijk sluiten. Maar in de 12e eeuw werd het huwelijk een sacrament, een handeling die moest worden voltrokken door een geestelijke. De kerk stond steeds afwijzender tegenover seksualiteit. Al in de 4e eeuw had de paus geprobeerd het celibaat voor de geestelijkheid verplicht te stellen. IN 1039 gebeurde dat daadwerkelijk: alle huwelijken van geestelijken werden ongeldig verklaard. Voor de gewone gelovigen was seks alleen binnen het huwelijk toegestaan. In 1215 werd het huwelijksrecht van de kerk vastgelegd -> Het sluiten van een geldig huwelijk werd een exclusieve bevoegdheid van de kerk.
De kerk had een einde willen maken aan de gewoonte van ouders om hun kinderen uit te huwelijken, maar kerk kon deze praktijk niet veranderen. IN alle rangen en standen bepaalden inde eerste plaats de ouders of 2 mensen met elkaar mochten trouwen. Bij horige boeren moest de heer toestemming geven.
paragraaf 1.4 DE JONGE JAREN
Kinderen werden in de middeleeuwen behandeld als ‘kleine volwassen’, het was gebruikelijk dat ze direct na de geboorte onder te brengen bij een min, die het kind de eerste 2 jaar borstvoeding gaf en de kinderen werden al vroeg het huis uitgedaan om een vak te leren bij een gildemeester. Bronnen over de relaties tussen ouderen en kinderen uit de middeleeuwen zijn schaars. Wel is bekend dat zowel op het platteland als in de stad al velen al jong werkten, vaak al vanaf 6/7 jaar. Dat kon niet anders: alle gezinsleden moesten meewerken om het gezin te voeden. Voor bewuste opvoeding was weinig ruimte en belangstelling. De praktijk was de belangrijkste leerschool.
Het onderwijs op scholen en in de wetenschap was tot de 12e eeuw geheel in handen van de geestelijkheid. In klooster- en kathedraalscholen werden jongens uit de adel opgeleid tot geestelijke. Vanaf de 12e eeuw ontstonden er Latijnse scholen voor kinderen van burgers in de steden en werden er universiteiten gesticht in steden als Bologna, Parijs en Oxford. een standaardopleiding was de studie van de 7 ‘vrije kunsten’. Grammatica, retorica, en dialectica werden onderwezen op de Latijnse scholen. Arithmetica, geometrica, astronomia en musica behoorden tot de lesstof op de universiteit. Daarna kon een hogere opleiding worden gevolgd in theologie, rechten of medicijnen. Door de opbloei van handel en steden groeide de behoefte aan mensen die konden lezen, schrijven en rekenen -> de stadsbesturen richtten scholen op waar kinderen van handelaren en ambachtslieden deze basisvaardigheden konden leren. De grote meerderheid van de bevolking (boeren) kon in de middeleeuwen echter niet of nauwelijks lezen of schrijven.
hoofdstuk 2 De vroegmoderne tijd
paragraaf 2.1 HOLLANDS WELVAREN
In de 16e eeuw voeren honderden Nederlandse schepen per jaar naar de Oostzee, waar ze hout, vlas en vooral graan haalden. Amsterdam werd dè graanhaven, van waaruit heel West-Europa van graan werd voorzien. Doordat brood het belangrijkste voedingsmiddel was, bracht de beheersing van de internationale graanmarkt rijkdom en macht. De scheepvaart stimuleerde bovendien andere activiteiten zoals de scheepsbouw. En de boeren konden zich dankzij de graanimport richten op veeteelt en op winstgevender gewassen, zoals groenten en fruit, en grondstoffen voor de industrie als vlas en lijnzaad. Vanaf eind 15e eeuw maakten Portugezen en Spanjaarden ontdekkingsreizen ver buiten Europa. Zij beheersten daardoor in de 16e eeuw de handel met Azië, Afrika en Amerika. Maar rond 1600 veroverden de Nederlanders een leidende positie in de opkomende wereldeconomie. Ze gingen specerijen halen in Azië, slaven uit Afrika en tabak en suiker uit Zuid-Amerika. Na gouden eeuw moest Nederland zijn positie afstaan aan Frankrijk en Engeland en ging de economie aan het eind van de 18e eeuw hollend achteruit -> werkloosheid en verpaupering in de steden.
Het handelskapitalisme maakte in de 16e en 17e eeuw een kleine groep bankiers en handelaren steenrijk en ook de rest van de gegoede burgerij van de stedelijke bevolking had een goed leven. maatschappelijke hierarchie:
- kleine burgerij (herbergiers, apothekers, bakkers)
- geschoolde werklieden (timmerlieden en textielwerkers)
- knechten, zeelieden, de vissers en dienstmeisjes
- straathandelaren, slepers, sjouwers en ander los werkvolk
- paupers (zwervers, bedelaars, bedeelden)
Voor de meeste mensen bleef het bestaan naar huidige maatstaven karig: de kleine burgerij kon een zekere welstand bereiken, maar door tegenslagen ook gemakkelijk weer tot armoede vervallen. Voor de volksklassen gold dat nog sterker : moesten 12 uur of meer per dag werken om in hun bestaan te voorzien; van hun loon konden ze weinig meer kopen dan voedsel. Ook veel boeren en landarbeiders hadden het zwaar, maar toch vergeleken met de rest van europa hadden de Nederlanders het goed. Dankzij de graanimport was de honger vrijwel uitgebannen.
paragraaf 2.2 EEN HUISHOUDEN VAN JAN STEEN
Stadshuizen bestonden vaak uit een voor- en achterhuis. Ambachtslieden en kleine neringdoenden hadden in het voorhuis hun werkplaats, winkel of kantoor. De gegoede burgerij richtte het voorhuis in als ontvangstkamer. Daar stonden de mooiste meubels en de familie woonde in het achterhuis. De vrouwen schudden de bedden op, deden de was, kochten de boodschappen op de markt en kookten de maaltijden. Dat waren in een welgesteld huishouden tijdrovende bezigheiden. Als het inkomen het toeliet een meid in dienst te nemen, dan nam zij een deel van de huishoudelijke taken op zich. Kaas werd een belangrijk exportproduct. Haring werd in de 17e eeuw in grote hoeveelheden verorberd en was een van de belangrijkste exportproducten. Al in de 16e eeuw kwam de Nederlandse tuinbouw tot ontwikkeling. In de 18e eeuw werden koffie en thee populair en werd de verslaving aan jenever in Holland volksziekte nr 1. Vooral bij boerenfamilies was het uitgebreide gezin een gebruikelijke samenlevingsvorm. Oorzaken van geringe gezinsomvang:
- de kindersterfte
- de hoge huwelijksleeftijd
- groot aantal alleenstaanden
- helft mensen stierf voor 25e jaar
- vrouwen trouwden zelden voor 25 jaar
- percentage eenpersoonshuishoudens was hoog
Door prenten kreeg de lezen de normen en waarden van de samenleving ingeprent. Zo werd het burgerlijke gezinsideaal langzaam verspreid over alle bevolkingsgroepen. De taakverdeling kwam er op neer dat de man als kostwinner moest optreden, terwijl de vrouw de kinderen opvoedde, het huishouden deed en haar echtgenoot verzorgde. Zij hoorde hem bovendien te gehoorzamen. De gehoorzaamheidsplicht stond ook in het gereformeerde huwelijksformulier. De taakverdeling die paste bij het burgerlijk gezinsideaal kon ook lang niet door iedereen worden verwezenlijkt. De man moest genoeg verdienen om het gezin te kunnen onderhouden en werk en privé/sfeer moesten gescheiden zijn. In middenstandsgezinnen werd onder één dak gewerkt en gewoond en werkte de vrouw mee. Arbeidersvrouwen moesten meestal uit werken gaan om het gezinsinkomen op peil te houden.
Eind 16e eeuw werd in Nederland het katholieke huwelijksrecht vervangen door een protestants. Luther en Calvijn, de grote leiders van de reformatie, hadden het sacrament van het huwelijk verworpen. Binnen het protestantisme werd het huwelijk beschouwd als een maatschappelijk contract waarvoor de regels van de wereldlijke overheid golden. De staten van Holland bepaalden in 1580 dat een huwelijk bevestigd moest worden door een gereformeerde predikant of een overheidsdienaar. Dit laatste was uniek in europa.
De protestantse seksuele moraal was minder doordrenkt van schaamte en zondigheid. Erasmus en andere humanisten en na hen de hervormers, benadrukten het belang van kameraadschap, harmonie en begrip tussen man en vrouw. Om dat te bereiken was het nodig dat beide partners gelijk waren in afkomst, bezit en geloof. Een huwelijk tussen twee mensen uit verschillende groepen in de sociale hiërarchie werd afgekeurd.
paragraaf 2.3 DE BESTEMMING VAN MAN EN VROUW
Al eeuwen werd op grond van de bijbel beargumenteerd dat de vrouw ondergeschikt was aan de man. Onder invloed van het rationalisme van de verlichting raakte in de 18e eeuw een ´wetenschappelijke´ verklaring voor die ondergeschiktheid in de mode. De dienende rol van de vrouw werd nu de logische consequentie van haar natuur. ´Activiteit´ en ´rationaliteit´ golden als kenmerken van de man en ´passiviteit´ en ´emotionaliteit´ werden gezien als vrouwelijke eigenschappen. Deze redenering is terug te vinden bij Rousseau “de vrouw was niet alleen passief, ze wilde haar man ook tevreden stellen en zich aan hem onderwerpen”. Daarvoor was geen dwang nodig maar hoogstens een ‘natuurlijke’ opvoeding. Betje Wolff ging uit van de biologie.
Werken, geld verdienen en intellectuele arbeid werden beschouwd als het exclusieve domein van de man. Toch waren er in de 18e eeuw intellectuele vrouwen. Overeenkomst tussen deze vrouwen was dat ze geen reguliere opleiding hadden kunnen volgen. Ze waren autodidact of hadden les gekregen van een privéleraar. Se ontwikkelden zich tegen de heersende normen en waarden van hun tijd in. Om serieus te worden genomen publiceerden vrouwen hun boeken en opstellen anoniem of onder mannelijk pseudoniem, een traditie die in de 19e eeuw werd voortgezet. De verlichte ideeën over vrijheid en gelijkheid werden dus over het algemeen niet van toepassing geacht op vrouwen. Toch vormde de verlichte ideeën over gelijkheid ook in de 18e eeuw al een inspiratiebron voor het emancipatiestreven. De franse schrijfster Olympe de Gouges publiceerde in 1791 een verklaring van de rechten van de vrouw en de burgeres, waarin ze burgerrechten voor vrouwen eiste.
Er waren ook verlichte mannelijke denkers die de gelijkheid van man en vrouw propageerden: Theodor Gottlieb van Hippel. “Vrouwen zijn net als mannen rationele wezens, alleen waren hun capaciteiten door onderdrukking nooit tot ontwikkeling gekomen”.
paragraaf 2.4 SOO VOER GESONGEN
Bij de opvoeding in de Republiek speelden de humanistische idealen een grote rol. Vanaf de uitvinding van de boekdrukkunst verscheen een constante stroom boeken met pedagogische adviezen. Erasmus en Locke: kind is onbeschreven blad bij geboorte.
Binnen het humanisme ontstond een nieuw opvoedingsideaal: kinderen moesten opgevoed worden tot mondige, verstandige en veelzijdig ontwikkelde volwassen. Hierbij paste een zachtaardige, kindvriendelijke aanpak. Kinderen leren zowel het goede als het slechte door navolging. Als ouders met onmatig gedrag het slechte voorbeeld gaven, namen de kinderen dat vanzelf over.
Lijnrecht tegenover deze milde pedagogische visie stelden gereformeerde moralisten dat een kind van nature slecht was. De mens was bij geboorte belast met de erfzonde, tucht en ‘het breken van de wil’ waren daarom onmisbaar in een goede opvoeding.
Met een goede opleiding en opvoeding kweekte je beschaafde en deugdzame burgers. De nadruk op opvoeding en scholing werd een belangrijke verlichtingstraditie. Een andere stroming van de verlichting bepleitte juist een natuurlijke opvoeding.
Aan het eind van de 18e eeuw groeide in Nederland de kritiek op het bestaande lager onderwijs: Kinderen leerden weinig meer dan wat lezen en het werktuigelijk opdreunen van psalmen (protestantisme). De leraren waren slecht opgeleid, chaos in klaslokaal, honderden leerlingen van verschillende leeftijden in een klas, er was een lijfstraf. Speciaal om het volksonderwijs te verbeteren, werd in 1784 de Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen opgericht. De vereniging wilde het gewone volk verheffen uit armoede door onderwijs -> stichting modelscholen en lesboeken in begrijpelijke taal. Na de Bataafse Revolutie mocht ’t Nut de 1e schoolwet maken (1806): klassikaal les worden gegeven, leerlingen van dezelfde leeftijd luisteren naar leraar, die de kinderen gepaste en nuttige kundigheden moest bijbrengen. Onderwijs in de gereformeerde leer werd verboden. Een nationale inspectie ging kwaliteit controleren, lijfstraffen werden verboden.
hoofdstuk 3 De moderne tijd
paragraaf 3.1
I Groot-Brittannië draaide in 1832 de industriële revolutie op volle toeren. Manchester was het centrum van de textielindustrie, een van de eerste sectoren met grootschalige machinale productie.
De overgang van een landbouwstedelijke naar een industriële samenleving leidde op den duur tot een welvaartspeil, maar rond 1830 waren de leef- en werkomstandigheden van Britse industriearbeiders hemeltergend. Het werk was ongezond en gevaarlijk:
- lange werkdagen
- arbeiders verdienden net genoeg om in leven te blijven
- de fabrikanten waren oppermachtig en legde een ijzeren discipline op
- de overheid legde hen geen strobreed in de weg
Zelfs de meest elementaire hygiëne ontbrak:
- Riolering en waterleiding waren onbekend
- per huizenblok 1 buitentoilet
- straten werden niet gereinigd
Geld om fatsoenlijk te eten of zich goed te kleden was er niet.
De volksklassen hadden altijd in armoede geleefd en de verschillen tussen arm en rijk waren altijd al groot geweest. Maar de concentratie van smerigheid en ellende in de industriesteden viel meer op dan de armoede op het platteland. Bovendien waren daar de standsverschillen algemeen geaccepteerd: het contact tussen de standen was er min of meer hartelijk. In Manchester leefde arm en rijk door elkaar heen en was een harde klassenmaatschappij ontstaan met klassenhaat. En zo ontstond in 1830 in Engeland de sociale kwestie. Journalisten, predikanten, artsen en andere sociaal bewogen burgers maakten zich zorgen over de ‘zedenverwildering’ en ellende in de arbeiderswijken en beijverden zich voor lotsverbetering voor de laagste klassen. Vanaf 1840 leidde dat tot resultaten:
- aanleg waterleiding, riolering en bestrating
- parken voor recreatie
Arbeiders probeerden ook zelf hun lot te verbeteren door zich te verenigen in vakbonden, waar in 1853 een doorbraak werd bereikt toen de weversbonden met de textielfabrikanten de eerste afspraak maakten over de hoogte van het loon. Vooral na 1870 werd ook het socialisme een factor van betekenis in de strijd voor de emancipatie van de arbeiders. Geleidelijk werden de ergste uitwassen van het moderne kapitalisme overwonnen en verbeterde de situatie van de arbeiders.
paragraaf 3.2 HOEKSTEEN VAN DE SAMENLEVING
In de 19e eeuw verdween de standenmaatschappij en ontstond onder invloed van de industrialisering een klassenmaatschappij waarbij de plaats minder werd bepaald door afkomst en meer door beroep en inkomen.
De arbeiders woonden in buurten die volgepakt stonden met goedkope woningen en de rijke in grote huizen in wijken met pleinen en parken en in die wereld van de hoge burgerij waren werk en privéleven gescheiden.
Het moederschap gold als het hoogst bereikbare in een vrouwenleven. De rolverdeling van man en vrouw werd beschouwd als voorwaarde voor een stabiel gezinsleven. De verschillen tussen man en vrouw werden ook in uiterlijk en gedrag benadrukt. Omdat mannen en vrouwen verschillende taken hadden, kregen ze ook een verschillende opleiding. IN 1863 werd de Hogere BurgerSchool in het leven geroepen vanuit het idee dat een moderne maatschappij behoefte had aan een goed opgeleide beroepsbevolking. OP HBS kregen burgerjongens les in moderne vakken als wiskunde, natuurkunde en boekhouden. Voor arbeidersjongens kwamen er ambachtscholen. Voor meisjes uit de arbeidersklasse was de lagere school het eindstation. Sommigen meisjes uit de middenklasse gingen naar de Middelbare Meisjes School, meisjes uit de hogere burgerij kregen privéonderwijs. (uitsluitend bedoeld als voorbereiding op een goed huwelijk) Dames uit de midden- en hogere klassen deden geen betaald werk, ook niet als ze ongetrouwd waren. Voor een meisje was alleen van belang dat ze goede manieren had en kon handwerken, musiceren en converseren, zodat haar echtgenoot zich niet met haar zou vervelen.
Onder invloed feminisme veranderde dat vanaf 1890. Rond 1900 begonnen velen het voorbeeld te volgen van Aletta Jacobs. Steeds meer burgerdames gingen werken, maar emancipatie bleef beperkt (bijna alleen maar typische vrouwenberoepen).
Privacy werd in de 19e eeuw steeds belangrijker voor de burgerij. Bij de privacycultuur hoorde ook een preutse ‘victoriaanse’ moraal. Er rustte een taboe op alles wat met seksualiteit te maken had. Maar de preutsheid en hypocrisie werden ook bestreden. Liberale hervormers richtten in 1881 de Nieuw-Malthusiaanse Bond op. De NMB vond het voor echtparen een groot maatschappelijk kwaad om aan meer kinderen het leven te schenken dan zij kunnen voeden, kleden en huisvesten. De huwelijksvruchtbaarheid nam in het begin van de industriële revolutie nam toe, dat kwam onder meer door de toename van het aantal arbeiders. (zij hoefden hun kindertal niet te beperken omdat ze geen grond of geld onder de kinderen te verdelen hadden). Het veroordeelde arbeiders tot bittere armoede zolang de kleintjes te jong waren om te werken. De NMB propageerde ‘bewuste regeling van het kindertal’, gaf seksuele voorlichting en verkocht voorbehoedsmiddelen -> de huwelijksvruchtbaarheid daalde
Het malthusianisme werd fel bestreden door orthodox protestantse predikanten en door de katholieke geestelijkheid, die erop hamerde dat voorplanting het doel van het huwelijk was en wellust zondig. (ze boekten politiek succes) - > in 1911 drukten ze de zedelijkheidswet door (verbood abortus, prostitutie, homoseksuele contacten met jongens onder de 21 en het openlijk tonen van voorbehoedsmiddelen.
paragraaf 3.3 OORLOG EN CRISIS
De 1e WW maakte in 1 klap een eind aan het optimisme van de 1e helft van de 20e eeuw en leidde tot een diepe morele crisis. -> preutse victoriaanse moraal kreeg zware klap : huwelijks- en gezinsleven hield voor miljoenen mensen op te bestaan : de mannen werden losgerukt uit hun vertrouwde bestaan en verbleven maanden aan het front. De morele gevolgen van de oorlog werden pas na afloop in volle hevigheid zichtbaar door dat de zinloosheid toen pas doordrong. Veel jongeren geloofden nergens meer in, en waren alleen nog op jacht naar seks, geld en sensatie. -> aantal echtscheidingen nam toe, meer mensen gingen aan geboortebeperking doen en er werd openlijk over seksualititeit geschreven en gesproken. De morele crisis bleek vooral uit de opkomst van totalitaire massabewegingen. Zij keerden zich tegen de burgerlijk liberale en christelijke normen en waarden en stelden er een moraal van meedogenloze hardheid tegenover.
De verzuiling drukte in het interbellum een fors stempel op de samenleving. Totalitaire bewegingen kregen weinig voet aan de grond, de preutse seksuele moraal hield stand en de vrouwenemancipatie kwam tot stilstand. Door de beginnende sociale wetgeving en de groeiende welvaart was de woon- en werksituatie van arbeiders rond 1925 een stuk beter dan 50 jaar terug. Ook in arbeidersgezinnen bleef de vrouw steeds vaker thuis om voor het huis en de kinderen te zorgen. Maar aan het goede leven kwam voor velen een einde door de economische wereldcrisis in de jaren 1930 -> spanningen en enkele uitbarstingen geweld, maar de verzuilde samenleving werd er niet echt door bedreigd en lang niet iedereen verging het slecht.
paragraaf 3.4 DE VERZORGINGSSTAAT
In 1960 ging men uitbundig consumeren. Doordat er volop werk was en de lonen stegen, werd de welvaart breed gedeeld. Dat maakte ook een uitgebreid stelstel voor sociale zekerheid mogelijk -> verzorgingsstaat (garandeert een bestaansminimum voor iedereen)
In de jaren 1960 werd een generatie volwassen die nooit anders dan sociale zekerheid en welvaart had gekend. Daardoor waren deze jongeren zelfverzekerder dan hun ouders -> minder traditioneel en gezagstrouw
Deze babyboomers daagden vanaf 1965 het gezag uit en provoceerden de ouderen. Sommigen verwierpen het materialisme van de consumptiemaatschappij -> sociaal-culturele veranderingen -> kerken en zuilen kampten met snelle teruggang, de relatie tussen mannen en vrouwen veranderde ; vrouwen werden steeds vaker als gelijkwaardig gezien en steeds meer meisjes volgden voortgezet onderwijs -> ontstaan 2e feministische golf rond 1970 : feministen constateerden dat goed opgeleide vrouwen als ze trouwden en kinderen kregen, evengoed thuis zaten te verpieteren. -> daarom eisten ze kinderopvang, legalisering van abortus en gelijke geboortekansen :dolle mina’s -> succes
hoofdstuk 1 Middeleeuwen
paragraaf 1.1 BOEREN EN BURGERS
In het boerenbedrijf werkte het hele gezin mee volgens een traditionele taakverdeling. De mannen bewerkten het land, ploegden de akkers en haalden de oogst binnen. De vrouwen voerden het vee en bedienden het spinnewiel, maakten boter en kaas, kookten en hielpen met het binden van schoven als er gehooid was. Ook kinderen moesten al vroeg meewerken op het land.
In de vroege middeleeuwen produceerden boeren net genoeg voor eigen consumptie en voor de heer. Het leven op het platteland was hard en ongezond. In de tijd van steden en staten werd het leven langzaam maar zeker minder schraal : woest gronden werden ontgonnen, betere ploegen en werktuigen werden uitgevonden en beter handgereedschap -> het land werd intensiever bewerkt -> boeren gingen meer produceren -> voedseloverschot konden ze nu verkopen op marktplaatsen, die ontstonden bij burchten en kloosters op knooppunten van wegen. Arbeidskrachten die niet meer nodig waren in de landbouw, legden zich toe op een ambacht. Ambachtslieden gingen dicht bij de markt wonen -> handelsnederzettingen groeiden uit tot steden. De veranderingen in landbouw en opbloei handen en nijverheid maakten forse bevolkingsgroei mogelijk.
In die tijd was kerngezin in de stad een veel voorkomende samenlevingsvorm. Mede door hoge kindersterfte waren meeste gezinnen niet groot. Het gezin, de buurt en de gilden waren belangrijke maatschappelijke verbanden. De gilden beschermden de belangen van hun leden, er waren strikte regels voor de productie en het gilde bepaalde wie er mocht produceren. Buitenstaanders werden geweerd (concurrentie beperkt). In 1347 brak de pest uit na reeks hongersnoden.
In 15e eeuw leefde de economie in de steden weer op ondanks dat de bevolking nog afnam. Burgers, arbeiders en ambachtlieden waren toen beter gekleed, beter gehuisvest en beter gevoed dan ooit in de middeleeuwen. De handel nam toe en steeds meer kleine steden kregen aansluiting op de grote handelsnetwerken die zich over europa vertakten.
paragraaf 1.2 LEVEN ALS EEN VORST
Na 1200 maakten de houten gebouwen plaats voor stenen burchten. Mede door de kruistochten was de handel met de Levant op gang gekomen -> nieuwe stoffen op de markt zoals zijde en katoen. Onder invloed van de elegante mode in de islamitische wereld werd de kleding van de adel en rijke burgerij nu vaak rijkelijk versierd -> kleding werd een middel om zich te onderscheiden van het lagere volk. Europese kooplieden brachten uit de Levant ook specerijen mee als peper, kaneel en nootmuskaat, die door Arabische handelaren uit het verre oosten werden gehaald. Onder invloed van het contact met de verfijnde oosterse wereld ontstond in Europa ook de hoofse cultuur, waarmee de adel zich eveneens onderscheidde. Grondbezit was voor de adel het belangrijkste middel van bestaan. Ze leefde van de opbrengsten van de landerijen, die werden bewerkt door vrije of onvrije boeren. Verder hielden edelen zich bezig met oorlogvoering, belastinginning en rechtspraak en met de verstedelijking ook nog het verkopen van stadsrechten.
Aan het eind van de 14e eeuw bestuurde Albrecht van Beieren, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen, zijn gebieden vanuit de residentie van de graven van Holland, het Binnenhof en omgeving. De graaf had veel mensen in dienst. Hoog in de hiërarchie stonden de persoonlijke lijfwacht van de graaf en de drie edelen die hem aan tafel vergezelden en ervoor zorgden dat zijn bord en drinkbeker altijd gevuld waren. De adellijke dames speelden een belangrijke rol in het culturele leven. Ze kregen net als de mannen een degelijke opleiding van privéleraren. Maar dat was het leven van de hoge adel, lagere edelen leefden heel wat minder luxueus en verfijnd en hun omgangsvormen bleven grof en boers.
paragraaf 1.3 HET HUWELIJK
Vanaf de 11e eeuw speelde de kerk in Europa een overheersende rol in het dagelijkse leven. Ze bepaalde de normen en waarden en begeleidde het leven van de wieg tot het graf. Pasgeborenen werden zo snel mogelijk gedoopt, zo werden ze opgenomen in de gemeenschap en werd de ‘erfzonde’ afgewassen, zodat hun ziel kon worden gered. Stervenden kregen een ziekenzalving, het sacrament der zieken, en legden nog een keer de biecht af, zodat ze in vrede konden sterven. Tot de 11e eeuw konden mensen buiten de kerk en zonder priester een geldig huwelijk sluiten. Maar in de 12e eeuw werd het huwelijk een sacrament, een handeling die moest worden voltrokken door een geestelijke. De kerk stond steeds afwijzender tegenover seksualiteit. Al in de 4e eeuw had de paus geprobeerd het celibaat voor de geestelijkheid verplicht te stellen. IN 1039 gebeurde dat daadwerkelijk: alle huwelijken van geestelijken werden ongeldig verklaard. Voor de gewone gelovigen was seks alleen binnen het huwelijk toegestaan. In 1215 werd het huwelijksrecht van de kerk vastgelegd -> Het sluiten van een geldig huwelijk werd een exclusieve bevoegdheid van de kerk.
De kerk had een einde willen maken aan de gewoonte van ouders om hun kinderen uit te huwelijken, maar kerk kon deze praktijk niet veranderen. IN alle rangen en standen bepaalden inde eerste plaats de ouders of 2 mensen met elkaar mochten trouwen. Bij horige boeren moest de heer toestemming geven.
Kinderen werden in de middeleeuwen behandeld als ‘kleine volwassen’, het was gebruikelijk dat ze direct na de geboorte onder te brengen bij een min, die het kind de eerste 2 jaar borstvoeding gaf en de kinderen werden al vroeg het huis uitgedaan om een vak te leren bij een gildemeester. Bronnen over de relaties tussen ouderen en kinderen uit de middeleeuwen zijn schaars. Wel is bekend dat zowel op het platteland als in de stad al velen al jong werkten, vaak al vanaf 6/7 jaar. Dat kon niet anders: alle gezinsleden moesten meewerken om het gezin te voeden. Voor bewuste opvoeding was weinig ruimte en belangstelling. De praktijk was de belangrijkste leerschool.
Het onderwijs op scholen en in de wetenschap was tot de 12e eeuw geheel in handen van de geestelijkheid. In klooster- en kathedraalscholen werden jongens uit de adel opgeleid tot geestelijke. Vanaf de 12e eeuw ontstonden er Latijnse scholen voor kinderen van burgers in de steden en werden er universiteiten gesticht in steden als Bologna, Parijs en Oxford. een standaardopleiding was de studie van de 7 ‘vrije kunsten’. Grammatica, retorica, en dialectica werden onderwezen op de Latijnse scholen. Arithmetica, geometrica, astronomia en musica behoorden tot de lesstof op de universiteit. Daarna kon een hogere opleiding worden gevolgd in theologie, rechten of medicijnen. Door de opbloei van handel en steden groeide de behoefte aan mensen die konden lezen, schrijven en rekenen -> de stadsbesturen richtten scholen op waar kinderen van handelaren en ambachtslieden deze basisvaardigheden konden leren. De grote meerderheid van de bevolking (boeren) kon in de middeleeuwen echter niet of nauwelijks lezen of schrijven.
hoofdstuk 2 De vroegmoderne tijd
paragraaf 2.1 HOLLANDS WELVAREN
In de 16e eeuw voeren honderden Nederlandse schepen per jaar naar de Oostzee, waar ze hout, vlas en vooral graan haalden. Amsterdam werd dè graanhaven, van waaruit heel West-Europa van graan werd voorzien. Doordat brood het belangrijkste voedingsmiddel was, bracht de beheersing van de internationale graanmarkt rijkdom en macht. De scheepvaart stimuleerde bovendien andere activiteiten zoals de scheepsbouw. En de boeren konden zich dankzij de graanimport richten op veeteelt en op winstgevender gewassen, zoals groenten en fruit, en grondstoffen voor de industrie als vlas en lijnzaad. Vanaf eind 15e eeuw maakten Portugezen en Spanjaarden ontdekkingsreizen ver buiten Europa. Zij beheersten daardoor in de 16e eeuw de handel met Azië, Afrika en Amerika. Maar rond 1600 veroverden de Nederlanders een leidende positie in de opkomende wereldeconomie. Ze gingen specerijen halen in Azië, slaven uit Afrika en tabak en suiker uit Zuid-Amerika. Na gouden eeuw moest Nederland zijn positie afstaan aan Frankrijk en Engeland en ging de economie aan het eind van de 18e eeuw hollend achteruit -> werkloosheid en verpaupering in de steden.
Het handelskapitalisme maakte in de 16e en 17e eeuw een kleine groep bankiers en handelaren steenrijk en ook de rest van de gegoede burgerij van de stedelijke bevolking had een goed leven. maatschappelijke hierarchie:
- kleine burgerij (herbergiers, apothekers, bakkers)
- geschoolde werklieden (timmerlieden en textielwerkers)
- knechten, zeelieden, de vissers en dienstmeisjes
- straathandelaren, slepers, sjouwers en ander los werkvolk
- paupers (zwervers, bedelaars, bedeelden)
Voor de meeste mensen bleef het bestaan naar huidige maatstaven karig: de kleine burgerij kon een zekere welstand bereiken, maar door tegenslagen ook gemakkelijk weer tot armoede vervallen. Voor de volksklassen gold dat nog sterker : moesten 12 uur of meer per dag werken om in hun bestaan te voorzien; van hun loon konden ze weinig meer kopen dan voedsel. Ook veel boeren en landarbeiders hadden het zwaar, maar toch vergeleken met de rest van europa hadden de Nederlanders het goed. Dankzij de graanimport was de honger vrijwel uitgebannen.
paragraaf 2.2 EEN HUISHOUDEN VAN JAN STEEN
Stadshuizen bestonden vaak uit een voor- en achterhuis. Ambachtslieden en kleine neringdoenden hadden in het voorhuis hun werkplaats, winkel of kantoor. De gegoede burgerij richtte het voorhuis in als ontvangstkamer. Daar stonden de mooiste meubels en de familie woonde in het achterhuis. De vrouwen schudden de bedden op, deden de was, kochten de boodschappen op de markt en kookten de maaltijden. Dat waren in een welgesteld huishouden tijdrovende bezigheiden. Als het inkomen het toeliet een meid in dienst te nemen, dan nam zij een deel van de huishoudelijke taken op zich. Kaas werd een belangrijk exportproduct. Haring werd in de 17e eeuw in grote hoeveelheden verorberd en was een van de belangrijkste exportproducten. Al in de 16e eeuw kwam de Nederlandse tuinbouw tot ontwikkeling. In de 18e eeuw werden koffie en thee populair en werd de verslaving aan jenever in Holland volksziekte nr 1. Vooral bij boerenfamilies was het uitgebreide gezin een gebruikelijke samenlevingsvorm. Oorzaken van geringe gezinsomvang:
- de hoge huwelijksleeftijd
- groot aantal alleenstaanden
- helft mensen stierf voor 25e jaar
- vrouwen trouwden zelden voor 25 jaar
- percentage eenpersoonshuishoudens was hoog
Door prenten kreeg de lezen de normen en waarden van de samenleving ingeprent. Zo werd het burgerlijke gezinsideaal langzaam verspreid over alle bevolkingsgroepen. De taakverdeling kwam er op neer dat de man als kostwinner moest optreden, terwijl de vrouw de kinderen opvoedde, het huishouden deed en haar echtgenoot verzorgde. Zij hoorde hem bovendien te gehoorzamen. De gehoorzaamheidsplicht stond ook in het gereformeerde huwelijksformulier. De taakverdeling die paste bij het burgerlijk gezinsideaal kon ook lang niet door iedereen worden verwezenlijkt. De man moest genoeg verdienen om het gezin te kunnen onderhouden en werk en privé/sfeer moesten gescheiden zijn. In middenstandsgezinnen werd onder één dak gewerkt en gewoond en werkte de vrouw mee. Arbeidersvrouwen moesten meestal uit werken gaan om het gezinsinkomen op peil te houden.
Eind 16e eeuw werd in Nederland het katholieke huwelijksrecht vervangen door een protestants. Luther en Calvijn, de grote leiders van de reformatie, hadden het sacrament van het huwelijk verworpen. Binnen het protestantisme werd het huwelijk beschouwd als een maatschappelijk contract waarvoor de regels van de wereldlijke overheid golden. De staten van Holland bepaalden in 1580 dat een huwelijk bevestigd moest worden door een gereformeerde predikant of een overheidsdienaar. Dit laatste was uniek in europa.
De protestantse seksuele moraal was minder doordrenkt van schaamte en zondigheid. Erasmus en andere humanisten en na hen de hervormers, benadrukten het belang van kameraadschap, harmonie en begrip tussen man en vrouw. Om dat te bereiken was het nodig dat beide partners gelijk waren in afkomst, bezit en geloof. Een huwelijk tussen twee mensen uit verschillende groepen in de sociale hiërarchie werd afgekeurd.
Al eeuwen werd op grond van de bijbel beargumenteerd dat de vrouw ondergeschikt was aan de man. Onder invloed van het rationalisme van de verlichting raakte in de 18e eeuw een ´wetenschappelijke´ verklaring voor die ondergeschiktheid in de mode. De dienende rol van de vrouw werd nu de logische consequentie van haar natuur. ´Activiteit´ en ´rationaliteit´ golden als kenmerken van de man en ´passiviteit´ en ´emotionaliteit´ werden gezien als vrouwelijke eigenschappen. Deze redenering is terug te vinden bij Rousseau “de vrouw was niet alleen passief, ze wilde haar man ook tevreden stellen en zich aan hem onderwerpen”. Daarvoor was geen dwang nodig maar hoogstens een ‘natuurlijke’ opvoeding. Betje Wolff ging uit van de biologie.
Werken, geld verdienen en intellectuele arbeid werden beschouwd als het exclusieve domein van de man. Toch waren er in de 18e eeuw intellectuele vrouwen. Overeenkomst tussen deze vrouwen was dat ze geen reguliere opleiding hadden kunnen volgen. Ze waren autodidact of hadden les gekregen van een privéleraar. Se ontwikkelden zich tegen de heersende normen en waarden van hun tijd in. Om serieus te worden genomen publiceerden vrouwen hun boeken en opstellen anoniem of onder mannelijk pseudoniem, een traditie die in de 19e eeuw werd voortgezet. De verlichte ideeën over vrijheid en gelijkheid werden dus over het algemeen niet van toepassing geacht op vrouwen. Toch vormde de verlichte ideeën over gelijkheid ook in de 18e eeuw al een inspiratiebron voor het emancipatiestreven. De franse schrijfster Olympe de Gouges publiceerde in 1791 een verklaring van de rechten van de vrouw en de burgeres, waarin ze burgerrechten voor vrouwen eiste.
Er waren ook verlichte mannelijke denkers die de gelijkheid van man en vrouw propageerden: Theodor Gottlieb van Hippel. “Vrouwen zijn net als mannen rationele wezens, alleen waren hun capaciteiten door onderdrukking nooit tot ontwikkeling gekomen”.
paragraaf 2.4 SOO VOER GESONGEN
Bij de opvoeding in de Republiek speelden de humanistische idealen een grote rol. Vanaf de uitvinding van de boekdrukkunst verscheen een constante stroom boeken met pedagogische adviezen. Erasmus en Locke: kind is onbeschreven blad bij geboorte.
Binnen het humanisme ontstond een nieuw opvoedingsideaal: kinderen moesten opgevoed worden tot mondige, verstandige en veelzijdig ontwikkelde volwassen. Hierbij paste een zachtaardige, kindvriendelijke aanpak. Kinderen leren zowel het goede als het slechte door navolging. Als ouders met onmatig gedrag het slechte voorbeeld gaven, namen de kinderen dat vanzelf over.
Lijnrecht tegenover deze milde pedagogische visie stelden gereformeerde moralisten dat een kind van nature slecht was. De mens was bij geboorte belast met de erfzonde, tucht en ‘het breken van de wil’ waren daarom onmisbaar in een goede opvoeding.
Met een goede opleiding en opvoeding kweekte je beschaafde en deugdzame burgers. De nadruk op opvoeding en scholing werd een belangrijke verlichtingstraditie. Een andere stroming van de verlichting bepleitte juist een natuurlijke opvoeding.
Aan het eind van de 18e eeuw groeide in Nederland de kritiek op het bestaande lager onderwijs: Kinderen leerden weinig meer dan wat lezen en het werktuigelijk opdreunen van psalmen (protestantisme). De leraren waren slecht opgeleid, chaos in klaslokaal, honderden leerlingen van verschillende leeftijden in een klas, er was een lijfstraf. Speciaal om het volksonderwijs te verbeteren, werd in 1784 de Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen opgericht. De vereniging wilde het gewone volk verheffen uit armoede door onderwijs -> stichting modelscholen en lesboeken in begrijpelijke taal. Na de Bataafse Revolutie mocht ’t Nut de 1e schoolwet maken (1806): klassikaal les worden gegeven, leerlingen van dezelfde leeftijd luisteren naar leraar, die de kinderen gepaste en nuttige kundigheden moest bijbrengen. Onderwijs in de gereformeerde leer werd verboden. Een nationale inspectie ging kwaliteit controleren, lijfstraffen werden verboden.
paragraaf 3.1
I Groot-Brittannië draaide in 1832 de industriële revolutie op volle toeren. Manchester was het centrum van de textielindustrie, een van de eerste sectoren met grootschalige machinale productie.
De overgang van een landbouwstedelijke naar een industriële samenleving leidde op den duur tot een welvaartspeil, maar rond 1830 waren de leef- en werkomstandigheden van Britse industriearbeiders hemeltergend. Het werk was ongezond en gevaarlijk:
- lange werkdagen
- arbeiders verdienden net genoeg om in leven te blijven
- de fabrikanten waren oppermachtig en legde een ijzeren discipline op
- de overheid legde hen geen strobreed in de weg
Zelfs de meest elementaire hygiëne ontbrak:
- Riolering en waterleiding waren onbekend
- per huizenblok 1 buitentoilet
- straten werden niet gereinigd
Geld om fatsoenlijk te eten of zich goed te kleden was er niet.
De volksklassen hadden altijd in armoede geleefd en de verschillen tussen arm en rijk waren altijd al groot geweest. Maar de concentratie van smerigheid en ellende in de industriesteden viel meer op dan de armoede op het platteland. Bovendien waren daar de standsverschillen algemeen geaccepteerd: het contact tussen de standen was er min of meer hartelijk. In Manchester leefde arm en rijk door elkaar heen en was een harde klassenmaatschappij ontstaan met klassenhaat. En zo ontstond in 1830 in Engeland de sociale kwestie. Journalisten, predikanten, artsen en andere sociaal bewogen burgers maakten zich zorgen over de ‘zedenverwildering’ en ellende in de arbeiderswijken en beijverden zich voor lotsverbetering voor de laagste klassen. Vanaf 1840 leidde dat tot resultaten:
- aanleg waterleiding, riolering en bestrating
Arbeiders probeerden ook zelf hun lot te verbeteren door zich te verenigen in vakbonden, waar in 1853 een doorbraak werd bereikt toen de weversbonden met de textielfabrikanten de eerste afspraak maakten over de hoogte van het loon. Vooral na 1870 werd ook het socialisme een factor van betekenis in de strijd voor de emancipatie van de arbeiders. Geleidelijk werden de ergste uitwassen van het moderne kapitalisme overwonnen en verbeterde de situatie van de arbeiders.
paragraaf 3.2 HOEKSTEEN VAN DE SAMENLEVING
In de 19e eeuw verdween de standenmaatschappij en ontstond onder invloed van de industrialisering een klassenmaatschappij waarbij de plaats minder werd bepaald door afkomst en meer door beroep en inkomen.
De arbeiders woonden in buurten die volgepakt stonden met goedkope woningen en de rijke in grote huizen in wijken met pleinen en parken en in die wereld van de hoge burgerij waren werk en privéleven gescheiden.
Het moederschap gold als het hoogst bereikbare in een vrouwenleven. De rolverdeling van man en vrouw werd beschouwd als voorwaarde voor een stabiel gezinsleven. De verschillen tussen man en vrouw werden ook in uiterlijk en gedrag benadrukt. Omdat mannen en vrouwen verschillende taken hadden, kregen ze ook een verschillende opleiding. IN 1863 werd de Hogere BurgerSchool in het leven geroepen vanuit het idee dat een moderne maatschappij behoefte had aan een goed opgeleide beroepsbevolking. OP HBS kregen burgerjongens les in moderne vakken als wiskunde, natuurkunde en boekhouden. Voor arbeidersjongens kwamen er ambachtscholen. Voor meisjes uit de arbeidersklasse was de lagere school het eindstation. Sommigen meisjes uit de middenklasse gingen naar de Middelbare Meisjes School, meisjes uit de hogere burgerij kregen privéonderwijs. (uitsluitend bedoeld als voorbereiding op een goed huwelijk) Dames uit de midden- en hogere klassen deden geen betaald werk, ook niet als ze ongetrouwd waren. Voor een meisje was alleen van belang dat ze goede manieren had en kon handwerken, musiceren en converseren, zodat haar echtgenoot zich niet met haar zou vervelen.
Onder invloed feminisme veranderde dat vanaf 1890. Rond 1900 begonnen velen het voorbeeld te volgen van Aletta Jacobs. Steeds meer burgerdames gingen werken, maar emancipatie bleef beperkt (bijna alleen maar typische vrouwenberoepen).
Privacy werd in de 19e eeuw steeds belangrijker voor de burgerij. Bij de privacycultuur hoorde ook een preutse ‘victoriaanse’ moraal. Er rustte een taboe op alles wat met seksualiteit te maken had. Maar de preutsheid en hypocrisie werden ook bestreden. Liberale hervormers richtten in 1881 de Nieuw-Malthusiaanse Bond op. De NMB vond het voor echtparen een groot maatschappelijk kwaad om aan meer kinderen het leven te schenken dan zij kunnen voeden, kleden en huisvesten. De huwelijksvruchtbaarheid nam in het begin van de industriële revolutie nam toe, dat kwam onder meer door de toename van het aantal arbeiders. (zij hoefden hun kindertal niet te beperken omdat ze geen grond of geld onder de kinderen te verdelen hadden). Het veroordeelde arbeiders tot bittere armoede zolang de kleintjes te jong waren om te werken. De NMB propageerde ‘bewuste regeling van het kindertal’, gaf seksuele voorlichting en verkocht voorbehoedsmiddelen -> de huwelijksvruchtbaarheid daalde
Het malthusianisme werd fel bestreden door orthodox protestantse predikanten en door de katholieke geestelijkheid, die erop hamerde dat voorplanting het doel van het huwelijk was en wellust zondig. (ze boekten politiek succes) - > in 1911 drukten ze de zedelijkheidswet door (verbood abortus, prostitutie, homoseksuele contacten met jongens onder de 21 en het openlijk tonen van voorbehoedsmiddelen.
De 1e WW maakte in 1 klap een eind aan het optimisme van de 1e helft van de 20e eeuw en leidde tot een diepe morele crisis. -> preutse victoriaanse moraal kreeg zware klap : huwelijks- en gezinsleven hield voor miljoenen mensen op te bestaan : de mannen werden losgerukt uit hun vertrouwde bestaan en verbleven maanden aan het front. De morele gevolgen van de oorlog werden pas na afloop in volle hevigheid zichtbaar door dat de zinloosheid toen pas doordrong. Veel jongeren geloofden nergens meer in, en waren alleen nog op jacht naar seks, geld en sensatie. -> aantal echtscheidingen nam toe, meer mensen gingen aan geboortebeperking doen en er werd openlijk over seksualititeit geschreven en gesproken. De morele crisis bleek vooral uit de opkomst van totalitaire massabewegingen. Zij keerden zich tegen de burgerlijk liberale en christelijke normen en waarden en stelden er een moraal van meedogenloze hardheid tegenover.
De verzuiling drukte in het interbellum een fors stempel op de samenleving. Totalitaire bewegingen kregen weinig voet aan de grond, de preutse seksuele moraal hield stand en de vrouwenemancipatie kwam tot stilstand. Door de beginnende sociale wetgeving en de groeiende welvaart was de woon- en werksituatie van arbeiders rond 1925 een stuk beter dan 50 jaar terug. Ook in arbeidersgezinnen bleef de vrouw steeds vaker thuis om voor het huis en de kinderen te zorgen. Maar aan het goede leven kwam voor velen een einde door de economische wereldcrisis in de jaren 1930 -> spanningen en enkele uitbarstingen geweld, maar de verzuilde samenleving werd er niet echt door bedreigd en lang niet iedereen verging het slecht.
paragraaf 3.4 DE VERZORGINGSSTAAT
In 1960 ging men uitbundig consumeren. Doordat er volop werk was en de lonen stegen, werd de welvaart breed gedeeld. Dat maakte ook een uitgebreid stelstel voor sociale zekerheid mogelijk -> verzorgingsstaat (garandeert een bestaansminimum voor iedereen)
In de jaren 1960 werd een generatie volwassen die nooit anders dan sociale zekerheid en welvaart had gekend. Daardoor waren deze jongeren zelfverzekerder dan hun ouders -> minder traditioneel en gezagstrouw
Deze babyboomers daagden vanaf 1965 het gezag uit en provoceerden de ouderen. Sommigen verwierpen het materialisme van de consumptiemaatschappij -> sociaal-culturele veranderingen -> kerken en zuilen kampten met snelle teruggang, de relatie tussen mannen en vrouwen veranderde ; vrouwen werden steeds vaker als gelijkwaardig gezien en steeds meer meisjes volgden voortgezet onderwijs -> ontstaan 2e feministische golf rond 1970 : feministen constateerden dat goed opgeleide vrouwen als ze trouwden en kinderen kregen, evengoed thuis zaten te verpieteren. -> daarom eisten ze kinderopvang, legalisering van abortus en gelijke geboortekansen :dolle mina’s -> succes
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
T.
T.
Goede samenvatting alleen staan er aardig wat spelfouten in, toch bedankt.
11 jaar geleden
Antwoorden