Samenvatting Venise n'est pas en Italie

MvV

Waar het over ‘hij’ gaat, is dat bijna altijd Émile.

Lundi 12 mars

De hoofdpersoon is verliefd op Pauline, die een klas lager zit dan hij. Hij wil misschien blijven zitten, maar is bang om ‘gepijnigd’ te worden door zijn ouders. Hij zag haar voor het eerst tijdens een potje ping-pong, en was op slag verliefd. Hij kan haar gezicht niet meer vergeten.

Mercredi 14 mars

De hoofdpersoon vindt zichzelf lelijk en te klein om aantrekkelijk gevonden te worden. Hij wil dus ‘innerlijk’ aantrekkelijk zijn, daarvoor analyseert hij wat meiden willen. Zijn moeder is streng.

Vendredi 16 mars

Zijn vader werkt in Parijs, en dat is te ver om elke dag te rijden, dus is hij alleen in het weekend thuis. Hij gaat langs de deuren om mensen veiligheidssystemen te verkopen. De hoofdpersoon vindt de hele wereld een suïcidaal gebeuren, met alle problemen. Hij beschrijft wat voor held hij in zijn vader ziet.

Mardi 20 mars

Tennis is zijn favoriete sport. Hij kijkt tv met Pauline, en praat met haar. Opeens voelde zij als familie, maar toen hij het wilde vertellen ging ze weg.

Mercredi 21 mars

Hij twijfelt of ze wel echt van hem houdt. Zijn moeder maakt zich al zijn hele leven druk om zijn uiterlijk (huid, kleding, haar dat ze blond wil kleuren). Dit alles om hem aantrekkelijker te maken, en hem ‘een goed leven te geven’. Dat irriteert hem, dus klaagt hij soms bij zijn vader. 

Vendredi 23 mars

Hij voelt zich soms als een taxichauffeur in een bepaalde film: triest en alleen, zonder klanten. Maar als hij met Pauline praat, is het alsof ze achterin zit. Hij spreekt met Pauline af een plan te maken een film te gaan kijken. Ze praten nog met elkaar, maar hij verzwijgt dat hij met zijn moeder in een caravan woont, op de bouwplaats van hun nieuwe huis. 

Lundi 26 mars

Pauline kwam niet opdagen, en liet niks van zich horen. Toen hij thuis kwam, zei zijn moeder dat de bouwvergunning geweigerd was. Zijn vader ging dat aanvechten.

Mardi 27 mars

Zijn moeder doet veel voor haar en zijn gezondheid, soms tot zijn frustratie. Op school loopt hij Pauline tegen het lijf. Zij verontschuldigt zich, en ze spreken opnieuw af, bij haar thuis.

Mercredi 28 mars

Om 16h is hij bij rue Carnot, Pauline woont in een groot huis. Haar moeder doet open, en in haar ziet hij dingen van Pauline terug. Een merkwaardige vrouw, ze is erg gesteld op schoenen. Pauline viel het ook meteen op dat hij blote voeten had. Pauline vindt haar moeder saai en depressief. Haar vader is altijd weg, hij is dirigent. Ze praten over muziek, dat vinden ze interessant. Zij kan ook muziek spelen en zit in een orkest. Ze nodigt hem uit om een concert in Venetië bij te wonen. Hij moet zijn vader nog wel overtuigen een treinticket voor hem te kopen.

Vendredi 30 mars

Hij gaat met zijn moeder naar het station om zijn vader op te halen. Daar ziet hij Pauline uit de trein stappen, zij had hem niet gezien. Hij wil ook niet gezien worden. Zijn vader wil dat hij wiskundedocent wordt, en trouwt met iemand die ook bevoegd is in het onderwijs. Tijdens het eten vraagt hij zijn vader of die een treinkaartje kan kopen naar Venetië, hij is uitgenodigd door een vriendin, maar zegt dat het geen romantische relatie betreft. Zijn ouders hebben twijfels, uiteindelijk vindt zijn vader het goed.

Samedi 31 mars

Pauline leest een boek, ze bespreken het onderwerp dat iedereen een figuurlijk masker draagt. Door nieuws van de gemeente is er nog hoop voor de bouwplannen.

Dimanche 1 avril

Hij stelt zich zijn gezin voor als een trein met zijn vader als machinist, die om onverklaarbare redenen ontspoort zonder overlevenden.

Lundi 2 avril

Hij gaat met zijn vader naar het station om de treinkaartjes alvast te verkennen, ze weten de exacte datum nog niet. Hij wilde het alleen kopen als hij dat wist, en de (ietwat krankzinnige) ouders van Pauline ontmoet had. Toen begon hij over Émile’s moeder, die altijd al naar Venetië had gewild. Het hele gezin zou dus meegaan. Het kwam goed uit dat er een camping in de buurt was. Émile kon hem niks meer wijs maken, het hele gezin moest mee.

Mercredi 4 avril

Nog maar tien dagen te gaan. Pauline brengt het slechte nieuws dat hij toch niet kan komen, omdat ze geen slaapplek voor hem hebben. Hij zegt dat dat geen probleem is, omdat hij verzint dat hij daar familie van zijn vaders kant heeft waar hij kan overnachten (in werkelijkheid slaapt hij dan dus gewoon op de camping).

Samedi 7 avril

Zijn vader had besloten toch naar Rome te gaan, want Venetië kende hij al. Dat blijkt een (1-)aprilgrap te zijn.

Jeudi 12 avril

Pauline wil later bij de VN (ONU) ontwikkelingslanden helpen. Émile denkt aan zijn beste vriend Jérémie, met wie hij steeds minder tijd doorbrengt in de pauze.

Vendredi 13 avril

Zijn broer Fabrice is 6,5 jaar ouder. Die had een vriendin, maar ze zijn uit elkaar gegaan. Pauline was niet op school, dus waarschijnlijk was ze al naar Venetië.

Samedi 14 avril

De reisdag is aangebroken. Ze gingen onderweg met de caravan achter de auto. Zijn vader oefent zijn Italiaans in de auto, maar het lijkt meer op Spaans. Émile viel in slaap tijdens de rit. Hij droomde over een overstroming, en dat liet hem denken dat wanneer de emoties hoog oplopen, Venetië niet alleen in Italië maar in iedereen zit. Ze stoppen bij een restaurant, waar zijn vader in een discussie met de caissière over de wijn belandt, het hele restaurant kijkt ze aan. Daarna wil zijn vader nog 20 minuten slapen, dat werd 1,5 uur. Er ontstaat een ruzietje over de route, zijn vader wil van de snelweg afwijken. Om 20h30 wordt duidelijk dat ze de camping bij lange na niet zullen halen. Ze gingen slapen bij een camping langs de snelweg. Émile slaapt met zijn broer in een tent. Ze gaan er stiekem uit, en dan stelt Fabrice zijn nieuwe vriendin, Natacha, voor. Zij gaat ook naar Venetië. Émile geeft toe dat hij verliefd is op Pauline. Ze gaan met zijn drieën naast elkaar liggen.

Dimanche 15 avril

De volgende ochtend bleek dat ze midden op een golfbaan stonden, en een golfbal had de caravan geraakt. Zijn vader ruziede, terwijl zijn moeder zo onhandig was koffie aan te gaan bieden aan de golfers, waarvan er één minister bleek te zijn, Giacomelli. Op dat moment kwam Natacha uit de tent en stelde zich vaar aan de vader. Ze maakten zich snel uit de voeten en gingen naar de snelweg. Op een rustplaats praatte zijn moeder met Natacha. Ze stelt voor dat zij bij hen in de auto meerijdt, dat vindt ze goed. In de auto merkt Natacha zijn blonde haar op, hij liegt dat dat door de zon komt. Zijn moeder gaf toe dat zij het deed, waar Natacha zich over opwond. Toen begon de auto te schudden, een band van de caravan bleek lek te zijn. Zijn vader kon de band repareren, en zou hem vervangen bij het volgende tankstation. Émile barstte in huilen uit, hij zou het concert missen. Zijn vader wilde het goedmaken door Pauline uit te nodigen om te eten op de camping, maar dat wilde Émile niet. Fabrice was verdwenen. Later kwam hij terug, hij had een motor gefixt (dat is, gestolen). Zo kon hij hem op tijd in Venetië brengen. Om 14h50, ruim voor 16h, zagen ze het bord naar Venezia. Eenmaal in de stad, moesten ze het laatste stuk lopen. Hij was de kaart vergeten in de auto, dus moest hij de weg vragen. Maar hij kon geen Italiaans dus moest hij het eigenlijk bij de VVV vragen. Die legden het uit, maar het was 40 minuten lopen en 15h20 inmiddels. Na een tijdje lopen zagen ze het liggen, het was nauwelijks te bereiken. Fabrice zag een steegje en ze haalden het 5 minuten voor tijd. Het lukte ook nog, ondanks gebrekkige communicatie, om de zaal binnen te komen. Hij stond niet op de lijst, dus hij moest uitleggen dat hij de vriend was van Pauline Déspres. Op het toilet kleedde hij zich snel om. Het concert maakte veel indruk op hem, hij had het gevoel dat het voor hem geschreven was. Er werd aangekondigd dat alle artiesten door de hoofdingang weg zouden gaan, maar Pauline is daar nooit geweest. In een telefooncabine belde hij haar, er werd niet opgenomen. Ze was hem vergeten. Hij voelde zich zo verslagen, dat hij even dacht aan zelfmoord plegen, maar wilde het uitstellen tot een later moment. Hij vond zijn broer even daarna, die had de motor in de buurt van een politiebureau achtergelaten. Die pepte hem op, want als ze hem niet wilde, was ze een domme.

Ze kwamen terug op de camping, en hij had geen zin om het te vertellen, dus verzon hij dat het allemaal super romantisch was verlopen. Hij verlangde weer om naast Natacha te liggen, maar die zou met Fabrice in een andere caravan slapen. Zijn vader kreeg door dat hij had gelogen, en zo adviseerde hij hem om z.s.m. opnieuw naar haar appartement te bellen, het was 22h. Ze nam op, en legde uit dat haar vader (de dirigent) een woedeuitbarsting kreeg over haar prestaties. Daarna had ze een afspraak bij Italiaanse snobs, waar ze echt niet te laat kon komen. Ze vroeg waar die familieleden waar hij logeerde dan precies wonen, hij praatte zich er onderuit. Ze sloot af met ‘je t’embrasse’ (ik kus je).

Lundi 16 avril

Zijn vader maakt hem wakker om hem iets levensveranderends te vertellen: hij heeft een nieuwe zwembeweging bedacht (het was dus niet echt spectaculair). Hij wilde het ‘de garnaal’ noemen. Later die ochtend wilde zijn vader de familie een begraafplaats laten zien. Ze moesten allemaal zoeken naar het graf van Ida Chamodot, de oma van Émile. Ze konden het niet vinden. Een bewaker zei dat ze in het massagraf lag. Daar vertelde de vader hoe belangrijk zijn moeder voor hem was, en ze hielden een minuut stilte. Émile ging naar Paulines appartement. Ze waren in de keuken, toen Pauline opeens niks zei en wegliep. Een paar minuten later vond hij haar huilend op haar bed. Hij ging naast haar liggen, en ze rolde zachtjes naar hem toe. Toen hij haar wilde kussen, stond ze op en liep ze weg. Hij ging haar zoeken en vond haar in discussie met haar vader. Ze stelde hem voor, en ruziede daarna verder. Dan gaat het over het bal van vanavond, waarvan Émile niks wist. Hij ging mee, want Pauline wilde dat. 

Ze gingen door de straatjes van Venetië lopen, toen hij plotseling op 30 meter zijn familie in een gondeltje zag zitten, met Christine, hun buurvrouw in Montargis. Hij realiseerde zich dat zijn vader een affaire had met deze Christine, die ‘toevallig’ ook op vakantie naar Venetië ging. Pauline zag hem wankelen, ze zei dat haar ouders ook gingen scheiden. Émile dacht aan hoe hij een gelukkig huwelijk met Pauline wilde hebben. Bij de kostuumwinkel gingen ze naar binnen. Daar volgde een ongemakkelijk gesprek waarin Émile moest toegeven dat zijn vader zooi verkocht aan de deur. Uit een uitbarsting van emoties rende hij weg naar de camping. Toen begreep hij waarom Pauline weggerend was van het bed: ze had zijn haaruitgroei gezien. Op de camping verft zijn moeder zijn haar weer helemaal blond, maar hij vindt het vreselijk. Toen ze gingen eten sloot hij zich op in de caravan, maar al snel hoorde hij Pauline. Hij hoorde ook hoe zijn vader erop aandrong dat ze bleef. Toen vroeg ze of de mensen die voor de caravan zaten dan die neven en nichten waren. Ze kreeg de leugen dus door, maar de sfeer werd vrolijk omdat ze Bernard een leuke vader vond. Langzamerhand dacht Émile dat zijn vader aan het flirten was. Er was een dansfeest op de camping waar zijn ouders naartoe gingen. Hij ging met Pauline, en ze kusten. Toen schreeuwde haar vader de hele camping over, hij beval haar in de limousine te stappen. Bernard had de situatie niet door en introduceerde zich vriendelijk. Pauline kreeg twee minuten om afscheid te nemen. Ze gaf één laatste kus, daarna reed ze weg. Die avond kreeg Émile ruzie met zijn vader over de leugen van de neven en nichten, zijn vader deelde een twee klappen uit. Zijn moeder haalde ze uit elkaar. Daarna wenste Émile dat hij dood was, of dat hij ze allebei had gedood.

Mardi 17 avril

Émile werd wakker in de caravan. Het was vroeg, hij ging een drankje halen aan de bar, waar Natacha werkte. Zij zei, nadat hij het vroeg, dat Pauline van hem hield. Toen hij terugliep zag hij haar lotion, daarmee ging hij naar de zee om zijn haar te wassen. Iedereen was al aan het inpakken toen hij terugkwam. De tent lieten ze voor Natacha staan. Christine reed achter ze aan de camping af. Zijn vader zette zoals altijd diens favoriete liedje op, “Asim… Bonanga!”.

Mercredi 18 avril

Ze waren gisteravond in een rit naar huis gereden. Hij was nog steeds ontevreden over zijn gele haar, dus liet hij Fabrice zijn hoofd op een paar millimeter na kaal scheren. Zijn vader kwam met het nieuws dat ze de bouwvergunning hadden. In de winkel liep hij met zijn moeder, die hij uit een impuls samenperste.

Lundi 30 avril

Zijn vader kwam naar hem toe, en vroeg hem de affaire met Christine niet aan zijn moeder te vertellen. Hij had niks meer van Pauline gehoord, ze was ook niet op school. Hij vroeg het na bij meneer Panucci, ze bleek van school te zijn gewisseld. Hij ging haar thuis opzoeken. Daar zag hij mannen het huis leeghalen. Ze zeiden dat de familie Després verhuisd was. Toen ze haar bureau naar buiten droegen, stuiterde er een tafeltennisballetje uit, met de letter E erop. Het was de bal van hun eerste ontmoeting. Ze had er een klein hartje bij getekend.