Hoofdstuk 3

Palet Hoofdstuk 3 - Film Samenvatting § 3.1 De camera vertelt het verhaal. Een film zien in een bioscoop geeft een ander gevoel als thuis naar een film kijken. Cameravoering en montage maken een film uniek. Filmische middelen die de regisseur gebruikt om je blik te sturen: · cameravoering · montage · geluid § 3.2 Cameravoering Bij het hanteren van de camera zijn de volgende ounten belangrijk: · Camera-afstand. Je hebt verschillende mogelijke soorten opanmes: · Totaalshot · Hoofdpersoon staat in de omgeving. · Mediumshot · Lichaam tot aan het middel · Close-up · Enkel het gezicht · Extreme close-up · Enkel mond of ogen. Ander woord hiervoor: kadering. · Camerabeweging. De camera voert je mee door een situatie door langzaam in- of uit te zoomen. · Camerastandpunt
Er kan van bovenaf gefilmd worden (vogelperspectief), van onderaf (kikkerperspectief) of op ooghoogte (neutraal perspectief). Subjectief perspectief: Je kijkt mee door de ogen van een persoon. Vaak meervoudig (subjectief) perspectief, waarbij je afwisselend door de ogen van verschillende mensen kijkt. Objectief perspectief: Het lijkt of de camera alleen maar registreert wat er gebeurt. Je kijkt toe van enige afstand.
§ 3.3 Montage Een shot is een opname, gefilmd op één plaats vanuit één camera-instelling. Een scène is de montage van een aantal bij elkaar horende shots. § 3.4 Geluid Pas vanaf 1927 geluid bij films. Geluidseffecten kunnen een film veel spannender maken. § 3.5 Een film is niet alleen maar spannend De regisseur kan iets extra’s toevoegen aan een verhaal, bijvoorbeeld door: · zijn keuze voor een bepaalde acteur/actrice, en de manier waarop hij hem/haar de rol laat spelen. · veelzeggend decor · kleding die iets symboliseert · mise-en-scène, waarvan een bepaalde suggestie uitgaat. § 3.6 Financiering Een film maken kost heel veel geld (al gauw een miljoen). In Nederland is er overheidssteun. Ook steken grote bedrijven of omroepen, vaak geld in een film. § 3.7 Hoe wordt een film gemaakt? · Allereerst de symopsis, waarin het verhaal in hoofdlijnen is opgetekend. Een auteur werkt dit uit tot een scenario. In dit scenario staan handelingen, personen met dialogen, spanningsopbouw, locaties en regieaanwijzingen. We noemen dit dramaturgische if narratieve laag. · Producent brengt de film uit. Hij regelt de financiering en de regisseur. · Regisseur maakt het draaiboek. Dit bevat: camerabewegingen en –instellingen, plaatsing van de microfoons, wat de verschillende technici moeten doen. Bij de acteurs staat, behalve de tekst, ook: aanwijzingen voor spraak, mimiek, houding, gebaar, groepering, verplaatsing, kostuum, kapsel, ruimte, deocr, belichting en geluid. We noemen dit de enscenerende laag. Je kunt het draaiboek maken als storyboard (soort stripverhaal). · Regisseur organiseert audities en gaat samen met de setdresser op zoek naar de juiste draaiplekken. · Dan filmen en vervolgens montage. Soms is het geluid gelijk met de film opgenomen, soms later. Dit heet de filmische of cinematografische laag. · Film is klaar voor vertoning. Waarde wordt bepaald door recensenten en publiek. Dit heet de laag van de werking. § 3.8 Filmgenres · Western, steeds komen de ‘bad guys’ en de ‘good guys’ voor. Patroon zie je terug in misdaad-, avonturen, sf- en veel oorlogsfilms. · Melodrama.Gevoelens van personages zijn belangrijk. Bv. meeste romantische liefdesfilms. · Comedy. · Film noir. Hoofdpersoon raakt buiten z’n schuld om in moeilijkheden. · Thriller.Vaak bij toevel in een anstaanjagende situatie. Enkele voorbeelden van genres die zijn ontstaan door samenvoeging van andere genres: · Feel-good-movie. Om het publiek een prettige avond te bezorgen. · Growing-up-movie. Over de problemen van het volwassen worden. · Road-movie. Hoofdpersoon maakt een lange reis en heeft onderweg allerlei ontmoetingen. · Docucrama. Een film waarin acteurs een bestaande situatie napspelen. Betere film kenmerkt zich door veel expirimentatie met cameravoering licht, geluid ed. Films kunnen een gunstig effect hebben op de samenleving.