Satyem

Na de dood van haar grootmoeder van wie ze enige buitengewone gaven erfde, komt de in 1893 geboren Satyem ongelukkig terecht.Wreed wordt ze gescheiden van haar vriend Abdijd die voorbestemd is voor een ander heksachtig vrouw, Wati.

Satyem valt in handen van de profiteur Soesimin, een geil beest die de aan hem toebehorende vrouwen misbruikt.

Ze weet aan dit leven te ontsnappen door zich in het geheim in te schepen op een boot met contractanten voor Suriname.

Ook het leven aan boord is vol kommer en kwel, maar Satyem overleeft, samen met Ponyrin, het zoontje van een overleden reisgenote, over wie ze zich ontfermt.

Aan boord bevinden zich ook enkele 'onwrikbaren', magische figuren die zich loodzwaar kunnen maken en handelingen die tegen de cultuur indruisen kunnen verijdelen.

Als Satyem in het nieuwe land aankomt is ze hoopvol gestemd, ondanks de bezittersneigingen van een kerel die zich bij de officiële formaliteiten uitgeeft als haar echtgenoot.

Satyem redt het hoewel de omstandigheden keihard zijn.

Ze heeft een stanvastig karakter en waagt zich niet aan erotische avonturen. Haar vriendin die dat wel doet, wordt door haar jaloerse partner neergestoken. Satyem redt de baby van haar vriendin uit het bloedbad en dan is daar plotseling haar verloren vriend Abdijd uit Java, die behekst de reis heeft gemaakt en niet weet hoe of wat.

Dan begint voor Satyem een zwerversbestaan met de beide kinderen. Maar ze blijft overeind dank zij de adviezen en de kunsten van haar grootmoeder.
Ze wordt een veelgevraagde medicijnvrouw.

Ook Satyem valt ten prooi aan hekserij. Wati, die eens voorbestemd was voor Abdijd, is ook in Suriname en door haar zwarte kunsten wordt Satyem overmeesterd.

Ze danst voor en met Wati in een betoverend danshuis. Gebatikte schorpioenen (het laatste redmiddel van Satyems grootmoeder) zorgen tenslotte voor de vernietiging van haar kwelgeest.

Ismene Krishnadath schrijft in verzorgd en soepel Surinaams-Nederlands met een fantasie die met groot gemak Surinaamse elementen verbindt met zaken van buiten de grenzen, tot en met fantasie toe. Krishnadath creëert identificatiefiguren voor het Surinaamse kind, de verhaalfiguren leven volgens bepaalde principes, maar nadrukkelijk moralisme is haar vreemd: zij beseft dat een kind ook in fantasiefiguren als Batman of Donald Duck kan kruipen omdat die rechtvaardig of simpelweg grappig zijn. In de Surinaamse context is Anansi zo voor haar een ideale verhaalfiguur die op humoristische wijze een vorm van vooruitgangsoptimisme kan uitdragen.

Het boek heeft een goede bouw. Er is een goede samenhang. Er zijn namelijk flashbacks, waarbij het verhaal beter te begrijpen is. Het is een spannend verhaal. De gebeurtenissen zijn realistisch  en geloogwaardig. En ze zijn ook herkenbaar. Er komt namelijk heel veel jaloezie voor in het verhaal, waardoor de ene partner zijn andere partner vermoord, omdat zij een andere vriend had. En gebruikt men ook zwarte maggie om de ander pijn te doen. Het is natuurlijk geen nieuws,dat meisjes in grote arme landen worden verkocht door hun familie, omdat die geen geld hebben om hen te verzorgen. Onderwerpen zoals jaloezie, verkrachting en liefde heb ik vaak gelzen in andere boeken. Maar ik lees niet vaak boeken, waarin moord en zwarte maggie voorkomen. Het trekt mij niet zo aan. Satyem is een hele brave vrouw. Ze is een doorzetter en dat moet er altijd zijn in een vrouw. Ze moet nooit opgeven, maakt niet uit wat zij mee maakt in haar leven. De taalgebruik is makkelijk. Het verhaal is daardoor ook makkelijk te begrijpen. Het is dan ook leuk om jezelf in te leven in het verhaal.