The member of the wedding door Carson McCullers

Frankie gaat naar buiten en keek naar de lucht. Normaalgesproken doet ze op zo’n koele avond dingen zoals messen gooien of stukken schrijven, maar niet deze avond. Ze wilde ook niet naar de lucht kijken omdat ze weer dezelfde dingen dacht als die lente, ze was weer bang. Ze liep naar the Wests’. John Henry staat voor het huis. Jarvis en Janice zijn nu al een tijd in Winter Hill, bedacht Frankie. Frankie bedacht ineens: They are the we of me. Oftewel, zij, Jarvis en Janice zijn het groepje mensen waarmee Frankie over een ‘wij’ kan praten, tenmiste, dat vond zij. Daarom voelt het zo raar dat zij met z’n tweeën zo ver weg zijn en Frankie nog steeds thuis is. Frankie vraagt John Henry of hij bij haar wil logeren, maar hij zegt dat hij dat niet wil en Frankie wordt even boos. Dan begint er in de verte een hoorn te spelen. Het is eerst zielig, dan vrolijk en dan weer zielig, maar het lied wordt niet afgemaakt waardoor Frankie het gevoel krijgt dat ze iets wilds moet doen wat nog nooit iemand gedaan heeft. Eerst slaat ze zichzelf, maar dat helpt niet. Dan begint ze tegen zichzelf te praten. Ze praat over wat ze Bernice verteld heeft. Opeens weet Frankie waar ze heen gaat. Ze gaat naar Winter Hill, zegt ze tegen John Henry, “I already knew that, anyhow”. Ze zegt dat ze na de bruiloft met ze mee zal gaan, waar ze ook gaan, ze is ‘a member of the wedding’ (alsof het iets is waar je lid van kan zijn). Frankie is gelukkig. Na de bange lente en de rare zomer is ze eindelijk niet bang meer.

PART II

Het is de dag voor de bruiloft (zaterdag). Frankie is gelukkig. In het boek heet ze nu F. Jasmine. Ze gaat ineens een stadswandeling maken en bekijkt dingen die ze nog nooit bekeken heeft. Ze ging naar een hotel. Toen ze wakker werd die ochtend had ze het gevoel dat haar broer en de bruid de hele nacht bij haar waren geweest. Nu dit de laatste dag zal zijn dat ze in deze stad is, lijkt hij ineens heel uitnodigend. Het eerste wat ze doet is visitekaartjes maken voor haarzelf met Miss F. Jasmine Addams, Esq. erop. Ze doet haar mooiste kleren aan en gaat naar beneden. Ze zegt tegen haar vader (hij heeft een juwelierszaak in de stad) dat ze niet meer naar huis komt na de bruiloft, maar haar vader hoort het niet. Dan zegt ze dat ze nieuwe kleren moet kopen voor de bruiloft. Haar vader geeft haar toestemming. Het lijkt wel of ze haar vader voor de eerste keer ziet. Ze denkt aan mooie herinneringen van vroeger en de ‘grudge’ die ze tegen hem had sinds ze niet meer bij hem in bed mag slapen is verdwenen. Maar dan wordt haar vader ineens boos omdat ze gereedschap van hem heeft geleend en bij de Wests heeft laten liggen. Als ze de stad in gaat lopen ziet ze kinderen zwembaden graven en ze vindt het zoet. Ze ziet de winkelstraat zoals ze die nog nooit heeft gezien. Bij elke vreemdeling die ze tegenkwam en in de ogen keek, kreeg ze het gevoel alsof ze diegene al heel lang kende.

Ze vertelde voor het eerst over de bruiloft in de Blue Moon, een café aan Front Avenue. Oude Frankie kwam graag in Front Avenue, ookal was het geen mooie straat. Er kwamen vaak soldaten. Frankie was altijd heel jaloers op de soldaten, omdat ze overal op de wereld kwamen, maar deze ochtend was ze niet jaloers. Ze had gehoord dat the monkey and the monkey-man in de stad waren, en ze ging naar hen op zoek. Ze hoorde ze, maar toen was het weer stil. Ze bedacht dat ze misschien bij de Blue Moon naar binnen waren gegaan. De oude Frankie ging nooit naar binnen, ze wist dat het eigenlijk niet de bedoeling was dat kinderen daar naar binnen gingen, maar F. Jasmine trok zich niks aan van die ongeschreven regels. De monkey-man was niet binnen. F Jasmine besloot de (Portugese) eigenaar van de Blue Moon het eerst over de bruiloft te vertellen, gewoon omdat hij de dichtstbijzijnde persoon was. Ze bestelt koffie en hij gaat tegenover haar zitten. Dan vertelt ze over de bruiloft (in haar hoofd noemt ze het ‘the telling of the wedding’). De man luistert. F. Jasmine bedenkt dat het veel makkelijker is om je verlangens aan vreemden te vertellen dan aan degenen in je eigen keuken (Berenice). Dan ziet ze ineens de soldaat, die later op die dag raar zou gaan doen, maar dat merkte ze toen nog niet. Ze voelde weer die connectie met hem en ze was niet jaloers, ze werd er rustig van. Ze groette de eigenaar en vertrok uit de Blue Moon.

Deze ochtend was op drie manieren anders dan anders. Ten eerste was er natuurlijk ‘the telling of the wedding’. Ten tweede wilde ze gezien worden voor wie ze echt was (vroeger speelde ze wel eens alsof ze een Mexicaan was). En ten derde leek het alsof de wereld uit drie delen opgedeeld is: de oude Frankie, deze dag, de toekomst met de J A  drie (alle drie hun namen begonnen met Ja). Vooral de tweede reden was belangrijk. Ze vertelt over de bruiloft tegen een vrouw. Ze roept haar verhaal naar een tractorbestuurder. Ze komt in een nette wijk, alleen daar is niemand om het aan te vertellen, dus ze gaat naar de andere kant van de stad, waar alle scheve huizen staan, maar wel meer luisteraars zijn. Frankie was moe na de lange ochtend. Het verlangen om herkend te worden voor haar ware ik was voor nu wel even vervuld. Altijd als ze in de stad was ging ze naar haar vaders winkel, nu ook. Haar vader vraagt haar waar ze was de hele ochtend , Berenice had al twee keer gebeld. Haar vader zegt dat hij even weggaat, omdat Aunt Pet had gebeld met het nieuws dat Oom Charles overleden was. F. Jasmine zat er niet mee in haar maag. Haar vader zegt dat ze naar huis moet gaan, maar F. Jasmine zegt dat ze nog een bruiloftsjurk mocht kopen. Als F. Jasmine weer de stad inloopt, hoort ze de monkey-man weer en ze loopt op het geluid af. Ze hoort dat de monkey-man ruzie heeft met iemand. Hij heeft ruzie met een soldaat die waarschijnlijk het aapje wil kopen. De monkey-man loopt weg en F. Jasmine ziet dat het dezelfde soldaat is als uit de Blue Moon. Ze maken een praatje en lopen samen verder. De soldaat zegt dat hij in een hotel verblijft, wat de Blue Moon blijkt te zijn, F. Jasmine wist niet dat dat ook een hotel was. Hij neemt haar mee naar binnen en betaalt een biertje voor haar. F. Jasmine realiseerde zich dat de soldaat dacht dat ze veel ouder was dan ze eigenlijk was. Hij begint met zijn vingers over de tafel te kruipen, maar dan komen er meer soldaten binnen. F. Jasmine krijgt het gevoel alsof er iets niet klopt. De soldaat was het incident met het aapje ook al bijna weer vergeten. F. Jasmine zegt tegen de soldaat dat ze naar huis gaat. De soldaat houdt haar tegen en ze spreken om 9 uur af bij de Blue Moon voor een date. Dan gaat F. Jasmine weer op huis aan. Het duurt even voordat ze ‘the wedding feeling of that morning’ weer terug heeft, maar het duurde niet lang. Ze komt een meisje tegen die bij haar op school zit en vertelt haar over de bruiloft. Ze gaat met haar winkelen voor bruiloftskleding. Hetgeen wat het bruiloftsgevoel nog het meest terugbracht was iets wat op de weg naar huis gebeurde. Ze zag iets flitsen in haar ooghoek en het deed haar heel erg denken aan ‘een foto’ van Jarvis met zijn arm om Janice heen. Toen ze keek bleken het twee jongens te zijn met de armen om elkaars schouders. Ze kwam thuis om 14:00 uur.

Berenice vraagt waar ze geweest is. Berenice en John Henry gaan ook naar de bruiloft, omdat uncle Charles overleden is. Ze nemen het lichaam naar het familiegraf en John Henry moet een paar dagen bij hen blijven. F. Jasmine vertelt Berenice over wat er die dag gebeurt was, maar ze vertelt niet over de soldaat, want toen ze zei dat er een soldaat was die een aapje wilde kopen, vroeg Berenice of hij dronken was. F. Jasmine vraagt Berenice of ze haar goede kleding gewassen en gestreken heeft. Berenice vraag waarom. F. Jasmine zegt nog eens dat ze niet terug komt na de bruiloft. Berenice zegt dat Jarvis en Janice haar heus niet mee willen nemen. “Two is company and three is a crowd”, zegt ze. F. Jasmine zegt dat ze haar heus wel meenemen. Berenice vraagt: En wat als ze je niet meenemen? F. Jasmine zegt: Dan pleeg ik zelfmoord, met het pistool van papa. Het onderwerp aan het avondeten die avond was liefde, iets wat ze normaalgesproken nooit bespraken en wat F. Jasmine ook nooit in haar stukken verwerkte (ze schreef vaak toneelstukken). Berenice zegt dat ze in haar leven veel aparte dingen heeft gezien, maar dat ze nog nooit iemand verliefd heeft zien worden op een bruiloft. Ze zegt dat ze heeft nagedacht en dat F. Jasmine maar eens moet gaan denken aan een beau (‘a nice little white boy’). Berenice zegt dat ze wel eens zou kunnen beginnen met Barney (die van de rare zonde in de garage, hij heeft haar iets laten zien.). F. Jasmine verklaart haar voor gek. Berenice zegt dat ze heel veel beaus had. F. Jasmine zegt dat het wel eens tijd is dat Berenice gaat settelen en genoegen neemt met T.T.. Berenice is het daar niet mee eens. Dan horen ze ineens een piano die gestemd wordt. F. Jasmine zegt dat ze gehoord heeft dan wanneer ze in Milledgeville iemand willen straffen, ze hem vastbinden en hem naar het stemmen van een piano laten luisteren.

F. Jasmine vraagt aan Berenice of ze, als ze iemand tegen zou komen die een beetje vreemd deed, misschien zelfs dronken is, mee zou gaan als diegene haar op een date zou vragen. Berenice vraagt waarom ze dat vraagt. Dan gaat de telefoon, het is niemand. Berenice vraagt of ze F. Jasmines jurk mag zien. F. Jasmine kleedt zich om, maar Berenice vindt het niet mooi. Het is een lange satijnen oranje avondjurk met zilveren schoenen en een zilver lint in haar haar (wat ze afgeschoren heeft??). Ze kan de jurk niet meer terugbrengen. Berenice vermaakt de jurk. Ineens zegt John Henry: “Uncle Charles is dead, and we are going to the wedding.”. F. Jasmine ziet dat Berenice aan de doden in haar leven denkt. F. Jasmine denkt aan alle overleden mensen die ze gekend heeft (7 mensen). F. Jasmines moeder is overleden op de dag dat F. Jasmine geboren werd, dus die telt niet mee. Berenice en F. Jasmine praatten vaak over Ludie Freeman, Berenice’s overleden eerste echtgenoot. Ze hielden veel van elkaar. F. Jasmine vraagt waarom ze niet met T.T. Williams gaat trouwen. Dat wil Berenice niet, ze zijn gewoon goede vrienden. F. Jasmine zegt dat het haar verschrikkelijk lijkt om dood te zijn. Berenice zegt dat ze haar jurk uit moet doen en iets moet gaan doen, en dat ze de radio aan moet doen. F. Jasmine zegt dat ze de radio niet aan wil, maar dat Berenice na de bruiloft de radio wel aan moet doen, ‘I say very likely we might be asked to speak over the radio some day’, Berenice begrijpt het niet en denkt dat F. Jasmine het over hun drieën heeft. F. Jasmine barst in lachen uit, dat vindt ze het belachelijkste idee ooit. Dan ziet ze ineens vier meisjes die bij de club horen door haar achtertuin lopen. Vroeger hoopte ze dat ze haar ook uit zouden nodigen, maar nu niet meer. Ze is niet jaloers.

Vroeger praatten ze tijdens het diner wel eens over hoe ze de wereld zouden verbeteren als zij God waren. Dit keer niet. Berenice vraagt F. Jasmine waarover ze eerder wilde vertellen. F. Jasmine vertelt over dat incident van die dag dat ze iets in haar ooghoek leek te zien, maar dat het iets anders was toen ze keek. Berenice is geschokt, dat gebeurt haar ook heel vaak. Berenice zegt dat ze F. Jasmine en John Henry ergens voor wil waarschuwen. Berenice vertelt het verhaal van Ludie. Normaalgesproken gaan ze snel iets anders doen als het verhaal afgelopen is, maar deze keer vertelt Berenice over hoe Ludie gestorven is. F. Jasmine vraagt waarvoor ze hen nou wilde waarschuwen. Dan vertelt Berenice het verhaal over haar andere drie mannen. Ze zegt dat ze in de kerk zat en dat ze ineens in haar ooghoek een duim zag. Niet zomaar een duim, maar een verminkte duim, net zo een als Ludie Freeman had. Deze duim was van Jamie Beale, Berenice’s tweede man. Toen ze gescheiden was van Jamie, kwam ze Henry Johnson tegen op straat. Hij leek van de achterkant heel erg op Ludie en hij had zijn jas aan, die hij had gekocht in de tweedehandswinkel waar Berenice hem naartoe had gebracht omdat ze een tijd geleden geld nodig had voor de begrafenis van Ludie. Ze werd op een of andere manier toch gek op Henry (ookal was hij een beetje raar) en ze trouwde met hem. F. Jasmine snapt niet wat dit verhaal met haar te maken heeft. Berenice zegt dat ze verliefd is op de trouwdag en dat ze straks haar hele leven bruiloften gaat binnenvallen, zoals zij haar hele leven op zoek is geweest naar Ludie. F. Jasmine is het er niet mee eens. De piano stemmer is nog steeds bezig. Dan vraagt F. Jasmine wat er met Berenice’s vierde man, Willis Rhodes was gebeurt. Berenice begint enthousiast te vertellen maar stopt dan ineens. Ze realiseerde zich dat ze dat verhaal niet kan vertellen aan FJ en Henry Johnson. FJ vindt het niet leuk. Dan zegt Berenice dat ze een verassing voor haar heeft. Ze heeft het roze jurkje gestreken met pleats in de kraag, wat FJ graag wilde, omdat dat was hoe het jurkje oorspronkelijk was. Berenice zegt dat ze morgen op de bruiloft misschien wel een leuke beau tegenkomt als ze die jurk aandoet.

Die avond vindt FJ het toch een beetje lastig dat dit de laatste avond is dat ze thuis zal zijn. Ze vraagt aan Berenice waarom het illegaal is je naam te veranderen. Berenice zegt dat dat verwarring zou opleveren en dat ‘things accumulate around a name’. FJ zegt dat er niks aan haar naam gebonden is omdat er nooit wat met haar gebeurd is. Berenice zegt dat dat nog wel gaat gebeuren, ook al kan ze niet zeggen wat. FJ zegt dat ze naar de waarzegster gaat. Dan zegt ze ‘Listen, what i’ve been trying to say is this.’ En dan vertelt ze over hoe raar ze het vindt dat ik ik ben en jij jij bent en je nooit iets anders kunt zijn dan jezelf. FJ zegt dat ze alle mensen op de wereld wil kennen en ze wordt helemaal gek. Berenice denkt dat ze ziek is. Berenice zegt dat FJ bij haar op schoot moet gaan zitten. Dan wordt FJ weer wat rustiger. Berenice zegt dat ze misschien weet wat FJ bedoelt. Iedereen is op een of andere manier gevangen, je bent als de ene of de andere geboren en niemand weet waarom. Ze zegt dat zwarte mensen nog extra gevangen zijn, niet alleen als mens zijnde, maar ook nog eens als zwart zijnde. Iedereen is gevangen en wil vrij komen. FJ zegt dat je niet ziet wat de mensen met elkaar verbind, waar komen ze vandaan? Waar gaan ze naartoe? Etc. Dan vraagt ze aan Berenice of ze wel eens stilstaat bij het feit dat de tijd voorbij gaat op dit moment en nooit meer terugkomt. Dan beginnen ze alle drie te huilen. Normaalgesproken zingen ze op dit moment van de avond spontaan, maar deze avond huilen ze. Het stopt net zo plotseling als het begonnen is. Dan horen ze FJ’s vader binnenkomen. En dat was de laatste keukenmiddag.

FJ gaat op weg naar Sugarville om haar toekomst te laten voorspellen door Big Mama (Berenice’s moeder?, die bij haar in huis woonde? omdat ze altijd in bed moest liggen.) Ze loopt eerst langs de gevangenis. Deze lente en zomer had de gevangenis haar bang gemaakt. Nu niet. Henry was ook mee en die riep naar een gevangene waarom hij vastzat en of hij opgehangen zou worden. FJ komt aan bij Big Mama en laat haar toekomst voorspellen. Big mama zegt dat ze gaat trouwen met een blonde jongen met blauwe ogen en dat ze voorzichtig moet zijn bij water. Dan zegt ze tegen Honey (Berenices pleegbroer) dat hij zijn voeten van de tafel moet halen, terwijl ze hem niet eens kan zien. (FJ hoort later van Honey dat ze een spiegel bij de deur heeft zodat ze kan zien wat er in de keuken gebeurt.). Dan gaat ze weer verter en zegt dat ze veel geld en een bruiloft ziet. FJ wil natuurlijk meer weten over de bruiloft. BM zegt dat ze een reis ziet met en vertrek en een terugkomst, maar ze kan niet zeggen of het een lange of een korte reis is. Ze ziet ook veel wegen en treinen en geld. Dan zegt Honey dat hij naar Fork Falls gaat (BM zegt dat er iets mis is met Honey dat dat de Heer zijn hand te snel van hem heeft afgehaald). BM zegt dat T.T. er zo aankomt om haar te bezoeken en Berenice te ontmoeten.

BM was klaar met het toekomst voorspellen en FJ vertrekt tegelijk met Honey. FJ zegt dat Honey naar Mexico of Cuba zou moeten gaan, niet naar Fork Falls. Ze lopen naar Front Avenue (het is al avond, FJ had Front Avenue nog nooit in de avond gezien) en ze zegt Henry dat hij naar huis moet gaan (hij draagt nog steeds de jurk die hij eerder die dag aan had gedaan, het ziet er een beetje zielig uit) en FJ gaat naar binnen bij de Blue Moon. Daar ziet ze de soldaat en ze gaat naar hem toe. Ze gaan zitten, maar de gesprekken lopen niet lekker. FJ kan geen antwoorden vinden op wat hij zegt en het lijkt alsof ze mee moet spelen met een stuk dat ze niet kent. Dan vraagt de soldaat of ze mee naar boven gaat. FJ denkt dat ze niet kan weigeren en ze gaat mee. Als ze boven komen hangt er een rare stilte in de kamer, tenminste zo voelt FJ dat, want er is weldegelijk wat geluid. Ze voelt zich ongemakkelijk en ze ziet de soldaat niet meer als één van de groep die de wereld over reizen, ze ziet hem als één persoon hier in de hotelkamer. Ze heeft zulke stiltes eerder gehoord, telkens als er iets slechts gaat gebeuren, zoals toen voordat ze iets stal, of toen in de MacKeans’ garage, het is een soort waarschuwing. Ze soldaat zit op bed en zegt tegen FJ “Let’s quit this stalling”. FJ probeert langs hem naar de deur te lopen maar dan pakt hij haar rokje en sleurt haar mee op bed. De volgende minuut kan FJ zich haast niet herinneren. Ze bijt heel hard in zijn tong en ze is vrij. Ze slaat hem op zijn hoofd met een waterkan en hij is knock-out. Ze gaat via de nooduitgang naar buiten en rent zonder om te kijken naar huis. Daar ziet ze Henry. Ze zegt tegen hem dat ze iemand heeft neergeslagen met een glas, maar meteen heeft ze spijt en drukt hem op het hart om het aan niemand te vertellen. Henry belooft het. FJ was blij dat haar vader thuis is en ze wordt weer langzaam rustig. Ze gaat naar bed. Ondanks dat ze zegt dat ze niet kan slapen wordt ze de volgende ochtend wakker toen iemand haar riep (haar vader waarschijnlijk).

PART III

Ze zitten in de bus. Ze rijden naar het zuiden, wat Frances (zo heet FJ nu) in de war maakt, omdat ze dacht dat ze naar het noorden moesten. Als ze aankomen in Sweet Well begint de bruiloft. De bruiloft was als een droom en toen de bruiloft voorbij was en ze het bruidspaar in de auto van haar weg zag rijden schreeuwde ze voor de laatste keer ‘Take me! Take me!’. Ze zitten in de bus terug en Frances huilt. Ze wil dat de hele wereld dood is. Hoe kon de mislukking van de bruiloft verklaard worden? De hele bruiloft was fout, ook al kon ze geen foutje ontdekken. Ze wilde Janice en Jarvis op de bruiloft vertellen over haar plannen, maar ze kreeg de kans niet of ze kon het niet over haar tong krijgen. Toen de bruiloft afgelopen was moesten ze haar uit de auto slepen en ze kon alleen maar ‘Take me!’ schreeuwen. Berenice zegt dat ze een verassing voor haar heeft, als ze thuis is en ze heeft nieuwe vrienden gemaakt op school, mag ze een feest geven. Frances antwoord niet. Berenice vraagt wat ze wil. Frances zegt dat ze alleen maar wil dat er niemand meer tegen haar praat zolang als ze leeft. Ze zeiden niks de hele terugreis. Frances zegt: ‘You think it’s all over, but that only shows how little you know.’

Ze zitten in de bus. Ze rijden naar het zuiden, wat Frances (zo heet FJ nu) in de war maakt, omdat ze dacht dat ze naar het noorden moesten. Als ze aankomen in Sweet Well begint de bruiloft. De bruiloft was als een droom en toen de bruiloft voorbij was en ze het bruidspaar in de auto van haar weg zag rijden schreeuwde ze voor de laatste keer ‘Take me! Take me!’. Ze zitten in de bus terug en Frances huilt. Ze wil dat de hele wereld dood is. Hoe kon de mislukking van de bruiloft verklaard worden? De hele bruiloft was fout, ook al kon ze geen foutje ontdekken. Ze wilde Janice en Jarvis op de bruiloft vertellen over haar plannen, maar ze kreeg de kans niet of ze kon het niet over haar tong krijgen. Toen de bruiloft afgelopen was moesten ze haar uit de auto slepen en ze kon alleen maar ‘Take me!’ schreeuwen. Berenice zegt dat ze een verassing voor haar heeft, als ze thuis is en ze heeft nieuwe vrienden gemaakt op school, mag ze een feest geven. Frances antwoord niet. Berenice vraagt wat ze wil. Frances zegt dat ze alleen maar wil dat er niemand meer tegen haar praat zolang als ze leeft. Ze zeiden niks de hele terugreis. Frances zegt: ‘You think it’s all over, but that only shows how little you know.’

Frances was vastbesloten. Ze zou alsnog gaan. Het bruidspaar had haar misschien wel niet meegenomen, maar ze zou de wereld over reizen. Ze pakte haar tas in een schreef een afscheidsbrief aan haar vader. Ze wachtte tot iedereen sliep en ging naar beneden. Ze pakte haar vaders portemonnee en zijn pistool. Echter, ze had geen rekening gehouden met John Henry. Hij werd wakker en riep haar, ze zei dat hij naar bed moest gaan en dat ze er zo aan zou komen, maar hij hoorde dat ze de deur opendeed en hij wilde mee. Haar vader werd wakker en Frances begon te rennen. Haar vader kwam nog niet achter haar aan, want hij had alleen z’n pyjamabroek aan. Ze staat op het station maar de trein komt pas om 02:00 uur. Ze kan niet blijven wachten tot de trein komt, want er komt al een conducteur aan. Ze heeft ook niet genoeg geld om een treinkaartje te kopen. Misschien kon ze in een auto klimmen en zo weggaan (hop a car?). Ze moest weg van het station, maar ze wist niet waarheen ze dan moest gaan. Ze liep en kwam aan in een steegje. Toen realiseerde ze zich dat ze de hele tijd het pistool in haar hand heeft gehad. Ze bedenkt dat ze had gezegd dat ze zichzelf neer zou schieten als het bruidspaar haar niet mee zou nemen, maar ze zegt tegen zichzelf dat ze op het laatste moment van gedachten is veranderd. Ze realiseert zich dat dit het steegje is waar een jongen is vermoord en ze is bang. Ze hoort een geluid, maar het is een kat. Ze roept Charles, Charlina, maar het is niet haar verloren kat. Ze loopt naar het einde van het steegje, ze wil er weg, maar ze blijft aan het eind staan in de schaduw met haar hoofd tegen een bakstenen muur. Ze zag een onbekend stel voorbij lopen en even dacht ze dat het het bruidspaar was. Dan bedenkt ze dat ze even moet gaan kijken of ze de soldaat vermoord heeft of niet met de waterkan voordat ze de stad verlaat en ze loopt richting the Blue Moon. Dan bedenkt ze dat ze de soldaat kan vragen of hij met haar wil trouwen, voordat hij gek werd leek hij wel een beetje aardig. Big Mama had gezegd dat ze zou trouwen met een man met licht haar en blauwe ogen, en omdat de soldaat lichtrood haar had en blauwe ogen, leek dit haar een goed idee. De soldaat verdwijnt echter snel uit haar gedachten en ze denkt alleen nog maar aan het feit dat ze iemand moet vinden waarmee ze de stad uit kan gaan, omdat ze te bang is om zelf te gaan. Maar als ze in de Blue Moon is wordt ze gegrepen door een politieman die daar zit. Haar vader had de politie gebeld. Frances dacht eerst dat ze gepakt was voor alle andere dingen die ze gedaan had en dat ze naar de gevangenis zou moeten. De politieman zegt echter dat haar vader het hoofdkwartier had gebeld en Frances weet dat ze niet naar de gevangenis zal moeten. Ergens ziet ze de soldaat lopen (hij is dus niet dood). Frances is weer terug bij de angst van die zomer. Ze voelt geen connectie meer met de mensen om haar heen. Dan slaat de deur van de Blue Moon en haar vader is er om haar mee naar huis te nemen.

Frances praatte niet meer over de bruiloft. Het weer veranderde en er was een nieuw seizoen. Frances was nu 13 en dingen waren veranderd. Ze gaan verhuizen en Berenice zal niet meer bij ze zijn. Berenice gaat waarschijnlijk met T.T. trouwen. Ze (Frances en haar vader) gaan samen met de Wests wonen. John Henry is overleden aan een ernstige ziekte (hersenvliesontsteking, niemand nam hem serieus toen hij zij dat hij hoofdpijn had). Honey zit in de gevangenis omdat hij een drugsshop probeerde te overvallen. Frances voelt John Henrys nabijheid soms nog, als er een ‘hush’ door de keuken gaat. Frances heeft een nieuwe vriendin, Mary Littlejohn. Ze gaan samen over de wereld reizen als Frances 16 is en Mary 18 (dat is hun plan). Er komt een brief van Jarvis, ze zijn nu in Luxemburg. Dan gaat de bel. Mary Littlejohn is er.