Geschiedenis hoofdstuk 4
MOZAÏEK OF MELTING POT Hoofdvraag: Hoe werd de Amerikaanse culturele identiteit omschreven en welk stempel is op Amerika gedrukt door de miljoenen immigranten waarmee het continent volstroomde? Inleiding In 1776 verklaarden de Verenigde Staten zich onafhankelijk van Engeland, nadat de dertien koloniën tegen het Engels bestuur in opstand waren gekomen. De Verenigde Staten wilden een voorbeeld voor de wereld zijn als het om mensenrechten ging en dus werd in de onafhankelijkheidsverklaring vastgelegd: “All men are created equal”. In de praktijk kwamen echter vreemdelingenhaat en racisme naar voren en de norm werd WASP (White, Anglo-Saxon Protestant). Indianen, nieuwe groepen immigranten uit Ierland, uit Zuid- en Oost-Europa en vooral de zwarten werden openlijk gediscrimineerd. Centraal in dit hoofdstuk staat de identiteit van Amerika. Uit alle windstreken van de wereld waren immigranten naar Amerika gekomen. Werd Amerika een ‘Melting Pot’ of een ‘mix van culturen’? Paragraaf 1 Amerika, de hoop van de mensheid
Deelvraag: Hoe ‘Amerikaans’ waren de blanke Amerikanen aan het begin van de geschiedenis van de Verenigde Staten als zelfstandige natie en hoe is hun zelfbeeld in de negentiende eeuw nog versterkt?
De ‘Nieuwe Wereld’ werd in het begin gezien als het paradijs op aarde, waar ook El Dorado (= goudland) zou liggen. Maar de meeste kolonisten moesten aan de oostkunst in moeilijke omstandigheden (bijv. als boer) aan de slag; sommige leefden van de handel, de huisindustrie, de visvangst of de pelsjacht.
Na de Vrijheidsoorlog tegen Engeland, werd op 4 juli 1776 de onafhankelijkheids-
Verklaring afgekondigd door de dertien koloniën. Op basis van de Verlichtingsideeën, schreef Jefferson daarin:
- alle mensen zijn gelijk;
- alle mensen hebben onvervreembare rechten;
- uitgangspunt bij het bestuur is de volkssouvereiniteit.
De grondwet (in de grondwet staan alle rechten en plichten van het volk en de regering) van 1787 werd gebaseerd op de algemeen geldende principes van vrijheid en gelijkheid.
Zo ontstond de American Dream:
Iedereen had de kans en het recht om gelukkig en welvarend te worden.
Het nationaal gevoel steeg, de economie werd sterker, het grondgebied groter en de immigratie uit Noord- en West-Europa groter. In de 19e eeuw werd onder de Amerikanen de term Manifest Destiny populair: “Amerika is voorbestemd om de grote natie van de toekomst te worden”.
Er ontstond vooruitgangsoptimisme.
De grens naar het westen (Frontier) werd steeds verder verlegd en met Manifest Destiny werd het verjagen van de indianen van het grondgebied goed gepraat.
Paragraaf 2
Naar het beeld van de vrijheid
Deelvraag: Wat waren de motieven en lotgevallen van de negentiende-eeuwse immigranten die naar de Verenigde Staten kwamen en hoe werden zij ontvangen? De groei van de bevolking in de 19e eeuw was erg groot door de natuurlijke groei en veel immigranten. Miljoenen vertrokken in de 19e eeuw naar ‘het goddelijk experiment van Amerika’, om een nieuw bestaan op te bouwen vanwege: - de politieke vrijheid; - de godsdienstige vrijheid; - de mogelijkheid om winst te maken; - de overvloed aan werk. Onderscheid moet gemaakt worden tussen ‘oude’ en ‘nieuwe’ immigranten: De ‘oude’ immigranten waren vooral afkomstig uit Groot Brittanië (inclusief Ierland), maar ook uit Duitsland en Scandinavië. Deze landverhuizers vonden genoeg ruimte om zich zelfstandig te vestigen, bijv. als boer. Het waren vooral jonge, energieke en goed opgeleide arbeidskrachten, waar de Amerikaanse economie om zat te springen. De ‘nieuwe’ immigranten, na 1880, waren vooral afkomstig uit Zuid- en Oost-Europa. Deze konden zich moeilijker opwerken, het land was ‘op’ en er waren vaak alleen nog maar ‘lagere’ baantjes. Toen de immigratie massale vormen aannam rond 1900, zorgde de overheid op Ellis Island voor een goed geregelde opvang en een medische keuring: terugsturen werd nu mogelijk. De Natives, afstammelingen van de oudere groepen immigranten, ook wel de WASP’s genoemd, geloofden dat zij de ‘echte’ Amerikanen waren en vertoonden vreemdelingenhaat. Duidelijk zijn drie golven nativisme te onderscheiden: Rond 1840 was de eerste golf vreemdelingenhaat. Het betrof vooral de Ieren, vaak arm, ongeschoold en katholiek. Vlak na de Burgeroorlog (1870) trad de tweede golf nativisme op, nu vooral gericht op de Chinezen, die niet assimileerden en als goedkope arbeidskrachten door met name pas gearriveerde Ieren en Italianen als zware concurrenten werden gezien. De derde golf (1900) was gericht tegen de ‘New Immigrants’ uit Zuid- en Oost-Europa, die het Amerikaanse ras zouden bederven en ook weer goedkope arbeidskrachten waren. Na de Eerste Wereldoorlog werd de roep om immigratiebeperking steeds groter. Vooral gericht tegen de ‘Red Scare’, de angst voor het communisme. De Klu Klux Klan herleefde met zijn vreemdelingenhaat tegen vreemdelingen in het algemeen en zwarte, katholieke communisten en Joden in het bijzonder. In 1924 werden immigratiequota ingesteld voor Zuid- en Oost-Europeanen. Paragraaf 3 Roodhuiden en zwarte Amerikanen
Deelvraag: In hoeverre werd aan indianen en zwarten de kans geboden op volwaardig lidmaatschap van de Amerikaanse natie? De oorspronkelijke bewoners, de indianen, werden met name in de 19e eeuw van hun grondgebied verdreven en daarmee ook beroofd van hun middel van bestaan: de jacht. Officieel werden verdragen met hen gesloten, maar in de praktijk werden zijn er toe gedwongen steeds meer grondgebied af te staan: de Frontier schoof steeds meer naar het Westen. Door middel van de Removal Act (1830) maakte de president het wettelijk mogelijk om de indianen te verdrijven van het land van hun voorvaderen, zodat de trek van de blanken naar het westen ongehinderd kon doorgaan. Tussen 1860 en 1890 vonden de indianenoorlogen plaats: de indianen probeerden zich – zonder succes overigens – te verdedigen tegen de overmacht van de blanken. Tenslotte besloot het Congres om de indianen in reservaten onder te brengen om hen daar tot beschaving te brengen en dus te assimineren. Maar die reservaten waren veelal de slechtste stukken grond. Bij Wounded Knee vond in 1890 het laatste massale verzet plaats van indianen: dit werd een slachtpartij. Vanaf toen werd collectief grondbezit aan indianen verboden. Aangemoedigd door de dekolonisatie in de 20e eeuw, probeerden de indianen nog zelfbeschikking te krijgen, maar ze bleven verantwoordelijk van overheidshulp. In de Noordelijke staten was de negerslavernij rond 1800 afgeschaft, maar in het Zuiden bleef de slavernij bestaan: door de uitvinding van de Cotton Gin was er een grote behoefte aan goedkope arbeidskrachten om de katoen te plukken, die nu in grote hoeveelheden kon worden verwerkt. Alhoewel in 1863 na de Burgeroorlog in heel de Verenigde Staten de slavernij was afgeschaft (President Lincoln) en negers officieel burgerrecht en stemrecht hadden gekregen, was er nog geen sprake van emancipatie van de negers: ‘Seperate but equal’ werd het uitgangspunt. Inderdaad ‘seperate’ dat bleef en van ‘equal’ was geen sprake: discriminatie en racisme bleven bestaan (zie optreden KKK). De reacties van de negers waren zeer verschillend: - Booker T. Washington pleitte voor geen verzet, hard werken en assiminatie. - W. Dubois: met alle middelen opkomen voor je recht. - Garvey: we vertrekken en gaan allemaal terug naar onze wortels, naar Afrika. In 1954 deed het Hooggerechtshof de uitspraak dat ‘Seperate but equal’ niet in overeenstemming was met de grondwet. Dit was het startsein voor de Civil Rights Movement onder leiding van Marin Luther King, met zijn geweldloze acties. In 1964 nam het Congres de Civil Rights Act aan: discriminatie werd verboden en politiek werden de negers gelijk. Black Power wilde verder gaan en een eind maken aan de sociaal economische achterstelling van de negers, waarbij geweld niet werd geschuwd. Paragraaf 4 De natie van vele naties
Deelvraag: Was er nog hoop voor zwarten aan de onderkant van de samenleving en konden de nieuwe immigranten nog volbloed-Amerikanen worden? M.L. King en zijn droom! Veel is er niet van terecht gekomen, de zwarten bleven in de min: grote werkloosheid en criminaliteit. Er is intusen wel een brede zwarte middenklasse en een smalle zwarte top, maar een groot percentage van de Afro-Amerikanen leefde in zwarte gheto’s in miserabele omstandigheden. Daardoor werden de economische kansen voor jonge zwarten steeds kleiner (zie rap- en hiphopnummers). Een meer rechtsvaardige samenleving door gelijke behandeling van blank en zwart – vergelijk M.L. King en de Million Men March – bleef een wensdroom. En de spanning tussen blank en zwart bleef bestaan. Met positieve discriminatie probeerde de overheid de zwarte bevolking vooruit te helpen om hun achterstandsituatie op te heffen. Voor deze ……… waren er voor- en tegenstanders. Zelfs M.L. King werd zo geïnterpreteerd al zou hij voor een ‘ ………’-maatschappy zijn geweest. Op het einde van de 20e eeuw steeg het aantal immigranten weer sterk, nu vooral uit Azië, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. Enerzijds droegen de ‘nieuw-immigrants’ bij aaan de welvaart van de Verenigde Staten, anderzijds groeide verontrusting over deze nieuwe allochtonen. Aanpassen aan de Amerikaanse ‘Way of Life’ en opgaan in de smeltkroes (= verschillende culturen die in elkaar opgaan) was voor de meeste immigranten aan het begin van de 20e eeuw opzet. Deze opstelling zorgde voor het in stand houden van het Amerikaanse, het geloof in een typisch Amerikaanse identiteid, die dan wel gevormd werd door rijke, Engelstalige, blanke mannen met een Europese achtergrond (de WASP dus). Critici vonden de mix van culturen maar niks en geloofden juist in de waarde van het multi-culturalisme. Volgens hen moest iedere Amerikaanse bevolkingsgroep op zoek naar de eigen wortels. Onder zwarten werd zelfs gepleit voor seberatisme, door ‘apart van de blanke maatschappij te gaan leven’. Mozaïek of Melting Pot? De laatste decennia is er steeds meer sprake van een mozaïek, culturele verschillen worden steeds meer geaccepteerd en de Verenigde Staten zijn een steeds meer pluralistische maatschappij, waarin onderlinge culturele verschillen samengaan.
MOZAÏEK OF MELTING POT Hoofdvraag: Hoe werd de Amerikaanse culturele identiteit omschreven en welk stempel is op Amerika gedrukt door de miljoenen immigranten waarmee het continent volstroomde? Inleiding In 1776 verklaarden de Verenigde Staten zich onafhankelijk van Engeland, nadat de dertien koloniën tegen het Engels bestuur in opstand waren gekomen. De Verenigde Staten wilden een voorbeeld voor de wereld zijn als het om mensenrechten ging en dus werd in de onafhankelijkheidsverklaring vastgelegd: “All men are created equal”. In de praktijk kwamen echter vreemdelingenhaat en racisme naar voren en de norm werd WASP (White, Anglo-Saxon Protestant). Indianen, nieuwe groepen immigranten uit Ierland, uit Zuid- en Oost-Europa en vooral de zwarten werden openlijk gediscrimineerd. Centraal in dit hoofdstuk staat de identiteit van Amerika. Uit alle windstreken van de wereld waren immigranten naar Amerika gekomen. Werd Amerika een ‘Melting Pot’ of een ‘mix van culturen’? Paragraaf 1 Amerika, de hoop van de mensheid
Deelvraag: Wat waren de motieven en lotgevallen van de negentiende-eeuwse immigranten die naar de Verenigde Staten kwamen en hoe werden zij ontvangen? De groei van de bevolking in de 19e eeuw was erg groot door de natuurlijke groei en veel immigranten. Miljoenen vertrokken in de 19e eeuw naar ‘het goddelijk experiment van Amerika’, om een nieuw bestaan op te bouwen vanwege: - de politieke vrijheid; - de godsdienstige vrijheid; - de mogelijkheid om winst te maken; - de overvloed aan werk. Onderscheid moet gemaakt worden tussen ‘oude’ en ‘nieuwe’ immigranten: De ‘oude’ immigranten waren vooral afkomstig uit Groot Brittanië (inclusief Ierland), maar ook uit Duitsland en Scandinavië. Deze landverhuizers vonden genoeg ruimte om zich zelfstandig te vestigen, bijv. als boer. Het waren vooral jonge, energieke en goed opgeleide arbeidskrachten, waar de Amerikaanse economie om zat te springen. De ‘nieuwe’ immigranten, na 1880, waren vooral afkomstig uit Zuid- en Oost-Europa. Deze konden zich moeilijker opwerken, het land was ‘op’ en er waren vaak alleen nog maar ‘lagere’ baantjes. Toen de immigratie massale vormen aannam rond 1900, zorgde de overheid op Ellis Island voor een goed geregelde opvang en een medische keuring: terugsturen werd nu mogelijk. De Natives, afstammelingen van de oudere groepen immigranten, ook wel de WASP’s genoemd, geloofden dat zij de ‘echte’ Amerikanen waren en vertoonden vreemdelingenhaat. Duidelijk zijn drie golven nativisme te onderscheiden: Rond 1840 was de eerste golf vreemdelingenhaat. Het betrof vooral de Ieren, vaak arm, ongeschoold en katholiek. Vlak na de Burgeroorlog (1870) trad de tweede golf nativisme op, nu vooral gericht op de Chinezen, die niet assimileerden en als goedkope arbeidskrachten door met name pas gearriveerde Ieren en Italianen als zware concurrenten werden gezien. De derde golf (1900) was gericht tegen de ‘New Immigrants’ uit Zuid- en Oost-Europa, die het Amerikaanse ras zouden bederven en ook weer goedkope arbeidskrachten waren. Na de Eerste Wereldoorlog werd de roep om immigratiebeperking steeds groter. Vooral gericht tegen de ‘Red Scare’, de angst voor het communisme. De Klu Klux Klan herleefde met zijn vreemdelingenhaat tegen vreemdelingen in het algemeen en zwarte, katholieke communisten en Joden in het bijzonder. In 1924 werden immigratiequota ingesteld voor Zuid- en Oost-Europeanen. Paragraaf 3 Roodhuiden en zwarte Amerikanen
Deelvraag: In hoeverre werd aan indianen en zwarten de kans geboden op volwaardig lidmaatschap van de Amerikaanse natie? De oorspronkelijke bewoners, de indianen, werden met name in de 19e eeuw van hun grondgebied verdreven en daarmee ook beroofd van hun middel van bestaan: de jacht. Officieel werden verdragen met hen gesloten, maar in de praktijk werden zijn er toe gedwongen steeds meer grondgebied af te staan: de Frontier schoof steeds meer naar het Westen. Door middel van de Removal Act (1830) maakte de president het wettelijk mogelijk om de indianen te verdrijven van het land van hun voorvaderen, zodat de trek van de blanken naar het westen ongehinderd kon doorgaan. Tussen 1860 en 1890 vonden de indianenoorlogen plaats: de indianen probeerden zich – zonder succes overigens – te verdedigen tegen de overmacht van de blanken. Tenslotte besloot het Congres om de indianen in reservaten onder te brengen om hen daar tot beschaving te brengen en dus te assimineren. Maar die reservaten waren veelal de slechtste stukken grond. Bij Wounded Knee vond in 1890 het laatste massale verzet plaats van indianen: dit werd een slachtpartij. Vanaf toen werd collectief grondbezit aan indianen verboden. Aangemoedigd door de dekolonisatie in de 20e eeuw, probeerden de indianen nog zelfbeschikking te krijgen, maar ze bleven verantwoordelijk van overheidshulp. In de Noordelijke staten was de negerslavernij rond 1800 afgeschaft, maar in het Zuiden bleef de slavernij bestaan: door de uitvinding van de Cotton Gin was er een grote behoefte aan goedkope arbeidskrachten om de katoen te plukken, die nu in grote hoeveelheden kon worden verwerkt. Alhoewel in 1863 na de Burgeroorlog in heel de Verenigde Staten de slavernij was afgeschaft (President Lincoln) en negers officieel burgerrecht en stemrecht hadden gekregen, was er nog geen sprake van emancipatie van de negers: ‘Seperate but equal’ werd het uitgangspunt. Inderdaad ‘seperate’ dat bleef en van ‘equal’ was geen sprake: discriminatie en racisme bleven bestaan (zie optreden KKK). De reacties van de negers waren zeer verschillend: - Booker T. Washington pleitte voor geen verzet, hard werken en assiminatie. - W. Dubois: met alle middelen opkomen voor je recht. - Garvey: we vertrekken en gaan allemaal terug naar onze wortels, naar Afrika. In 1954 deed het Hooggerechtshof de uitspraak dat ‘Seperate but equal’ niet in overeenstemming was met de grondwet. Dit was het startsein voor de Civil Rights Movement onder leiding van Marin Luther King, met zijn geweldloze acties. In 1964 nam het Congres de Civil Rights Act aan: discriminatie werd verboden en politiek werden de negers gelijk. Black Power wilde verder gaan en een eind maken aan de sociaal economische achterstelling van de negers, waarbij geweld niet werd geschuwd. Paragraaf 4 De natie van vele naties
Deelvraag: Was er nog hoop voor zwarten aan de onderkant van de samenleving en konden de nieuwe immigranten nog volbloed-Amerikanen worden? M.L. King en zijn droom! Veel is er niet van terecht gekomen, de zwarten bleven in de min: grote werkloosheid en criminaliteit. Er is intusen wel een brede zwarte middenklasse en een smalle zwarte top, maar een groot percentage van de Afro-Amerikanen leefde in zwarte gheto’s in miserabele omstandigheden. Daardoor werden de economische kansen voor jonge zwarten steeds kleiner (zie rap- en hiphopnummers). Een meer rechtsvaardige samenleving door gelijke behandeling van blank en zwart – vergelijk M.L. King en de Million Men March – bleef een wensdroom. En de spanning tussen blank en zwart bleef bestaan. Met positieve discriminatie probeerde de overheid de zwarte bevolking vooruit te helpen om hun achterstandsituatie op te heffen. Voor deze ……… waren er voor- en tegenstanders. Zelfs M.L. King werd zo geïnterpreteerd al zou hij voor een ‘ ………’-maatschappy zijn geweest. Op het einde van de 20e eeuw steeg het aantal immigranten weer sterk, nu vooral uit Azië, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. Enerzijds droegen de ‘nieuw-immigrants’ bij aaan de welvaart van de Verenigde Staten, anderzijds groeide verontrusting over deze nieuwe allochtonen. Aanpassen aan de Amerikaanse ‘Way of Life’ en opgaan in de smeltkroes (= verschillende culturen die in elkaar opgaan) was voor de meeste immigranten aan het begin van de 20e eeuw opzet. Deze opstelling zorgde voor het in stand houden van het Amerikaanse, het geloof in een typisch Amerikaanse identiteid, die dan wel gevormd werd door rijke, Engelstalige, blanke mannen met een Europese achtergrond (de WASP dus). Critici vonden de mix van culturen maar niks en geloofden juist in de waarde van het multi-culturalisme. Volgens hen moest iedere Amerikaanse bevolkingsgroep op zoek naar de eigen wortels. Onder zwarten werd zelfs gepleit voor seberatisme, door ‘apart van de blanke maatschappij te gaan leven’. Mozaïek of Melting Pot? De laatste decennia is er steeds meer sprake van een mozaïek, culturele verschillen worden steeds meer geaccepteerd en de Verenigde Staten zijn een steeds meer pluralistische maatschappij, waarin onderlinge culturele verschillen samengaan.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden