Romeo en Julia (musical)

Een beeld, een aankondigende stem. Deze opvoering van Romeo en Julia kreeg meteen een nieuwe look. De stem die de musical aankondigde was net een stem van een reclamespotje. Maar van dit nogal vreemde begin ging men over in een mooi uitgewerkt decor, waarin spelers zich voorstelden met prachtige dansen, en lichtflitsen. Sommigen onder hen stalen al van het begin de show, niet door hun zangtalent of belangrijke rol maar wel door hun acrobatische hoogstandjes. De prins leidde het stuk in met de proloog, die al meteen liet blijken dat het tekstueel gedeelte van de musical toch niet zo goed in elkaar stak. Johan Verminnen kan dan misschien voor sommigen een goede zanger zijn, teksten vertalen is toch niet zijn specialiteit. Met bijna geen verwijzing naar de originele tekst van Shakespeare en het steeds willen rijmen, maakte hij de tekst nogal bekrompen en zelfs kinderachtig. De kostumering maakte veel goed. Op een originele en duidelijke wijze werden de twee stadsrivalen van elkaar gescheiden: de Capuletti’s in rode, de Montecchi’s in blauwe kostuums. Dit leverde een mooi spektakel op, samen met de belichting en de rook. De felle kostuums straalden echt iets uit. Zeker bij sommige jurken, die fonkelden in de belichting. De prins staat duidelijk boven iedereen met zijn prinsenpak en ook Paris is duidelijk een buitenbeentje, een rijke indringer in het milieu. Dit kwam door zijn contrasterende zilveren kostuum. Broeder Lorenzo en zijn monniken hebben zeer verfijnde mooie kostuums. De kap op de kostuums van de monniken maakte er iets spannends en mysterieus van. De scène met de lampen onder de kappen werd zeer knap vertoond. Het decor zat zeer goed in elkaar. De verschillende stukken waaruit het decor ontstond, stonden los van elkaar en konden steeds van plaats veranderd worden, zodat het decor toch altijd iets nieuws was. Ook het halfdoorschijnend doek dat soms van voor op het podium werd gehangen, was zeer goed gevonden. De effecten met licht en het doek, en de wolken en weersomstandigheden die erop geprojecteerd werden, maakten het een heel interessant decorstuk. Ook de wind die gemaakt werd hoorde heel mooi bij de tocht van Romeo, die uit de stad verdreven werd. De zang was soms goed, soms onverstaanbaar en dus storend. Het acteertalent van de hoofdpersonages Romeo en Julia bleek beperkt te zijn, ze hadden ook niet echt veel uitstraling. Romeo was geen echt leidersfiguur, en Julia was veel te klein. Vooral De Dood acteerde goed en met haar maakten alle bijrollen en dansers er iets speciaals van. Ze deden hun uiterste best en dansten zeer mooi, soms statisch en esthetisch, dan weer mooie gevechten, die dansend uitgevoerd werden met allerlei acrobatische kunstjes zoals flikflak en salto. Het licht speelde daar zeer mooi op in. Het einde maakte toch dat ik van een geslaagde musical kan spreken. Iedereen stond recht, zong mee met de acteurs en we maakten er een feest van dat je toch bijblijft. Al bij al een geslaagde en qua dansend vermogen zeer geslaagde musical.