Girl with a Pearl Earring
Er worden groenten gesneden… Dan stel je jezelf, als kijker, de vraag: ”Wat is het verband tussen dit en de film?”. Nu denk ik dat het gewoon iets is om een achtergrond te geven aan de begin generiek, die opnieuw een ellenlange lijst van namen vertegenwoordigde. Na dit stuk ben je mee met het verhaal, en dus ook de eigenlijke film.
Je ondervindt al snel dat het zich afspeelt in een Hollandse grootstad (Delft) in de 17e eeuw. Onze hoofdspeelster Griet is een doodgewone meid die op weg is naar haar nieuwe meester. Terwijl ze door de stad wandelt weerklinkt een speciale melodie: ze betreedt een gebied dat ze nog niet kent. In de muziek weerklinkt haar onwetendheid, haar geheimzinnigheid.
Ze komt aan op haar werk en krijgt al snel een rondleiding waarna ze vrijwel direct moet beginnen werken. Er verschijnen plots veel verschillende personages, wat op het eerste zicht verwarrend lijkt. Later wordt dit allemaal duidelijk. We merken al gauw dat er in de wereld van toen een grote kloof was tussen arm en rijk, tussen bediende en meester. Dat zie je al vanaf het begin dat de bitse meesteres haar toesnauwt dat ze niet mag spreken vooraleer de meesteres tegen haar gesproken heeft. Het is oneerlijk. Dat zie je in de ogen van al de bedienden, armen, arbeiders, die lijden onder het gezag van hun meerdere. Ook kijken de bedienden en de meiden altijd neer en praktisch nooit recht in de ogen van hun meesters. Ze zijn máár hun bedienden en mogen hun mening niet geven. Ze werkt en zwoegt dan maar, tot op het moment dat ze aangesproken wordt door de schilder, Johannes Vermeer. Die voelt zich aangetrokken door haar kennis van kleuren en haar mooie figuur, wat hem uiteindelijk de aanzet geeft tot een nieuw schilderij, met haar in de spotlights. Griet vindt het natuurlijk ongewoon dat één van haar meesters zo persoonlijk tegen haar spreekt. Zo evolueert ze steeds totdat het erop aan komt dat ze de oorbellen moet dragen van haar meesteres (shock: nog nooit werd ze blootgesteld aan zo’n rijkdommen!).
Uiteindelijk heeft haar slagersvriendje niets te maken met het hele verhaal. Ze zijn wel verliefd, maar langs de andere kant is er toch ook de mysterieuze relatie tussen haar en de schilder. Die relatie is iets zeer raars, en ook aan het einde van de film kan je nog altijd niet goed zeggen wat er eigenlijk gaande was tussen die twee. Zijzelf weet ook niet goed wat ze moet denken, wat versterkt wordt door enorm veel stille scènes en close-ups van haar gezicht, om haar gevoelens uit te drukken.
In de film merk je verschillende types van mensen: 1) De onderdanigen die geen mening hebben en maar ‘stront’ van hun meerderen over hun kop krijgen, ze doen wat van hen verwacht wordt, ze zijn neerbuigend; 2) De meesters die hun bedienden gewoonweg afsnauwen, tegenover hun vrienden gedragen ze zich dan weer enorm schijnheilig, ze hebben een rijk voorkomen; 3) Een persoon die een beetje slingert tussen de twee voorgaande types in, nl. Johannes, hij kijkt gedurende de hele film stil toe en verzamelt ideeën voor zijn schilderij, hij heeft respect voor zijn bedienden en geeft hen ook kansen, maar langs de andere kant gaat hij ook wel om met de schijnheilige rijken en leeft hijzelf ook in rijkdom.
In de film wordt er bitterweinig gesproken. Je ziet wel veel close-ups van gezichten en vooral van Griet. De beelden gaan ook traag, er is dus nagenoeg geen actie te bespeuren. Op bijvoorbeeld 5 minuten tijd kon het dus zijn dat er heel weinig wendingen in het verhaal hadden plaatsgevonden. Dus mijn oordeel over de film in het kort: te langdradig, maar voor de rest een min of meer diepzinnend verhaal.
Achteraf heb ik ontdekt dat de film draait rond het leven van de schilder Johannes Vermeer, die voorheen niet zo bekend was, maar nu een enorm aanzien heeft verworven. Men probeert erachter te komen wie dat meisje was op het schilderij ‘Het Meisje met de Parel’.
Er worden groenten gesneden… Dan stel je jezelf, als kijker, de vraag: ”Wat is het verband tussen dit en de film?”. Nu denk ik dat het gewoon iets is om een achtergrond te geven aan de begin generiek, die opnieuw een ellenlange lijst van namen vertegenwoordigde. Na dit stuk ben je mee met het verhaal, en dus ook de eigenlijke film.
Je ondervindt al snel dat het zich afspeelt in een Hollandse grootstad (Delft) in de 17e eeuw. Onze hoofdspeelster Griet is een doodgewone meid die op weg is naar haar nieuwe meester. Terwijl ze door de stad wandelt weerklinkt een speciale melodie: ze betreedt een gebied dat ze nog niet kent. In de muziek weerklinkt haar onwetendheid, haar geheimzinnigheid.
Ze komt aan op haar werk en krijgt al snel een rondleiding waarna ze vrijwel direct moet beginnen werken. Er verschijnen plots veel verschillende personages, wat op het eerste zicht verwarrend lijkt. Later wordt dit allemaal duidelijk. We merken al gauw dat er in de wereld van toen een grote kloof was tussen arm en rijk, tussen bediende en meester. Dat zie je al vanaf het begin dat de bitse meesteres haar toesnauwt dat ze niet mag spreken vooraleer de meesteres tegen haar gesproken heeft. Het is oneerlijk. Dat zie je in de ogen van al de bedienden, armen, arbeiders, die lijden onder het gezag van hun meerdere. Ook kijken de bedienden en de meiden altijd neer en praktisch nooit recht in de ogen van hun meesters. Ze zijn máár hun bedienden en mogen hun mening niet geven. Ze werkt en zwoegt dan maar, tot op het moment dat ze aangesproken wordt door de schilder, Johannes Vermeer. Die voelt zich aangetrokken door haar kennis van kleuren en haar mooie figuur, wat hem uiteindelijk de aanzet geeft tot een nieuw schilderij, met haar in de spotlights. Griet vindt het natuurlijk ongewoon dat één van haar meesters zo persoonlijk tegen haar spreekt. Zo evolueert ze steeds totdat het erop aan komt dat ze de oorbellen moet dragen van haar meesteres (shock: nog nooit werd ze blootgesteld aan zo’n rijkdommen!).
In de film merk je verschillende types van mensen: 1) De onderdanigen die geen mening hebben en maar ‘stront’ van hun meerderen over hun kop krijgen, ze doen wat van hen verwacht wordt, ze zijn neerbuigend; 2) De meesters die hun bedienden gewoonweg afsnauwen, tegenover hun vrienden gedragen ze zich dan weer enorm schijnheilig, ze hebben een rijk voorkomen; 3) Een persoon die een beetje slingert tussen de twee voorgaande types in, nl. Johannes, hij kijkt gedurende de hele film stil toe en verzamelt ideeën voor zijn schilderij, hij heeft respect voor zijn bedienden en geeft hen ook kansen, maar langs de andere kant gaat hij ook wel om met de schijnheilige rijken en leeft hijzelf ook in rijkdom.
In de film wordt er bitterweinig gesproken. Je ziet wel veel close-ups van gezichten en vooral van Griet. De beelden gaan ook traag, er is dus nagenoeg geen actie te bespeuren. Op bijvoorbeeld 5 minuten tijd kon het dus zijn dat er heel weinig wendingen in het verhaal hadden plaatsgevonden. Dus mijn oordeel over de film in het kort: te langdradig, maar voor de rest een min of meer diepzinnend verhaal.
Achteraf heb ik ontdekt dat de film draait rond het leven van de schilder Johannes Vermeer, die voorheen niet zo bekend was, maar nu een enorm aanzien heeft verworven. Men probeert erachter te komen wie dat meisje was op het schilderij ‘Het Meisje met de Parel’.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden