De Canadees Gaétan Soucy slaagt erin ons mee te nemen op een boeiende reis doorheen Alice’s leven. Haar mensenschuwe vader hield haar en haar broer angstvallig verborgen voor de buitenwereld en verbood hen om in het dorp te komen. Alice leert lezen van haar vader aan de hand van de 18de eeuwse werken van Saint-Simon, sprookjes, de Bijbel en de Ethica van Spinoza. Hierdoor vormt Alice zich een apart beeld van de buitenwereld en haar woordkeuze voor de meest simpele dingen is vreemd en archaïsch. Ze is een naïef meisje, maar tegelijk ook heel intelligent en doortastend.
Het boek begint met de plotse dood van de vader, waardoor Alice naar het dorp trekt op zoek naar een doodskist. Zij wil hun vader waardig begraven en niet zomaar in stukken zagen zoals haar broer. In het dorp ontdekt ze hoe de buitenwereld er in werkelijkheid uitziet en beetje bij beetje wordt het beeld dat ze had bijgeschaafd. Zo ontdekt ze dat niet alles rozengeur en maneschijn is, want wanneer de dorpelingen ontdekken dat de heerser van ‘het huis achter het pijnbos’ dood is vallen ze aan. De dorpelingen worden echter afgeschrikt door een leger van schilderijen dat door de broer voor het venster werd geplaatst.
Wanneer je voor het eerst te maken krijgt met Alice’s bizarre taalgebruik is het boek vrij moeilijk te interpreteren. Dit taalgebruik zorgt voor heel wat verwarring en vragen. Waarom verwijst ze naar zichzelf als haar vaders intelligente zoon in plaats van zijn intelligente dochter? Wat is ‘De Gerechte Straf’? Waarom is zij de ‘secretariër’ van haar vader? Waarom nu net die titel voor het boek? Deze vragen worden echter één voor één beantwoord en op het einde zorgt dit voor een mooie puzzel die in elkaar past.
Het meisje dat te veel van lucifers hield is een meesterlijk boek. De vele vragen creëren een drang om vol spanning tot het einde verder te lezen. De vertelster geeft ons een duidelijk beeld van alles wat er is misgegaan in haar leven. We bevinden ons het hele boek door in haar hoofd en komen zo tot heel wat verrassende en soms bizarre ontdekkingen.
Soucy’s creativiteit en fantastische schrijfstijl geeft ‘Het meisje’ een bijzondere, adembenemende en ook een beetje ontroerende kracht.
Het boek begint met de plotse dood van de vader, waardoor Alice naar het dorp trekt op zoek naar een doodskist. Zij wil hun vader waardig begraven en niet zomaar in stukken zagen zoals haar broer. In het dorp ontdekt ze hoe de buitenwereld er in werkelijkheid uitziet en beetje bij beetje wordt het beeld dat ze had bijgeschaafd. Zo ontdekt ze dat niet alles rozengeur en maneschijn is, want wanneer de dorpelingen ontdekken dat de heerser van ‘het huis achter het pijnbos’ dood is vallen ze aan. De dorpelingen worden echter afgeschrikt door een leger van schilderijen dat door de broer voor het venster werd geplaatst.
Het meisje dat te veel van lucifers hield is een meesterlijk boek. De vele vragen creëren een drang om vol spanning tot het einde verder te lezen. De vertelster geeft ons een duidelijk beeld van alles wat er is misgegaan in haar leven. We bevinden ons het hele boek door in haar hoofd en komen zo tot heel wat verrassende en soms bizarre ontdekkingen.
Soucy’s creativiteit en fantastische schrijfstijl geeft ‘Het meisje’ een bijzondere, adembenemende en ook een beetje ontroerende kracht.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden