-Fase 1-
Omdat Seyss-Inquart verwachte dat Nederland vrijwillig tot het national-socialisme over zou gaan, werden er geen zware maatregelen genomen. Het leven ging in een zekere zin normal verder.
• Joden werden ontslagen en al hun winkels en bedrijven werden geregistreerd. Tegen deze maatregelen werd weinig verzet geboden.
• De nazi’s besliste wat gedrukt werd en uitgezonden werd. Ook verspreide ze veel propaganda uit via affiches, radio en in de kranten.
• De bezetter schakelde de 2de kamer uit, verbood de Communistische Partij Holland en de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. De Provinciaale Staten en de gemeenteraad werd een jaar later uitgeschakeld. De SDAP hield op met bestaan omdat iedereen de partij verliet op advies van de leiding.
• De Nederlandse Unie wou een nieuwe start maken met de politiek omdat Nederland ontevreden was over de Nederlandse politiek. Hiervoor werkte ze samen met de bezetter maar legde de nadruk op een Nederlands karakter.
• Slechts een klein deel van de Nederlanders was nazi. Ook de groep van het verzet was erg klein. Ze begonnen met het uitgeven van verzetsblaadjes, maar later zouden dezen groepjes tot grote organisaties uitgroeien.
-Fase 2-
Vanaf begin 1941 ging de bezetter hard optreden om het nationaal socialisme in te voeren. Dat kwam door:
• De Propagande sloeg niet aan. Dit bleek uit de staking in Amsterdam op 25 februari 1941. Er werd geprotesteerd tegen de anti-Joodse maatregelen.
• Nederland moest een grotere bijdrage leveren aan de oorlogvoering van Duitsland. Er werd verwacht dat de mensen zich zouden melden voor werk in Duitsland en dat mensen zich zouden melden voor het Duitse leger. Nederland moest ook producten aan Duitsland leveren waardoor er van sommige dingen schaarste ontstond.
Omdat vrijwillige nazificatie niet lukte, ging de bezetter dwang gebruiken. Kunstenaars moesten lid worden van het nationaal-socialistische Kultuurkamer en de omroepen werden door de Rijksradio vervangen: De nederlandse omroep. Alle vakvereningen gingen op in het Nederlandse Arbeidsfront.
De enige toegestane partij werd de NSB, de Nederlandse Unie werd verboden. Iedere Nederlander moest een persoonsbewijs bij zich hebben, bij Joden werd daar een grote J op gezet en moesten ze een gele “Joden ster” op hun kleren dragen. De volgede maatregel was dat ze naar Westenbork werden gebracht en van daar uit naar de vernietigings kampen Auschwitz of Sobibor. Door deze nieuwe maatregelen in te voeren groeide de anti-Duitse stemming en nam het verzet toe, maar bleef klein.
-Fase 3-
De militaire situatie werd voor Duitsland steeds slechter. Daardoor kregen ze de behoeft aan Nederlandse producten en arbeidskrachten (arbeitseinsatz). Omdat er veel minder vrijwilligers waren dan ze nodig hadden, gingen ze oude krijgs gevangene oproepen en kon elke Nederlandse man opgeroepen worden. Hierdoor braken vele stakingen uit (de overgang van fase 2 naar fase 3) De stakers werden geëxecuteerd. De meeste melden zich niet en doken onder. Door de stakingen nam het verzet toe. Oorlogsvoering werd belangrijker dan nazificatie.
Het lukte de Duitsers wel om de Joden uit Nederland te deporteren. Steeds meer mensen doken onder om de Arbeitseinsatz te ontlopen.
Het verzet groeide sterk en was bezig met illegale krantjes, hulp aan onderduikers en sabotage. De relatie tussen Duitsland en Nederland werd steeds slechter en de oorlog viel veel meer te merken dan in de 1ste en 2de fase.
-Fase 4-
Na de succesvolle invasie van de geallieerden riep de Nederlandse regering op tot een spoorweg staking. Zo hoopte zij de bevoorrading van de Duitsers te bemoeilijken. Maar omdat operation Market Garden mislukte, bleef Noord-Nederland bezet. Nu lag het front in Zuid-Nederland, waar zwaar werd gevochten. Veel mensen werden dakloos en er was een tekort of geen vervoer, gas, water en elektriciteit. Sommige mensen werden geëvacueerd.
In Noord-Nederland was de situatie niet beter. De Duitsers traden steeds harder op en hielden Razzia’s om arbeidskrachten te verzamelen. Ook tegen het verzet gingen ze harden optreden als wraak op de verzetsacties. In de grote steden heerste hongersnood als gevolg van de spoorwegstaking. Ongeveer 15.000 mensen overleden van de honger. In deze fase nam het verzet heel sterk toe.
In het voorjaar van 1945 wisten de geallieerden Nederland te bevrijden, en enkele dagen later gaf het hele Duitse leger zich over.
Omdat Seyss-Inquart verwachte dat Nederland vrijwillig tot het national-socialisme over zou gaan, werden er geen zware maatregelen genomen. Het leven ging in een zekere zin normal verder.
• Joden werden ontslagen en al hun winkels en bedrijven werden geregistreerd. Tegen deze maatregelen werd weinig verzet geboden.
• De nazi’s besliste wat gedrukt werd en uitgezonden werd. Ook verspreide ze veel propaganda uit via affiches, radio en in de kranten.
• De bezetter schakelde de 2de kamer uit, verbood de Communistische Partij Holland en de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. De Provinciaale Staten en de gemeenteraad werd een jaar later uitgeschakeld. De SDAP hield op met bestaan omdat iedereen de partij verliet op advies van de leiding.
• Slechts een klein deel van de Nederlanders was nazi. Ook de groep van het verzet was erg klein. Ze begonnen met het uitgeven van verzetsblaadjes, maar later zouden dezen groepjes tot grote organisaties uitgroeien.
-Fase 2-
Vanaf begin 1941 ging de bezetter hard optreden om het nationaal socialisme in te voeren. Dat kwam door:
• De Propagande sloeg niet aan. Dit bleek uit de staking in Amsterdam op 25 februari 1941. Er werd geprotesteerd tegen de anti-Joodse maatregelen.
• Nederland moest een grotere bijdrage leveren aan de oorlogvoering van Duitsland. Er werd verwacht dat de mensen zich zouden melden voor werk in Duitsland en dat mensen zich zouden melden voor het Duitse leger. Nederland moest ook producten aan Duitsland leveren waardoor er van sommige dingen schaarste ontstond.
Omdat vrijwillige nazificatie niet lukte, ging de bezetter dwang gebruiken. Kunstenaars moesten lid worden van het nationaal-socialistische Kultuurkamer en de omroepen werden door de Rijksradio vervangen: De nederlandse omroep. Alle vakvereningen gingen op in het Nederlandse Arbeidsfront.
De enige toegestane partij werd de NSB, de Nederlandse Unie werd verboden. Iedere Nederlander moest een persoonsbewijs bij zich hebben, bij Joden werd daar een grote J op gezet en moesten ze een gele “Joden ster” op hun kleren dragen. De volgede maatregel was dat ze naar Westenbork werden gebracht en van daar uit naar de vernietigings kampen Auschwitz of Sobibor. Door deze nieuwe maatregelen in te voeren groeide de anti-Duitse stemming en nam het verzet toe, maar bleef klein.
-Fase 3-
De militaire situatie werd voor Duitsland steeds slechter. Daardoor kregen ze de behoeft aan Nederlandse producten en arbeidskrachten (arbeitseinsatz). Omdat er veel minder vrijwilligers waren dan ze nodig hadden, gingen ze oude krijgs gevangene oproepen en kon elke Nederlandse man opgeroepen worden. Hierdoor braken vele stakingen uit (de overgang van fase 2 naar fase 3) De stakers werden geëxecuteerd. De meeste melden zich niet en doken onder. Door de stakingen nam het verzet toe. Oorlogsvoering werd belangrijker dan nazificatie.
Het verzet groeide sterk en was bezig met illegale krantjes, hulp aan onderduikers en sabotage. De relatie tussen Duitsland en Nederland werd steeds slechter en de oorlog viel veel meer te merken dan in de 1ste en 2de fase.
-Fase 4-
Na de succesvolle invasie van de geallieerden riep de Nederlandse regering op tot een spoorweg staking. Zo hoopte zij de bevoorrading van de Duitsers te bemoeilijken. Maar omdat operation Market Garden mislukte, bleef Noord-Nederland bezet. Nu lag het front in Zuid-Nederland, waar zwaar werd gevochten. Veel mensen werden dakloos en er was een tekort of geen vervoer, gas, water en elektriciteit. Sommige mensen werden geëvacueerd.
In Noord-Nederland was de situatie niet beter. De Duitsers traden steeds harder op en hielden Razzia’s om arbeidskrachten te verzamelen. Ook tegen het verzet gingen ze harden optreden als wraak op de verzetsacties. In de grote steden heerste hongersnood als gevolg van de spoorwegstaking. Ongeveer 15.000 mensen overleden van de honger. In deze fase nam het verzet heel sterk toe.
In het voorjaar van 1945 wisten de geallieerden Nederland te bevrijden, en enkele dagen later gaf het hele Duitse leger zich over.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
L.
L.
Voor je geschiedenisverslagen schrijft, leer dan eerst Nederlands. Je grammaticagebruik is verschrikkelijk.
10 jaar geleden
AntwoordenM.
M.
heb je misschien de bron nog waar je dit vandaan hebt? kan het dan gebruiken voor PWS.. :)
7 jaar geleden
Antwoorden