Koot graaft zich autobio door Kees van Kooten

Recensie ‘Koot graaft zich autobio’, Kees van Kooten Door zijn carrière als cabaretier schrijft Kees van Kooten ook grappig over toch wat sombere gebeurtenissen. Hij beschrijft in zijn boek ‘Koot graaft zich autobio’ de dood van zijn vader. Dit gebeurt op een vrij laconieke manier. Ik vind dit erg origineel, omdat ik dit nog nooit eerder heb gelezen. Verder worden in het boek dagelijkse gebeurtenissen beschreven. Ook dit gebeurt, net als de dood van zijn vader, op een leuke manier. De meest normale handelingen, zoals verhuizen, worden op een manier beschreven zodat het niet saai is om te lezen. De voorkant van dit boek is vrij simpel: titel, foto, uitgeverij. Het is niet erg dat het zo simpel is, want het gaat tenslotte om de inhoud. Op de achterkant staat de geboorteadvertentie van Kees van Kooten zelf. Daaronder staat een artikel over een andere geboorteadvertentie. Het gaat om een advertentie over een kind met negen verschillende namen. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn het allemaal namen van grote criminelen. Dit slaat op het feit dat Kees een veel simpelere naam is dan al die andere namen die dat andere kind heeft gekregen. Ik vind dit erg origineel. Er kan namelijk niet echt een inhoud weer worden gegeven. Het gaat namelijk alleen over Kees. Vandaar ook de geboorteadvertentie. De binnenkant van het boek is eveneens vrij simpel. Normaal lettertype, veel ruimte aan de zijkanten, onder- en bovenkant. De letters zijn vrij groot. In het begin is het even wennen, maar later leest het wel lekker. Het had van mij wel iets kleiner gemogen, maar ik denk dat dit is gedaan omdat het boek anders heel erg dun zou worden. Het heeft dus wel zijn functie. Het enige dat ik heb kunnen herkennen zijn de dagelijkse gebeurtenissen. Iedereen beleeft die op zijn eigen manier. Kees beschrijft eigenlijk gewoon hoe hij ze meemaakt en hoe hij het ziet. Hij heeft een scherp oog voor detail en ziet vooral het onbeholpen en het onvermogen van de mens. Hij maakt hier geen flauwe en beledigende grappen over, hij beschrijft het juist als mild. Hij laat zien dat niemand perfect is en eigenlijk iedereen maar wat aan stuntelt. Dit gebeurt niet in een negatieve zin. In dit geval gebeurt het op een grappige manier en dat is erg leuk om te lezen. Het is een soort dagboek alleen is het drama er voor een deel uitgehaald. Zelf vind ik Kees van Kooten een erg grappige man als cabaretier. Het leek mij erg interessant om daarom eens een boek van hem te gaan lezen. Ik had gedacht dat het niet leuk zou zijn. Ik ken hem tenslotte als cabaretier en niet als schrijver. Het leek heel erg mee te vallen en heb er zelfs soms om moeten lachen. Ik vind het erg knap dat je eigenlijk twee totaal verschillende beroepen hebt en ze allebei goed uit kan oefenen. Het is dus niet zo dat ik Kees van Kooten alleen maar als cabaretier leuk vind. Ik ben wel van plan om meerdere boeken van hem te lezen. Ik hoop dat ze allemaal zo mooi en leuk geschreven zijn. Gelukkig heb ik in het boek niet te veel kunnen herkennen. Zo heb ik nog niet meegemaakt dat mijn vader is overleden. Wel is mijn moeder overleden, maar is dit heel anders gegaan en heb ik het heel anders meegemaakt. Zoals Kees van Kooten het beschrijft, wil ik het wel meemaken. Natuurlijk is het verschrikkelijk, maar als je er zo mee om kan gaan is dat natuurlijk heel goed. Ook heb ik geen zoon, dus ik zou niet weten hoe dat is. Kees beschrijft wel erg leuk hoe hij met zijn zoon omgaat. Ik denk niet dat Kees echt een bedoeling heeft met zijn boek. Het enige dat ik kan verzinnen is dat het leven misschien leuker gemaakt kan worden door het zelf leuker te bekijken en niet zo ernstig. Ik ben het er wel mee eens. Als iedereen het leven zo serieus neemt, wordt het wel heel erg zwaar. Zelf maak ik er wel wat van voor zover dat kan en lukt. Tot nu toe lukt het mij vrij aardig. Hoe het hele boek is opgebouwd is zeer origineel. Eerst vertelt hij eigenlijk allerlei gebeurtenissen uit zijn leven. Volgens mij is het wel in chronologische volgorde. Hij werkt als het ware naar de dood van zijn vader toe. Als hij daar is aangekomen, wordt er alleen nog maar verteld over zijn vader. Het is echt iets heel anders dan andere autobiografieën en dagboeken. De zinnen zijn vrij lang. Dit komt doordat er veel bijzinnen in een zin zitten. Een gebeurtenis is dus vrij gedetailleerd. Normaal houd ik niet van zeer uitgebreide verhalen, maar omdat dit gebeurtenissen zijn is het wel interessant. Verder zijn de woorden niet erg moeilijk. het is vrij simpel om te lezen en absoluut niet moeilijk om te begrijpen. Het eenvoudige taalgebruik maakt dat het een mooi en ontroerend boek is.Ik raad ‘Koot graaft zich autobio’ zeer aan voor de mensen die van humoristische boeken houden. Ik ben zelf ook zeker van plan om nog meer boeken van Kees van Kooten te lezen.