Over de boeken van Ronald Giphart (46) zijn veel verschillende meningen, waarover vele mensen zijn taalgebruik te onbeschoft voor woorden vinden. Giphart is enorm populaire schrijver onder jongeren, ik denk mede dóór zijn taalgebruik. En ook mede door zijn taalgebruik, wordt hij door 30 % van de oudere generatie verafschuwd. Zo staat ook bekend dat zijn boeken alleen maar over vrijen en schelden gaan, maar dit hoeft niet negatief te zijn. Hij schrijft op wat de meeste schrijvers, en ook de mensen onder ons, niet durven uit te spreken, of niet willen uitspreken. Het taalgebruik vind ik eens wat anders, maar in sommige dingen kan hij ook té ver gaan. Zijn eerste roman kwam uit in 1992, genaamd ´ik ook van jou´. Een jaar hierna verscheen zijn volgende roman, ´Giph´. In 1996 verscheen zijn derde roman, ´Phileine zegt sorry´, uitgegeven door uitgeverij Balans.

Phileine is een meisje uit Amsterdam, en heeft een goede relatie met haar vriend Max. Ze is gelukkig, en krijgt een enorme schok te verduren als Max haar vertelt dat hij één jaar in New York gaat wonen, om hier zijn opleiding als acteur te volgen. Hierna volgt een tijdsprong in het boek, van één half jaar. Op het moment dat Phileine haar vriend ontzettend mist, boekt ze zonder te aarzelen een ticket naar New York, en het gelukkige stel is blij weer herenigd te zijn. Ze ontmoet gulpje, en ontdekt dat zij net zo´n bitch is als haarzelf, waardoor ze de beste vrienden worden. Op een avond gaan ze samen naar een toneelstuk van Max, waarin Romeo en Juliet na worden gespeeld. Ze kijkt met trots, totdat de spelers uit de kleren gaan, en haar vriend klaarkomt in de handen van zijn tegenspeler. Hoewel ze altijd in gedachten had, dat vreemdgaan best een keer kon, ging dit haar te ver. Phileine neemt wraak, wat hilarische gevolgen met zich meeneemt.

Phileine is de grootste bitch die je ooit hebt leren kennen, en dit weet ze van zichzelf. Ze heeft over het algemeen een hekel aan mensen, en laat dit dan merken ook. Phileine spreekt me erg aan, ze zegt wat ze denkt, zonder zich iets van anderen aan te trekken. Dit komt haar niet altijd ten goede, mensen in haar vriendengroep zijn soms stil van verbazing na een scheldbui van Phileine, en noemen haar ronduit ongelofelijk vervelend, maar diep van binnen hebben ze bewondering. Ook in dit soort dingen gaat Giphart verder dan je kunt denken, zo wenst ze een ex-vriend kanker of aids toe, met de toelichting te hopen dat hij aids krijgt, omdat kanker te genezen is. Samen met haar brutale vriendin gulpje, maakt ze hilarische dingen mee, waarvoor ze zelf zorgen. Ik lach niet vaak hardop bij een boek, maar bij dit boek kon ik het niet laten. Er zitten ontzettend humoristische stukjes in voor, waarvan het onbegrijpelijk is hoe je er op kunt komen, dit is dan ook waarom ik Giphart een fascinerende schrijver vindt, en ook het boek een plezier is om te lezen. Aan het einde van het verhaal, laat Phileine een andere kant van haarzelf zien, ze biedt haar excuses aan omdat ze zo onaardig heeft gedaan, wat ook de titel verklaart.

Om terug te komen op het taalgebruik van Giphart.. Inderdaad, het is grof. Het is begrijpelijk dat mensen het op sommige momenten te ver vinden gaan, wat andere mensen weer vermakelijk kunnen vinden. Je krijgt de grofste scheldwoorden te lezen, wat soms juist wel weer humoristisch is. In het begin van een hoofdstuk, krijg je te lezen: ‘Opstaan vind ik het allerergst, lieve Kitty ( afgezien van de verschrikking van de tweede wereldoorlog.’) Dit ging me wél te ver, en ook ik ben hier van mening dat Giphart hier zelf sorry voor mag zeggen. Een belangrijk motief in het boek seks. Zo word haar seksleven met Max tot in de details beschreven, seks met de vriend van Max, seks op het toneel. Ook hier moet je van houden, of geen erg in hebben. Ook al vindt je de schrijfstijl soms van Giphart te ver gaan, dan zou ik over deze regels heen lezen, aangezien het voor de rest een vermakelijk boek is, en een plezier om te lezen!