Blauw water door Simone van der Vlugt

Als Anouk nou maar niks in de gaten heeft…

Blauw water is een boek waarmee ik mezelf erg heb vermaakt in de lockdown: het is een spannend boek met twee verhaallijnen waardoor het nog vernieuwender wordt.

Simone van der Vlugt is geboren in 1966. Ze schreef het boek waar deze recensie over gaat: Blauw water. Andere boeken van haar zijn Schaduwzuster, Nachtblauw en Op klaarlichte dag. Het boek Blauw water heeft de publieksprijs voor de beste Nederlandse thriller gehad! Dit was de reden waarom ik het boek ben gaan lezen, veel mensen hadden het boek me aangeraden.

Blauw water is een boek met 2 verhaallijnen en dus 2 hoofdpersonen: Lisa, die een ontsnapte tbs’er in de tuin ziet verschijnen. Ze besluit niet te vluchten vanwege het feit dat ze een vijfjarig dochtertje Anouk in huis heeft, dus laat ze hem binnen. De tbs’er maakt het haar wel heel lastig… De andere hoofdpersoon is Senta, moeder van drie kinderen. Zij komt de tuin binnen om de weg te vragen op het moment dat de tbs’er in het huis is, ze vlucht en maakt een auto-ongeluk mee in het water door de haast waarmee ze wegrijdt. Aan het einde van het verhaal komen de 2 karakters elkaar tegen dus lopen de verhaallijnen ineen.

Ik vind Blauw water een spannend boek waar je heel snel doorheen leest: ik had hem al in een avond uit. Dit vond ik ook wel jammer, want ik vond het een erg leuk boek. Het boek is erg vlug geschreven, alsof de schrijver heel veel haast had en dit vond ik niet zo fijn. Het boek heeft een erg pakkende inleiding: het begint meteen in het hoogtepunt van het verhaal, het spannendste moment: ‘’Roerloos blijft Lisa staan. De indringer ook, en secondenlang kijken ze elkaar aan. Als Anouk nu maar niets in de gaten heeft…’’ Dit is een fragment uit de eerste pagina. Het begint dus al lekker spannend.

Bij veel stukken is de onnodige informatie die meer detail geeft op het verhaal weggelaten waardoor ik het minder realistisch vind lijken. Wel is het zo geschreven dat je wilt blijven lezen, omdat de spanning erg wordt opgebouwd. En door de afwisseling van de karakters verveelt de verhaallijn niet, ieder hoofdstuk wisselt af van karakter dus het is heel vernieuwend en je wilt doorlezen; maar aan de andere kant zit het wel vervelend in elkaar want je wilt soms een hoofdstuk over slaan omdat de verhaallijn van Lisa veel spannender is dan die van Senta. Ik vind dat de personages niet heel realistisch handelen, want bijvoorbeeld de hoofdpersoon Lisa reageert verbazend kalm op de aanwezigheid van de tbs’er en dit vind ik niet heel realistisch want als je een tbs’er in je huis hebt lijkt het me dat je in erge spanning zit maar zij was heel kalm.

Ik vond dit boek een beetje lijken ook op Op klaarlichte dag van Simone van der Vlugt, omdat het boek een beetje dezelfde vibe en spanning heeft als Blauw water. Het is ook een beetje op dezelfde manier geschreven, dezelfde schrijfstijl. Op klaarlichte dag heeft alleen geen 2 verhaallijnen: dat is een verschil tussen de twee boeken.

Dit aangrijpende boek is zeker een aanrader! Ondanks de kritiekpuntjes vond ik het toch een ontzettend leuk boek om lekker snel doorheen te lezen. Simone van der Vlugt zal zeker een schrijver zijn die ik meer ga lezen omdat ik de schrijfstijl heel fijn vind!