Paragraaf 3.3 en 3.4

3.3 sterven voor ROME. Rome werd in het jaar 753 v. Chr. gesticht. Het was een dorpje dat bestuurd werd door koningen. De Romeinen wilden eigen baas zijn, en ze verjoegen de koning. Het bestuur van de stad werd van hen allen. De Republiek Rome, een stad zonder koning of keizer, werd bestuurd door de senaat. De leden hiervan noemde je senatoren. Die werden gekozen uit de patriciërs, dat waren de rijkste en belangrijkste mensen van de stad. Later kregen ook de gewone burgers, die ook wel plebejers werden genoemd, invloed. Veel proletariërs (boeren) trokken naar de stad. Daar hadden ze een slecht bestaan. Ze waren ook heel erg arm ze bezaten alleen hun kind. Pas na de strijd van de senaat tegen de broers Tiberus en Gajus Gracchus (die trouwens allebei omkwamen) werden de landbouwgronden eerlijker verdeeld onder de mensen. Rome was erg sterk, zelfs het leger van Hannibal kon niet tegen hen op. Hannibal deed het namelijk op een erg bijzondere manier; hij trok met legerolifanten over de Alpen naar Rome toe. Dat had nog nooit iemand gedaan. Zo wond hij bijna de oorlog, maar op het laatste moment verloor die toch. Ook Spartacus won een veldslag, maar verloor de oorlog ook. Caesar had de leiding over het leger. Door de overwinning op de Galliërs en vele andere veldslagen werd hij steeds belangrijker. Sommige senatoren wilden dat hij koning werd, maar anderen vonden dat een bedreiging van de Republiek. In het senaatsgebouw omsingelden ze Caesar en vermoorden hem. Zijn lichaam werd maar met liefst 23 dolksteken doorboord. Zijn achterneef Octavianus nam wraak en versloeg de moordenaars. Octavianus, die door Caesar in zijn testament was geadopteerd, noemde zich ook Caesar. Later werd dit het woord keizer. Octavianus werd koning en wel zo een die als god vereerd moest worden. De senaat bleef bestaan maar had eigenlijk geen macht meer. 3.4 Opkomst en ondergang van het Imperium Romanum De keizer werd de belangrijkste bestuurder in het Romeinse Rijk. Octavianus wilde laten zien dat hij machtig was daarom noemde hij zich Augustus, dat betekent: ‘ De Verhevene ’. Hij was de eerste keizer en wilde als god vereerd worden. En hij had veel mensen die voor hem werkten zoals de ambtenaren en het leger. Het leger zorgde voor een lange tijd rust in het Romeinse Rijk. Ook bewaakten ze het rijk goed. Ze hadden ook veel volken overwonnen die keken daarom tegen hem op. Rome was een eenheid, overal golden dezelfde wetten. Ook moesten de burgers belasting betalen aan de keizer. Van dat geld werden onder anderen de ambtenaren en de soldaten mee betaald en er werden ook wegen en aquaducten mee aangelegd. Aquaducten zijn bruggen waar water overheen gaat. In Rome waren verschillende volken: Germanen, Galliërs, Grieken en Romeinen. Ze hadden allen een eigen cultuur. De Germanen, Galliërs en Grieken keken soms erg op tegen de Romeinen. Daarom bouwden ze ook wel op de Romeinse manier. De Romeinse taal was Latijn. Er waren ook problemen. Een aantal generalen vochten om de macht en tegelijkertijd trokken verschillende volken plunderend het land binnen. Ook was de armoede onder de boeren en burgers flink toegenomen door enorme prijsstijgingen. De nieuwe keizer Diocletianus trok alle macht naar zich toe om een einde te maken aan alle wanorde. Toen benoemde hij 3 andere medekeizers en met z’n vieren, de tetrarchen, bestuurden ze elk een deel van het rijk. Keizers na Diocletianus wilden weer alleen regeren, maar dat lukte niet. toen werd Rome definitief in tweeën gesplitst. In het West-Romeinse Rijk en in het Oost-Romeinse Rijk. Rome was de hoofdstad van het Westen en het Oosten kreeg als hoofdstad Constantinopel, het vroegere Byzantium. Het Oosten werd daarom ook wel het Byzantijnse Rijk genoemd. Veel volken buiten het rijk waren opzoek naar nieuwe landbouwgronden en woonplaatsen. Tegelijkertijd probeerden de Hunnen, Vandalen en Goten een deel van het Romeinse Rijk te veroveren. Door deze aanvallen sloegen mensen op de vlucht. Er kwam een grote volksverhuizing. Daardoor stortte het Romeinse Rijk in. Want de keizer en het leger waren te zwak om al dit alles tegen te houden. De macht was al niet meer zo groot. Er kwam daarna geen nieuwe keizer meer. Alleen het Byzantijnse Rijk zou duizend jaar langer blijven bestaan. In 1453 veroverden de Turken Constantinopel en gaven het een andere naam: Istanboel.