Racisme

Hoofdstuk 1 Uitleg en Verklaring § 1.1 Betekenis Racisme = Het bevooroordelen en benadelen van mensen op grond van afkomst, geloof, cultuur of huidskleur. Vooroordelen en discriminatie komt voor uit vijandigheid en verachting voor mensen die ‘anders’ zijn. Mensen die racistisch denken, vinden dat hun eigen land en volk superieur is tegenover andere etnische groepen. Hierdoor vinden ze dat ze het recht hebben om die andere groeperingen met geweld en discriminatie te laten zien wie de meeste macht en waarde heeft. Racisme is meer dan een opvatting, door sommige mensen of groepen word het gezien als een ideologie (denkwijze). Overtuigde racisten behandelen het racisme als een religie en zijn heilig overtuigd van hun gelijk en ‘superioriteit’. § 1.2 Verdeling Racisme is onder te verdelen in drie soorten: * Biologisch Racisme

Gebaseerd op biologische kenmerken zoals ras, huidskleur, gezichtsvorm. Het ene ras is superieur aan het andere ras. Wetenschappelijk zou bewezen zijn dat het blanke ras superieur is aan andere ‘donkerder’ rassen. Deze opvatting leeft vandaag de dag gelukkig bijna tot helemaal niet meer. * Cultureel Racisme
Ervan uitgaan dat een bepaalde cultuur of beschaving superieur is aan een andere. Eigenlijk bijna hetzelfde als biologisch racisme omdat je mensen met andere overtuigingen en gebruiken onder je eigen cultuur plaatst en mensen niet deze4lfde kansen geeft omdat er bij voorbaat van uit word gegaan dat ze toch ‘te dom’ of te onbeschaafd zouden zijn. Deze manier van denken en handelen zag je vooral vroeger bij het veroveren van koloniën. * Religieus Racisme
Ervan uitgaan dar een bepaalde religie of filosofie superieur zou zijn aan een andere. Hieronder valt ook het geen respect hebben voor andere geloven. Bijvoorbeeld moslims tegenover christenen, joden tegenover hindoe’s, etc. Er is vooral sprake van religieus racisme als er in een geloof gepredikt word dat mensen zonder religie inferieur (minderwaardig) zouden zijn. § 1.3 Verklaring De laatste twee genoemde vormen van racisme staan niet op zichzelf, maar zijn afgeleid van het begrip biologisch racisme. Er is veel discussie geweest over deze indeling omdat mensen vonden dat racisme racisme is en dat het niet uitmaakt op welk gebied dat gebeurt. Toch is deze indeling wel duidelijk en verklarend omdat op deze manier blijkt hoever racisme gaat en op hoeveel verschillende en onverwachte terreinen het voorkomt. Maar uiteindelijk is het allemaal gebaseerd en voortgekomen uit het idee dat mensen met een andere huidskleur minder waard en minder beschaafd zijn. De menselijke angst voor het vreemde, wat xenofobie word genoemd, is vaak ook een reden voor racistisch denken. Simpel om de reden dat men niet de moeite neemt om zich te verdiepen in culturen of leefwijze word men snel bang voor ‘donkere of getinte’ mensen en worden er vooroordelen gevormd omdat niemand weet wat er te verwachten valt en men daarom dus maar uitgaat van het ergste, en niet wil kijken naar positieve kanten en gebeurtenissen. Hoofdstuk 2 Oorsprong en Geschiedenis § 2.1 Historie Al heel vroeg in de geschiedenis waren er bevolkingsgroepen die andere groepen als minderwaardig beschouwden omdat ze andere gebruiken en leefstijlen hadden. Dit alles was gebaseerd op cultuur en niet zozeer op raciale verschil. In de 15e eeuw was in Spanje een opleving van het antisemitisme en werden cultuur en religie met raciale kenmerken gemengd. Vanaf de 17e eeuw begonnen Europese theologen met onderscheid te maken tussen verschillende rassen. Volgens hun mening stond het blanke ras het dichtste bij God en dan ging het van hoe donkerder hoe verder van God verwijderd, tot aan de apensoort toe! De slavenhandel, die rond de 18e eeuw begon, nam de opvattingen van deze theologen over en op deze manier hadden ze een verdediging tegen hun gruwelijke mensenhandel en ontering van medemensen. § 2.2 Kolonialisme Het kolonialisme had ook grote invloed op de ontwikkeling van het racisme en de rassentheorie. Doordat de blanke Europeanen nieuwe landen, culturen en huidskleuren ontdekten, vonden zij de vreemdelingen barbaars en onmenselijk omdat ze hun cultuur niet kenden en geen begrip en weet hadden van rituelen en leefstijl. Doordat de Afrikanen en Zuid-Amerikanen geen schrijftaal en boeken of dergelijke hadden vonden de Europeanen hen onbeschaafd en dierlijk omdat ze alleen verbondenheid hadden met de natuur en medemens en geen toegang hadden tot literatuur of wetenschap omdat die simpelweg niet bestond in hun cultuur. Voor de simpele Europese burger die niet met eigen ogen in Afrika was geweest werden er demonstraties en tijdschriften met afbeeldingen van Afrikanen gepubliceerd. Alle Europeanen kregen een afkeer van deze goddeloze en in hun ogen barbaarse wezens. De arrogantie van de westerse maatschappij werd steeds groter omdat men vond dat hun plicht was de onwetende kannibaal in Afrika fatsoen bij te brengen door hun te overheersen in eigen land, Europese taal opdringen en verkopen aan rijke westerlingen om vuile klusjes op te knappen. Niemand besefte blijkbaar hoe afschuwelijk zij deze mensen behandelden die op precies de zelfde hoogte en waarde waren als blanke mensen.
§ 2.3 Linnaeus en Camper In de 18e eeuw begon de Zweedse plantkundige Linnaeus met het indelen van mensen aan de hand van biologische kenmerken. Hij onderscheidde vier soorten mensen: Aziatisch, Afrikaans, Amerikaans en Europees. Bij zijn beschrijvingen had hij ook karaktereigenschappen bedacht: Afrikanen: Boosaardig, lui, achteloos, besmeren hun lichaam met vet en worden geregeerd door willekeur. De Nederlandse wetenschapper Camper, ging uit van het idee dat Afrikanen een variant waren op de menselijke soort, maar dat ze dichter bij de dieren stonden als de Europese mensensoort. Hij zocht zijn bewijzen in de Camper’s gelaatshoek. Dat is de hoek waaronder de kaak t.o.v de schedel stond. Die gelaatshoek werd later gebruikt door de Duitser Blumenbach die de mensheid indeelde in drie rassen: Kaukasisch, Ethiopisch en Mongools. § 2.4 Rassentheorie In de 19e eeuw ontstond de rassentheorie die gebaseerd was op de evolutie en steeds verder werd uitgewerkt. De ideeën van raszuiverheid en superioriteit ontstonden en werden zo veel mogelijk verspreid onder de bevolking. Het was een uitbreiding van de 3-rassen theorie van Blumenbach. Doordat hij zijn inzichten uit de evolutietheorie haalde waren de mensen ervan overtuigd dat het blanke ras het sterkst en meest verheven was, hierdoor had men de mening dat als je ging mengen met andere rassen dat dan het menselijke soort zou verzwakken. Deze rassentheorie word biologisch racisme genoemd. Een voorbeeld van prediking en uitwerking van deze soort racisme is Adolf Hitler. Hij meende dat hij door alle Joden en zigeuners en andere minderheden totaal te vernietigen hij het perfecte Arische ras kon ‘scheppen’ en zuivere kinderen zou krijgen zonder afwijkingen en lichamelijke onperfectheden. § 2.5 Cham Naast alle bovengenoemde theorieën die waren bedacht voor rassenonderscheid, was er ook nog de mythe over de zonen van Cham. In Genesis 9:20-29 word de geschiedenis en de vervloeking van Noach en Cham beschreven: 20 Noach was landbouwer en legde als eerste een wijngaard aan. 21 Hij dronk van de wijn, werd dronken en ging in zijn tent liggen, zonder kleren aan. 22 Toen Cham, de vader van Kanaän, zag dat zijn vader naakt was, vertelde hij dat aan zijn twee broers, die buiten waren. 23 Daarop namen Sem en Jafet een mantel, legden die over hun schouders, liepen achteruit de tent binnen en bedekten het naakte lichaam van hun vader, met afgewend gelaat, zodat zij hem niet naakt zagen. 24 Toen Noach uit zijn roes ontwaakte en te weten kwam wat zijn jongste zoon hem had aangedaan, 25 zei hij: ‘Vervloekt zij Kanaän, knecht van zijn broers zal Kanaän zijn, de minste van alle knechten. 26 Geprezen zij de HEER, de God van Sem; knecht van Sem zal Kanaän zijn. 27 Moge God ruimte geven aan Jafet, hem laten wonen in de tenten van Sem; knecht van Jafet zal Kanaän zijn.’ Volgens wetenschappers en theologen werd met de zonen van Cham het negroïde volk bedoelt, dus de Afrikanen. De Europeanen stamden af van Jafeth en de Joden van Sem. De voorstanders en verdedigers van de slavernij en de kolonialisme droegen vaak deze tekst als verdediging aan voor hun daden en manier waarop ze met mensen omgingen. Vooral de eeuwige dienstbaarheid waar in de tekst over gesproken word deed het goed als argument. Maar deze mythe leefde het meest in het einde van de 19e eeuw, bij de populariteit van de rassentheorie. Mensen in die tijd dachten dat al hun daden die ze met de bijbel konden rijmen goed en godvrezend waren. Wat ze in werkelijkheid deden was teksten uit de context halen en teksten en bijbelgedeelten waar geen bewijs voor was naar eigen wijsheid en eigen voordeel gebruiken, zoals de geschiedenis van Cham. Hoofdstuk 3 Racisme Wereldwijd § 3.1 Zuid-Afrika § 3.1.1 Verdeling
Aan het einde van de 19e eeuw was Zuid-Afrika verdeeld in twee helften, de ene helft werd geregeerd door Britten en de andere helft door afstammelingen van Nederlandse kolonisten, deze Nederlandse Afrikanen werden ‘boeren’ genoemd. In de boerenoorlog die gevoerd werd van 1899-1902 verloren de Afrikaners. Door deze verlies kwam heel Zuid-Afrika bij het Britse Rijk. In 1910 veranderde Zuid-Afrika in de Unie van Zuid-Afrika. Het land werd geregeerd door de blanke mensen die in de minderheid waren. De zwarte en gekleurde meerderheid van de bevolking werden zwaar gediscrimineerd en ze hadden geen kiesrecht. § 3.1.2 Politiek
In 1913 kwam de kleurlingenwet die alle zwarte Afrikanen verbood om land te bezitten. In 1923 kwam er de wet van pasjes. Die gebood dat alle Afrikanen een speciaal pasje moesten hebben om in de stad te mogen wonen. In 1912 richtten de zwarte Zuid-Afrikanen het African National Congres op. Zij probeerden de regering onder druk te zetten om hun samenleving te veranderen in een democratie en afstand te doen van de raciale wetten. Maar het ANC was hulpeloos in hun beginperiode omdat de regering niet wilde luisteren. Behalve zwarte mensen woonden er in Zuid-Afrika ook Aziaten en andere kleurlingen. Zij werden niet zo slecht behandeld als de zwarte bevolking maar ook zij hadden weinig politieke rechten. § 3.1.3 Steun

Veel blanke Afrikanen waren arme boeren of hadden een slecht baantje. Ze waren bang voor de zwarte medeburgers omdat die met veel meer waren, en zo sterker stonden met concurreren. De blanke Afrikanen gingen massaal de politici steunen die voorstander en voorvechter waren van de rassenscheiding. In WOII steunde Zuid-Afrika de geallieerden in hun gevecht tegen Nazi-Duitsland. Maar veel blanke Afrikanen hadden openlijk en zeer grote bewondering voor Hitler met z’n racistische beelden en zijn streven naar een ‘zuivere’ wereld... Na WOII ging de regering verder met z’n racistische politiek, maar ze voerden het nu nog verder door. § 3.1.4 Apartheid
In 1948 lanceerde de Afrikaner National Party het apartheidssysteem. Apartheid betekend in het Afrikaans gescheiden ontwikkeling. In 1950 werden gemengde huwelijken bij de wet verboden. Mensen moesten met iemand trouwen uit hun eigen rassencategorie. Openbare gelegenheden werden onderverdeeld in gedeelten voor blanke en zwarte mensen. § 3.1.5 Veroordeling van het Buitenland
Het beleid van Zuid-Afrikaanse regering ging zo erg in tegen dat van andere landen dat het werd veroordeeld door een groot deel van de wereld. In 1961 werd Zuid-Afrika een republiek omdat het uit het Brits Gemenebest stapte. Toen in de jaren ’60 steeds meer Afrikaanse landen onafhankelijk werden van de koloniale overheersing en hun moederland, werd de druk op Zuid-Afrika steeds groter. In 1974 werd het land uit de Verenigde Naties gezet, ook werden ze geboycot zodat ze niet kon deelnemen aan internationale sport en cultuur activiteiten, zoals Olympische Spelen. § 3.1.6 Verzet van Eigen Bevolking
Het verzet in Zuid-Afrika stond onder leiding van de ANC. In de jaren ’50 werden er protestmarsen en andere demonstraties georganiseerd. Maar de regering trok zich er niks van aan en zonder pardon werden de actievoerders gearresteerd en zonder processen of iets wat leek rechtspraak werden de deelnemers gemarteld, opgesloten of vermoord. In 1960 besloot de ANC van geweldloosheid op geweld over te gaan, om op deze manier te proberen de regering om te praten. Maar ook deze acties hadden geen succes. De activisten die tegen de apartheid protesteerden moesten vluchten, werden opgesloten of in ballingschap gestuurd. De ANC-leider Nelson Mandela werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Maar het verzet hield niet, het werd zelfs steeds sterker. Ondanks de gevaren trokken veel zwarten naar de steden om daar hutje-mutje bij hun broeders te gaan wonen en werken. In 1976 was er in de zwarte wijk Soweto een jongerenopstand tegen het onderwijsbeleid. Deze demonstratie liet zien hoe kansloos de zwarte jongeren waren door het beleid van schoolgang. De enige manier waarop de regering stand hield was rellenonderdrukking van de politie. § 3.1.7 Opheffing
Eind jaren ’70 werden Angola, Mozambique en Rhodesië (sinds 1980 Zimbabwe)de buurlanden van Zuid-Afrika onafhankelijk. Dit was een bedreiging voor de blanke regering omdat ze nu helemaal alleen onderaan de wereld bungelden met hun ongeaccepteerde raciale beleid. Maar er was nog een bedreiging. Door de vele rellen en tegenstand van andere landen, was veel van de blanke bevolking vertrokken uit Zuid-Afrika. Het werd een steeds kleiner wordende bevolkingsgroep. In 1911 was 25% van de bevolking blank geweest, nu was dat nog maar amper 10%. In de jaren ’80 gingen de rellen samen met economische druk. De regering werd gedwongen door het buitenland en de internationale bedrijven om Zuid-Afrika te hervormen. Bedrijven gingen weg uit Zuid-Afrika omdat ze bang waren dat hun naam en omzet zou worden aangetast door het racistische handelen van hun blanke Afrikaanse klanten. In 1990 besloot de president van Zuid-Afrika dat de apartheid nu echt moest ophouden. Hij nam de dappere en ingrijpende beslissing dat Nelson Mandela vrijgelaten moest worden uit de gevangenis. Het verbod op de ANC werd opgeheven en bijna alle wetten die te maken hadden met rassenscheiding en apartheid werden opgeheven. Na deze opheffingen gaf De Klerk toestemming voor democratische verkiezingen. In 1994 werd de eerste democratische multiraciale verkiezing gehouden. De bevolking stemde massaal op de ANC en Mandela werd verkozen tot de eerste zwarte president van Zuid-Afrika. De nieuwe regering stond voor een moeilijke taak, namelijk het opknappen van armoede en ongelijkheid. De commissie van Waarheid en Verzoening werd opgericht. Hun taak was het onderzoeken van misdaden in de apartheidsperiode om zo de geesten uit het verleden te verdrijven. De commissie werd geleid door aartsbisschop Desmond Tutu. Alle deelnemers aan de hervorming werden geïnspireerd door de uitstraling en motivatie van hun grote leider Nelson Mandela. Hij was het levende bewijs dat alle racistische opvattingen over zwarte mensen de meest grote leugens aller tijden waren! § 3.2 De Verenigde Staten van Amerika. §3.2.1 Slavernij
Aan het einde van de 18e eeuw waren er meer dan 200.000 zwarte slaven in de VS. Honderd jaar later was dit getal uitgegroeid tot ongeveer 4 miljoen! Vooral in de zuidelijke staten waren de slaven nodig omdat daar veel grote plantages waren die bijvoorbeeld katoen verbouwden. Een wet uit 1740 verkondigde dat iedereen met een getinte huidskleur gelijk stond aan een slaaf: “Alle negers, mulatten of mestiezen die zijn geboren of worden geboren in de zuidelijke staten, al hun nakomelingen, geboren of nog geboren te worden, zijn hierbij verklaard tot, en zullen eeuwig blijven absolute slaven.” Na de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1863) werd in de Emancipation Proclamation verklaard dat alle zwarte bevolking in de VS vrij was en stemrecht had. De meerderheid van blanke bevolking vond dat het gelijk stellen van de zwarten aan de blanken een teruggang was in de ontwikkeling van de blanke gemeenschap. Door deze opvattingen werden in de zuidelijke staten vanaf 1881 tot 1914 wetten ingesteld die ervoor zorgden dat blank en zwart totaal gescheiden zouden leven. Deze scheidingswetten kregen de naam ‘Jim Crow’, afgeleid van een typetje van de blanke muzikant Thomas Dartmouth die de zwarte artiest Daddy Rice na deed. Op alle mogelijke manieren werden de Afrikanen in het zuiden tegengewerkt. Openbaar vervoer, onderwijs en kiesrecht werden op zo’n manier bepaald dat de zwarte bevolking zo min mogelijk deel kon nemen aan de maatschappij. Je kan de situatie vergelijken met de paragraaf over de apartheid in Zuid-Afrika. § 3.2.2 De Ku-Klux Klan
De KKK is opgericht in 1865 in Pulaski, aan het einde van de Amerikaanse Burgeroorlog. De oprichters waren zes ex-officieren, hun doel was om een geheime strijd te voeren tegen iedereen die voor de afschaffing van de slavernij was. Vooral in de zuidelijke staten vonden ze veel aanhang omdat daar het meeste protest was tegen de afschaffing. Wat begon als een klein netwerkje groeide uit tot een van de gruwelijkste terreurbewegingen uit de geschiedenis. Alle denkbare manieren van geweld werden door de KKK gebruikt om zwarte mensen uit te roeien of te verwonden. In 1869 vond de leiding van de KKK dat het geweld dat ze gebruikten wel erg uit de hand liep. De Grote Medicijnman, die de opper-leider was de organisatie, beëindigde het genootschap. In 1915 werd er weer een nieuwe klan opgericht. Deze nieuwe klan ging met hun haat nog verder als de eerste groep. Ze richten hun geweld niet alleen op zwarte mensen maar ook op Joden, blanke vrienden van zwarte mensen, katholieken, immigranten en mensen die leefden van een uitkering. Het minst erge wat ze hun slachtoffers en tegenstanders aandeden, was het brandmerk aanbrengen met de letters KKK. Moet je nagaan wat ze dan nog meer uithaalden bij hun aanvallen en lynchpartijen, als brandmerken het minst erge onderdeel was... Het teken van de KKK werd een brandend kruis. Dit was gekozen omdat de katholieken, waar de klan zo’n hekel aan had, grote waarde hechten aan het kruis. Bij alle bijeenkomsten, lynchpartijen en het verbranden van huizen, was een brandend kruis aanwezig. De KKK had op een gegeven zo’n vijf miljoen leden! Het hoogtepunt was in de jaren ’20. Kenmerkend zijn het brandende kruis en de klederdracht... Alle leden gingen tijdens bijeenkomsten gekleed in lange gewaden met angstaanjagende kappen op hun hoofd. Hun wapens bestonden vooral uit messen, stokken en brand stichten. De KKK werd na WOII steeds minder populair, vooral om het gevaar van ontdekking en niet nakomen van de mensenrechtenwetten schrokken mensen terug voor lidmaatschap. Hun manier van denken heeft wel aangezet tot nieuwe racistische organisaties.
§ 3.3 Duitsland § 3.3.1 Inspiratie en Voorbeeld
In de jaren ’20 en ’30 kwamen in veel landen dictators of militaire regeringen aan de macht. (Italië, Duitsland, Japan, Hongarije, Spanje) Ze worden vaak fascistische regeringen genoemd, naar de Italiaanse dictatorschap. Al deze fascistische leiders waren extreem nationalistisch en militair ingesteld. Hun eigen volk vonden ze superieur en gebruikten dit argument vaak in combinatie met de rassentheorie als rechtvaardiging voor discriminatie van vreemdelingen en het overheersen van andere volken. Het beste voorbeeld van zo’n leider is de Italiaan Benito Mussolini. Hij kwam in 1922 aan de macht en had een duidelijk uitgesproken minachting voor alle volken die niet Europees waren. In 1935 viel hij Ethiopië aan, dat als enige Afrikaanse land onafhankelijk was in die tijd. Hij gebruikte bij zijn strijd bommen en gifgas om zo alle verzet te breken. Japan viel in 1931 Mantsjoerije binnen en in 1937 kregen zij een groot deel van China in handen. De Japanners meenden dat zij van alle Aziatische volken het superieure ras waren, en dat ze waren voorbestemd om heel Azië te regeren. § 3.3.2 Hitler
Het allermeest bekende fascistische regime is het regime van Nazi-Duitsland onder leiding van Adolf Hitler. In WOI hadden de Duitsers zware verliezen geleden, een soort van burgeroorlog en economische crisis in Duitsland maakte het leven daar zwaar. De mensen hadden geen vertrouwen in de toekomst en waren erg ontmoedigd. De schuld van dit alles werd op de Joden geschoven. Toen kwam Adolf Hitler op politieke toneel en geïnspireerd door de politiekvoering van Mussolini en de rassentheorie van Europese schrijvers, hield hij het Duitse volk voor dat er maar een manier was om hun land uit de crisis te helpen: “Om weer groot te worden moeten wij Duitsers onze raciale zuiverheid bewaren en een huwelijk met mensen van niet-arisch bloed vermijden. Onze raciale vijanden, de Joden, moeten vernietigd worden.” Hitler was er heilig van overtuigd dat Afrikanen en alle andere kleurlingen ‘untermenschen’ waren. Maar het allerergste en meest minderwaardig waren de Joden. Ze werden door Adolf onterecht beschuldigt van samenzwering en achterbaksheid. Hij hield het volk de theorie voor dat de Joden een internationale samenzwering hadden beraamd, en dat ze van plan waren om de wereld te gaan overheersen. § 3.3.3 Antisemitisme
De haat tegen Joden bestond al heel lang. Vooral in Oost-Europa was er veel onenigheid tussen Joden en niet-joden. De haat werd door de regering aangewakkerd, naast de Joden moesten ook de zigeuners als zondebok dienen. In Noord-Amerika, West-Europa en ook Duitsland waren de Joden breder geïntegreerd. Er kwam wel antisemitisme voor, maar in zo’n kleine vorm dat Joden het gevoel van erbij horen hadden, ze vochten in WOI zelfs voor het land waar ze woonden... In de jaren ‘20 en ’30 waren er aanvallen op Joden. Dit gebeurde in Engeland en Frankrijk. De Joden kregen van alle mogelijke achteruitgangen en maatschappelijke problemen de schuld. Duitsland was het enige land waar antisemitisme onderdeel was van de regeringspolitiek. § 3.3.4 Nazi-Duitsland
Adolf Hitler kwam aan de macht in 1933. Zijn doel was om een raszuivere staat te stichten. In 1935 werd alle Joden verboden om met niet-joden te trouwen. Dit gold ook voor Afrikanen, zigeuners en bastaarden. Deskundigen en universiteiten werden aangesteld om de Duitse bevolking in te delen naar ras. Er werd geprobeerd om bij iedereen vast te stellen of hij Jood of raszuiver arisch was. Een half miljoen Duitse Joden werden uitgesloten bij bepaalde beroepen en ze werden het slachtoffer van haatuitingen en discriminatie. Boeken die geschreven waren door Joden werden verbrand, Joodse kunstenaars werden belachelijk gemaakt en ondergewaardeerd. In 1938 was Duitsland al heel ver met het ‘afschrijven’ van hun ‘eigen’ Joden, en was men vastbesloten om hun ideeën en antisemitisme door te zetten. De nacht van 9 op 10 november 1938 staat bekend als kristalnacht. In die nacht werden tienduizenden Joden naar concentratiekampen gebracht en Joodse winkels en synagoge’s werden platgebrand. De VS en Groot-Brittannië protesteerden tegen de racistische acties van Duitsland. Maar Joden die kans hadden gezien te vluchten naar deze democratische landen waren niet welkom. In 1939 viel Duitsland Polen aan, dit was het startsein voor de Tweede Wereldoorlog. Het doel Hitler met deze oorlog was om een wereldrijk te stichten met uitsluitend raszuivere ariërs. Er werden gruwelijk experimenten gedaan om ‘het zuivere meesterras’ te kweken. Mensen waarvan gedacht werd dat ze over volmaakte genetische eigenschappen beschikten werden weggestopt op een boerderij om als proefkonijn te spelen voor de voortplanting en kweking van zuiverheid. Iedereen die als ‘onvolmaakt’ gezien werd (homoseksuelen, geestelijk gehandicapten) werden dood gemaakt
In 1941 werd de ‘zuivering’ in werking gezet. Dit hield in dat elke Jood die zich in Europa bevond afgevoerd en gedood moest worden. De Nazi’s deden dit met vuurpelotons, dodenkampen, maar vooral door gaskamers. Door deze gruwelijke slachtpartijen zijn er van de acht miljoen Joden in Europa zes miljoen vermoord. Om maar te zwijgen van de niet-joden in concentratiekampen en verzetsorganisaties. § 3.3.5 Achteraf
Toen WOII was afgelopen waren veel mensen, vooral politici bang om openlijk racistische ideeën te vertellen. Het werd de wetenschap onmogelijk gemaakt om beweringen te doen over genetische kenmerken die ongelijkheid zouden veroorzaken tussen rassen. Men was zelfs bang om het woord ras te gebruiken. In plaats daarvan werd gesproken over ‘etnische groepering’. Racisme is altijd blijven bestaan, maar de gruwelijkheid en impact van de holocaust heeft wel gezorgd voor voorzichtigheid en herhaling van zulke gebeurtenis voorkomen. Hoofdstuk 4 Protest § 4.1 Martin Luther King § 4.1.1 Biografie

Martin Luther King is geboren op 15 januari 1929 in de zuidelijke staat Georgia. Zijn vader was dominee en een gerespecteerde en belangrijke in de zwarte samenleving van Atlanta, zijn woonplaats. Martin kreeg al vroeg te maken met racisme en vooroordelen tegen Afro-Amerikanen. Toen hij 12 was overleed zijn oma waar hij erg aan gehecht was. Door deze gebeurtenis deed hij een zelfmoordpoging. Toen hij 15 was ging hij werken op een tabaksplantage in Connecticut, wat meer naar het noorden ligt. Hij was erg onder de indruk van de vredige verhouding tussen blank en zwart. Martin ging theologie studeren en in 1955 werd hij dominee in de baptistische kerk in Montgomery. § 4.1.2 Mahatma Ghandi
Martin voelde zich beledigt en onteerd door de behandeling die zwarte mensen kregen in het zuiden. Hij wilde een einde maken aan de scheiding van blank en zwart en in vrede samenleven. Volgens King was de meest effectieve manier, geweldloos verzet. De uit India afkomstige Mahatma Ghandi was Martin’s grote voorbeeld. Ghandi was een vrijheidsstrijder en bemiddelaar tussen Hindoes en moslims. Hij was voorstander van het pacifisme. Pacifisme is de filosofie van de geweldloosheid, en het nastreven van vrede. Ghandi heeft veel betekent voor verschillende landen en bevolkingsgroepen. Hij was ervan overtuigd dat je bereid moest zijn om te sterven voor de onafhankelijkheid, maar dat je daarvoor niet moest doden, hoe onmenselijk je ook werd behandeld. Martin dacht dat op deze manier ook de VS kon worden overtuigt van hun ongelijk. Toen hij dat dacht kon hij niet weten hoe zo’n gerespecteerd leider en burgerrechtenactivist hij zou worden. § 4.1.3 Actie
Martin heeft veel acties en demonstraties georganiseerd en geleid. De meest bekende en meest besproken is de busboycot in 1955. De daaraan gekoppelde naam Rosa Parks is wereldbekend: Op 1 december 1955 weigerd de zwarte, zwangere Rosa Parks op te staan voor een blanke medepassagier. De politie word ingeschakeld en geeft het gelijk aan de blanke chauffeur en de blanke passagier. Rosa word de bus uitgegooid en gearresteerd. De reactie van de zwarte gemeenschap in Montgomery is treffend. Onder leiding van Martin ging de hele zwarte gemeenschap van Montgomery de busdienst boycotten. De busmaatschappij en taxidiensten leden zwaar verlies doordat er geen zwarte mensen meer met de bus gingen. Ze verloren 17500 passagiers en gingen bijna failliet. Het resultaat van de boycot was dat de rechter het verbod en de scheiding tussen blank en zwart in de bus ophief. Iedereen was vrij om te zitten waar hij wilde. De strijd om gelijkheid onder leiding van Martin had goede resultaten. Door zijn krachtige persoonlijkheid en inspirerende toespraken kreeg hij veel aanhangers. Zowel blanken als zwarten volgden hem en steunden bij protestacties. Martin zei het volgende over zijn manier van actie voeren: “ De geweldloze aanpak veranderd misschien niet meteen het hart van de verdrukker. Het brengt eerst iets teweeg in de harten van diegenen, die er zich aan toevertrouwd hebben. Het geeft ze een nieuw gevoel van eigenwaarde. Het doet een beroep op hulpbronnen van kracht en moed, waarvan ze het bestaan niet eens vermoed hadden. En tenslotte steekt het een hand uit naar de tegenstander en prikkelt zijn geweten om zich echt met elkaar te verzoenen.” § 4.1.4 Hoogtepunten
Zijn zelfmoordpoging op jonge leeftijd, predikantsaanstelling, huwelijk en busboycot zijn enkele van de vele hoogtepunten uit het leven van Martin Luther King. De succesvolle campagnes voor gelijke rechten en de grote opkomst bij zijn toespraken zijn een bijzonder kenmerk voor deze geweldige man. Hij is vooral bekend geworden door de legendarische woorden: “I have a dream...” Deze woorden komen uit zijn toespraak in maart 1963. In 1964 ontving hij de Nobelprijs voor de Vrede. In 1965 ondertekende president Johnson ‘The Voting Rights Bill’. Dit was een verklaring dat alle zwarte Amerikaanse burgers legaal mochten stemmen. Martin’s toespraken gingen niet alleen over gelijkheid, hij richtte zich ook armoede en de Vietnamoorlog. Op 4 april 1967, precies een jaar voor zijn dood, liet hij duidelijk merken dat de VS er verkeerd aan deed om zich op deze manier met Vietnam te bemoeien. Op 4 april 1968 werd King vermoord op het balkon van het Lorraine Motel. - Martin’s meest beroemde woorden op 28 augustus 1963: “I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed:” We hold these truths to be self-evident: that all men and created equal.” I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a desert state, sweltering with the heat of injustice and oppression, will be transformed into an oasis of freedon and justice. I have a dream that my four children will one day live in a nation where they will not be judged by the colour of their skin but by the content of their character. I have a dream today.” Hoofdstuk 5 Racisme in Nederland § 5.1.1 Algemeen
Racisme is ook in Nederland helaas geen vreemd verschijnsel. Door de vele culturen, kleuren en religie’s leven er veel vooroordelen en angsten voor ‘vreemdelingen’. Racisme en discriminatie is in Nederland bij de wet verboden. Maar vaak werkt dit gebod averechts omdat racisten en mensen die stelselmatig discrimineren zich beroepen op de wet van meningsuiting vrijheid. Aanpak van racisten ligt vaak gevoelig vanwege gebrek aan bewijs of omdat er altijd wel een argument is om terug te vallen op een of andere wet of artikel. Hier komt bij dat allochtone of gekleurde mensen vooral jongeren, grote problemen ondervinden van vooroordelen. Discriminatie op school, bij het zoeken van werk, winkelen of uitgaan geven zo’n minderwaardigheidsgevoel dat de ‘gekleurde’ gemeenschap een vanzelfsprekende haat of bevooroordeeldheid ontwikkelt tegen Nederlanders. Gelukkig zijn er een aantal antidiscriminatie en antiracismebureaus opgericht die dienen als meldpunt van klachten en bestrijding van racisme. § 5.1.2 Lonsdale
De meest bekende racistische uiterlijkheid is de kledingdracht van het engelse merk Lonsdale. Dit merk word vaak in verbinding gezet met extreem rechts denkende jongeren. Maar wat veel mensen niet weten is dat dit absoluut niet de betekenis van het merks is. De naam is afkomstig van Hugh Cecil Lowther, vijfde graaf van Lonsdale, Engeland. Hij organiseerde in 1909 het professionele boksen in zijn land. Elke bokser die drie keer zijn kampioenschap verdedigde kreeg de Lonsdale-riem. In 1960 ging ex-bokser Bernard Hart naar Lonsdale toe om te vragen of hij die naam mocht gebruiken voor speciale kleding voor boksers. Paul Weller van de band The Jam, kocht in 1979 een paar Lonsdale shirts en zorgde op die manier dat Lonsdale kleding ook populair werd bij niet-boksers. Sinds de jaren ’80 en ’90 werd de kleding gedragen door linkse en rechtse skinheads en door punks. Rond 2000 werd het merk in Nederland populair bij Nederlandse gabbers. Beroemde boksers die het merk droegen: Mohammed Ali, Mike Tyson en Henry Cooper. § 5.1.2.1 De link met Neo-Nazi’s en rechtsextremisme
In Nederland staat Lonsdale in verbinding met de link extreem rechts en Neo-Nazi’s, zij hebben dit merk tot hun huismerk gemaakt. Lonsdale is absoluut niet blij met dit imago en probeerde dit te veranderen met teksten als: “Lonsdale Loves All Colours.” De associatie met Neonazisme en extreemrechts komt door de opeenvolgende letters NSDA in Lonsdale, die ook voorkomen in de afkorting NSDAP (Nat.Soc.Duitse Arb.Partij) In verband hiermee hebben ze in Duitsland het merk Consdaple bedacht, waarin de volledige afkorting NSDAP voorkomt. Op internet staat als verklaring voor Lonsdale in Nederland de volgende betekenis: Laat Ons Nederlanders Samen De Allochtoon Langzaam Executeren of Elimineren. Er is veel discussie geweest over het merk. Discotheken die het merk verboden, winkels die het weigeren te verkopen. In Italië is Lonsdale een heel gewoon en geaccepteerd merk dat ook veel onder niet rechts-extremisten word gedragen. In 2005 werd een Nederlandse merk gelanceerd gebaseerd op Lonsdale, namelijk : Nlonsdeel. Naam en logo lijken sprekend op Lonsdale. De boodschap die rechts-extremisten met de merken willen uitdragen zijn wel duidelijk... Nederland is van de Nederlanders.
§ 5.2 Politiek en Racisme, Standpunten § 5.2.1 Politiek vs. Racisme
De media en de mening van de burgers gaan steeds meer naar rechts schuiven. Doordat de media en de gewone burger extreem-rechtse ideeën van de politiek overnemen word racisme vaak als ‘normaal’ gezien of zelfs niet eens opgemerkt. Er kwam grote schrik en opschudding toen Pim Fortuyn voorstelde om artikel 1 uit de grondwet te schrappen. Volgens hem was het recht om in vrijheid je mening te uiten belangrijker als het recht om niet gediscrimineerd te worden. Alle politieke partijen (rechts en links) hebben respect voor artikel 1, en niemand voelde er dus wat voor om het te schrappen. De enige die het met Pim eens waren was de NNP (Nieuwe Nationale Partij, extreemrechts). Zij zijn tegen de multiculturele samenleving, en vinden het een chaosveroorzakende mensenbrij. In paragraaf 5.2.2 staan uitspraken van politici die beweren tegen racisme en discriminatie te zijn... § 5.2.2 De Mening van de Politieke Partij
PvdA lijsttrekker Bos: - Van allochtonen die vrijwillig naar Nederland komen moet de verblijfsvergunning worden ingetrokken als blijkt dat ze niet willen integreren. Het gaat niet om politieke vluchtelingen, maar bijvoorbeeld om diegenen die vanwege gezinshereniging naar Nederland komen. CDA en de Christen Unie - Negatieve reactie op Wouter Bos, die vind dat allochtone kinderen ruim moeten worden toegelaten op bijzondere scholen. Ze vinden dat Bos de grondwettelijke vrijheid van onderwijs te makkelijk opvat. SP-kamerlid Lazrak: - De overheid moet islamitische scholen sluiten als uit onderzoek blijkt dat ze ‘anti-democratisch en anti-integrerend zijn’. VVD: - Buitenlandse imams mogen over een jaar of drie geen vergunning meer krijgen om in Nederland te preken. Vanaf 2007 mogen hier alleen nog imams preken die in Nederland zijn opgeleid. Volgens VVD-kamerlid Blok is dit beter voor de integratie van allochtonen. Hij verdedigt dit standpunt met de wet over arbeid gedaan door vreemdeling. Met oog op het algemene belang van Nederland vindt hij niet nodig dat de imams uit het buitenland moeten komen. Hoofdstuk 6 Effecten van Racisme § 6.1.1 Effect
De effecten van racisme zijn verschillend. Mensen leren door racisme andere groepen te zien als anders en minderwaardig, tegenover de ‘eigen groep’. Racisme kan ook aanmoedigend zijn om in een samenleving blank en zwart te scheiden, wetten maken waardoor bepaalde etnische groeperingen minder rechten krijgen. Doordat een bepaalde groep als “slecht” word gezien, worden alle leden van die groep op verschillende gebieden negatief gediscrimineerd. Racisme heeft op dader en slachtoffer sterke invloed. Het slachtoffer voelt zich minderwaardig, heeft geen zelfvertrouwen en is altijd bang of gefrustreerd. De dader kan zo hoogmoedig en arrogant worden dat je een soort van kleine Hitler krijgt, bij wie alleen het eigen recht geldt. § 6.1.2 De Zondebok
Etnische groeperingen waar racisme tegen is gericht krijgen vaak de schuld van problemen in een land, bijvoorbeeld werkloosheid, inflatie of overbevolking. Maar als het erop aankomt zijn het vaak de etnische minderheden die het meeste last hebben van deze problemen. Het is geen toeval dat juist de zwakkere groepen de schuld krijgen. Zij worden door de samenleving zwak gehouden, krijgen geen kansen op ontwikkeling en hierdoor blijft er altijd een zondebok voor maatschappelijke problemen. In Nazi-Duitsland hadden ze de zondeboktheorie: Joden, Zigeuners, en alle ‘minderwaardige’ mensen waren de zondebok van problemen. Als je ze allemaal zou uitroeien was er geen zwakheid meer en de problemen in de maatschappij waren opgelost dacht men. § 6.1.3 Effect op de Samenleving
Niet alleen op individuen of etnische minderheden heeft racisme effect. Het tast de hele samenleving aan! Racisme wordt gezien als een verdeel en heerstactiek, mensen tegen elkaar opzetten om ze op zo’n manier verdeeld te houden... Als mensen in de val van verdeeldheid trappen zullen ze zich nooit gaan verenigen en andere omstandigheden eisen, terwijl dat zonder die verdeeldheid wel zou zijn gebeurd. Vaak ook word racisme in verband gezien met nazisme en fascisme.
§ 6.2 Bestrijding van Racisme § 6.2.1 Justitie
Ontzettend veel landen hebben de mensenrechten ingeschreven in hun grondwet. In Europa hebben veel landen het Europees Verdrag voor Rechten van de Mens. Dat is weer gebaseerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Door het aannemen van deze verklaringen geven landen aan dat ze alle vormen van discriminatie en racisme moreel verwerpelijk en juridisch strafbaar verklaren. Alles burgers kunnen een klacht indienen vanwege discriminatie. In Nederland is de LBR het bekendst. § 6.2.2 Vrijheid van Meningsuiting
De verhouding tussen racisme en de vrijheid van je mening geven hebben een lastige verhouding. Veel mensen willen racisme verbieden en strafbaar maken wat in veel landen ook gebeurd. Maar aan de andere kant is racisme op zichzelf geen daad maar een motief of denkwijze. Racisme lijkt op deze manier op een mening, die op zichzelf niet strafbaar is, net zoals het uiten ervan. Maar aan de andere kant is daar het respect voor je medeburger. Waarden en normen hebben alles te maken met racisme. Doordat er verschillende culturen botsen worden normen en waarden onduidelijk, omdat elke cultuur eigen normen en waarden heeft. Het probleem van racisme in een multiculturele samenleving is vaak dat men elkaars normen en waarden niet kent of accepteert. Hierdoor krijg je minachting voor elkaar en ontstaan en vooroordelen. Samenvatting / Conclusie Het enige wat de zogenaamde rassentheorieën hebben opgeleverd zijn haat, oorlog, dood, verdriet en pijn. Apartheid en rassenscheiding hebben diepe sporen nagelaten die eeuwen later nog steeds merkbaar zijn. De wereld mag mensen als Nelson Mandela, Martin Luther King, alle vrijheidsstrijders en onschuldige mensen die vermoord zijn vanwege ras, geloof of cultuur nooit vergeten! Teksten uit de bijbel mogen nooit uit de context gerukt worden en misbruikt worden door mensen. De conclusies die ik uit mijn onderzoek trek: - Racisme is op grond van naastenliefde, mensenrechten en vreedzaamheid niet goed te keuren -De geschiedenis van verschillende landen geven een verklaring voor de oorsprong van racisme -De wereld mag mensen als Nelson Mandela, Ghandi en Martin Luther King never nooit vergeten!! -Nederland moet nog heel wat dingen aanpassen en anders doen wil zij beweren dat zij een antiracistische regering heeft -De effecten van racisme en discriminatie worden te zwaar onderschat