De antimeid door Jo Briels

5 januari 1972
Lief dagboek
Het lijkt al zo’n tijd geleden dat ik in het internaat zat. Eindelijk heb ik mijn vrijheid terug. Ik wist van te voren natuurlijk al dat ik nooit zolang gewoon thuis kon blijven. Ik verveelde me daar echt dood. Dus besloot ik om vandaag eens een kijkje te gaan nemen in de oude havenbuurt, zoals Denise me aangeraden had. Gister was het vrijdag en het was heel gezellig. Ik liep het eerste café in dat ik zag: De vuurtoren. Op de deur stond dat ze nog een serveerster zochten en ik had wel behoefte aan geld, dus waarom niet. Ik liep naar binnen, achter de bar stond iemand achter de tapbar, ik vroeg aan haar of ze nog werk voor me had. Ze lachte me uit en zei dat ik te weinig in m’n bloesje had zitten, stom mens. Maar ik geef het natuurlijk nooit snel op, achter mij zaten een paar jongens van mijn leeftijd en zij zagen mij wel zitten. Een van die jongens nodigde mij uit om bij hem te komen zitten. Ze vroegen of ik wat bier wou, ik kon natuurlijk niet weigeren en dronk mee. Ik heb nog nooit zoveel bier op, maar het was wel lekker. Een van die jongens zag mij wel zitten, hij heet Johnny. Johnny was erg aardig, en het is eigenlijk best raar dat ik het niet erg vond dat hij aan mij zat. Ik voelde me ineens veel ouder, dan ik eigenlijk ben. Ik mag die jongens wel, ze behandelen me tenminste niet als een klein kind. Na een tijdje gepraat te hebben, pakte hij een zakje met blauwe tabletten uit zijn zak. Hij vroeg of ik ook wou. Ik wilde natuurlijk eerst weten wat het was, hij zei dat het snoepjes waren en dat ik me daardoor vrij zou voelen. Ik kon natuurlijk niet weigeren, anders zou hij op me afknappen. Dus ik nam er een en na een tijdje voelde ik me heel goed. Het was zo’n fijn gevoel, alsof ik kon vliegen en overal tegenop kon. Daarna zei hij dat hij weg zou gaan, maar hij beloofde dat als die terugkwam weer wat ‘snoep’ mee zou nemen. Hij gaf me een zoen en weg was ie. Morgen ga ik terug om te kijken of hij er weer is. (26, 28) Lieve Mona, Ik ben 16 jaar en heb al een heel leven achter de rug. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven, daardoor ben ik ook in aanraking gekomen met de drugswereld. Mijn hele leven draait om die stomme blauwe pilletjes. Al mijn geld gaat eraan op, vaak lijkt de echte wereld heel ver weg. Soms heb ik spijt van mijn leven zoals ik het nu leidt, en zou ik heel graag opnieuw willen beginnen. Ik weet hoe erg mijn moeder onder mij lijdt, ze weet dat ik verslaafd ben aan drugs, maar ze blijft het voor zichzelf ontkennen. Als ik haar dan zo zie, heb ik medelijden met haar en probeer ik te stoppen. Alleen dat is zo ontzettend moeilijk, als ik een avond geen drugs heb gehad, begint mijn hele lichaam te beven en ben ik heel erg bang. Ik weet niet meer wat ik verder met mijn leven moet, zou ik sterk genoeg zijn om eraf te komen? Eigenlijk weet ik niet eens of ik er wel mee wil stoppen, de drugs maakt de wereld zo mooi voor even. Moet ik dat kwijtraken voor mijn gewone rottige leventje? Anoniem
Beste anoniempje, Uit jouw brief begrijp ik dat jij verslaafd bent aan de drugs, en je vraagt je af of je er mee kan en wil stoppen. Allereerst wil ik zeggen dat je al een belangrijke stap hebt genomen, door te weten dat je verslaafd bent. Ik denk dat je hulp moet zoeken, iemand nodig hebt die jou kan helpen bij het afkicken. Er zijn verschillende instanties die jou graag willen helpen. Je kunt bijvoorbeeld de kindertelefoon bellen (0800-0234), zij zijn elke dag bereikbaar en luisteren naar je. Ook hebben zij de namen en telefoonnummers van instanties die gespecialiseerd zijn in het helpen van mensen, die dezelfde problemen hebben als jij. Verder denk ik, dat je geen drugs nodig hebt om de wereld mooi te maken, je kunt op zoek gaan naar dingen die jij leuk of mooi vindt. Maak een lijstje voor jezelf, je zult vanzelf zien dat er genoeg dingen zijn die je leven de moeite waard maken. Geef niet op, het zal een moeilijke en zware tijd zijn, maar het is het zeker waard. Veel succes, Mona

De antimeid door Jo Briels. De antimeid is een boek over het waargebeurde verhaal van Kitty. Kitty is een moeilijk opvoedbaar kind en zit in een internaat. Samen met haar vriendin ontsnappen ze, en de wereld ligt voor hen open. Als ze gaan liften, komen ze een rijke man tegen. Die zit hun wel zitten, hij neemt ze mee naar zijn huis, voor seks mogen ze bij hem blijven. Kitty wil niet, ze steelt geld en gaat ervandoor. Ze gaat naar haar moeder. Kitty vindt het thuis heel erg saai, en gaat er elke avond op uit. Zo komt ze in een café terecht, daar ontmoet ze een jongen. Hij biedt haar drugs aan en is heel lief voor d’r. Kitty raakt verslaafd aan de drugs, alleen Johnny laat haar in de steek en versiert het volgende meisje dat hij aan de drugs helpt. Kitty heeft geld nodig om drugs van Johnny te kopen en raakt betrokken in het hele drugcircuit. Na een tijdje gaat ze zelfs stelen, om haar voorraadje drugs aan te vullen. Zou ze sterk genoeg zijn om de drugs achter zich te laten? De antimeid is een heel spannend boek. Het is heel mooi geschreven, je kijkt mee achter de ogen van Kitty. Het boek wordt verteld als Kitty al oud is, en terugblikt op haar jeugd. In haar jeugd heeft ze hoogtepunten, maar ook veel dieptepunten meegemaakt. De antimeid is een goed boek, doordat het heel realistisch is beschreven. Dit komt doordat de schrijver van het boek zelf een tijd gezorgd heeft voor een drugsverslaafde; Kitty dus. Het boek laat niet één kant van de drugs zien, dus dat het heel slecht is, en dat je moet afkicken. Ook laat het boek je zien, wat de drugs met je doet, dat je even al je problemen vergeet en dat het voelt alsof je de hele wereld aankan. Het onderwerp wordt dus eerlijk beschreven. Het is lekker makkelijk geschreven, dus niet dat je bij elke zin er een woordenboek bij moet pakken. Verder gaat het boek over een onderwerp waar veel jongeren mee te maken krijgen. Het boek is niet al te dik, en goed te gebruiken voor een boekverslag. Lezen dus! De Antimeid – Jo Briels Het waargebeurde verhaal over een tiener, net zoals jij. Alleen was zij verslaafd… Een spannend en meeslepend boek van een (nog) onbekende schrijver.