Hoofdstuk 1

Samenvatting Geschiedenis Hoofdstuk 1 Pharos

Paragraaf 1

Het einde van de jaren 1800 waren er veel vredesbewegingen actied. In 1892 werd in het Zwitserse Bern een ‘Internationaal Bureau voor de Vrede’ opgezet. In 1901 werd de Nobelprijs van de Vrede ingesteld. In 1905 werd deze als eerst uitgedeeld en Bertha von Suttner ontving deze prijs. Zij schreef het anti-oorlogsboek: ‘De wapens neder’
De vredesinitiatiefen hadden niet veel zin, in 1914 brak er toch een wereldoorlog uit (WO1).
Vooral vrouwen waren bezig met vredesorganisaties, ze streden voor stemrecht en ze wilden de samenleving verbeteren. De internationale samenleving moest verbetert worden, feministe (= Vrouwenbeweging) Ernestine Rose legde in 1878 uit waarom: angst om echtgenoten en zonen te verliezen in een nieuwe oorlog. Tussen 1899 en 1907 werden vredesconferenties gehouden die door vrouwen werden georganiseerd, afgevaardigden uit alle landen van de wereld waren op initiatief van de Russische tsaar Nicolaas 2 naar Den Haag gekomen om te praten over ontwapening en de stichting van een internationaal gerechthof. Door de technische ontwikkeling konden er steeds gevaarlijkere wapens worden gemaakt, in de Hofstad probeerden ze dat te stoppen. Ze wilden ook de bewapenigswedloop (als 1 land bijv 1000 wapens heeft, moet de andere land er ook 1000 hebben, om het in evenwicht te houden) tussen de Europese machten stoppen, want deze landen bewapenden zich tot te oren vol.
Ook de kapitalisten wilden vrede, want onrust en gesloten grenzen tijdens een oorlog belemmeren de handel.
Ook de communisten wilden vrede, ze hadden hun eigen filosofie, in het ‘Communistisch Manifest (een geschrift van Karl Marx uit 1848, werden arbeiders aangespoord te strijden voor politieke macht en betere sociale omstandigheden). Zij vonden dat arbeiders niet tegen elkaar moesten vechten, dat is broedermoord, maar zich met elkaar verenigen.
De Europese landen zagen elkaar steeds meer als tegenstander, dat kwam vooral door het nationalisme: het streven naar eenheid van de natie en staat; het versterken van de eigen natie en liefde voor eigen land. Het nationalisme stond op plek 1, voor iedereen en alles.
De Europeanen geloofden dat hun eigen land het beste was, en probeerden dat te bewijzen door elkaar in grootmacht te overtreffen, door bijv. Industrie, kolonien en bewapening. Duitsland (een jonge natie) had rond 1870 nog geen kolonien en geen bloeiende industrie zoals alle andere Europese landen. ‘D’ wilde deze achterstand snel inhalen en door zijn gedrevenheid een wereldmacht te worden, heeft hij vaak de schuld gekregen van WO1.
Engeland heerste over alle zeeen, Duitsland wilde over een machtige vloot beschikken om Engeland als grootste zeemogenheid in kracht te overtreffen. De Britten voelden zich bedreigd. Zo kwam er een wapeningswedloop. Churchill (premier van Engeland ) zei in 1913 dat ze dat niet toekonden staan en dat het wel tot oorlog moest leiden!.
De ‘Saturday Review’ schreef dat dit een grote rassenstrijd was en dat 1 ging verliezen.
In 1914 zei Sir Edward Grey, de Engelse ministen van Buitenlandese zaken zei over de bewapeningswedloop: de enorme bewapeningsgroei zal leiden tot angst en onveiligheidsgevoel en dit zal leiden tot oorlog.
Veel Europese landen kwamen met elkaar in botsing op koloniaal gebied, had je veel kolonien dan gaf je dit status, grondstoffen en een afzetgebied (= zorgen dat de mensen van jou kolonie alleen by jou mogen kopen). Om die mensen te gebruiken lag aan hun superoriteitsgevoel. Eind 19e eeuw werd de drang voor kolonies sterken, Europa bevond zich in de periode van de Industriele Revolutie, de opkomende industrie had behoefte aan grondstoffen en afzetgebieden; arbeiders kosten daar niets, weinig. Economische en nationalistische motieven speelden dus een rol bij dit moderne imperialisme (=moderne machtsuitbreiding). Die moderne machtsuitbreiding was dus om te koloniseren.
Vooral Afrika was het slachtoffer van het moderne imperialisme, In centraal-Afrika waren Engeland en Frankrijk elkaar grote rivalen;Engeland wou van Zuid-Afrika tot aan Egypte een keten van koloniën vestigen maar Fr wou over de breedte een imperium (=Groot rijk). Een botsing was onvermijdelijk, de 2 landen kwamen elkaar tegen in Fashoda, toen Engeland net Soedan verover had. Er kwam een gesprek; het kwam er opneer dat allebei de landen Fashoda moesten veroveren, Engeland dreeg met oorlog. Delcassé, de Franseminister van Buitenlandse zaken wist dat F dit niet kon winnen. F moest Fashoda verlaten. Niet alleen E en Fr waren met elkaar in botsing, door al deze botsingen leed dit tot grote angst, Europese landen gingen met elkaar Bondgenootschappen sluiten. Deze allianties (=bondgenootschappen) moesten tot internationale veiligheid leiden.
Vanaf 1879 waren D en O-H bondgenoten, in 1882 sloot Italie zich bij hun bondgenootschap aan, dit werd de Triple Alliantie. In 1904 zochten F en E toenadering bij elkaar, zij legden hun koloniale belangen vast en verdeelden de laatste onafhankelijke gebieden in Afrika, deze vriendschapsverdag wordt ook wel de , Entente Cordiale genoemd. F en Rus waren sinds 1892 bondgenoten, voordat hun met zijn 3en een alliantie konden worden, moesten conflicten tussen E en Rus worden opgelost. In 1907 kwamen ze tot een overeenkomst (ze wilden allebei in het Verre Oosten hun invloed te versterken) een oorlog tussen deze 2 landen zou een ramp zijn, dus voelden zij zich verantwoordelijk en ze zouden zich hierdoor inhouden, schreef de Times. Manchester Guardian schreef in 1914 over het Engelse bondgenootschap met F en Rus: Engeland doet mee aan een vernietigende gekte, tussen 2 militarische bonden.
Door al deze internationale verdragen moesten landen elkaar steunen. Dit begon met de moord op Frans Ferdinand (de Oostenrijkse troonopvolger)
2 jaar na de dood van Frans Ferdinand nam de psychiater Pappenheim in de gevanenis van Theresienstadt een interviw met de dader af, Gravilo Princip, hij zat bij een groep de zwarte-hand. Gravilo kwam uit Bosnie, Bosnie-Hercegovenia was een deel van O-H dat ook wel de dubbelmonarchie werd genoemd. O-H bestond uit het keizerrijk van oostenrijk en het koninkrijk van hongarije, allebei dezelfde vorst. O-H was een multinationele staat: er woonden behalve Duitstalige Oostenrijkers ook Hongaren, Tsjechen, Slowaken en Bosniers.
Bosniers wilden samen met de Serviers en Slovenen 1 Slavische natie vormen. Zij beriepen zich op het zelfbeschikkingsrecht: het recht van ieder volk om een eigen staat te vormen. Zij verzetten zich tegen het overheersende O-H (zoals bijv Gravilo). Servie was al een onafhankelijk koninkrijk sins 1882 en Servie steunde Bosnie naar het streven van hun onafhankelijkheid. Gravilo Princip hoopte dat de dubbelmonarchie uit elkaar zou vallen. Gravilo had liefde voor zijn vaderland en wraak, in 1914 zag hij zijn kans, de troonopvolger was in sarajevo, daar doodde hij hem. Hij doodde hem omdat hij tegen het imperialisme was (machtsuitbreiding) en de aartshertog. Omdat Gravilo Frans Ferdinand vermoord had, gebruikten O-H dit als ‘reden’ om oorlog te voeren. Oostenrijke troepen die gesteund werden door hun bondgenoot Duitsland vielen Servie binnen. Servie kreeg steun van Rusland, Rus beschouwed zichzelf als leider en beschermer van de Slavische volkeren, waaronder de Serviers en Bosniers. Zij hadden de taal met elkaar gemeen. Doordat Rusland de slavische volken hielp, dacht Duitsland dat Rusland Duitsland zou aanvallen, Duitsland verklaarde Rusland de oorlog, Duitsland wou F neutraal, maar die vocht mee met R net zoals En. Duitsland kreeg een 2frontenoorlog en de eerste WEREldoorlog was er...

EXTRA:

Het verschil tussen een 19 eeuwse en 20eeuwse oorlog is dat de wapens gruwelijker en efficiënter zijn geworden, de atoombom en gifgas. Door technologische ontwikkeling is het mogelijk om hele gebieden weg te vagen. Het is goed om iets tussen oorlog en vrede te leren, bijvoorbeeld dmv onderwijs is het mogelijk om mensen op te voeden, leraren kunnen waarschuwen voor overdreven vaderlandsliefde en voor oorlogsfilmen met ‘helden’.
Bongenootschappen waren niet erg goed, want het vertrouwen was niet terecht, de nationalistische gevoelens waren erg sterk en onderling hadden ze conflicten over kolonien en als 1 land oorlog kreeg moesten alle andere landen ook mee doen. O-H verzette zich tegen het zelfbeschikkingsrecht want dat zou het eind betekenen van O-H.
Europese staten probeeren de internationale veiligheid veilig te stellen door het waarborgen van een alliantiesysteem, ook werden er confenrenties gehouden over ontwapening in het internationaal recht.
Het ontstaat van de WO1 kwam door het nationalisme (veroorzaakte veel onrust en europese staten gingen elkaar als rivalen zien), bewapeningswedloop, imperialisme (machtsuitbreiding) hebben de onderlinge rivaliteit versterkt. De onrust op de Balkan leidde uiteindelijk tot de moord op franz Ferdinand dat als aanleiding voor de oorlog gezien kan worden.
Vrouwen, kapitalisten en communisten waren eerst allemaal tegen de oorlog, maar omdat het nu op het nationalisme ging, ging iedereen erin mee.

Deelvraag: Welke factoren hebben bijgedragen an het ontstaan van de Eerste wereldoorlog en waardoor mislukten de pogingen om oorlog te voorkomen?
Antwoord: Het nationaislme heeft bijgedragen an het ontstaan van WO1, de bewapenigswedloop en het imperialisme. De pogingen om oorlog te voorkomen mislukte door het nationalisme, en het alliantensysteem. Als 1 land oorlog voerde moesten de andere landen ook mee doen.

Paragraaf 2

In 1918 ondertekende D de wapenstilstand, dit was het einde van de gruwelijke oorlog.De overwinnaars moesten een vredesverdrag opstellen, als onderdeel vh verdrag wilden de Geallieerden een Volkenbond oprichten die een nieuwe oorlog moest voorkomen.
De 1e WO had erg veel indruk gemaakt. Erich Maria Remarque scheef een boek over de gruwelen van de loopgravenoorlog . De mensen hebben geen verwachtingen meer, wat hun meegemaakt hebben is zeer erg. Met het boek van Remarque verlangde iedereen naar vrede, nooit meer mochten de Europese landen elkaar zo afslachten. Al tijdens de oorlog waren er plannen gemaakt voor een vredesorganisatie, waarin alle volkeren vertegenwoordigd moesten zijn. President Wilson (Amerikaanse) had een beroemd programma veertien punten waarin dit idee ook was opgenomen, dit programma was ook gemaakt voor de vrede. Hij vond dat de volkenbond een organisatie van vrije naties moeten zijn waarin geen overwinnaars zullen en geen overwonnenen en ze zal alle naties verenigen om een nieuwe oorlog te voorkomen.

Uiteindelijke bereikten de Geallieerden overeenstemming over het vredesverdag en de Volkenbond. Wilsons ideeen botsen met Clemenceau en Iloyd George , de Franse en Engelse Premier. Zij geloofden niet in het slagen van de volkenbond. Toch overtuigde Wilson de 2 premiers ervan. Op 10 januari 1920 trad het Volkenbondsverdrag in werking.
Niet elke land deed mee, Duitsland en Rusland mochten niet meedoen, Rusland niet, omdat die communistisch was geworden na een revolutie in 1917, ook Amerika deed niet mee. Als je als land het Volkenbondsverdrag tekende, zwoer je oorlog af als middel om conflicten op te lossen. Wanneer er een oorde dreigde, kon een beroep worden gedaan op de Raad, het uitvoerend orgaan van de bond, of op het Permanente Hog van Internationale Justitie in Den Haag. Beide instanties zouden bemiddelen tussen 2 partijen die betrokken raakten in een conflict. De Raad stond open voor iedereen als er oorlog dreigde, zelfs voor landen die niet meededen in het verdrag. Als een land getekend had en toch oorlog aan een land verklaarde, dan kon de Raad volgens artikel 16 een straf opleggen: alle handels- en financiele betrekken met dat Lid te verbreken en het persoonlijke verkeer.
De VB beschikte niet over een leger; hij kon dat wel aan andere leden aanvragen.
De VB probeerde niet alleen door te bemiddelen oorlog te voorkomen, maar ook moest elk lad dat een verdrag sloot ,openbaar maken; deze verdragen werden gepubliceerd door de Secretaris-Generaal. De makers van de VB beschouwden ‘geheime diplomatie’ als een aanleiding voor oorlog. De VB probeerde ook de bewapening terug te brengen, tot zoveel dat ze nodig hadden om hun eigen natie te beschermen; hiervoor organiseerde de VB ontwapeningsconferenties.
Een paar landen werden niet beter op de VB, zoals Engeland, die zou de grootte van hun vloot moeten verkleinen; en hun kolonie af moeten staan, zoals Indie, die zelfbestuur wilden.
Als een niet-lid met een lid in oorlog zou raken, zou zon land dan luisteren naar de adviezen van de Volkenbond. Toen Polen (wel lid) met de Sovjet Unie in conflict raakte, zei een Russiche diplomaat: dat de VB eigenlijk niks goed was. De VB moest zich gaan bewijzen...
Ergens in 1925 wer een Griekse soldaat doodgeschoten net voor de grens van Bulgarije. Bulgarije en Griekenland hadden in 1912 samengewerkt om Turkije uit Europa te verdrijven. Beide landen wilden de zelfde gebieden van Turkije: de havenstand Saloniki en gedeelten van provincie Tracie. Tracie werd verdeeld, maar ze waren niet tevreden.
De moord op de Griekse officier was voor generaal Pangalos aanleiding om Bulgarije aan te vallen. Pangalos had vaker de macht gegrepen, de dictator wilde de zaak zelf afhandelen ipv de hulp in te roepen van de VB. De Griekse afgevaardigde in de VB waarschuuwde zijn regering dat de internationale postitie van Griekenland zou verzwakken. De Bulgaren riepen de hulp van de VB wel in. De Raad handelde snel, de S-G vd VB stuurde een telegram naar beide Kampen. Ze moesten in hun eigen grenzen blijven, afgevaardigden werden naar de grens gestuurd om te kijken of ze zich er aan hielden. Vervolgens stelde de Raad een commissie van onderzoek in die de zaak moest bestuderen. De reden dat ze hulp kregen was omdat ze geen belangen hadden in het omstreden gebied (deze crisis was in 1925).
Italie viel Ethiopie in 1935 in.
9 jaar na de Grieks-Bulgaarse crisis zorgde een ander grensincident opnieuw voor internationale problemen. In 1934 kwamen de Italiaanse en Ethiopische legers op de grens tussen Ethipie en Somalie, een Italiaanse kolonie, met elkaar in conflict. Italie wou zijn koloniale macht uitbreiden na een verpletterende nederlaag tegen Ethiopie in 1896, de Italiaanse leider Mussolini , in 1922 aan de macht gekomen, wilde dat Rome weer beroemd werd, net zoals toen ze het Romeinse rijk hadden. Mussolini was dus sterk ingeinteresseerd in Ethiopie. De Ethiopische keizer Haile Selassie ging gelyk naar de VB; maar deze situatie was anders dan de crisis van 1925. Simon, de minister van buitenlandse Zaken van Engeland zei dat Italie de sleutel tot deze vrede was; en als ze zich tegen Italie keerde, dan zou Italie misschien wel naar Duitsland gaan en dat zou niet mogen. De opvolger van Simon: Hoare, vond hetzelfde en Frankryk dacht er hetzelfde over, omdat Frankryk bang was dat Italie in de armen van Duitsland zou komen. De Ethiopische keizer Haile Selassie beriep zich op de belofte die elk land had gemaakt, zonder veel indruk.. Hij beriep zich ook op artikel 11, waarin stond dat de bond eralles aan zou doen om de vrede veilig te stellen. Ze vonden dat artikel 11 gold dat ze Italie moest helpen omdat anders de VB uit elkaar zou vallen.
Alfred Nemours, vertegenwoordiger van Haiti in de VB zei dat zo ook een ander land iemand Ethiopie kon zijn; dus dat geen land hun hulp zou bieden.
Uiteindelijk besloot de VB om artikel 16 in gebruik te stellen, dus om sancties te geven. De lidstaten mochten geen goeden importerenof krediet verlenen aan Italie, verder wilden Groot Britannie en Fr niet gaan.
In mei 1936 had Italie heel Ethiopie in handen. Engeland stopte met de sancties en al snel volgden andere landen.Italie stapte uit de volkenbond(niet elk lid was voor hem) en hij zocht toenadering tot Hitler. Veel landen hadden het vertrouwen in de bond verloren, het kwam erop neer dat er een nieuwe oorlog zou komen en dat de VB er niks aan kon doen.

Extra:

Met de ‘Lost Generation’ werden de soldaten bedoeld, die de loopgraven overleefd hadden, maar psychisch zo beschadigdd waren aar niet meer normaal konden functioneren in de samenleving.Wilson wilde in het begin dat alle landen lid werden van de VB, maar Duitsland, Rusland en Amerika zelf werden geen lid.
Dat Italie snel won was omdat het Italiaanse leger veel beter was uitgerust dan het Ethiopische leger.
De VB werd na Wo1 opgericht om zulke gruwelijke oorlogen te voorkomen.

-Wat was de houding van En en Fr? Hoewel veel burgers tegen de inval van Ethiopie protesteerden, wilde de Engelse en Franse regering Mussolini te vriend houden, zodat hij niet naar Duitsland ging. Ook economische schade zou erkomen, door Britse handelingsbelangen.
-Wat was de houding van Ethiopie en de kleine landen in de volkenbond? Elk klein land kon hetzelfde overkomen als Ethiopie; omdat ze dat land niet belangrijk vinden.
-Wat was de verhoudingvan de VS? Meningen waren verdeeld; regering wilde zich afzijdig houden maar de bisschop Albany was voor Amerikaanse bemoeienis.
-Wat was de verhouding van Duitsland? Duitsland steunde Italie op de aanval in Ethiopie met de hoop een bondgenoot te worden in de toekomst.
- Hoe probeerde de Vb conflicten te voorkomen er op te lossen? Door bemiddelingspogingen via de Raad of het Permanente Hof van Internationale Justitie; andere middelen waren sancties, het openbaar maken van verdragen en ontwapeningsconferenties.

Deelvraag:

Hoe wilde de VB internationale conflicten voorkomen en oplossen en in hoeverre was de Vb daarin succesvol?
Antwoord: Door bemiddelingspogingen via de Raad of het Permanente Hof van Internationale Justitie; andere middelen waren sancties, het openbaar maken van verdragen en ontwapeningsconferenties om de conflicten op te lossen. Ze waren niet erg succesvol meer na de oorlog tussen Ethiopie en Italie; de VB steunde alleen Italie en niet Ethiopie.

Paragraaf 3

In 1933 kwam Hitler in Duitsland aan de macht, hij zou van Duitsland weer een machtig rijk maken. Het Duitse ‘ras’ zou de wereld overwinnen. Al in 1923 had Hitler zijn plannen opgetekend, na een mislukte staatsgreep kwam hij in de gevangenis en schreef hij daar het boek: Mein Kampf. In 1923 waren slechts weinigen in Hitler en in zijn boek geinteresseerd. Hilter wilde allereerst afrekenen met het verdrag van Versailles.
In het verdrag tegen Duitsland stond:
- Afstaan an onder meer Elzas-Lotharingen, West-Pruisen, Opper-Silezie en Posen;
- Verlies van alle kolonien;
- Verbod op aanwezigheid van Duitse troepen in het Rijnland;
- Bezetting van het Saarland door de Geallieerden voor 15 jaar;
- Leger teruggebracht tot 100 000 man;
- Geen vliegtuigen en zware bewapening. De vloot teruggebracht tot enkele schepen;
- Verrichten va herstelbetalingen.
Hitler wilde ook meer ‘Lebensraum’(=levensruimte) voor de Duitsters. Toen hij aan de macht kwam stapte hij meteen uit de VB want hij was het niet eens met de ontwapeningsconferenties.
In 1935 startte Hitler de herbwapening van Duitsland, en hij voerde de dienstplicht in. De Fuhrer (hitler) begon met zijn grootse droom: de bouw van een enorme oorlogsmachinerie. Binnen 1 jaar mocht het leger al in actie komen: toen Berlijn het bevel gaf tot de bezetting van het Rijnland; de buffer die Fr tegen Duitsland had moeten beschermen verdween. Hitler ging steeds verder, hij ws niet voorzichtig meer, maar begon eisen te stellen. In 1938 kwamen Oostenrijk en Duitsland samen. Na Oostenrijk was Tsjechoslowaijke aan de beurt; aan de westkust woonden namelijk meer dan 3 miljoen Duitsers die tot 1919 onderdanen waren geweest van de Dubbelmonarchie. Hitler eiste dat het Sudetenland (deel van Tsjechoslowakije) bij Duitsland werd gevoegd.
Op initiatief van Mussolini kwamen de Engelse en Franse premier(Chamberlain en Daladier) , Hitler en de Italiaanse leider zelf in sept 1938 in Munchen bijeen. Tot dan toe had de internationale gemeenschap Hitler zijn gang laten gaan. Goebbels , Hitlers propagenda-minister zei dat dat er een Franse premier had moeten zijn die dit niet toestond en niet de oorlog meost verklaren toen Duitsland helemaal klaar was om oorlog te voeren; en zy niet.
Iloyd George had in 1919 al gewaarschuwd voor de gevolgen van een te harde vrede, Neville Chamberlain (Briste premier) vond de vrede van Versailles misschien toch iets te hard voor Duitsland en snapte wel waarom Duitsland dit deed. Chamberlain wilde ten koste an alles een nieuwe oorlog voorkomen. Hij dacht dat als hij zich verzoenend opstelde tegenover Hitler dat dat oorlog zou voorkomen. Hij zei over Hitler: dat hij hem kon vertrouwen; hij kon ook de steun van Hitler goed gebruiken. Rusland, dat in 1917 communistisch werd, of bolsjewiki zoals Lenin en Stalin zichzelf graag noemden. Het communisme beangstigde de Engelse regering. Voor Frankryk was de herbewapening van Duitsland en de bezetting van het Rijnland een openlijke bedreiging -> Clemenceau (toen de premier van Frankyk) zei in 1919 tegen de Engelsen: Amerika wordt beschermd door de oceaan en Engeland kon zelfs niet door Napoleon worden bereikt, jullie zijn veilig, maar wij niet!!!
Frankryk wou een hard optreden tegenover Duitsland, maar beschikte niet over de middelen, de gevolgen van de economische wereldcrisis in 1929 hadden de Fransen regering aan het wankelen gebracht.
De Franse en Engelse regeringsleiders bepaalden het beleid ten gunste van Hitler, omdat ze tegen Stalin waren-> het communisme.. Deze appeasement- of verzoeningspolitiek vormde een basis over de bespringen van het Sudetenland in 1938 in Munchen.
Chamberlain en Daladier deden wat Hitler wou, anders zou er oorlog uitbreken. Tsjechoslowakijke moest het Sudetenland afstaan; ook al waren hun niet bij de besprekingen. Chamberlain was ervan overtuigd dat er nu geen oorlog zou uitbreken. Winston Churchill, de latere premier van Engeland, had niet zoveel vertrouwen in het verdrag van Munchen. In hetzelfde jaar viel Duitsland heel Tsjechoslowaijke binnen. Het verdrag van Munchen stond nu gelijk aan verraad, niet aan vrede.
Stalin wist heel goed wat er in de jaren dertig in Europa speelde. Hij zag het agressieve optreden van Hitler als een direct gevaar. De Russische dictator Stalin zocht daarom toenadering naar het Westen, vooral bij Fr en En. In 1934 werd de Sovjet-Unie lid van de VB. Stalin noemde zijn politieke doel graag: ‘collectieve veiligheid’ (veiligheid voor samenwerkende landen) maar hij was vooral voor de veiligheid van Rusland zelf. De samenwerking van Chamberlain , daladier en stalin maakte een goede samenwerking niet goed mogelijk. Stalin werd niet uitgenodigd in Munchen; het verdrag van Munchen gaf aan dat de collectieve veiligheid gefaald had.
Stalin was erg boos, Hitler maakte gebruik van deze situatie en zocht toenadering tot de Sovjet-Unie, als er oorlog kwam wou hij eerst West-Europa uitschakelen om een tweefrontenoorlog te voorkomen. Stalin ging op het voorstel in -> in de nacht van 23 en 24 aug 1939 sloten Stalin, minister van buitenlandse zaken Molotov(S-U), de Duitse minister van buitenlandse zaken Von Ribbentrop in Kremlin een niet-aanvalsverdrag.
Stalin vertelde een keer dat als hij dit verddrag tekende oorlog onvermijdelijk was. Hij zei dat als Hitler won iedereen uitgeput was en dat zo het communisme de macht konden grijpen.
Duitsland viel op 1 sept 1939 Polen binnen. En en Fr verklaarden D de oorlog. Dit was het begin van de WO11. Duitsland bezette in een hoog tempo geheel West-Europa. In het Oosten vielen de legers van Satlin, zoals afgesproken met Hitler, Polen, Finland en de Baltische staten binnen.
Ondanks het niet-aanvalsverdrag begon Hitler in 1941 toch aan Operatie Barbarossa , de aanval op de Sovjet-Unie. In dat jaar mengde ook Japan en Amerika zich in de oorlog. In het jaar 1945 was de oorlog over. Er moest nu goed worden nagedacht over een wereld zonder oorlog...

Extra:

Hitler beriep zich op het zelfbeschikkingsrecht toen hij aanspraak maakte op Oostenrijk en het Sudetenland. Hitler trok zich weinig aan van de vrede van Versailles-> de herbewapenings, de invoering vd dienstplicht en de bezetting van het Rijnland.
Hitler wou in 1933 5 dingen:
- Alle Duitsers in 1 rijk;
- Wraak op Frankryk (verlies WO1);
- Lebensraum – Polen en Rusland;
- Uitroeien van de Untermenschen;
- Vernietiging vh communisme.

Je moet weten welke buitenlandse politiek Hitler in de jaren 30 bereef. In 1939 sloot hij met de Sovjet-Unie een niet-aanvalsverdrag.

Deelvraag:

Welke pogingen zijn in de jaren 30 ondernomen om een oorlog te voorkomen en waarom mislukten die pogingen?
Antwoord:
Hitler was het niet eens met de dingen die in het Verdrag van Versailles stonden en deed allemaal dingen die verboden waren, maar Fr en En deden niets. Op een gegeven moment wou Duitsland het Sudetenland hebben. En en Fr gaven toe en tekenden het verdrag van Munchen. Nadat Duitsland dit kreeg.. viel die heel Tsjechoslowaijke aan en het verdrag van Munchen was niks meer waard.

Paragraaf 4

Tijdens de WO11 kwamen Churchill (en), Roosevelt (Amerika) en Stalin (Rusland) in het geheim bij elkaar om te praten over de toekomst. Ze wilden iets nieuws oprichten tegen oorlog -> de Verenigde Naties. Amerika deed nu mee vooral door de wapentechnologie; door de komst van de atoombom & Amerika was tot 2 keer toe tegen zijn zin bij een overzees machtspel betrokken geraakt.
De Verenigde Naties moest ook een internationale organisatie worden, net zoals de VB. De ‘Big Four’ bestond uit Amerika, de Sovjet-Unie, Engeland en Frankrijk. De Big Four werkte zij aan zij in de oorlog tegen Hitler, ze dachten dat ze in de toekomst ook nauw samen konden gaan werken. Vooral op het bondgenootschap tussen Amerika en de Sovjet-Unie.
In april 1945 kwamen afgevaardigden uit 49 landen in San Francisco bijeen om het ‘Handvest van de Verenigde Naties’ te ondertekenen.
Het hoofddoel van de VN was de internationale vrede en veiligheid. Ruziende landen konden van de Veiligheidsraad om waarnemers of bemiddelaars verzoeken of de zaak kan worden voorgelegd aan het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, als het land toch tot oorlog dreigt dan kan de Veiligheidsraad gebruik maken van economische of diplomatieke sancties; zodat een agressor toch wel zijn wapens moet neerleggen. De VN kan wel een eigen leger bijeenroepen; met de VB was dat niet zo. De VN probeert ook de leefomstandigheden te verbeteren; als mensen genoeg eten en een goede opleiding hebben, zullen ze minder snel wapens pakken.
Op 30 juni 1960 verklaarde de Belgische koning Boudewijn de kolonie Kongo onafhankelijk. Het was een feestdag voor hun, de nieuwe president was Josef Kasavubu en de nieuwe premier Patrice Lumumba. Kongo was slecht op de onafhankelijkheid voorbereid; er was erge woede; want de leefomstandigheden waren nog steeds niet beter geworden, ze waren zo boos dat ze de Europeanen gingen aanvallen, de Belgen stuurden troepen om hun eigen mensen te beschermen, zonder dit voor te leggen aan de Veiligheidsraad.
Kongo bestond uit 6 provincies. De belangrijkste provincie Katanga (rijk gebied) had de president Moise Tsjombe; hij was de enige Kongolese leider waar de Belgen welkom waren.
Kasavubu en Lumumba dreigde hun belangrijkste provincie te verliezen en ze riepen de hulp van de VN in.De zaak werd onmiddellijk voor de Veiligheidsraad gebracht. Er waren veel meningen in Raad over de rol van de VN in het conflict.
In tegenstelling tot wat de Amerikaanse president Roosevelt had verwacht, was de alliantie tussen de Big Four uit elkaar gevallen. Amerika en de Sovjet-Unie waren in een hevige machtsstrijd verwikkeld geraakt. Toen de Russen weigerden Oost-Europa echt te verlaten, waren er veel spanningen tussen Amerika en de Sovjet-Unie. Het was een soort oorlog met woorden en zonder wapens. De geheimen van de atoombom en het Marshall-plan zorgden voor verdere spanningen tussen de 2 grootste landen. De oorzaken van het uitbreken van de koude oorlog was de sovjetisering van de Toost-Europese landen en de Verdeling van Duitsland (en Berlijn)
Deze koude oorlog beheerste de Veiligheidsraad. Beide landen waren voor het ingrijpen in Konho. Amerika wou dat de Sovjet-Unie zich er niet in zou mengen, want dan zou Kongo communistisch worden.
Veel kolonien waren in de jaren 1950-1960 onafhankelijk geworden; de Russen wilden laten zien dat zij tegen het kolonisme waren en probeerden met neutrale staten, waaronder Kongo, bongenoten te worden. Afrika en de hele wereld kon nu zien dat de ene soort kolonialisme vervangen wordt door een ander, namelijk een gezamenlijk kolonialisme van het Westen; met de blauwe vlag van de VN als dekking.
De Secretaris-Generaal van de VN (Dag Hammarskjold) vond dat de zwakkere landen beschermt moesten worden tegen de grootmachten. Hammarskjold speelde een grote rol in het conflict. Tunesie vertegenwoordigde de mening van de jonge Afrikaanse staten in de Veiligheidraad. Dit land wou dat de dekolonisatie goed verliep; Belgische leger moest uit Kongo verdwijnen. Groot-Brittannie en Frankrijk voelden wel sympathie voor Belgie. Ze hadden eerst ook veel kolonien en belangen in Katanga. Zij importeerden kobalt, goud, koper uit dit gebied (Katanga). Het kwam hun goed uit dat Tsjombe westers gezind was.
Frankrijk was tegen een VN-bemiddeling. Engeland aarzelfde.
Er waren onderlinge spanningen binnen de Veiligheidsraad, dit kon je goed merken dat de landen vaak gebruik maakten van het veto-recht (parlementaire beslissingen tegen te houden, 5 landen hadden dit recht, namelijk China, Amerika, Sovjet-Unie, Frankrijk en Engeland).
Uiteindelijk kwamen de landen tot een oplossing, de Veiligheidsraad was het ermee eens voor het opzetten van een VN-vredesmacht (Fr en En waren ertegen). Deze is bekend onder haar Franse naam: ‘Force de l’Operation des Nations Unies au Congo : de ONUC kreeg 4 taken:
- het herstellen van rust en orde in Kongo;
- voorkomen dat andere landen zich met Kongo gaan bemoeien;
- hulp aan de regering bij de opbouw van het land;
- hulp op lange termijn bij de economische en sociale ontwikkeling van Kongo.
De ONUC moest zich aan 2 regels houden:
- Geweld mag alleen uit zelfverdediging worden gebruikt;
- De ONUC mag zich niet in binnenlandse zaken mengen, dus geen partij kiezen.
Op 12 augustus landden de 1e manschappen van ONUC in Katanga. Het was erg lastig, omdat ze zich aan de regels moesten houden.
Belgische huurlingen hadden zich bij Tsjombe aangesloten. De VN beschouwden hun aanwezigheid als belemmering en in 1961 werd tbnesloten dat de ONUC geweld mocht gebruiken om de huurlingen uit Kongo te zetten. De ONUC-actie mislukte, Belgische huurlingen vochten terug. De Britste minister van Buitenlandse zaken schreef: dat geweld was toegestaan in een organisatie waar vrede mee bedoeld was.
De vertegenwoordiger van Ceyclon vond de ONUC-actie terecht:
Het zou geen zin hebben om toe te kijken, naar mensen die uiteindelijk vermoord zouden worden.
Eind 1962 lukte het de vredesmacht om de huurlingen te verdrijven. Tsjombe verliet Kongo en 1963 werd Katanga weer met kongo herenigd. In 1964 verlieten de laatste soldaten Kongo.
Kort na het vertek van de VN brak er weer burgeroorlog uit; de regering werd vervangen en Tsjombe werd president, maar uiteindelijk greep generaal Moboetoe de macht.
Tsjechoslowakije was net als de andere leden van het Warschaupact (een bondgenootschap als reactie op de NAVO) communistisch. Veel Tsjechen en Slowaken wilden grotere vrijheid, maar zij werden streng vanuit Moskou in de gaten gehouden. Onder partijleider Dubcek verspoepelde het beleid; de bevolking kreeg grotere vrijheid van meningsuiting. De periode-Dubcek werd ook wel de Praagse Lente genoemd. De Russische regering accepteerde echter niet dat Tsjechoslowaijke van de Russische lijn afweek: geen 1 communistisch land mocht niet-communistisch worden (kapitalistisch). Bijna iedereen was tegen dat Tsjechoslowaijke vervangen werd door Russische gezinde politici. Naar het midden van de jaren 80 veranderede de relatie tussen Amerika en Rusland door de nieuwe Buitenlandse politiek van de Russische president Gorbatsjov en zijn minister van Buitelandse zaken Sjevardnadze. De gevolgen waren ernorm, maar al snel diende zich een nieuw conflicht aan: de Golfoorlog.
2 au 1990 viel Saddam Hoessein, de leider van Irak, het buurland Koeweit binnen. Binnen 1 dag was Koeweit verslagen. De sovjet-unie was een lange tijd bondgenoot van irak. Tijdens de Koude oorlog zou de russische regering Hoessein gesteund hebben, maar met het beeindigen van de koude oorlog is dat veranderd. Sjevardnadze en Baker, de Russische en Amerikaanse ministers van Buitenlandse Zaken, vroegen de wereld om steun. De Veiligheidsraad handelde snel. Tussen 2 aug en 20 nov werden 12 resoluties aangenomen om Saddam Hoessein te dwingen zijn troepen terug te trekken. De VN stond het gebruik van geweld toe. Er werd een VN-leger aangesteld dat Koeweit moest bevrijden. Een maand lang waren ze bezig met VN-vliegtuigen. Op 24 februari 1991 begonnen ze op de grond. 4 dagen na het begin van de grondoorlog, sloten Irak en de VN een wapenstilstand: het doel van de VN was bereikt.

Extra:

De VN wordt ook wel de UNO genoemd (United Nations Organization)
De Amerikaanse president Roosevelt had veel vertrouwen in de Big Four, het waren alle landen op China na die in de Veiligheidraad zaten, ze hadden het vetorecht en konden daarmee iedere beslissing tegenhouden.
4 verschillen tussen de VB & VN zijn:
- de VN vormt echt een wereldorganisatie; ook de VS is hier lid van
- de VN beschikt over een eigen leger
- de aanpak van de VN is breder -> het wilt er van te voren voor zorgen dat er geen oorlog komt, zoals het zorgen dat mensen opleidingen krijgen en te eten.
- een VN organisatie zoals UNICEF probeert bijv. de slechte omstandigheden te verbeteren, waarin kinderen moeten leven.
In de Kongo-crisis was het erg moeilijk. Amerika beschuldigde de Sovjet-Unie ervan dat ze het land communistisch wilden maken en andersom dat Amerika een nieuwe vorm van kolonisatie wou bedrijven onder de vlag van de VN.
Het falen van de VN in Tsjechoslowakije kwam door dat de Veiligheidsraad niks zou kunnen doen; door het veto-recht dat de sovjet-unie bezit.
De koude oorlog was voorbij, toen waren Amerika en de sovjet-unie het voor het eerst eens over wat de Vn moest ondernemen, de oorlog werd niet gebruikt om elkaar dwars te liggen, dankzij deze eensgezindheid kon de Veiligheidsraad doeltreffend optreden.
Ondanks successen (zoals in de Golfoorlog) is het de VN niet gelukt een duurzame wereldvrede te bereiken. Na de WO11 heeft de wereld nog vele oorlogen gezien.
De samenstelling van de Veiligheidsraad kan belemmerd werken. Wanneer 1 van de leden bij een conflict betrokken is, gebruikt het al snel het veto-recht. Tijdens de Kongocrisis gebruikten de VS en de Sovjet-Unie dit recht regelmatig. Een gevaar waar de VN te maken hebben is de betrokkenheid bij een conflict. Als de VN voor gewapend geweld kiezen, horen zij al snel tot 1 van de strijdende partijen, terwijl zij boven de partijen horen te staan.