God's gym door Leon de Winter

Beoordeling 7.5
Foto van een scholier
Boekcover God's gym
Shadow
  • Recensie door een scholier
  • 4e klas havo | 1456 woorden
  • 28 mei 2005
  • 73 keer beoordeeld
Cijfer 7.5
73 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Leon de Winter
Genre
Psychologische roman
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
2002
Pagina's
373
Geschikt voor
bovenbouw havo/vwo
Punten
3 uit 5
Oorspronkelijke taal
Nederlands
Literaire thema's
Vader-dochterrelatie,
Vriendschap
Prijzen
NS Publieksprijs (2003 Genomineerd)

Boekcover God's gym
Shadow
God's gym door Leon de Winter
Shadow
Inleiding.

Mijn 3e leesdossier gaat over het boek God’s Gym van Leon de Winter. Ik heb het boek gekozen omdat mijn ouders dit boek adviseerden en ik de titel ook wel boeiend vond. Het boek telt 371 bladzijdes en ik las de 142e druk.
Voor dit boek had ik eerst “buitenstaanders” van Renate Dorrestein gelezen. Maar dat boek vond ik niet leuk genoeg om daar een recensie over te schrijven. Dus vroeg ik mijn ouders of ze nog een leuk boek wisten om te lezen én dat het een leuk boek was om een recensie over te schrijven. En dat is uiteindelijk dit boek geworden.

Samenvatting

De proloog in het begin verklaart de komende gebeurtenissen. Er zijn allemaal mensen die op een manier met elkaar verbonden zijn. De dag dat Mirjam jarig is krijgt zij van haar vader de agenda die ze al zolang wilde hebben. Ze spreken nog wat af over die avond en zij gaat weg. Joop wordt benaderd via de telefoon door een oude vriend, Philip, uit de tijd dat hij nog in Nederland woonde. Hij vraagt Joop of hij hem wilt helpen met een ‘opdracht’ Joop moet voor hem in contact komen met Omar: een jonge Nederlandse Marokkaan waarvan de Mossad (geheime Israëlische dienst) denkt dat hij een terrorist is die een aanslag wil plegen. Tijdens het gesprek belt het ziekenhuis Joop om te vertellen dat zijn dochter in het ziekenhuis ligt. Ze had op een motor gezeten bij God de eigenaar van een sportschool waar Mirjam vaak kwam. Maar die motor was verongelukt. ’s Nachts sterft Mirjam aan haar verwondingen. Joop geeft zonder dat hij eigenlijk weet wat hij doet toestemming voor een harttransplantatie. God komt langs en hij vertelt dat hij zich erg schuldig voelt doordat Mirjam is verongelukt en hij zegt zijn leven aan Joop te geven en op hem te ‘passen’. Hij heeft zijn sportschool verkocht en leeft nu in zijn auto. Joop vindt het een raar idee maar uiteindelijk trekt God toch bij hem in. Joop besluit in te gaan op Philips aanbod. Hij werkt zogenaamd bij een uitgeverij en gaat elke dag lunchen in dezelfde zaak als Omar. Hij komt in contact met Omar en ontdekt dat hij een aardige jongen is die een internetbedrijf wil opzetten en veel vrienden kent die hacken. Joop vraagt Omar degene te vinden die het hart van Mirjam heeft gekregen. Linda, een meisje waarop Joop vroeger verliefd op was staat plotseling bij hem op de stoep. Zij vertelt hem dat ze bekeerd is tot het boeddhisme en met een monnik uit Tibet naar Amerika toe is gekomen om geld te verzamelen voor een klooster in Tibet. Ze worden opnieuw verliefd op elkaar. De monnik zegt de reïncarnatie te zijn van Joop zijn opa die miljoenen heeft achter gelaten voor hem op een Zwitserse bank. Joop tekent een papier terwijl hij denkt dat hij hiermee veel geld van zijn overleden oom krijgt geeft hij nu eigenlijk al het geld aan Linda en de monnik. Ze hebben hem opgelicht. Omar vertelt Joop dat het hart van Mirjam terecht is gekomen bij een Iraans meisje: Alia Nuri. Omar's vrienden denken dat ze in Parijs verblijft in plaats van in Portland. Maar Philip vertelt hem dat hij het meisje kent en dat hij al lang wist wie het hart van Mirjam had gekregen. Joop zorgt ervoor dat hij met Alia kan spreken zonder dat zij ooit te weten komt wie hij is. Het boek eindigt met een epiloog en God beschrijft wat er in Portland is gebeurd en hoe het verder gaat met de mensen na het ongeluk van Mirjam.

De recensie van het boek.

Ik verwachtte veel van dit boek, want de titel God’s Gym maakt je toch nieuwsgierig, en de verwachtingen waren terecht, want ik vond het een super boek om te lezen. Het boek is erg sterk geschreven en bevat situaties die erg mooi en aangrijpend worden weergegeven. De Winter heeft erg goed gelet op de details, heeft gebruik gemaakt van de actuele onderwerpen en heeft met deze belangrijke punten een erg mooi boek gecreëerd.

Een kleine samenvatting van het boek: Joop Koopman is een Nederlandse scenarioschrijver die in L.A. woont. Dit boek beschrijft een paar maanden waarin zijn leven volledig op z’n kop komt te staan. Zijn dochter krijgt een verkeersongeluk. Hij krijgt te maken met de Israëlische geheime dienst en een criminele Nederlandse Marokkaan. En een nicht, waar hij als 16-jarige een relatie mee had, duikt op in gezelschap van een Tibetaanse monnik.
De gebeurtenissen die De Winter in het boek heeft laten plaatsvinden zijn heel verschillend. Er komen vier á vijf verhaallijnen bij elkaar en iedere verhaallijn is bijzonder en iets wat je niet elke dag tegen komt. De verhaallijnen vormen samen een prachtige mix van aangrijpende, ontroerende en spannende momenten, wat ervoor zorgt dat het een heel gevarieerd boek wordt. Een ontroerend moment vond ik wel het moment waarop Joop Koopman te horen kreeg dat zijn dochter was overleden. Dat moment is zo echt weergegeven dat het bijna lijkt alsof het allemaal naast je gebeurt. De emotie en de verbazing worden precies zo weergegeven als je verwacht en niet op de platte ‘Hollywood-manier’ die je tegen komt in andere boeken tegenkomt.
Het einde van het boek daarentegen vond ik minder goed. Het eindigde naar mijn gevoel wat plotseling, het liet een heleboel gebeurtenissen niet afgemaakt, ondanks de epiloog die het bevat. Aan de ene kant geeft het de lezer natuurlijk ruimte om te fantaseren over het verdere verloop van het leven van de hoofdpersonen, maar aan de andere kant heb ik persoonlijk toch liever een einde waarin wat meer vaststaat, waarin wat meer wordt weergegeven dan nu, in dit einde is gebeurd.
De personages die in het verhaal meespelen vond ik prachtig. Ze kwamen heel erg realistisch op mij over. Ze leken over echte, menselijke emoties te beschikken en die werden, zoals ik al eerder zei, door de schrijver heel mooi weergegeven. Ook zijn de verschillende personages erg goed uitgewerkt. De schrijver heeft ook hier veel aandacht besteed aan de details en de afwerking; de personages zijn ‘diep’ en ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid. Het zijn net echte mensen.
Het personage dat me het meest aansprak was dat van Joop Koopman. Hij was de belangrijkste persoon in het verhaal en tegelijkertijd de persoon die voor mij het meest naturel bleef in in zijn doen en ook vooral met (het tonen van) zijn emoties. Ook zijn karakter en zijn gedrag spreken me wel aan; de wat stuntelige manier waarop hij zich soms gedroeg, daar moest ik best om lachen. Joop Koopman was een zo goed omschreven personage, dat het net een echt mens leek. Ik kan me wel een beetje in hem herkennen – voornamelijk vanwege zijn af en toe wat onhandige en bescheiden voorkomen. Een klein voorbeeldje:
“Toen Linda voor hem stond zei ze: “Dag Joop.”
En onhandig bogen ze zich naar elkaar toe en kusten elkaar op de wang. Ze was veel kleiner dan hij zich herinnerde. Hij bewoog zich weer van haar hoofd weg toen zij hem nog een derde kus wilde geven. Ze lachten verlegen.
“Drie keer,” zei Joop vrolijk om hun onhandigheid te maskeren, “op z’n Hollands.”
De opbouw van het verhaal vond ik een klein beetje minder beter dan de andere componenten van het boek. Dat komt omdat het boek wat raar begint, je hebt wat doorzettingsvermogen nodig om ook echt door te lezen. Maar als je dat eenmaal hebt gedaan, dan is de het de moeite ook waard, en loopt het ook beter. Het boek is vlot geschreven en leest daardoor lekker snel weg, de schrijver maakt gebruik van korte en in modern taalgebruik geschreven zinnen en de dialogen zijn ongeveer levensecht. Het taalgebruik is echt van deze tijd en is daarom absoluut niet moeilijk te begrijpen. De schrijver heeft er ook leuke details in verwerkt, specifieke details voor bepaalde hoofdpersonen, waardoor het boek nog levensechter lijkt. Zo laat hij Philip, wanneer hij Nederlands praat, expres fouten maken, zodat het duidelijker is dat hij lang geen Nederlands meer heeft gesproken.
Veruit het mooiste deel van het boek vond ik, wat ik al eerder had gezegd, de paragraaf waarin Joop te horen krijgt dat zijn dochter is overleden. De passage is wat lang om hier neer te zetten, maar het is echt een heel indrukwekkend stuk. De emoties zijn zo mooi weergegeven en er is zo handig gebruik gemaakt van taal, dat het lijkt alsof je er zelf bijstaat. En als een schrijver dat lukt, zeker in een boek als dit, vind ik dat echt knap. Dit boek is dan ook echt aanbevolen.
Bijopdracht

Zoek zelf 2 recensies bij je op school op het programma LiteRom.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.