Geschiedenis van de EU

De geschiedenis van de EU Chronologische volgorde van paragraaf 2.3 - 1945. na het eind van de tweede wereldoorlog begint de samenwerking in Europa. - Vraagstuk Europese samenwerking: supranationaal of federatief? - Vetorecht( besluiten worden alleen genomen als iedereen voor is) - Marshallhulp van Amerika. - 1951: EGKS, de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. - 1958: EEG, de Europese Economische Gemeenschap. - 1968: fusie van EEG en EGKS = EG( Europese Gemeenschap) - 1973: toetreding van Groot-Brittannië, Ierland en Denemarken. - 1989: aanvraag van Oost Europese landen voor toetreding. - Zwakkere handelspositie van Europa tegenover VS. - In 1991 ontstond de Eu, hierna werden ook de grenzen opengesteld, de belastingen in elk land gelijkgesteld en bevoegdheden van EU op het gebied van milieu en het sociale beleid werden groter. - 2002: de Euro. - 2004: het toetreden van 10 landen: Estland, Letland, Litouwen, Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Slovenië, Malta en Cyprus. - Als laatste in deze paragraaf het besluit om, als er meerdere stemmen voor een voorstel zijn, dit voorstel ook doorgaat. Hiermee is het vetorecht dus afgeschaft. Teksten onder de plaatjes Plaatje 14 laat een bord met opschrift over Europa zien. Daaronder staat dat de meningen over een verenigd Europa verdeeld waren. Plaatje 15 laat een Amerikaanse cartoon over de marshall hulp van Amerika aan Europa zien. De problemen van Europa zijn handelsbarrières en geldproblemen

Plaatje 16 laat het systeem zien hoe de besluiten worden genomen in de EU: In Europa is de Europese Commissie degene met de uitvoerende macht. Die doet de voorstellen en laat ze door ambtenaren uitvoeren. Iedere lidstaat levert minimaal 1 commissaris voor deze commissie. De wetgevende macht zijn de Europese regeringsleiders (Europese Raad) en de Raad van Ministers. De Raad van Ministers is een groep ministers uit de lidstaten die het beleid voeren over 1 gebied: bijvoorbeeld onderwijs. Het Europees Parlement, waarin gekozen vertegenwoordigers uit alle lidstaten zitting hebben, geeft advies over voorstellen van de Europese Commissie. Uiteindelijk beslist de Raad van Ministers, dus de macht van het Europees Parlement is niet zo groot. Tenslotte is er het Hof van Justitie: de hoogste Europese rechtbank die uitspraken kan doen waaraan de nationale rechtspraak onderworpen is. Hierna komen er niet veel belangrijke plaatjes meer, behalve de informatie naast plaatje 19 dat het Europees Parlement wisselend vergadert in Brussel en Straatsburg. Verklarende woordenlijst -supranationaal=de beslissingsbevoegdheid word voor een deel overgelaten aan een commissie die weer boven alle leden staat. -federatief/intergouvernementeel=nationale beslissingsbevoegdheden worden alleen overgedragen als de landen er zelf achter staan.