Wereld Oorlog 3

Inleiding

Op 17 Oktober 2007 sprak President van de VS George Bush de volgende woorden:
“Ik geloof dat ze de capaciteiten, de kennis en de kracht willen hebben om nucleaire wapens te maken, en ik weet dat het in het beste belang van de wereld is om te voorkomen dat ze dit te doen. Een nucleair bewapend Iran is een zeer ernstige bedreiging voor de wereldvrede, en vooral ook voor Israël. We hebben een leider in Iran die heeft aangekondigd dat hij Israël wil vernietigen. Als je geïnteresseerd bent in het voorkomen van Wereld Oorlog 3, dan ziet het er naar uit dat je dit ook moet zijn in het voorkomen van Iran over nucleaire wapens te beschikken”
Als de machtigste man ter wereld de woorden ‘Wereld Oorlog 3’uit zijn mond durft laten komen, dan moet er wel iets met de wereld aan de hand zijn.


Als onderwerp voor ons profielwerkstuk doen we dus een onderzoek naar een mogelijke 3de Wereld Oorlog. In het nieuws kom je bijna dagelijks wel een bericht tegen dat op de een of andere manier wel gerelateerd is aan dit onderwerp. De laatste Wereld Oorlog was meer dan 60 jaar geleden, en in de tussentijd heeft de wereld het voor elkaar gekregen om niet nog eens voor zo’n grote ramp te zorgen. Toch komt het zo vaak voor dat spanningen ontstaan, dat het wel een keer zal escaleren. Tot een 3de Wereld Oorlog? Wie weet. Sinds dat we met het onderzoek bezig zijn is het woord oorlog in elk geval al vaak gevallen, en daarom is het een goed te onderzoeken onderwerp, dat ook nog eens realistisch is. Het interessante aan dit onderwerp is dat je bezig bent met iets wat nog moet gaan gebeuren, en niet iets wat je in boeken leest en al ís gebeurd.
Met veel moeite hebben we er uiteindelijk voor gezorgd het werkstuk te verdelen in vier aspecten, van waaruit een nieuwe wereld oorlog mogelijk zou kunnen ontstaan. We hebben bij het maken van dit werkstuk gebruikt gemaakt feiten en cijfers uit betrouwbare bronnen. Vaak zijn we naar de site van een betrokken organisatie gegaan en hiervan informatie verzameld. Het was een heleboel werk om alles uit te zoeken, maar uiteindelijk denk ik dat we een waardevol werkstuk hebben gemaakt over de 3de wereld oorlog.

Hoofdstuk 1 De economie

Grondstoffen zijn al sinds de eerste beschaving een belangrijk onderdeel van het (over)leven. Om warm te blijven gebruikte men vroeger hout en nu gas om een verwarming aan te krijgen.
We zijn nu inmiddels in 2009 aangekomen en het is een absoluut ondenkbare situatie als men zonder moderne voorzieningen zou moeten leven. De afhankelijkheid is groter als ooit, en sommige hoeken uit de maatschappij spreken zelfs van een verslaving. We zijn aangekomen in een wereld waarin verschillen tussen arm en rijk in delen van de wereld gigantisch zijn, en het rijke deel steeds meer profiteert. Als voorbeeld kun je Saoedi-Arabië en Rusland gebruiken. Het machtsmonopolie dat deze landen gebruiken is soms heel groot. Rusland kan de ‘gaskraan’ dichtdraaien wanneer zij willen, en zo andere landen onder druk zetten. Vaak zijn deze landen niet erg welvarend, maar komen ze wel op in de economie. Vanaf nu gaan we verder in op bepaalde aspecten van dit hoofdstuk.
Er is in de wereld sprake van een opkomend machtsmonopolie rond grondstoffen. Hoe dit werkt zal ik proberen uit te leggen. Eerst zal ik aangeven wat ik versta onder de term grondstoffen. Grondstoffen zijn materialen die uit de natuur gehaald worden om er iets van te maken of te fabriceren. Veel grondstoffen zullen op termijn op zijn, omdat ze niet worden aangevuld. Voorbeelden hiervan zijn: aardolie en aardgas, steenkool, ijzererts en zo verder. We zullen het vooral gaan hebben over deze niet-duurzame grondstoffen, die erg kostbaar zijn. Vanaf ongeveer de 15de eeuw waren Europeanen al druk bezig om de economie een impuls te geven door nieuwe producten uit overzeese koloniën te halen. Na voedsel werden geleidelijk ook steeds meer grondstoffen naar het thuisland gehaald om deze te verwerken. De textielproductie leefde op en moest voorzien worden van grondstoffen als katoen en soms ook zijde. Voor meubels en huizen werd vaak hout gebruikt, dat niet alleen uit het eigen land kwam, maar ook geïmporteerd werd. Voor de industrialisatie werden grondstoffen dus steeds belangrijker. In de jaren na dé oorlog werd welvaart steeds belangrijker binnen de meeste huiskamers. Televisies, koelkasten, vriezers en radio’s werden erg populair. Verder was er een grote opkomst van nieuwe vervoersmiddelen, met vooral de auto op kop. Voor al deze luxes zijn grondstoffen nodig. En dan bedoel ik niet alleen benzine, olie en gas. Je moet ook denken aan een groot aantal soorten metalen en stoffen. De industrie werkte niet meer in het belang van de oorlog, maar steeds meer in het belang van de burger. In de jaren ’90 kwam de computer in grote getale aanzetten. In het begin waren ze nog onbetaalbaar voor de ‘gewone’ burger. Toen de vraag echter groter werd, werd de computer verder ontwikkeld en sinds de 21ste eeuw is de computer ondenkbaar uit de meeste huiskamers en kantoren. De gekste dingen komen tegenwoordig op de markt, en alle nieuwe uitvindingen geven een impuls aan de economie. Het is wanneer er onzekerheid bestaat, en de klant niet meer zo gauw wil uitgeven, dat er problemen ontstaan. In de Verenigde staten zakte de huizenmarkt al eerder in, maar met de komst van de economische crisis werden ook andere takken van de economie in onzekerheid gebracht. En zoals alles, waaide ook deze crisis ook over naar Europa. Hoelang deze malaise nog zal duren, is niet te voorspellen. De gevolgen zijn echter desastreus voor veel mensen. Autofabrikanten moeten banen vrijgeven omdat er minder vraag is, en autoverkopers moeten steeds vaker sluiten. Persoonlijk werd ik ook ontslagen vanwege deze crisis. Zo zie je maar dat alle lagen van de bevolking de gevolgen ondervinden. Voor consumenten is er echter wel een voordeel: de brandstof- en olieprijzen zijn fors gedaald. Dit betekent wel dat er minder aan verdiend word, en dit treft veel rijke oliebaronnen recht in het hart. Sommige lijden verliezen van meer dan een miljard. De gevolgen zijn vaak niet te overzien, maar toch blijft in elk geval de Nederlandse consument vaak gewoon doorgaan met consumeren. Iedereen hoopt in elk geval op betere tijden in de economie. Om deze tijden te verschaffen, zijn grote maatregelen nodig. Dat dacht ook de nieuwe president uit de VS, Barack Obama. Hij komt met een plan wat gebaseerd is op geld investeren zodat de economie weer gezond wordt. Dit bedrag kan oplopen tot over de 300 miljard dollar, een astronomisch bedrag voor een land waarvan de staatsschuld al lang niet meer te overzien is. Maar volgens velen is dit de enige mogelijke oplossing.
Waar de meeste landen mee bezig zijn, is ook het creëren van banen. Dit zorgt niet alleen voor een lagere uitgave aan sociale premies, maar ook voor een betere economie.
Als meer mensen een baan krijgen, kunnen zij ook meer uitgeven. Dit uitgegeven geld zorgt dan weer voor een gezonder bedrijfsleven, en zo kan de cirkel doorgaan. Eerst moet er echter nog voor worden gezorgd dat de kettingreactie door de kredietcrisis doorbroken wordt.
Kondratieff was onder het beleid van Stalin in Rusland een econoom die onderzoek deed naar onder andere de invloed van het kapitalisme en het communisme op de economie. In de jaren dertig was er ook al een economische crisis, bekend onder de naam ‘de grote depressie’. Tijdens deze crisis deed Kondratieff al veel onderzoek naar het hoe en wat van dit verschijnsel. Hij kwam uiteindelijk met de conclusie naar buiten dat het kapitalistische systeem zich in een soort van golfbeweging voortzet. Na een stijgende lijn met welvaart en vooruitgang komt er uit eindelijk een piek, waarna er weer achteruitgang in de economie verschijnt. Uiteindelijk in de dalende lijn terecht gekomen kan het jaren duren voordat de lijn weer omhoog gaat. Deze periode gaat vaak gepaard met antisemitisme en politieke onrust. De bevolking gaat dan extremer denken en stemmen. De oorzaak van het doorbreken van een dal kan een oorlog zijn. Na de 2de Wereld Oorlog ontstond er bijvoorbeeld weer een stijgende lijn. Een 3de Wereld Oorlog zou een dal ook om kunnen zetten in een piek. Een andere manier waarop de crisis opgelost kan worden, is het op volle manier gebruik maken van alternatieve energiebronnen. Op deze manier kunnen er banen ontstaan, en zal er weer beweging komen die voor een doorbraak kan gaan zorgen. Het kan dus nog wel jaren duren voordat de huidige crisis doorbroken kan worden.

Nu weer even terug naar de grondstoffen. De belangrijkste aardgasproducenten kun je in het plaatje rechts goed zien. Rusland en het Midden-Oosten produceren vooral voor export. Olie en gas bronnen zijn van nature nadrukkelijk aanwezig in deze gebieden. Rusland heeft duizenden kilometers aan leidingen aangelegd die via vooral Oekraïne voor het grootste gedeelte naar europa gaan. Verder zie je dat Noord-Amerika ook flink bezig is met het produceren van aardgassen. Hier gebruiken ze het minder voor de export, en voor het grootste gedeelte voor eigen gebruik. Aardgas wordt in de meeste gevallen gebruikt voor te koken en als brandstof voor een verwarming. Omdat aardgas een fossiele brandstof is, die op kan raken, is de waarde ervan hoger dan van een duurzame brandstof. Een gemiddeld West-Europees huishouden gebruikt ongeveer 1600m3 aardgas per jaar. Dit aantal neemt de laatste jaren af in verband met betere isolatie van woningen. Toch is het veel aardgas, en al zeker als je bekijkt dat een groot gedeelte daarvan geïmporteerd moet worden. In het begin van het jaar 2009 ontstond er een conflict tussen Rusland en Oekraïne over afspraken die het laatstgenoemde land niet na wilde komen. Dit had te maken met achterstallige betalingen en het verschil tussen wat Oekraïne bereid was te betalen en de vraagprijs die Rusland stelde. Eerder was er in 2005 ook een soortgelijk conflict. Rusland draaide in beide gevallen de gaskraan dicht, en aangezien de meeste pijpleidingen via Oekraïne in de West-Europese landen terecht komen, ontstond er onrust in veel landen. Na 3 dagen kwam er geen nieuw aardgas binnen, en moest gas worden gebruikt wat al opgeslagen lag. Toen het conflict voorbij was, en nieuw aardgas aangevoerd werd, maakten deze landen nog steeds gebruik van hun opslag. Dit vormde gelukkig voor deze landen niet voor problemen. Het is ondenkbaar wat er zou gebeuren als europa lange tijd zonder aardgas zou komen te zitten. In deze conflicten is het overduidelijk hoeveel macht Rusland heeft door haar natuurlijke grondstoffen. Door deze vorm van macht kunnen andere landen onder druk worden gezet en bijna geen keus te laten dan de prijs te betalen die Rusland in dit geval vraagt

Hier zien we een mogelijke oorzaak voor wereld oorlog 3. Een mogelijk scenario is dat de Europese Unie, of een ander verbond tussen verschillende van Rusland afhankelijke staten, maatregelen gaan nemen tegen de Russische dominantie met de ‘verkoop’ van verschillende grondstoffen. De Europese Unie zou kunnen dreigen met uitsluiting van Rusland als mogelijk lid van de Europese Unie. Aangezien Rusland veel geld verdiend aan Europa valt het nog te bezien wat de keuze dan zou zijn. Van de ene kant is het mogelijk dat Rusland rekening houd met de toekomst en zich rustig houd tegen bijvoorbeeld Oekraïne of verschillende volken in Rusland die soevereiniteit willen. Van de andere kant zou Rusland zijn tanden kunnen laten zien en dreigen met oorlog. Deze laatste keuze is niet waarschijnlijk omdat er te veel op het spel staat om oorlog te riskeren. Na rusland door naar een land dat in het verleden verschillende keren met rusland te maken heeft gehad:’Turkije’. (Krimoorlog, WOI, etc.)
Turkije ligt ten zuiden van rusland en is naar eigen zeggen een brug van europa naar Azië.
Het land heeft al (sinds oktober 2005) verschillende pogingen ondernomen om bij de EU te komen, maar tot nu toe nog zonder succes. Het land heeft een Aziatisch karakter dat niet goed zou aansluiten bij Europa. Verder moet Turkije eerst eigen binnenlandse problemen oplossen en aan Europese voorwaarden voldoen over bijvoorbeeld schending van mensenrechten. Het land heeft nog steeds niet officieel de Armeense genocide (1915) erkent. De reden waarom veel niet-lidstaten toe willen treden is vanwege de hoop op een economische impuls.
Lid worden kan betekenen dat grenzen vervagen en zo de handel op kan bloeien. Er bestaat echt veel twijfel op welke manier Europa hier kan profiteren. Turkije probeert er echter alles aan te doen om bij de EU te komen en heeft als voorbeeld de doodstraf opgeschort. De reden waarom ik het over de toetreding tot de EU heb gehad is omdat er onlangs een conflict is geweest met Turkije dat te maken heeft met aardgassen. Er is namelijk een project om via Turkije pijpleidingen van Rusland naar Europa te laten stromen. Een perfecte oplossing om ervoor te zorgen dat problemen tussen Rusland en Oekraïne niet per se voor het stoppen van toelevering van gas hoeft te zorgen, dan kan alles gewoon via Turkije naar Europa getrans-porteerd worden. Er kan echter een kink in de kabel komen wanneer Turkije eisen gaat stellen die de EU niet wil of kan gaan verzorgen.

Recep Tayyip Erdogan:” We nemen de aanleg van deze transportlijn ‘in heroverweging’ als Europa blijft weigeren meer vaart te zetten achter de toetredingsonderhandelingen. Ik heb vorig jaar president Sarkozy gevraagd of we de toetredingsonderhandelingen, speciaal over energie, niet wat konden versnellen. Hij zou dat bespreken, maar ik heb er niets meer over gehoord. Wie het belang van Turkse toetreding niet ziet, moet eens een aardrijkskundeboek pakken, zei Erdogan. Dan zie je dat wij toch echt de brug tussen Europa en Azië zijn. Is dat niet genoeg, pak er dan een geschiedenisboek bij. Om te zien dat wij een bakermat van de beschaving zijn.’’

Nogmaals wordt het duidelijk dat de belangen hoog zijn, en waardevolle grondstoffen een uitstekend middel zijn om druk uit te oefenen, ook al heeft Turkije zelf maar een beperkte productie in bijvoorbeeld aardgas.

Waar ook een botsing met grondstoffen kan ontstaan, is de tegenstelling arm – rijk. In een land uit Afrika bijvoorbeeld komen er steeds meer protesten op de oneerlijke verhoudingen. Arme boeren werken ontzettend hard voor de productie van een goed product, en op het moment van export valt de winst vaak ontzettend hard tegen. Een slechte oogst is funest voor dit soort ondernemers. Arme landen zullen daarom in de toekomst steeds meer geld gaan eisen voor een goed product. Welvarende landen zullen dan gaan zoeken naar goedkopere alternatieven, maar als die niet te vinden zijn zou dit een goede slag voor de armere landen kunnen betekenen.
Na aardgas besproken te hebben gaan we nu door naar aardolie. Aardolie is namelijk zo belangrijk omdat het dient als grondstof voor verschillende producten die wereldwijd veel gebruikt worden. Het kan door verschillende processen in raffinaderijen worden omgezet in allerlei brandstoffen en grondstoffen. Onder bepaalde omstandigheden worden er benzine, nafta en grondstoffen voor asfalt uitgehaald. De bekendste zijn benzine, diesel en kerosine dat door de luchtvaart, transport en verkeer wordt gebruikt. Verder wordt er nog veel plastic, verschillende soorten gas en stoffen voor het maken van huishoudelijke middelen uitgehaald.
Tegenwoordig haalt de totale bevolking 40% van alle energie uit aardolie. De overige 60% worden nog verder uitgelicht. De vraag naar fossiele (oprakende) brandstoffen zal van 2004 tot 2020 naar verwachting met 40% stijgen, met name door opkomende industrie landen als India en China. Op een gegeven moment zal de productie van olie door een dalende opbrengst van steeds meer velden onvoldoende zijn en de stijgende vraag niet meer kunnen opvangen. Dit zal dan een sterk stijgende olieprijs tot gevolg hebben, waardoor alternatieve energie-bronnen economisch gezien aantrekkelijker zullen worden. De alternatieven zullen echter slechts gedeeltelijk de behoefte aan olie kunnen vervangen. Sinds 2005 vertoont de jaarlijkse hoeveelheid geproduceerde olie een neerwaartse lijn, en de prijs is in 2008 meer dan verdubbeld ten opzichte van 2007. Ook tijdens de oliecrisis van 1973 was dit het geval. Toen nam de vraag naar olie nog af als gevolg van de prijsstijgingen; de vraag naar olie in 21e eeuw lijkt echter nauwelijks beïnvloed te worden door de prijs. De wereldvoorraad aardolie neemt elke dag af met 85 miljoen vaten. Dat zijn 1000 vaten per seconde. De voorraad neemt af en ook de productie wordt geleidelijk minder. De vraag is wanneer de aardolie precies op zal raken. Instituten als de het Internationaal Energie Agentschap baseren hun schattingen op onder andere de cijfers van de olieproducenten zelf en voorspellen dat wanneer de olie op zal zijn, de zogenaamde ‘Peak Oil’, rond 2030.

Anderen die hun theorie baseren op een daling van het vinden van aardolie denken dat de Peak Oil rond 2015 zal worden bereikt. Welke voorspelling het is die klopt, het is in elk geval zeker dat we niet voor altijd zullen kunnen blijven leven op aardolie. Hier komen we dus uit bij alternatieve energiebronnen. Synthetische olie zal naar alle waarschijnlijkheid een grotere rol gaan spelen in het opvangen van oprakende aardolie. Synthetische olie moet echter wel nog beter ontwikkeld worden. Deze olie kan gehaald worden uit alternatieve fossiele energiebronnen zoals gas, steenkool en bruinkool. Verwacht wordt dat met de stijgende prijs van aardolie de productie van synthetische olie haalbaar zal worden. Verder blijkt uit onderzoeken dat er waarschijnlijk nog genoeg gas of steenkool is voor de productie van synthetische olie voor ten minste tweehonderd jaar. Dit is de reden waarom landen als China zoveel investeert in dit type olie. Verder worden ook andere energiebronnen als zonne-energie, windenergie en bio-energie opgang vinden bij het opraken van de aardolie. Een tweede reden voor het toepassen van alternatieven is de klimaatverandering. Met dit aspect wordt steeds meer rekening gehouden, aangezien dat steeds meer mensen inzien dat de hoge CO2 uitstoot ontzettend slecht is voor de aarde. Alternatieve vormen van energie dragen niet of minder bij aan deze uitstoot.

OPEC
De Organisatie van Olie Exporterende Landen is een samenwerkingsverband van twaalf landen die sterk van olie-inkomsten afhankelijk zijn. De OPEC kan door verandering van het aanbod, de prijs van olie sturen. OPEC is op 14 september 1960 opgericht in Irak op initiatief van Venezuela. De oprichters waren naast Venezuela en Irak, Saoedi-Arabië, Iran en Koeweit. Op het bovenstaande plaatje valt te zien welke landen er nu tot de OPEC behoren. De Arabische leden van de OPEC kondigden in 1973 maatregelen aan tegen het westen naar aanleiding van de Jom Kippoeroorlog (Israël tegen een coalitie van landen uit het Midden-Oosten). Hierdoor ontstond de oliecrisis. Na de revolutie in Iran van 1979 steeg de olieprijs en daarmee was de tweede oliecrisis een feit.
Import In procenten
Europa 30 %
Verenigde Staten 27 %
Japan 11 %
Zuid-Korea 6 %
China 3,5 %
Overige landen 22,5 %
Op de tabel linksonder valt te zien welke landen de meeste olie produceren, en wat opvalt is dat er een aantal landen nog niet eens tot de OPEC behoren.
Grootste producenten Miljoen ton
Saoedi-Arabië 454
Rusland 439
Verenigde Staten 271
Iran 199
China 174
Mexico 169
Noorwegen 148
Venezuela 127
Nigeria 125
Verenigde Arabische Emiraten 123
In 2005 produceerde de OPEC 34 miljoen vaten olie per dag, op een wereldwijd totaal van circa 81 miljoen vaten per dag. De OPEC-landen bezitten gezamenlijk 78 % van de totale aardoliereserves. Hierdoor vormen ze een machtige organisatie die door samenwerking en handel conflicten kan voorkomen en de grenzen op het gebied van handel kan doorbreken.
Een OPEC-lid, Iran, komt de laatste tijd steeds vaker in het nieuws. In het begin van dit jaar kwam het land naar buiten met het nieuws dat de regering een olieboycot op wil zetten tegen Israël. Om een einde te maken aan de aanvallen op de Gazastrook is Iran ,,bereid elk politiek of economisch middel aan te wenden'' tegen Israël of landen die Israël steunen. Iran is een van de belangrijkste olieproducenten, en kunnen hier dus gezag mee afdwingen. Gevolg is dat het land zijn macht gebruikt voor politieke doeleinden. Dit is in strijd met de bedoeling waarmee de OPEC is opgericht. Of deze boycot ook daadwerkelijk door bondgenoten gesteund gaat worden is onwaarschijnlijk.

Zoals al eerder gezegd kan er door een verandering van het aanbod, de prijs van olie worden gestuurd. Dit houdt in dat als de OPEC minder vaten olie beschikbaar zou stellen voor import, de waarde fors zou kunnen stijgen. De economische crisis betekent echter ook zwaar weer voor de olieproducenten. Op de grafiek links op deze pagina over de import van olie is te zien dat de Verenigde staten ondank de grote olie productie, toch nog voor een gigantisch bedrag aan olie in moet voeren. Het land verbruikt ergens rond de 1000 miljoen ton aan olie per jaar. De VS brengen dus brood op de plank voor de olieproducerende landen. Aangezien de auto-industrie veel olie nodig heeft, en er ontzettend slecht voor staat doordat er steeds minder auto’s worden verkocht (als gevolg van de crisis), neemt de vraag voor olie logischerwijs af. De olieproducenten hebben in dit geval dus last van een overtreffend aanbod in tegenstelling tot de vraag. Aangezien er in deze landen een grote tegenstelling tussen arm en rijk is, worden vooral de rijken getroffen, en zal de vaak grotere, armere laag van de bevolking hier minder van merken. Hier tref je ook het nadeel van een economie die afhankelijk is van vooral een bron van inkomsten. Op deze manier worden de rijken namelijk rijker, en profiteren de armen nauwelijks. In Nederland hoor je deze kwestie ook om de zoveel tijd aan bod komen. De regering wil dit aanpakken door topsalarissen in te korten, en zo het gat tussen rijk en arm kleiner te maken. De kloof in Nederland is echter niet te vergelijken met die in de meeste 3de wereld landen. Na een analyse over aardolie gegeven te hebben denk ik dat we wel kunnen stellen dat het opraken van aardolie waarschijnlijk niet direct tot gigantische conflicten zal leiden. De alternatieven zijn er en hier moet alleen nog maar verder in geïnvesteerd worden. Totdat er genoeg andere alternatieven in grote maten beschikbaar zijn zullen we wel nog last gaan krijgen van conflicten op dit gebied. Goede relaties met europa zullen echter voor veel landen te riskant zijn om een oorlog te riskeren. Anno 2008 staat er simpelweg te veel op het spel voor de meeste landen. Toch denk ik dat we kunnen stellen dat het beschikken over (een grondstof als) aardolie voor een ontzettend grote machtspositie kan zorgen, maar dat deze slechts voor een gelaagd deel van de bevolking geldig is. Het merendeel van alle aardolie (62%) is afkomstig uit het Midden-Oosten. Toch is de armoede in deze delen van de wereld ontzettend groot, en is de chaos die overgebleven is van verschillende oorlogen, bijvoorbeeld tegen Israël en de Verenigde Staten nog steeds erg nadrukkelijk aanwezig. Van de ene kant hebben deze landen een machtige positie, aangezien dit de plek was die al sinds de tijd van de Romeinen erg progressief was. Op het gebied van landbouw, maar ook op wetenschappelijk gebied ging het er veel inwoners zich goed af. Sinds de komst van de islam (hoofdstuk 3) zijn de volken uit dit gebied erg saamhorig geweest. De vraag is waarom deze gebieden toch zo ver achter gebleven zijn op het westen. Als het Midden-Oosten nou echt een mooie thuishaven zou zijn geweest voor alle inwoners, dan zou er geen massale emigratie naar welvarendere landen plaatsvinden. Op economisch gebied zijn er veel zwakke plekken, maar toch is het mogelijk dat een land als Dubai momenteel zo ontzettend welvarend is. Als je een gemiddeld land uit het Midden-Oosten langs een gemiddeld land uit europa neer zou zetten, dan zouden de verschillen niet te overzien zijn. Vrijheid van meningsuiting, scheiding van machten, infrastructuur, verkiezingen en het politieke stelsel in het algemeen zijn maar enkele punten waar de Europeanen tientallen jaren mee vooruitlopen.
Ondanks een zwakke positie in de wereld op de meeste vlakken, is het toch veel inwoners uit het Midden-Oosten in het verleden gelukt om druk uit te oefenen op andere landen. Uiteindelijk blijkt toch dat er iets is wat er voor zorgt dat er een vorm van macht is, wat deze landen scheidt van een volk uit de middeleeuwen. Hier kom je dan uiteindelijk toch weer uit bij hét punt van positiviteit in dit gebied. Namelijk de natuurlijke bronnen die al duizenden jaren aanwezig zijn, en waarvan sinds vorige eeuw intensief gebruik wordt gemaakt.

Kernenergie
Als je een 3de wereld oorlog wilt beschouwen aan de hand van een economisch aspect, kun je niet voorkomen dat je uiteindelijk bij de belangrijke discussie over kernenergie terecht komt. Het past goed in dit hoofdstuk omdat het aansluit op het gedeelte over alternatieven voor aardolie en er zich grote discussies plaatsvinden over het wel of niet toestaan van in grote mate gebruik maken van het proces kernsplitsing, dat kernenergie opwekt. Dit proces gebeurt
altijd in ontzettend goed beveiligde kerncentrales, waar de meeste landen in de wereld over beschikken. Vooral in Azië is hierin een grote opkomst. In Nederland zijn op het moment twee kerncentrales in gebruik. Linkse partijen zijn in het algemeen voor betere oplossingen, maar volgens de meeste rechtse partijen overwegen de voordelen, en moet Nederland gewoon doorgaan met de ‘productie’ van kernenergie. De argumenten zal ik verder even uit leggen om meer duidelijkheid te verschaffen. De grondstof voor kernsplitsing, uranium, is in beperkte mate voorradig, en daarmee niet duurzaam. Onderzoek heeft uitgewezen dat met het huidige gebruik uranium over 100 jaar op zal zijn gemaakt. Er zijn technologieën in ontwikkeling waarmee wordt gepoogd om de voorraad langer mee te laten gaan. Deze technologie is echter nog niet rendabel. De publieke houding tegenover kernenergie is beïnvloed door verschillende ongelukken met kerncentrales, waaronder die van Three Mile Island (’79) en met name een groot ongeval met een kerncentrale in de voormalige Sovjet-unie in Tsjernobyl op 26 april 1986. Hierbij speelde veroudering een grote rol, dus een soortgelijke ramp zal in de 21ste eeuw zeker in europa niet snel voorkomen. Naast ongelukken zijn opzettelijke ongevallen niet uit te sluiten. Kerncentrales zelf worden misschien steeds veiliger, er is wel degelijk een opkomst van terrorisme die het niet erg zouden vinden om hun eigen leven opzij te zetten voor het ‘grotere doel’. Een kerncentrale is niet alleen vanwege het stilleggen van de energie voor-ziening een ideaal doelwit voor een aanslag; de mogelijke straling en radioactieve wolken die vrijkomen zorgen voor veel meer schade. Op deze manier raken we alweer op spoor omtrent een mogelijke 3de wereldoorlog. Een volk als de Tsjetsjenen, die in rusland op de kausasus leven en die voor (meer) afhankelijkheid pleiten, hebben in het verleden bewezen tot radicale maatregelen te willen komen om hun doel te bereiken. Aangezien Rusland actief is in het produceren van kernenergie zou een nieuwe actie door bijvoorbeeld de Tsjetsjenen mogelijk zijn. Na zo’n ramp zou het hele Russische leger waarschijnlijk in staat van paraatheid worden gebracht om nog eens goed te benadrukken wie er de baas is. Een te hard optreden zal door andere landen op de Kaukasus als een bedreiging worden gezien en zo zouden verschillende landen en volken met het motto samen sterk Rusland wel aan kunnen.
Een ander probleem met kernenergie, dat misschien wel het belangrijkste bezwaar van de tegenstanders is, is het probleem dat ondervonden word met de opslag van radioactief afval.
Dit afval blijft tot duizenden jaren erna radioactief en geen enkel land heeft een goed plan betreft dit probleem. Momenteel bevinden de bergplaatsen zich diep onder de grond, meestal in mijnen, waar het in elk geval onschadelijk is voor aardbevingen. Veel andere oplossingen zijn nog niet gevonden. Het bouwen van kerncentrales heeft relatief hoge kosten, maar als ze eenmaal gebouwd zijn produceren ze goedkope energie en staan de centrales garant voor een betrouwbare energiebron. Het is dus best logisch, vooral voor niet al te welvarende landen, om oude kerncentrales te laten staan. Gevolg is een extra hoog risico. Vaak wordt kernenergie geassocieerd met wapens, en dit zorgt voor een negatief imago. Hierover staat meer in hoofdstuk 4.
Voorstanders proberen de genoemde argumenten tegen te spreken door nog maar eens aan te drukken wat al eerder in dit hoofdstuk beschreven is, namelijk de politieke afhankelijkheid die er is bij het ontbreken van kernenergie. De grondstof voor uranium is afkomstig uit veel stabielere landen dan bijvoorbeeld de landen die verantwoordelijk zijn voor de productie van aardolie en gas. De risico’s van kerncentrales worden vaak tien keer erger weergegeven dan ze daadwerkelijk zijn. Voorstanders van kernenergie kunnen gemakkelijk bewijzen dat de kans op een ongeluk in een gemiddelde kerncentrale uitermate veilig is. Zo kun je concluderen dat zowel voor en tegenstanders een goed doordacht punt hebben, en zolang er een grote problemen zullen ontstaan, er ook geen verbod op de productie van kernenergie zal komen.


G8
De G8 is een internationale organisatie van acht vooraanstaande industriële staten. Het werd in 1975 (nog als G6) opgericht en ging vanaf 1978 als G7 verder. Sinds 1998 is het de intreding van Rusland de G8. De groep houdt jaarlijks een bijeenkomst waar economische en politieke zaken besproken worden. De G8 is dus vooral gericht op economische en financiële onderwerpen, waaronder ook de handel van grondstoffen valt. Maar de afgelopen jaren is er ook steeds meer aandacht voor politieke- en veiligheidsproblemen, en komt het milieu op een belangrijkere plaats in de agenda te staan. De G8-landen verenigen de economisch sterkste staten en hebben daardoor een grote impact op de wereldeconomie.

De G6 begon in 1975 als een informele bijeenkomst van de leiders van de belangrijkste industriestaten. Sinds 1977 wordt ook de Europese Unie uitgenodigd, waardoor men soms al wel over de G9 spreekt. De nieuwe industriemachten China, India en Brazilië nemen op beperkte schaal ook deel aan het overleg.
Leden: Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, de Verenigde Staten, Canada en Rusland.
Als je nu de leden eens bekijkt dan valt vooral op dat het voor de helft West-Europese landen zijn, die in tegenstelling tot de OPEC-landen geen belangrijke positie innemen in de export van grondstoffen. Wat deze landen bij de G8 doet horen, is het hoge welvaartsniveau, de goede connecties, hoge import en vooral een belangrijke machtspositie doordat ze stuk voor stuk een sterk leger hebben en al sinds eeuwen veel macht uitdragen tegen de rest van de wereld. Ook is er op technologisch en industrieel gebied een voorsprong op landen uit andere hoeken van de wereld. Met deze 4 sterke landen is er een goede balans tussen de organisatie met de VS en Rusland. De laatstgenoemde landen kunnen op hun rechten en plichten gewezen worden bij het te ver gaan in conflicten als Irak en Georgië. Met Japan is er een lid bij dat in de 2de Wereld Oorlog de op een na grootste vijand van de geallieerden was, maar zich toch snel weer heeft herpakt na het verlies in de jaren veertig. Het land heeft zich gericht op een goede samenwerking met het westen, en een sterk opkomende economie die als voorbeeld kan dienen voor nabij liggende landen als Indonesië en Thailand. Japan is zelfs zo’n groot land op industrieel en technologisch gebied dat Japanse merken als Sony en Toyota de Europese markt hebben veroverd. Je kunt Japan dus niet meer als een NIC (new industrialized country) rekenen. De Japanse staatsschuld wordt elk jaar verder naar beneden gebracht en er is een bruto nationaal product van 27.967 dat ver boven het Aziatische gemiddelde ligt. Dit cijfer is vergelijkbaar met de meeste BNP’s in Europa. Problemen liggen in de geografie van Japan. Het eiland is uiterst gevoelig voor aardbevingen en tornado’s. Doordat Japan ontzettend overbevolkt is, zijn de gevolgen van een natuurramp vaak groter als dat deze in andere landen zouden zijn. Er wordt nog niet direct gedacht aan een één-kind politiek in Japan, ook al zou dit wel wat problemen oplossen. Ook wordt de Japanse auto-industrie getroffen door de krediet crisis. Verschillende fabrieken die gevestigd zijn in Europa hebben door de jaren heen werknemers moeten ontslaan, of zelfs helemaal moeten sluiten. Japan kent pieken en dalen, maar het is waarschijnlijk dat de pieken zullen triomferen. Europa heeft al lang door dat de beste weg naar een betere wereld op economisch gebied via landen als Japan zal moeten gaan.
We blijven even in Azië om het begrip NIC uit te leggen. Landen die bestempeld worden als een ‘Newly Industrialized Country’ hebben een algemeen kenmerk en dat is dat ze beschikken over een snelgroeiende economie. Hieronder vallen Singapore, Thailand, China, Maleisië, Hongkong, Taiwan, Turkije, Vietnam, de Filippijnen en Indonesië. De economische groei verschilt van grofweg 8 tot 10% per jaar. Multinationals proberen te profiteren van deze groei door zich te vestigen in deze NIC’s. Op die manier ontstaat er werkgelegenheid en een verbetering van de industrie in deze landen, en kun je zeggen dat bijna iedereen er wel van profiteert.
De meeste aziatische landen zijn in een overgang van vooral import van verbruiksgoederen (voedsel, kleding etc.) naar import van vervoersmiddelen en technologische goederen. Bij deze ontwikkeling komen de (handels)grenzen opener te staan en komt er een forse financiële impuls in de economie. Het land is dan wel afhankelijk van de vraag uit andere landen. Daarom kan een kredietcrisis ook de economie in Azië hard treffen.
Producten die eerst ingevoerd moesten worden, kunnen nu goedkoop geproduceerd worden op initiatief van de overheid. De bedrijfstak in een dergelijk land wordt dan een stuk breder. Een manier om dit proces (invoersubstitutie) te bewerkstelligen, is om laaggeschoolde agrariërs in principe om te laten zetten in fabrieksarbeiders.
Als er eenmaal een verbeterde economie ontstaan is, zijn westerse landen gretig om goedkope Aziatische producten te gaan importeren. Tegelijkertijd stijgt de scholingsgraad van de werknemers, maar blijft het loon relatief laag. Uiteindelijk wordt het ook in deze NIC’s te duur om er in te investeren. De lonen van bijvoorbeeld Japan zijn nu al te hoog voor veel multinationals. Wat ik nu beschreven heb, en een belangrijk begrip omtrent de G8 is, heet globalisering. Dit is een altijd voortdurend proces dat bestaat uit een soort van integratie dat gedaan wordt tussen zo’n beetje alle landen uit de wereld. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om het dichter bij elkaar komen van landen, het openen van de grenzen voor bijvoorbeeld de handel en de samenwerking op economisch, politieke en cultureel gebied. Het beste kenmerk van globalisering is de wereldwijde verdeling op de arbeidsmarkt, waarbij bedrijven in lage loon landen zich vestigen om daar goedkope arbeidskrachten productiekosten te bemachtigen. Mondialisering wordt mogelijk gemaakt door ontwikkelingen op het gebied van vervoer en communicatie. Met de technologie van de 21ste eeuw zijn afstanden geen obstakel voor goede communicatie meer. Andere kenmerken zijn het ontstaan van een wereldwijde kapitalistische markt en de verspreiding van een cultuur met een westers uiterlijk in opkomende landen.

Volgens veel mensen brengt globalisering niet alleen voordelen met zich mee. Anti-globalistische bewegingen verzetten zich tegen de steeds vrijere en onbeperkter wordende handel die ontstaat. De kritiek van deze bewegingen is met name gericht op de wereldwijde ongelijkheid die de globalisering zou veroorzaken of instandhouden. Belangrijke thema's zijn kwijtschelding van schulden van ontwikkelingslanden, een standvastigere aanpak van ecologische en sociale wantoestanden en rechtvaardige regels voor wereldhandel en financiële transacties tussen landen. Aanhangers van dit soort beweging noemen zich zelf ook wel antiglobalistisch. De aanhangers zijn vooral te vinden in landen waar weinig geprofiteerd wordt van de opbloeiende wereldwijde economie. Ze strijden voor het verkleinen van de gaten tussen het eesten en de overige landen. Verder willen ze dat begrippen zoals democratie, economische rechtvaardigheid, milieubescherming en mensenrechten meer voorrang zouden moeten krijgen, en niet alleen economische belangen. Je kunt deze groeperingen vergelijken met aanhangers van bijvoorbeeld green peace, die ook regelmatig protestmarsen organiseren. Het probleem voor deze idealisten is dat de mensen die ook daadwerkelijk de beslissingen moeten gaan maken, zich weinig aantrekken van groepen demonstranten. Verder zijn veel van deze kleine actiegroepen niet goed verenigd, en kunnen ze allemaal apart weinig inbrengen in de internationale politiek.


Hoofdstuk 2 kapitalisme – communisme

§ 1. De wereld van het (voormalig) communisme:

Het communisme is een idealistische stroming die zijn wortels over de hele wereld heeft verspreid in de 20ste eeuw. Karl Marx was een Duitse filosoof die verschillende boeken over het kapitalistische systeem schreef en de grondlegger was van het marxisme. Hij was een socialist die vooral arbeiders probeerde te bereiken met zijn verhaal. Veel russen voelden zich aangetrokken tot zijn denkwijze, en aan het eind van de 1ste wereld oorlog, in 1917 ontketende er zich een communistische revolutie. Het communisme is er sindsdien onder leiders als Lenin en Stalin tot 1989 gebleven. Het communisme in Rusland was gebaseerd op gelijkheid. Er waren in principe drie streefbeelden waar het systeem op neerkwam: einde aan de armoede, einde aan ongelijkheid en werk voor iedereen. Zo ontstond er een ontzettend moderne maatschappij voor die tijd. voor die tijd, omdat de regie in de wereld voorheen nog vooral in handen lag van de rijkere bovenlaag. Gevolgen waren dat het studeren voor een goede baan net zo weinig zin had als het leren voor een baan als timmerman. In het politieke systeem was geen plaats voor oppositie partijen, en dus waren er geen echte verkiezingen nodig. Leiders als Stalin bleven voor jaren en jaren achter elkaar aan de macht. Iedereen die als vijand gezien werd kwam in kampen terecht en daarom durfde niemand tegen het dictatoriale schrikbewind op te treden. Leiders als Stalin en Lenin wilden van Rusland een eenheid maken. Dit wilden ze bereiken door de totale macht uit te oefenen op het volk. Er kwam een planeconomie met een vijfstappenplan, dat weer voor een gezonde economie moest gaan zorgen. Door samenwerking en collectiviteit voorzagen veel mensen een mooie toekomst voor de Sovjet-Unie. De staat bepaalde verder dat de gezondheidszorg en het onderwijs gratis moest, en het hebben van een godsdienst werd uitgeband. Een groot voordeel van het communisme is dat de tegenstellingen tussen arm en rijk niet snel voor een conflict zullen zorgen, omdat deze tegenstellingen er heel erg weinig zijn.


Expansionistische politiek
Na de 2de Wereld Oorlog begon Europa in te zien dat het niet zomaar andere landen kon uitbuiten, en dus begon men langzaam aan het proces van dekolonisatie. De kolonies kregen steeds meer afhankelijkheid, en begonnen steeds beter het hef in eigen handen te nemen. Amerika was een grote voorstander hiervan, omdat dit land zelf ook een onderdeel was van de kolonialistische politiek in Europa. Het grote verschil met andere kolonies was, dat Amerika de geschiedenis in is gegaan als overwinnaar op de kolonisten. Amerika kon als middel tegen europa het intrekken van financiële steun gebruiken. Na WOII kwam er namelijk een plan van economische steun voor wederopbouw in europa van uit Amerika, het Marshallplan genoemd.
In de jaren ’60 en begin jaren ’70 werd het meeste grondgebied teruggegeven aan de oorspronkelijke bewoners. Deze bleven echter wel nog lang afhankelijk van financiële steun van de voormalige overheerser. Naarmate er meer afhankelijkheid kwam, ontstond er ook minder behoefte aan deze economische steun.
Met het oplossen van dit probleem, kwam gelijktijdig ook een ander probleem aanwaaien. Ideologische stromingen als het communisme werden in relatief zwakke landen steeds populairder onder de bevolking. Dit was een gevolg van de expansionistische politiek van de Sovjet-Unie. Dit land zag in het westen ten tijden van de koude oorlog een steeds grotere vijand, en probeerde steun te verkrijgen in delen van de wereld waar de bevolking bereid was hiertegen op te treden. Dit soort landen waren hiervoor gevoelig, omdat ze er vaak slecht voorstonden en het communisme als een soort van redmiddel zagen. Met de Sovjet-Unie als ‘bondgenoot’ staat een dergelijk land er een heel stuk minder slecht voor. Door middel van samenwerking met andere communistische landen zou er bovendien op internationaal gebied betere connecties ontstaan, die weer goed zijn voor bijvoorbeeld de handel.
Voor de 2de wereld oorlog was het communisme ook al in opgang buiten Rusland, maar na de overwinning op Duitsland begon er pas echt een opmars van deze idealistische stroming. In veel West-Europese landen kwamen communistische partijen, als de CPN in Nederland. De Oostkant van Duitsland kwam zelfs helemaal in handen van het communisme, nadat het land door de geallieerden in vieren werd gedeeld. (zie paragraaf koude oorlog)
Het gebied dat in Russische handen kwam kreeg de naam DDR (deutsche demokratische republik) en kreeg sterke communistische eigenschappen. Het westen van Duitsland werd sterk kapitalistisch en stond onder Europees en Amerikaans toezicht. Zo kwam er een opsplitsing die aan de basis stond van een jarenlang conflict in Europa.
Uiteindelijk kun je met zekerheid concluderen dat de West-Duitsers er beter van af zijn gekomen. Het welvaartsverschil tussen de twee staten was zo schrijnend, dat het verschil nu nog steeds op te merken is. De oostkant heeft erg geleden van het jarenlange ‘wanbeleid’ dat er gevoerd is, en de economie heeft door het communistische systeem grote schade geleden.
Tot zover het gedeelte van expansie in West-Europa. In Oost-Europa was er nog veel meer sprake van een Russische invloedssfeer. De Baltische staten, het latere Joegoslavië en de overige Oostbloklanden konden zich niet verweren tegen het grotere en sterkere Rusland. Alles tussen Berlijn en Moskou werd communistisch. De tegenstanders kregen pas grotere steun toen de meeste inwoners van deze landen begrepen dat het niet de goede kant op ging met hun land. Hierdoor begonnen veel mensen al in de jaren ’60 met opstanden tegen de Russische overheerser. Bekend staat de Praagse lente, waar de russen uiteindelijk met geweld de macht weer grepen. Tot op de dag van vandaag is er nog veel afkeer tegen de russen in Oost-Europa door dit jarenlange conflict. Toch wordt Rusland nog steeds als de grote broer gezien die over andere landen waakt wanneer het maar mogelijk is. In de 21ste eeuw is het hebben van een invloedssfeer door Rusland niet meer mogelijk, omdat de Oost-Europese landen nu erg op het westen gesteld zijn, en steeds meer kapitalistische trekjes
beginnen te vertonen. Het kapitalisme lijkt hier dus te winnen van het communisme. In Azië beleefde het communisme ook een opmars. Hier kregen leiders als Zedong, Minh en Pot redelijk gemakkelijk de absolute macht, en een volk wat achter hun beleid stond. Steeds meer landen vielen voor het communisme, tot zorgen van de Verenigde Staten. President Truman stelde daarom in 1947 de containmentpolitiek in werking. Gevolg waren verschillende oorlogen en/of conflicten.

Het communisme is nu nog steeds aanwezig in China, Laos, Cuba, Vietnam en Noord-Korea. Er zijn hier erg weinig kenmerken te vinden die normaal in een democratie aanwezig zijn, en de mensenrechten worden er sterk geschonden. Vaak zijn deze landen betrokken bij een internationaal conflict met een organisatie als de Europese Unie. In de zomer van 2008 kwam er door de olympische spelen aandacht voor de vrijheidsstrijd van de Tibetanen. Zij gaven aan zich beperkt te voelen in hun rechten en vrijheden. Ondanks alle commotie acteerde China alsof er helemaal niets aan de hand was. Kostte wat kost moesten de spelen doorgaan. Er zijn veel offers gemaakt, ook richting Chinese burgers, om de spelen vloeiend te laten verlopen.
Noord-Korea komt vaak in het nieuws doordat ze weigeren te onderhandelen met de NAVO over het testen met kernwapens (zie hoofdstuk 4). Het communisme is een ideologie waarin de mensen zich weinig zorgen maken over de rest van de wereld. Er worden geen compromissen gemaakt, en vaak wordt tegenstand genadeloos naar de grond geslagen.
De laatste zestig jaar in de wereldgeschiedenis hebben duidelijk gemaakt dat een vrije markt economie, en een land waar iedereen vrij is om te doen wat hij of zij wil, het beste functioneert. Zo’n soort land zal minder vaak in een conflict raken met een buurland of internationale organisatie. Uiteindelijk zullen alle landen zich gaan bekeren tot een beter werkend systeem.
In de zomer van 2008 was er ook het conflict tussen Rusland en Georgië in de Georgische provincie Zuid-Ossetië. De inwoners van deze provincie voelen zichzelf meer Russisch dan Georgisch, en lieten dat ook regelmatig weten aan de Georgische overheid. In augustus 2008 besloot Georgië er in te grijpen om te laten zien wie in Zuid-Ossetië de baas is. Rusland mobiliseerde het leger en in enkele dagen was de slag al gedaan. Via de media probeerden de twee elkaar zwart te maken, maar de complete waarheid is nog steeds niet boven tafel. Via de EU en vooral de NAVO is het uiteindelijk tot een oplossing gekomen. Deze organisaties kunnen dienen als bemiddelaar als een probleem als dit zich voordoet. Verder kunnen ze sancties opleggen, of zelf militaire steun geven. Met de toetreding van meerdere landen ontstaat er in elk geval wel een eenheid. De oorlog in Zuid-Ossetië kan niet gezien worden als een strijd met ontzettend grote belangen, maar gevolg is wel verdere onafhankelijkheid van Ossetië en Abchazië. Het streven naar onafhankelijkheid komt na het uit elkaar gaan van de Sovjet-Unie steeds meer voor in Europa. Nationalisme speelt hierbij een grote rol. Van oudsher voelen inwoners van bepaalde gebieden zich tot elkaar aangetrokken door geloof of voorouders. Vroeger waren er nog geen echte grenzen, dus kwam dit probleem niet vaak aan bod. In de 20ste eeuw woonden veel mensen in een gebied waar ze zich eigenlijk niet thuis voelden. Er kwamen protesten vanuit deze groepen, die zich graag af wilden scheiden. Soms vormden deze groepen een eigen staat, zoals wat er gebeurde bij het uit elkaar gaan van Joegoslavië. Voor deze afscheiding was wel de Bosnische Oorlog voor nodig, waar honderd duizenden doden vielen, en een etnische zuivering plaatsvond tegen islamitische Kroaten. Dit is een voorbeeld van een onafhankelijkheidsstrijd waarbij de bevolking wordt gedreven door het geloof. Het voormalige Joegoslavië is tegenwoordig versnipperd in enkele onafhankelijke staten. Veel inwoners in dit gebied kunnen elkaars bloed wel drinken, en de spanningen zijn er enorm. Ruim dertien jaar na het vredesakkoord wordt er nu in Bosnië weer openlijk gepraat over de mogelijkheid van een nieuwe oorlog. De Bosnische Serviërs dreigden zich uit alle federale staatsorganen terug te trekken en op die manier de overheid lam te leggen.
De drie etnische groepen van Bosnië hebben onoverbrugbare geschillen over een hervorming van de grondwet. „Als wij het niet eens worden, blijft alleen de optie oorlog”, aldus moslimleider Sulejman Tihic. Sinds die oorlog hebben de twee staten, Republika Srpska en de moslim-Kroatische federatie, vergaande autonomie. De EU eist juist een versterking van de centrale overheid als voorwaarde voor verdere toenadering tot Brussel. De Serven willen daar niets van weten: zij willen juist een uitbreiding van hun mogelijkheden om beslissingen op landelijk niveau met hun veto te blokkeren. Ook wil de Servische premier Dodik dat de Serviërs in de nieuwe grondwet de mogelijkheid krijgen zich af te scheiden van Bosnië, met het oog op een mogelijke aansluiting bij 'moederland' Servië. Tihic wil daar niets van weten: „Niemand mag zich van Bosnië afscheiden of Bosnië opdelen.”
Een oorlog lijkt het in de toekomst aanstaande, en onvermijdelijk. De EU kan wel dreigen met het stopzetten van toenadering tot Europa, maar voor de bevolking van deze gebieden liggen de prioriteiten op andere plaatsen. De wonden van wat er gebeurd is in de jaren ’90 zijn nog verre van genezen. De kans dat Rusland zich in dit conflict gaat mengen, is overigens klein.
Zij hebben weinig belangen bij de uitkomst van dit conflict. Waar Rusland wel belangen heeft liggen, is de afscheiding van Tsjetsjenië. In de periode 1994-1996 was er al een oorlog tussen de twee partijen. Tsjetsjenië wil onafhankelijkheid, terwijl Rusland nog geen toezeggingen hierover wil doen. Officieel is Tsjetsjenië een autonome republiek binnen Rusland. Dat komt er op neer dat ze deel uitmaken van de Russische federatie, maar zelf veel kunnen bepalen. In Rusland zijn 21 autonome gebieden. Dit is onoverkoombaar vanwege de grootte van het land. In de toekomst zal Rusland nog veel meer te maken krijgen met deze vorm van onafhankelijkheid. Door een guerrillastrijd, en het gijzelen van Russische burgers heeft Tsjetsjenië het uiteindelijk voor mekaar gekregen om zelf beslissingen kunnen te maken over de toekomst van de Tsjetsjenen.
Het oosten van Europa wordt nu dus totaal niet meer gedreven door een communistische ideologie. De toenadering tot het westen wordt er steeds groter, en zaken als corruptie en het onderdrukken van politieke tegenstanders spelen hier een minder grote rol. De weg naar gezonde en goed geregelde staat lijkt door veel landen te zijn gevonden, maar toch ligt er nog veel gevaar op de weg naar het kapitalisme.
Verder zijn er ook landen die deze weg nog maar nauwelijks zijn ingeslagen. Cuba ,China, Laos, Noord-Korea en Vietnam staan nog onder een soort van communistisch beleid. Officieel zijn de landen niet communistisch, maar ze vertonen daar wel veel kenmerken van. Vaak zijn er dictators aan de macht. Het dagelijkse leven van het volk staat in het teken van het beleid wat er gevoerd wordt. Op sommige manieren van reclame door de overheid zou je zelfs kunnen spreken van propaganda. Deze landen zijn sneller geneigd om veel met zichzelf bezig te zijn, en weinig van anderen aan te trekken. Een goed voorbeeld is dat van Noord-Korea. Momenteel is Kim Yong-il er president. De relaties met andere landen zijn pover, er is een slechte reputatie en economisch gaat het er ook erg moeizaam. Hoe dit zo is gekomen heeft alles te maken met de geschiedenis. Door de invloed van Rusland en vooral China vanuit het noorden kwam er een steeds grotere aandacht voor het communisme. In tegenstelling tot veel Oost-Europese landen is dit er nog niet echt uit te krijgen. Gevolgen hiervan zijn dat er nauwelijks inkomsten zijn door toerisme, en veel landen niet met hun hoofd naar handel met Noord-Korea staan. In het kader van een nieuwe antiterrorisme wetgeving noemde George Bush Noord-Korea zelfs als een van de landen van de ‘as van het kwaad’. Er is in de internationale politiek momenteel veel aandacht aan hoe men dit soort probleem gevallen het beste aan kan pakken. De veiligheidsraad van de Verenigde Naties houd zich hier voor een groot gedeelte mee bezig. De leefbaarheid in deze landen moet vergroot worden, en er moet een rechtvaardig gekozen worden. Op deze manier kan er een betere omgeving ontstaan voor handel en het opstarten van een eigen bedrijf.


§2. De wereld van het kapitalisme

Het kapitalisme is een politiek-economisch systeem dat onder andere gekenmerkt wordt door het bestaan van een consumptie maatschappij waarbij iedereen in bezit kan hebben wat hij of zij kan betalen. Dezelfde eigenaars mogen volgens de kapitalistische visie ook de opbrengst van deze middelen hun eigendom noemen. Het systeem draait zich dus voor een groot gedeelte om kopen/ verkopen en vraag/ aanbod. Het kapitalisme, dat aanwezig kan zijn in verschillende vormen, is op dit moment het heersende economische systeem in de meeste landen van de wereld. Een stroming die sterk verwant is aan dit systeem is het liberalisme. Deze stroming kwam in de tijd van de franse revolutie op, en stond aan de basis van vele, nog bestaande, politieke partijen. Het streven ervan was oorspronkelijk vrijheid voor het individu en een scheiding tussen kerk en staat.. Later werd dit ook vrijheid op het gebied van handel en een beperking op overheidbemoeienis.
Het is onvermijdelijk dat de hele wereld ooit kapitalistisch zal worden. In veel opzichten is deze ontwikkeling goed. Het zorgt voor meer begrip en een betere communicatie tussen landen. Doordat hetzelfde systeem overal wordt ingevoerd, heeft dit ook gevolgen voor de wereldhandel. De grenzen zullen nog meer vervagen, en het transport van goederen zal alleen nog maar makkelijker worden. Een botsing met een systeem als het communisme wordt door deze ontwikkeling onwaarschijnlijk. Het is nu niet het communisme dat als een dominospel zich zal verspreiden, het kapitalisme is hier nu juist de plaatsvervanger van. Gelijk hiermee komen democratische regeringen over de hele wereld, wat het makkelijk maakt om internationale politiek te voeren. In een organisatie als de Verenigde Naties, de NAVO of de EU kunnen de nog net niet democratische regeringen over de streep getrokken worden. Deze ontwikkeling zie je overal terug. Leiders van staten die verantwoordelijk zijn geweest voor duizenden doden, zoals Karadzic en Milosovic, worden nu hard aangepakt. Dit zend een signaal af naar de rest van de wereld. In de 21ste eeuw mogen zulke volkerenmoorden niet meer voorkomen, en men wil er alles aan doen om hier voor te zorgen.
Een nadeel van het kapitalisme is dat er een extra hoge gevoeligheid is voor een economische crisis. Heel veel mensen zijn afhankelijk van geld in dit systeem, en aangezien er veel werk en geld verloren gaat in een mindere economische periode, kan dit nare gevolgen hebben voor de bevolking. Het gebeurt ook vaak dat geld een te grote rol gaat spelen in een kapitalistische maatschappij. Hebzucht leid vaak tot misdaad, dat weer leid tot goed georganiseerde bendes zoals drugskartels in de grote steden. Het kan dus zijn dat het kapitalisme onderdoet aan het communisme. Dit zou alleen het geval zijn wanneer alle communistische burgers het perfecte leven zouden hebben, dat goed naar de staatsidealen zou staan. Toch kun je stellen dat in een doorsnee geval het kapitalisme goed werkt. Nu we dit weten gaan we eens kijken naar de gevallen waar kapitalistische regeringen te kort komen in de uitvoering van hun beleid. Laten we beginnen met het beste voorbeeld van een kapitalistische maatschappij: De Verenigde Staten. De staatsschulden van dit land lopen op tot een onvoorstelbare 2 biljoen dollar. Het geld wordt voor een groot gedeelte onnodig besteed aan defensie, en het oplossen van de huidige economische crisis. De reputatie van het land is geschaad na verschillende voorvallen in de afgelopen 30 jaar. De Vietnam Oorlog, het kat en muis spel met de Russen, en het openen van Guantanamo Bay in Cuba zijn slechts enkele van deze voorvallen. De relatie met landen in het Midden-Oosten en Zuid-Amerika zijn verslechterd door het beleid van de VS jegens deze landen, en steeds weer terugkomende burger demonstraties. In de 21ste eeuw is de staatsschuld opgelopen, wordt het immigratieprobleem steeds groter en is de bevolking steeds minder achter de regering komen te staan. Een aantal van deze problemen zijn te danken aan het gedachtegoed dat er sinds de 20ste eeuw bij de Amerikanen ingeprent is. Het gaat zich hier om het recht dat elk land van de wereld moet worden beschermd van het communisme, of moet worden beschermd van dictators. Verder is er het beeld dat juist de Amerikanen degenen zijn die moeten zorgen voor wereldvrede (worldpeace) en het niet kunnen laten gebeuren dat er landen bezig zijn met bijvoorbeeld proeven voor kernwapens. Elke keer als er een land in het nieuws kwam, was het Amerika dat via de president liet weten dat dit niet door de beugel kon. In de 21ste eeuw ontstaat er steeds meer het idee bij mensen dat Amerika niet zomaar het recht heeft om een land binnen te vallen en te bepalen wat voor dát land het beste is.
Er is nu echter verandering opkomst, als we president Obama moeten geloven. Guantanamo bay wordt volgens zijn belofte gesloten. Hiermee heeft hij een geschikte manier gevonden om aanhang achter zich te krijgen. Verder zal er in de toekomst worden ingekort op defensie, onder andere door op lange termijn weg te gaan uit het Midden-Oosten. De vraag is of deze beloftes wel ingelost kunnen worden.
Een erg bijzonder kapitalistisch land is Israël. In het Midden-Oosten is dit het enige land waar de moslims geen meerderheid vormen. Ze scheidden zich hierdoor af van de rest van het Midden-Oosten. Het land heeft zich altijd al meer verbonden gevoeld met Europa. Hier liggen dan ook de goede connecties. Het land heeft verder ook grote steun aan de VS.
Israël heeft de laatste 60 jaar bijna voortdurend strijd gevoerd op militair en diplomatiek gebied tegen de meeste staten uit het Midden-Oosten, met Palestina in het bijzonder. Dit land zegt zelf recht te hebben op het Israëlische grondgebied, en de Israëliërs zelf hebben hier een ander idee over. Grote verschillen tussen Israël en het Midden-Oosten liggen verder in de handel, de taal en de staatsinrichting. Het is er veel vrijer, en onder andere daarom is het land vergelijkbaar met een gemiddeld Europees land. Het kapitalisme is er ontzettend duidelijk te herkennen, terwijl het conservatisme juist in Palestina herkenbaar is. Een gezonde economie en daar hard voor werken is altijd een streefpunt geweest van Israël.
Het kapitalistische Europa kent in verhouding tot de rest van de wereld weinig problemen. Toch moet er nog veel gebeuren om alles in orde te maken. De angst voor terrorisme is er groot, en er wordt veel gedaan om de maatschappij hiertegen te beschermen. De ETA in Spanje en de IRA in Ierland zijn voorbeelden van afscheidingsbewegingen die in Europa een rol spelen. Het centrale bestuur probeert om aanslagen van deze organisaties te voorkomen en te onderhandelen. Verdere afscheiding is voor de regering geen optie. Dit gevecht zal dus nog wel voor een tijdje blijven aanwakkeren. Andere problemen zijn extreem denkende partijen die toch nog veel steun krijgen (zie hoofdstuk 3) en ook het criminaliteitsprobleem. De gevangenissen worden steeds voller en van een vermindering van criminaliteit is geen enkele sprake. Dit zijn natuurlijk slechts enkele probleem gevallen die nog verholpen moeten worden in deze typisch kapitalistische landen.

§3 Directe verhouding communisme – kapitalisme

Met de verhouding oostblok tegen westblok wordt in het algemeen vooral het gebied bedoeld dat de voormalige Sovjet-Unie omvangt als oostblok, en als westblok de Verenigde Staten en West-Europa. Er is altijd al een ‘haat-liefde’ verhouding geweest tussen deze gebieden, en goede vrienden zullen ze waarschijnlijk niet snel worden. In de 1ste Wereld Oorlog vochten ze toch ook al samen, doordat ze een ding gemeen hadden. Dit was een gezamenlijke vijand, namelijk de Duitsers en de Oostenrijkers. 20 jaar later stond Europa weer aan de vooravond van een groot conflict. De 2de wereldoorlog werd uiteindelijk triomfantelijk gewonnen door de geallieerden, en de verhoudingen waren weer rechtgezet in europa. De koloniën werden langzamerhand ingeleverd, en alles ging weer beter na een verwoestende oorlog. Er kwam een periode van wederopbouw, en er werd afgesproken dat zoiets nooit meer mocht gebeuren. Ik denk dat we wel kunnen stellen dat zonder de russen de oorlog nog een stuk langer zou hebben geduurd. Stalin was degene die de Duitsers weer uit hun droom haalde. Via het oosten trok dit reusachtige land verkrachtend en plunderend richting de Duitse hoofdstad Berlijn. De Duitsers capituleerden en een 5 jaar durende strijd was voorbij.

Toch ontstonden na deze overwinning weer scheef staande verhoudingen. En dit keer was dat tussen het oosten en het westen. Het oosten vertegenwoordigd door de Sovjet–Unie en het westen vertegenwoordigd door de VS. Er ontstond een conflict dat tot het begin van de jaren ’90 zou duren. Er is geen sprake van een oorlog omdat de twee landen nooit rechtstreeks tegenover elkaar hebben gestaan. Over dit langdurige conflict zal ik het in deze paragraaf gaan hebben.

Welke oorzaken kunnen er aan het conflict worden gekoppeld.
Aangezien het conflict al meteen na de 2de wereld oorlog begon, is het aannemelijk dat er gebeurtenissen in en voor de 2de wereldoorlog hebben plaats gevonden die voor spanningen hebben gezorgd. Een van deze gebeurtenissen is het sluiten van een pact met de Duitsers door de Russen terwijl het westen al in de clinch lag met de Duitsers. In Augustus 1939 sloot Rusland namelijk het Molotov-Ribbentrop Pact. Hierin stond dat de twee grootmachten elkaar niet zouden aanvallen. De reden van het sluiten van een pact was voor de Russen in elk geval de angst het sterk opkomende Nazi-Duitsland. Duitsland zelf had veel soldaten verloren tegen de Russen in wereld oorlog 1 en wilde in een nieuwe oorlog zich geen zorgen maken over een aanval vanuit het oosten. In juni 1941 viel Duitsland de Sovjet-Unie toch aan. Waarschijnlijk een van Hitlers grootste fouten. Als hij neutraal was gebleven jegens de Sovjet–Unie had hij waarschijnlijk een grotere kans gemaakt op het winnen van de oorlog. Ook al vocht de Sovjet –Unie hard terug tegen de Duitsers, het westen was nog altijd kwaad over het sluiten van een pact met Hitler. Na de oorlog kwamen de vertegenwoordigers van de overwinnaars bijeen in Jalta (verdrag van Jalta). Stalin, Roosevelt en Churchill spraken over wat te doen na de oorlog met Duitsland. Er ontstond wrijving toen het zelfbeschikkingsrecht van de Oost-Europese staten aan bod kwam. Stalin wilde Oost-Europa verenigd zien onder de naam Sovjet-Unie, zoals het daarvoor ook al was. Het werd duidelijk dat Stalin nooit de beste vriend van Roosevelt en Chuchill zou worden. Verder was er een heel duidelijk verschil in ideologie. Er ontstond een duidelijke tegenstelling kapitalisme/ communisme. Het westen richten zich op een gezonde economie, en noemde zichzelf kapitalistisch. In de Sovjet-Unie vond tijdens de 1ste wereldoorlog een arbeidersrevolutie plaats volgens communistische leer. Verder is de expansionistische politiek van zowel Rusland als de VS volgens veel mensen een oorzaak van de Koude Oorlog. Een belangrijk feit is dat Rusland door de VS aangeboden economische hulp (Marshall plan) na de 2de Wereld Oorlog weigerde De VS richtten zich na de oorlog op een zogenaamde containmentpolitiek. Hiermee wilden zij voorkomen dat meerdere landen onder een Russische invloedssfeer zouden komen te staan.

Conflicten
Zoals al gezegd hebben de twee landen nooit rechtstreeks tegenover elkaar te staan. Het was altijd via een ander land. Als ze wel rechtstreeks tegen elkaar zouden hebben gestaan zou het misschien wel heel anders zijn afgelopen. Een 3de wereldoorlog behoort tot de mogelijke gevolgen. Hier later meer over.
Het communisme kwam in veel landen in de wereld op. Vooral Aziatische landen bekeerden zich als het ware tot het communisme. De Amerikaanse containmentpolitiek wilde hier absoluut een einde aan maken. Een reeks van conflicten was geboren. De beruchtste zal ik omschrijven. Als eerste was Korea aan de beurt. In WOII was hier een verdeling ontstaan tussen 2 blokken: het noorden, onder invloed van het communistische China, en het zuiden, onder invloed van de VS. Het noorden viel het zuiden binnen, en het westen onder leiding van de VS sloeg meteen hard terug. De VS wilde ook een atoombom gebruiken, maar tegenstanders verwierpen dit omdat zij geen nucleaire oorlog wilden riskeren. Uiteindelijk kwam het tot een wapenstilstand. Dit 1ste conflict in de jaren ’50 gaf nog maar eens aan hoe groot de spanningen waren. Een oorzaak was dat de VS het defensie budget ging verhogen, en dat er een grotere vrees in het westen ontstond. Een bekendere oorlog is de Vietnam oorlog, in deze slopende strijd verloren de VS een ongelofelijk aantal soldaten, omdat ze afgetroefd werden door de Vietnamezen, die het gebied veel beter kenden. Het noorden van Vietnam stond onder de invloed de Sovjet-Unie, en ze waren niet van plan om zich zomaar een lesje te laten leren door hun oude bezetters, Frankrijk, en de andere westerse landen (vooral de VS)
Net als in Korea, stond het zuiden onder invloed van het westen, en waren ze min of meer afgescheiden van het noorden. In een oorlog tussen de twee moest de VS zich uiteindelijk terug trekken zonder een gewilde winst tegen het communisme. Uiteindelijk overliep het noorden het zuiden en werd er een socialistische republiek uitgeroepen. Verder waren landen in de buurt als Laos en Cambodja ook communistisch. Het leek een overwinning voor het communisme maar Vietnam bleek nationalistisch en trok zich in de toekomst steeds minder aan van invloeden van buitenaf. Het nationalisme is een erg belangrijk begrip dat de grenzen in europa heeft bepaald en sterk aan oorlogen als de 1ste en de 2de wereld oorlog bijgedragen. Dit begrip is ook van toepassing op een mogelijke 3de wereldoorlog, kijk maar eens naar de onderdrukking van Tibet en de nog steeds heersende nationalistische gevoelens.
Verder is er nog een cruciaal conflict wat beslist in het verhaal voor moet komen. In het begin van de jaren 60 was de wapenwedloop (zie onder voor meer hierover) in volle gang. Om te voorkomen dat de ‘vijand’ hun voor zou zijn werden er op Turkije en op Cuba onder andere raketten geplaatst om de vijand voor te zijn. Eerst deden de VS dit op neutraal land Turkije en hierop volgden de Sovjet-Unie met het plaatsen van raketten op Cuba. Deze beide landen lagen dicht bij de vijand. De VS blokkeerde Cuba van alle militaire goederen en toch kwam er een Russisch schip met kernwapens aanvaren. De wereld stond aan de voet van een atoomoorlog maar door goed overleg kwam er een keerpunt in de crisis en werd de wereld op het nippertje gered voor een verwoesting van waar de gevolgen niet in te schatten zijn. In dit werkstuk zullen we nog wel meer ingaan op de macht die wapens verschaffen en de vaak desastreuze gevolgen. Dit is hier een perfect voorbeeld van. Verder zijn er nog conflicten rond Berlijn maar dit is niet van toepassing op het onderwerp.

Wat wel heel erg belangrijk is, is het begrip wapenwedloop. Al tijdens de 2de wereldoorlog werden atoombommen gebruikt en sindsdien is er geen einde aan gekomen. Ook nu nog zijn er genoeg massavernietigingswapens om de wereld tientallen keren te vernietigen. Het enige verschil met de 20ste eeuw is dat er nu streng op toe wordt gezien dat deze niet gebruikt worden. De oorlog in Irak is hierdoor bijvoorbeeld ontstaan. Maar nu even terug naar de koude oorlog. Het begrip wapenwedloop houdt in dat de twee grootmachten, de Sovjet-Unie en de VS elkaar steeds bij wilde houden op het gebied van wapens. Als de Sovjet-Unie een stapje verder ging op het gebied van wapens moest de VS dit bijhouden en schroefden ze het niveau en de hoeveelheid wapens ook op naar boven. Zo ontstond er een soort van wedstrijd.

De meeste van deze wapens zijn nooit gebruikt, maar ze stonden altijd klaar voor als ze nodig waren. Uiteindelijk is het enige wat de twee landen er aan over hebben gehouden is ontzettend hoge schulden. Zo ging het ook op het gebied van ruimtevaart. Veel wapens die gebruikt waren in de koude oorlog, dus ook tanks, helikopters en andere wapens, zijn na de oorlog weer doorverkocht aan landen in Afrika waar er een hoge vraag naar was. De kernwapens zijn doorontwikkeld en zijn overal op de wereld gestationeerd. Rusland en de VS bezitten nog steeds de beste en de meeste kernwapens. Als er een mogelijke derde wereldoorlog komt, zijn de twee grootmachten uit de koude oorlog er in elk geval klaar voor.

Verband tussen de koude oorlog en een oorlog in de toekomst
Reden voor het einde van de koude oorlog was de opgeheven Sovjet-Unie. Dit was een gevolg van de aanstelling van de ‘pro-westerse’ Gorbatsjov, die veel hervormingen doorvoerde en uiteindelijk aan de basis stond van een nieuw Rusland. De Sovjet-Unie werd verdeeld in verschillende aparte staten die door nationalistische gevoelens een natie vormden.
Er bestaat de vraag of er een nieuwe koude oorlog kan ontstaan. Een ding wat bijna zeker is, is dat er geen communistisch-kapitalistisch blok meer zal ontstaan. Deze idealistische denkbeelden zijn uit de tijd, ook door het niet meer bestaan van een arbeiders klasse, die tegen de rijken op wil staan, en zo naar de macht zal proberen te grijpen.


Hoofdstuk 3 Politiek & Religie


In dit hoofdstuk wordt onderzocht of er een mogelijke 3e wereldoorlog zou kunnen ontstaan door dreigingen vanuit Politiek en Religie. We gebruiken hierin de volgende Stukken :
- Oorlog in de Gazastrook
- De film Fitna
- De aanslagen van 11 september
- De oorlog in Afghanistan
- De oorlog in Irak

1. De Oorlog in de gazastrook
Een belangrijk onderdeel wat een rol speelt is de oorlog in de Gazastrook die nu nog steeds gaande is. Het draaid in dit conflict om de Israëliërs en de Palestijnen. De palestijnen streven ernaar om een eigen staat te vormen maar dit laat Israël niet toe de afgelopen verkiezingen in Palestina werden door Hamas. Zij willen een eigen vrije staat. De conflicten zijn ontstaan doordat op 24 juni 2008 twee Palestijnen waaronder een commandant van een onafhankelijke terreurorganisatie werden gedood bij een actie van Israël in Nablus. Ze hadden zich gewapenderhand tegen een arrestatie verzet.
Het antwoord van de Palestijnen was hierop dat ze begonnen met het vuren van Quassamraketten op de Israëlische stad Sderot. Hierna volgde een wapenstilstand Op 26 Juni 2008 werd de grens met de Gazastrook gesloten. Hamas vond dit een schending van de wapenstilstand. Hamas bleef nog enkele maanden na het sluiten van de grens raketten vuren op Israëlisch grondgebied. Maar Israël hield de grenzen dicht er mochten maar een beperkt aantal hulp goederen de gazastrook worden binnen gevoerd. Op 4 november werden 6 gewapende Palestijnen gedood door Israël. Zij verklaarde dit als een actie tegen illegale tunnels. Hamas vond dat dit een grove schending van de wapenstilstand was. Op 13 december gaf Israël aan de wapenstilstand te willen verlengen maar de Hamas wees dit af. Dit veranderde op 23 december nadat tientallen raketten op Israël waren afgeschoten. De Hamas leider kondigde aan de wapenstilstand toch te willen verlengen. Israël besloot als vergelding op de raketaanvallen vanuit Hamas terug te slaan en bestookte Hamas doelen. Hierbij kwam 1 persoon om het leven. Hamas kon dit natuurlijk niet zomaar laten en vuurde op 24 december maar liefst 60 mortieren en raketten af op Negev (Israëlisch grondgebied). Hierop volgde dat IDF( Israëlisch defensieleger) toestemming gaf voor een militaire operatie. Hamas werd gewaarschuwd door de Egyptische president Hosni Mubarak hij zei dat schending van het bestand een vergelding zou uitlokken. Israël gooide 5 grensposten open voor toevoer van humanitaire goederen op 26 december. Maar raketaanvallen bleven wederom doorgaan. Nadat er door het IDF dus toestemming werd gegeven voor een militaire operatie. Deed Israël dit op 27 december maar dit was voor het eerst dat ze zo grootschalig reageerde. Hierin namen 50 gevechtsvliegtuigen en helikopters aan deel. Er werden verschillende Hamas doelen getroffen zoals regeringsgebouwen en politiebureaus. Bij deze aanval zijn veel slachtoffers gevallen en wordt daarom de bloedigste dag in 60 jaar genoemd. De bombardementen vanuit Israël bleven een week doorgaan. Na deze week werd er nog voortdurend gevochten op het land. En Hamas bleef nog steeds raketten af vuren. Op 7 januari komt er een staakt-het-vuren van 3 uur dit kwam door humanitaire redenen zoals gebrek aan voedsel en weinig elektriciteit. OP 8 januari werd Hezbollah verdacht van het vuren van Katyusha raketten. Maar zij ontkend betrokkenheid. Het doden aantal staat op 10 januari op 820 aan de kant van de Palestijnse en 13 aan de kant van Israël.


2. De film Fitna / Geert wilders.
Wie kent hem niet politicus Geert Wilders van de Partij van de vrijheid. Hij is vooral bekend geworden door zijn opvattingen over moslims en ook zijn film fitna.
In maart 2006 zei wilders dat hij artikel 1 van de grondwet wil afschaffen. Verder wil verbieden dat imams in een andere taal preken dan het Nederlands . een ander punt is het verbod op nieuwe islamitische scholen en moskeeën voor 5 jaar dit gaat gepaard met de grenzen te sluiten voor 5 jaar. Wilders is onder de moslims niet populair. Er werd een dreiging geuit dat er economische sancties uitgevoerd zouden worden op Nederland en hij kreeg beelden te zien van woedende moslims die ageerden tegen zijn uitspraken. Door een lang gesprek met Tjibbe Joustra van het NCTb (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding) voelde hij zich geïntimideerd volgend hem was de boodschap dat hij van zijn dagelijkse uitspraken zou moeten afzien.
Op 8 Augustus 2007 pleite Wilders d.m.v. een ingezonden brief aan de Volkskrant dat hij een verbod wou op de Koran. De Koran werd door hem een fascistisch boek genoemd. En zou daarom verboden moeten worden. Volgens hem stonden er in het boek oproepen voor geweld tegen de joden en niet– moslims. Op deze ingezonden brief kwamen er enkele aangiften tegen Wilders vanwege aanzet tot haat. Het allerlaatste nieuws over Geert Wilders is dat hij maar liefst 25 zetels zou behalen. Dit gegeven kwam voort uit de wekelijkse peiling van Maurice de Hond. Deze peilingen waren nadat de toegang tot Groot-Brittannië werd geweigerd voor Geert wilders. Hij zegt dan ook dat Balkenende nu in actie moet komen zodat deze ban van tafel kan.

Fitna
Fitna wat in het Arabisch beproeving betekent verscheen op 27 maart 2008 voor het eerst op het internet 3 uur na de verschijning was de film al 3 miljoen keer bekeken. In de film zijn compilaties van de koran te zien die afgewisseld worden met archiefbeelden. Voordat de film verscheen waren er al dreigingen vanuit het buitenland. Zoals Iran en Pakistan. Geert Wilders wil met zijn boek duidelijk maken dat hij de Koran als een fascistisch boek ziet.
Wilders heeft al enkele straf vervolgingen gekregen o.a. op zijn film Fitna en over zijn opvattingen over moslims. Het laatste nieuws over wilders is dat hij vervolgt is op 21 januari 2009. Hij wordt aangeklaagd voor 2 strafbare feiten : 1 groepsbelediging. 2 Het aanzetten tot haat racisme. Dezen feiten zijn ingediend door meerdere klagers.
Enkele reacties op de film:

- De Nederlandse regering heeft zich bij monde van minister-president Balkenende nadrukkelijk gedistantieerd van de film:
- Kurt Westergaard, de tekenaar van één van de beruchte Deense cartoons, is verontwaardigd omdat zijn cartoon gebruikt werd in de film zonder zijn toestemming. Naar zijn mening is het een inbreuk op het copyright en hij kijkt welke juridische stappen hij kan nemen
- Diverse moslimorganisaties, waaronder het Landelijk Beraad Marokkanen zijn zeer opgelucht na het zien van de film.

- Een grote meerderheid van de Nederlanders vindt dat er veel ophef is gemaakt om niks, aldus een enquête van EénVandaag. Volgens dezelfde enquête was 44% van de Nederlanders het eens met de stelling dat de islam uit is op de vernietiging op de Westerse beschaving.


De Aanslagen van 11 september

De aanslagen op 11 september in Amerika wordt deze dag aangeduid met 9/11 ( Nine Eleven). Op deze dag zijn er 4 terroristische aanslagen gepleegd op het noordoosten van de Verenigde Staten. De Terreurorganisatie Al Qaida wordt verdacht. Hun Leider multimiljonair Osama Binladen is tot op de dag van vandaag nog steeds spoorloos.
Een van deze aanslagen is de aanslag op de Twin Towers ( het World Trade Center)
Een ander vliegtuig kwam terecht in het Pentagon ( het gebouw van de Amerikaanse Defensie). Het laatste vliegtuig kam neer in de buurt van Shanksville, (Pensylvania).
Volgens officiële rapporten uit het Midden- Oosten werden de aanslagen door 19 leden van de organisatie Al Quida . Bij de aanslagen kwamen volgens cijfers in 2005 2.973 mensen om het leven. Zij kwamen maar liefst uit 80 verschillende landen.
Van de 4 vliegtuigen zijn er geen enkele overleden. Van de overledenen zijn er slechts
1585 waar van een lichaam is kunnen identificeren. Bij de aanslagen zijn de WTC totaal
vernietigd, omringde gebouwen waaraan veel schade is toegebracht werden later na gesloopt. De totale schade van 9/11 bedraagt 20.716 miljard dollar. In de Verenigde Staten heerste na de aanslagen lange tijd een gevoel van nationale rouw. Over de hele wereld maakten de aanslagen buitengewoon veel indruk. De pers speelde hierbij een grote rol. De aanslag met het vliegtuig dat de zuidelijke toren binnenvloog, was zelfs direct op de televisie te zien. Later bleek dat twee camera's ook de eerste crash hadden vastgelegd.



Verloop van de aanslagen

Om 8:46 uur lokale tijd (14:46 Nederlandse tijd) op de ochtend van 11 september vloog het gekaapte passagierstoestel American Airlines vlucht 11 de noordelijke WTC-toren op vrij grote hoogte binnen. Bij de impact ontstond een grote explosie, waarna er in de toren brand ontstond. De tanks van het toestel zaten nog vol met kerosine; het was kort tevoren opgestegen van Logan International Airport in Boston, met als bestemming de westkust van de VS.

Bijna twintig minuten later, om 9:03, boorde United Airlines vlucht 175 zich in de zuidelijke toren, waardoor eveneens brand ontstond. De zuidtoren stortte om ongeveer 10 uur volledig in, de noordtoren om ongeveer 10:30. Hierbij is vrijwel iedereen die zich op dat moment nog in de torens bevond om het leven gekomen. Onder de slachtoffers waren 348 brandweermannen en 62 politiemensen, die direct na de inslagen te hulp waren geschoten. Rond 17:20 stortte ook een derde gebouw compleet in.
Iets meer dan een halfuur nadat vlucht 175 in de zuidelijke toren was gecrasht, om 9:37, boorde een derde vliegtuig, American Airlines vlucht 77 zich in het gebouw van het Amerikaanse ministerie van Defensie, het Pentagon, in Washington D.C.
Een vierde toestel van United Airlines met vluchtnummer 93, eveneens gekaapt, stortte die ochtend neer in een veld even buiten Pittsburg. Uit de transcriptie van geheime opnames uit de cockpit valt volgens de FBI op te maken dat een van de kapers de zelfmoordpiloot Ziad Jarrah "adviseerde het vliegtuig te laten neerstorten om een einde te maken aan de poging van de passagiers het te heroveren". Aangenomen wordt dat dit heeft verhinderd dat het beoogde doel, wellicht het Capitool of het Witte Huis, werd bereikt. Alle vier de passagierstoestellen waren eigendom van American Airlines en United Airlines en vlogen binnen het normale dienstrooster. Sommige wrakstukken van de vliegtuigen zijn verspreid gevonden over enkele kilometers.

Het vlieg verkeer dat boven het grondgebied van de verenigde staten vloog werd binnen een uur helemaal stil gelegd. Er moest op schiphol een onderkomen worden gezocht voor de duizenden passagiers die nergens terecht konden.

Directe gevolgen
Het vliegverkeer werd boven de Vs binnen een uur stil gelegd. In de wereld raakte het hele vliegverkeer ontregeld. Voor de mensen die op schiphol vast zaten moest snel een onderkomen geregeld worden. De stillegging van het vliegverkeerd duurde maar liefst 3 dagen. Er werd een grootscheeps onderzoek gestart naar de daders van de aanslagen. Hierbij werden 7000 mensen ingezet.

Oorlog tegen het terrorisme
De Verenigde Staten beschouwden de aanvallen als een directe oorlogsverklaring aan de VS. De VS heeft daarop bij monde van president George W. Bush, minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell en minister van Defensie Donald Rumsfeld de oorlog verklaard aan het terrorisme en doet daarbij een beroep op het NAVO-verdrag (zie ook: Oorlog tegen het terrorisme).
Economische gevolgen
Beurskoersen zakten onmiddellijk na de aanslag fors in. Vooral luchtvaartmaatschappijen en aan het toerisme verwante bedrijven leden enorme verliezen. Economisch herstel na de reeds ingezette recessie werd door dit alles bemoeilijkt.
De financiële prioriteiten van de Amerikaanse regering werden verschoven. Een maand na de aanslag hadden 200.000 Amerikanen hun baan verloren, waarvan 100.000 in de vliegtuigindustrie. De Amerikaanse overheid presenteerde een stimuleringsprogramma. De beurs van New York werd heropend op 17 september 2001. Aanvankelijk was het zwaar weer voor beleggers, maar enkele maanden later waren de beurzen in het algemeen redelijk van de klap hersteld.


De oorlog in Afghanistan

De oorlog vond plaats in oktober en november van het jaar 2001. Deze oorlog maakte deel uit van de War on Terror. Er werd op 20 september 2001 een ultimatum gesteld van George W Bush aan de taliban. Het ultimatum luidde als volgt.

- vrijlaten van alle buitenlandse gevangenen, waaronder Amerikaanse burgers
- beschermen van buitenlandse journalisten, diplomaten en hulpverleners in Afghanistan.
- sluiten van trainingskampen voor terroristen in Afghanistan en het "overdragen van elke terrorist en elk persoon en hun steunstructuur aan de geschikte autoriteiten".

- geven van volledige toegang tot de trainingskampen van terroristen aan de Verenigde Staten zodat hun sluiting gecontroleerd kan worden.

Volgens de Taliban kon er over dezen eisen niet onderhandelt of gediscussieerd worden. Het antwoord werd gegeven via de Pakistaanse ambassade. Ze vroegen naar bewijs materiaal over de deelname van Bin Laden aan de aanslagen van 11 september. Ze boden aan hem in een islamitische rechtzaal te berechten. Op 18 november 2001 werd er een resolutie gesteld door de VN waarin de eis gesteld wrd dat Osama bin laden overgedragen moest worden aan de VS.
Ook moesten alle trainingskampen waarin terroristen opgeleid werden gesloten worden.
Zowel George Bush als de Britse eerste minister Tony Blair hebben in een televisie toespraak de ontwikkeling van deze zaak bericht. In deze toespraak werd Tony Blair gecomplimenteerd door Bush omdat hij deel nam aan de aanval. Er was niet alleen sprake van een Britse deelname ook Canada, Frankrijk en Duitsland hadden hun steun toegezegd. In begin november 2001 werd door Nederland, Duitsland en Japan hulp geboden op verzoek van de VS

Aantal gesneuvelde militairen per land vanaf 2001

Australië 7
Canada 103
Denemarken 20
Duitsland 30
Estland 3
Finland 1
Frankrijk 25
Italië 13
Nederland 18
Noorwegen 3
Polen 8
Portugal 2
Roemenië 8
Spanje 25
Tsjechië 3
Verenigd Koninkrijk 132
Verenigde Staten 557
Zuid-Korea 1
Zweden 2
Totaal 965

Geschatte aantal gesneuvelde Afghaanse militairen in juli 2004: 858
Geschatte aantal zwaar gewonde Afghaanse militairen in juli 2004: 25761

Materiële die ingezet zijn
De technieken die in deze strijd verschillen van elkaar er werd gebruikt gemaakt van Tomahawk-kruisvluchtwapens die vanaf Britse en Amerikaanse onderzeeërs en oorlogsschepen. Hierop volgend werden Amerikaanse helikopters en jachtvliegtuigen ingezet. Naar schatting zijn er 15 gevechtsvliegtuigen en 25 bommenwerpers betrokken geweest bij deze aanvallen.

De Pers
Het Arabische nieuwsnetwerk Al Jazeera heeft video-opnamen getoond waarin Osama bin laden vooraf gaand aan de aanvallen op Afghanistan verkondigde dat hij eigenlijk verantwoordelijk was voor de aanslagen van 11 september. Ook werden moslims in deze video-opnamen opgeroepen voor een Jihad ( staat voor een heilige oorlog). Tegen het christendom (de kruisvaarders) en Israël ( het zionisme).


Na het einde van de oorlog
Na het einde van de oorlog werden er diverse besprekingen gevoerd onder andere over het vormen van een nieuwe regering van Hamid Karzai. Maar 2004 : had deze regering slechts enkele controle over een groot stuk van het grond gebied in Afghanistan. Tot op de daag is het nog steeds onrustig in het land.

De oorlog in irak
Het begon allemaal op 17 januari 1991 toen operatie desert storm plaats vond. Het doel van deze operatie was het iraakse leger te verdrijven uit door irak bezette koeweit. De strijd die gevoerd werd door verschillende landen eindigde in maart 1991 met het slechts enkel resultaat

Sancties
In een wapenstilstand stond dat Irak zijn massa vernietingswapens moest vernietigen. De verenigde naties starte toen een missie genaamd UNSCOM. Hierin werd het het luchtruim van Irak beheert. Ook volgde er sancties om de Iraakse In-en uitvoer te beperken.

Maar toen op 31 oktober werd de toestemming beëindigt.
16 december 1998 de UNSCOM inspecteurs verlieten Irak en doelwitten in Irak werden gebombardeerd deze operatie had de naam operation Desert Fox. De angst in Irak was groot dat het regime van Sadam hoessein nogsteesd verantwoordelijk was voor de productie van massa vernietigings wapens.

11 september 2001
De aanslagen van 11 september zorgde ervoor dat de hele wereld in een shock raakte. De weigeringen van irak aan de Vn om inspecteurs toe te laten werd nu niet meer getolereerd. Het gevolg van de aanslagen was dat George W Bush de War on Terror aankondigde.
De Amerikanen drongen er bij de VN-Veiligheidsraad op aan om een nieuwe resolutie aan te nemen die een oorlog zou kunnen rechtvaardigen. Onder deze toegenomen druk stemde het Irakese bewind op 16 september 2002 toe in de terugkeer van de wapeninspecteurs.


De crisis om trend de ontwapening
2002 : de crisis om trend te ontwapening van irak was echter alleen nog een diplomatieke situatie. In oktober van dit jaar kreeg De president van de Verenigde staten van het Amerikaanse Congres toestemming om oorlog te voeren met Irak. Uiteindelijk werd op 8 november 2002 resoltutie 1441 door de de veiligheidsraad aangenomen. Hierin werd er aan het Iraakse regime een laatste kans gegeven om eerdere resoluties uit te voeren.
Irak besloot mee te werken maar het werd met grote tegenzin gedaan. Hierdoor werd de eensgezinsheid van de Veiligheidsraard doorbroken de VS en GB vonden dat Sadam zo zijn laatste kans verspeeld had. Terwijl Frankrijk en Duitsland van mening waren dat de tijd van de inspecties langer moesten duren. Er werd hierna door de Vs En Gb een ultimatum gesteld zonder een machtiging van de Veiligheidsraad. In dit ultimatum stond onder andere dat Sadam Hoessein moest aftreden. Maar dit bleek al op korte termijn niet te werken Sadam Hoessein zou niet aftreden.
De coalitie
De coalitie, bekend onder de Amerikaanse naam Coalition of the Willing, bestond uit 31 landen: De Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Afghanistan, Albanië, Australië, Azerbeidzjan, Bulgarije, Colombia, Denemarken, El Salvador, Eritrea, Estland, Ethiopië, Filipijnen, Georgië, Hongarije, Italië, Japan, Letland, Litouwen, Macedonië, Nederland, Nicaragua, Oezbekistan, Polen, Roemenië, Slowakije, Spanje, Tsjechië, Zuid-Korea.
Naast de eenendertig landen die de coalitie openlijk steunen zouden er nog vijftien landen, die niet bij naam genoemd wilden worden, tot de coalitie behoren.
Openlijk tegen de oorlog waren onder meer België, Brazilië, Canada, China, Cuba, Duitsland, Frankrijk, India, Indonesië, Libië, Luxemburg, Mexico, Rusland, het Vaticaan, Zweden, Zwitserland en alle Arabische landen behalve Koeweit. Spanje sloot zich in 2004 na een regeringswisseling bij de critici aan.
Nederlandse Deelname
Door Nederland werd enkel alleen politieke steun geboden van militaire steun is helemaal gen sprake geweest. Uit onderzoek is gebleken dat bij de eerste fase van de oorlog ook Nederlandse F-16s hebben deel genomen. Maar er was hier bijna alleen sprake van verkenningsvluchten.

Belangrijke Data
- 20 maart - Anderhalf uur nadat het ultimatum verstreken is, begint de oorlog met een precisieaanval door de Amerikanen op Bagdad, "Operation Iraqi Freedom" gedoopt. De Amerikaanse en Britse strijdkrachten beginnen met grootschalige bombardementen op voornamelijk militaire doelen in Bagdad. Ook Irakese stellingen in het zuiden worden gebombardeerd. De val van de havenstad Umm Kasr wordt gemeld, en een onbekend aantal Irakese soldaten geeft zich over.
- 21 maart - Opnieuw zware bombardementen op Bagdad. Turkije valt het noorden van Irak binnen. Officieel is dit om vluchtelingen tegen te gaan, maar algemeen wordt aangenomen dat het feitelijke doel het voorkomen van een onafhankelijke Koerdische staat in noord-Irak is. Later wordt overigens deze inval weer ontkend, en grootschalig is deze in elk geval niet geweest.

- 22 maart - Amerikaanse en Britse troepen zijn de Zuid-Iraakse steden Basra en Nasiriyah binnengetrokken, meldt de BBC. De coalitietroepen hebben grote delen van Basra onder controle en het vliegveld en een brug veiliggesteld. Wel bieden speciale elite-eenheden van Saddam Hoessein in de stad nog felle tegenstand. Ook in de havenstad Umm Qasr zou toch nog steeds verzet worden geboden, ondanks eerdere berichten dat de stad al ingenomen was.
- 23 maart - Een Amerikaans soldaat gooit granaten in drie tenten van de planning. Een Amerikaanse raket haalt een Brits vliegtuig neer. Irak toont dode en gevangen soldaten op de televisie. Reeds 30 doden bij Britten en Amerikanen. Er is meer verzet door Irak dan door de VS verwacht. Nog steeds transporten via de haven van Antwerpen en de luchthaven van Oostende naar Koeweit. Volgens Britse bronnen zou Saddam zwaar gewond zijn. Saddam verschijnt op TV; de Amerikanen verklaren dat het Saddam zelf is en niet (zoals vaak) een dubbelganger, maar betwijfelen of de beelden live zijn.
- 26 maart - Twee Amerikaanse kruisraketten vallen bij vergissing op een marktplein in Bagdad; ten minste 14 burgers komen om.
- 28 maart - De Amerikaanse troepenmacht in de regio rond Irak wordt uitgebreid met nog eens 130.000 man.
- 1 april - Jessica Lynch wordt voor het oog van televisieploegen zogenaamd 'bevrijd' uit een Irakees ziekenhuis
- 4 april - Het vliegveld van Bagdad wordt veroverd.
- 7 april - Coalitietroepen trekken het centrum van Bagdad binnen.
- 9 april - Amerikaanse troepen lijken heer en meester in Bagdad; standbeelden van Saddam worden neergehaald, afbeeldingen vernield of verbrand.
- 10 april - Amerikaanse en Koerdische troepen veroveren Kirkoek.
- 11 april - Coalitietroepen veroveren Mosoel.
- 14 april - Met de inname van het presidentieel paleis in Tikrit is het laatste steunpunt van Hoessein in Irak gevallen. In de volgende dagen wordt er nog strijd geleverd met losse resten van de presidentiële garde (Hoesseins elitetroepen), maar alle belangrijke punten in het land zijn nu in handen van de coalitie.
- 1 mei - President Bush verklaart aan boord van een Amerikaans vliegdekschip voor de kust van San Diego, Californië dat de oorlog (major combat operations) is afgelopen. Op de achtergrond hangt een spandoek met Mission Accomplished.


Enkele Redenen voor het verklaren van de oorlog aan Irak
1. Irak zou in het bezit zijn van massavernietigingswapens;
2. Irak zou het internationale terrorisme steunen, met name Al Qaida;
3. Saddam Hoessein zou zijn bevolking onderdrukken en vermoorden en moest daarom verwijderd worden;
4. Saddam Hoessein steunde het zelfmoordterrorisme tegen Israëliërs. Nabestaanden van zelfmoordterroristen kregen van Saddam een financiële tegemoetkoming;
5. Saddam Hoessein negeerde keer op keer allerlei resoluties van de VN-veiligheidsraad.
Over enkele punten was er een felle discussie omdat hier niet genoeg bewijs voor was. Alleen de punten 3 en blijf bleven staan. Ook was er geen bewijs dat er een relatie was tussen Iraakse regering en Al- Qaida. Rede 3 was volgens beschout als een Binnenlandse aangelegenheid. Het bleek dus dat De veiligheidsraad helemaal geen goedkeuring heeft gegeven aan de inval in Irak.

Hoofdstuk 4 Wapenhandel

De internationale wapenhandel speelt een grote rol in een mogelijke Wereld Oorlog. Op dit moment worden er een half miljoen mensen per jaar ter dood gebracht als gevolg van het gebruik van wapens. De productie van wapens wordt de laatste jaren opgeschroefd. Per jaar worden meer dan acht miljoen kleine en lichte wapens geproduceerd. Het merendeel komt terecht in de handen van burgers. Een op de drie landen in de wereld geeft meer uit aan het militair apparaat dan aan gezondheidszorg. Al deze feiten geven aan hoe slecht de hele wapen productie is voor een land. De enige profiteurs zijn wapenhandelaren, die het materieel doorspelen naar derde wereld landen. Naast de ‘gewone’ handwapens bespreken we in dit hoofdstuk ook de impact van kernwapens. Rondom dit onderwerp zijn de laatste jaren al ontelbaar veel discussies gevoerd. De reden om de wapenhandel als hoofdstuk in ons onderzoek te gebruiken, is omdat er dankzij dit onderwerp veel problemen ontstaan in de internationale politiek. Verder heeft het alles met een nieuwe oorlog te maken, zowel als met conflicten uit het verleden. We hebben het hoofdstuk ingedeeld in vier paragrafen.
Internatonale spanningen door wapenhandel

Bij het zoeken naar internationale spanningen als gevolg van conflicten rondom wapens, zul je uiteindelijk terecht komen bij oorzaken voor een 3de wereld oorlog. In deze paragraaf gaat het vooral om de conflicten gaan die in de wereldpolitiek zijn gevoerd over het wapenbeleid van de laatste jaren.
Dat de wapenhandel internationaal gezien een belangrijke rol inneemt blijkt wel uit de talloze discussies die er de laatste jaren over zijn gevoerd. Binnen organisaties als de Verenigde Naties zijn er verschillende steeds terugkomende vraagpunten omtrent wapens. In de veiligheidsraad van de VN horen de vijf grootste wapenexporteurs wereldwijd, dus ook de leden van de VN hebben belangen bij wapenhandel. Van 1998 tot 2001 hebben de Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk meer verdiend uit wapenverkoop aan ontwikkelingslanden, dan dat zij hebben uitgegeven aan ontwikkelingshulp. Dit zijn schokkende cijfers als je ziet dat de VN juist eerder opgericht is om de wereld tegen geweld te beschermen, dan te vernietigen.
Volgens het onderzoekbureau SIPRI nam Nederland in 2005 de vijfde plaats in op de
wereldranglijst van wapenexporteurs. Nederland levert vrijwel geen kant en klare
wapens, maar wel onderdelen voor wapens. Ook worden veel niet in Nederland
geproduceerde wapens via Schiphol en de Rotterdamse haven hun weg naar
ontwikkelingslanden.
In de wapenindustrie gaat enorm veel geld om: Per jaar wordt door landen in Afrika, Azië, het Midden-Oosten en Latijns Amerika een gemiddelde van 22 miljard dollar besteed aan wapens. Met dit bedrag zouden diezelfde landen kunnen voldoen aan de Millennium- doelstellingen van de Verenigde Naties, zoals basisonderwijs voor alle kinderen (geschat op 10 miljard dollar) en het uitbannen van kindersterfte (geschat op 12 miljard dollar per jaar). Wereldwijd gaan er meer dan 640 miljoen zogenaamde small arms (kleine wapens) rond. Er is totaal géén efficiënte internationale wetgeving om de wapenhandel te beheersen.
Voorstanders van een aanpassing op de wet wijzen vooral op de ernstige mensenrechten schendingen die plaatsvinden in landen voorzien van vaak Europese wapens. Elke minuut wordt er namelijk een burger door een wapen om het leven gebracht. Nu het duidelijk is hoe grootschalig de handel in wapens is, en hoe belangrijk het kan zijn voor de economie van sommige landen, gaan we door naar praktijk gevallen waaruit blijkt dat het goed mis kan gaan op het gebied van wapens. Hiervoor beperken we ons vooral op nucleaire wapens.

Nucleaire wapens, beter bekend als kernwapens, zijn wapens die door het proces kernsplitsing beschikbaar komen, en uiterst vernietigende kracht hebben. In 1945 gooiden de VS atoombommen op Japanse steden (Hiroshima, Nagasaki) waarbij het effect ongelofelijk was. Twee steden werden tot op de grond platgebombardeerd en voor de rest van de eeuw wist men dat je niet moest sollen met wapens als deze. Dit is dan ook de reden van afschrikking wanneer een land begint te dreigen met het testen van kernwapens. Wereldwijd zijn er sinds de koude oorlog duizenden van deze kernwapens gemaakt, met het doel zich te beschermen tegen een mogelijke aanval van Rusland. Uiteindelijk is er sinds de koude oorlog geen gebruik meer gemaakt van kernwapens. Ze worden wel nog geproduceerd. Het meest recente voorbeeld is Iran. Het is algemeen bekend dat Iran beschikt over de belangrijkste grondstof voor kernwapens, plutonium. Presidentskandidaat in 2008, John McCain, sprak tijdens zijn verkiezingscampagne van een potentiële tweede holocaust bij een nucleair Iran. “Een Iran met kernwapens zou een 'tweede Holocaust' in Israël kunnen veroorzaken. Het nucleaire programma waar Iran mee bezig is, kan voor een wapenwedloop in het Midden-Oosten zorgen. Daarom pleit ik voor een verbond van democratische landen, die eventueel 'belangrijke sancties' zouden kunnen opleggen aan Iran”. De schrik zit er duidelijk goed in bij een westerling als McCain. Een aantal uitspraken zijn typerend voor de situatie, en het beeld van een 3de wereld oorlog. Het komt elke keer terug dat een verbond tussen de welvarende landen, of een als bestaand verbond als de NAVO voor de oplossing kan zorgen. Ook Angela Merkel, de Duitse bondskanselier, sprak over het ondernemen van harde sancties tegen iran. “Het is van groot belang is dat Iran geen kernwapens krijgt. Het zorgen voor een diplomatieke oplossing voor het geschil over de nucleaire ambities van Iran heeft mijn voorkeur”. Het zorgen van een oplossing lijkt voor de meeste landen erg belangrijk. Vroeger dreigde het agressieve Amerika al snel met het ondernemen van acties, zoals het binnenvallen en vervolgens uitschakelen van een land. Misschien is er met het toetreden van Barack Obama als President eindelijk verandering ingekomen. Dit zou zeker niet verkeerd zijn voor de toekomst van de wereld. Voor je het weet is er een land dat ook daadwerkelijk de kernwapens voor gebruik klaar gaat maken.
Zo’n land is misschien wel het communistische Noord-Korea. Het rommelt de laatste jaren wel heel erg rondom dit land. Er lijkt een afzondering plaats te vinden van de westerse democratie en Zuid-Korea. Een alarmerend probleem, volgens veel Westerlingen. Op deze manier is het een stuk moeilijker om toezicht te houden op waar de Noord-Koreanen mee bezig zijn (inclusief het maken van kernwapens) Nu is het dan echt zeker dat het land beschikt over vernietigende nucleaire wapens. Het is een van de landen die tot de as van het kwaad gerekend wordt door Bush, en waarom dit volgens hem zo is lijkt steeds duidelijker te worden. Onlangs kwam het volgende bericht naar buiten:

Noord-Korea 'wil kernwapens houden'
PYONGYANG - Noord-Korea is niet bereid zijn kernwapenprogramma op te geven. Dat heeft een woordvoerder van het Noord-Koreaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zaterdag gezegd.
,,Zelfs als de diplomatieke betrekkingen tussen Noord-Korea en de Verenigde Staten normaal worden, zal onze status als nucleaire macht niet veranderen zolang de Amerikaanse nucleaire dreiging blijft bestaan'', verklaarde de zegsman. Hij voegde eraan toe dat Pyongyang niet streeft naar betere verhoudingen met Washington, maar naar ,,nucleaire afschrikking op elke mogelijke manier''.
Met de uitspraken zet het Noord-Koreaanse regime de gesprekken met de VS op scherp, drie dagen voor de inauguratie van de nieuwe president Barack Obama. Die heeft herhaaldelijk aangegeven dat hij wil onderhandelen met Noord-Korea.

Noord-Korea lijkt hier met vuur te spelen, de vraag is alleen welke maatregelen genomen zullen worden. Barack Obama heeft aangegeven te willen praten met Korea, aangezien het volgens hem heeft uitgewezen dat een isolement geen zin heeft.
Behalve Iran en Noord-Korea is er ook nog een ander land waar we op in gaan. Dit land is namelijk Irak. De verenigde staten twijfelden meteen na het beginnen met de ‘war on terrorism’ al aan de oprechtheid van Saddam Hussein en zijn volk. Op aandringen van verschillende Amerikaanse politici startte de Verenigde Naties uiteindelijk een onderzoek naar de productie van ‘massavernietigingswapens’ door Irak. Er kwam uiteindelijk een rapport dat met veel trots werd gepresenteerd. Enkele jaren later wordt er serieus aan het zogenaamde bewijs (o.a. satellietfoto’s van opslagplaatsen) getwijfeld. Veel westerse landen steunden de VS ondanks het twijfelachtige bewijs in een coalitie. Sindsdien is Irak niet meer in verband gebracht met kernwapens, en er lijkt een democratisch systeem te ontstaan. Toch zijn de oud-aanhangers van Irak nog goed geworteld in de Irakese samenleving, net als de spanningen tussen Soennieten en Sjiieten.
Dan nog even een stukje over China. Door grote aantallen executies kwam dit land kort geleden weer in de publiciteit. Amnestie International (mensenrechten organisatie) ligt constant in de clinch met China. Er wordt bovendien geen rekening gehouden met volken die meer zelfstandigheid willen. China heeft nu aangegeven het leger uit te gaan breiden. Dit betekent meer vraag naar wapens, en dus waarschijnlijk meer gewonden. Het westen oefent niet genoeg druk uit om de binnenlandse politiek van China te gaan veranderen, zeggen de activisten. Net als dat de 2de Wereld Oorlog voor de Fransen en de Engelsen erg onverwacht kwam (er was net een verdrag gesloten) kan een 3de Wereld Oorlog net zo onverwacht er aan komen. Er moet dus op alle fronten onderhandeld worden, om zo te voorkomen dat landen als China, Korea of Iran rare dingen gaan doen. Vanwege de opkomende positie van een NIL als China is een oorlog onwaarschijnlijk, maar toch niet onrealistisch.

Ondertussen is de schijnheiligheid door de westerse landen, en de grote aantallen beschuldigingen tegen andere landen niet helemaal terecht. Westerse landen hebben zelf ook een massa aan kernwapens opgeslagen. Het enige verschil is, is dat het westen zegt deze wapens niet te gaan gebruiken. Negen grote westerse landen hebben in totaal meer dan 25.000 kernwapens. Duizenden kernwapens staan bovendien op scherp en kunnen elk moment worden gelanceerd. In een rapport van IKV Pax Christi blijkt verder dat er een reële kans bestaat dat terroristen kernwapentechnologie in handen kunnen krijgen. In 1968 is er een Non-proliferatieverdrag samengesteld over nucleaire ontwapening wereldwijd. Inmiddels is het aantal kernwapenstaten met 4 toegenomen (tot 9). Kortom, het verdrag is behoorlijk geschonden. In 2010 wordt het Non-proliferatieverdrag herzien. Nederland is een strenge voorstander van een kernwapenvrije wereld. De Nederlandse Minister Maxime Verhagen (Buitenlandse Zaken) wil een belangrijke rol gaan spelen in het antikernwapenproces. De Verenigde-Staten heeft al enige tijd kernbommen liggen op de militaire vliegbasis in Volkel. Deze wil Verhagen zo snel mogelijk terugsturen naar waar ze vanaf komen. In Nederland is veel steun voor deze ontwikkeling.

Afb. → : Kernwapens
Verschuiving van de macht door wapenhandel
Er is sprake van een verschuiving van de macht door wapenhandel. Dit houdt in dat degenen die de capaciteiten heeft om wapens te produceren of door te verkopen hiermee tegelijkertijd macht mee kan vergaren. We gaan in deze paragraaf bespreken hoe er door de handel in wapens tegenstellingen in welvaart ontstaan, en hoe door de wapenhandel de gevolgen voor arme landen desastreus kunnen zijn. Verder wordt er ingegaan op de welvarende laag van de samenleving die door deze bloeiende tak van handel floreert.
Laten we beginnen met de positie van arme landen in de wapenhandel. In Afrika ziet men een geweer namelijk als een noodzakelijk bescherm middel. Vaders trainen zoons in hoe ze een geweer gebruiken, en wat te doen als de vijand verschijnt. Dit is natuurlijk geen overal voorkomend geval, maar toch is een wapen voor bescherming in veel landen hard nodig.
Elk land probeert een leger op de been te zetten, dat het land kan beschermen wanneer dat nodig is. Je moet er namelijk altijd op de hoede zijn voor een mogelijke vijand. Ook Afrika is op het gebied van oorlogvoering met de tijd mee gegaan. Er wordt dus nu gewoon met geweren gevochten, in tegenstelling tot hoe de strijd tussen hutu’s en tutsi’s er een eeuw geleden nog uitzag. Er is in Afrika altijd sprake van onenigheid tussen groepen in de bevolking, en het BNP is mijlen verwijderd van een gemiddeld europees BNP. De economie stelt er totaal niks voor, en er is ontzettend veel sprake van corruptie. Om conflicten ‘op te lossen’ grijpen rebellengroepen al snel naar hun geweer. Vaak zijn dit Kalasjnikovs (Russische machinegeweren) Deze geweren zijn gedurende de koude oorlog verspreid in Afrika, waar verzetsbewegingen streden tegen de kolonialisten. In sommige landen is een democratisch gekozen regering aan de macht, waar rebellen de macht proberen te grijpen. In andere landen deugt het systeem echter totaal niet. Hiervan is Mugabe’s Zimbabwe. Hij leed verlies in de nationale verkiezingen van 2008, maar probeerde onder het vormen van een regering met de winnaar uit te komen. Een leider als Mugabe geeft niks om het beter maken van zijn land, anders werd er wel een ander beleid gevoerd. Ondertussen wordt in dit soort landen de al zo arme bevolking uitgeperst. Minderjarige kinderen worden geronseld voor een plek in het leger, waar ze vaak de ergste trauma’s beleven. In dit zelfde leger worden er geen maatregelen genomen tegen massale verkrachtingen en afpersingen van burgers. Het geld dat nodig is voor dit leger komt niet vaak uit de buidel van de rijken, die instemmen met de grootte van ditzelfde leger. Het slachtoffer is weer eens de bevolking, en de burgers worden ingezet om het geld bij elkaar te krijgen. In landen als Sierra Leone is in het verleden sprake geweest van ‘bloed diamanten’. Dit zijn juwelen uit conflict gebieden die dus worden gebruikt om rebellen groepen te financieren. De VN heeft door de jaren heen geprobeerd om dit uit te bannen. Er ontstaat ondertussen een soort van spiraal, waarin de bevolking armer wordt, en de rijke bovenlaag nog rijker. De gevolgen hiervan zijn voor een land desastreus. Op de volgende bladzijde is deze spiraal uitgewerkt.

Afb. → : Kalasjnikov

Afb. → : Afrikaanse soldaten
Afb. ↓ : Zoeken naar diamanten
In de spiraal van de vorige bladzijde is dus te zien wat al eerder is uitgelegd: door de alsmaar durende bevordering van het leger, ontstaat er een rem op de ontwikkeling van een Afrikaans land waar deze illustratie op van toepassing is. De oplossing hiervoor ligt misschien wel in Europa. Zolang er geen import is van wapens, kan het geweld niet oneindig door blijven gaan. Vanuit welvarende landen moet dus druk gezet worden op de internationale wapenhandel om geen wapens meer te vervoeren naar Afrika. De wapenhandelaren zelf hebben hier weinig zin in, aangezien het een gigantische bron van inkomsten voor hen is. Zij hebben dus baat bij het doorgaan van geweld, dan draaien ze namelijk een grotere omzet. Door de verkoop van wapens wordt steeds meer macht en connecties vergaard, en zo gaan de zaken voor deze sector goed. De tegenstelling tussen arm en rijk wordt alleen nog maar groter, als de doorgang van deze sector niet gauw gestopt wordt. Er zal intensiever gecontroleerd moeten worden op grote schepen met daarin mogelijke containers vol wapens op weg naar bijvoorbeeld Afrika.
Er wordt ook wel eens gezegd dat de grote wapenhandelaren, ook wel warlords genoemd, ooit tot de machtigste mensen in de bevolking zullen horen.


Wapenwedloop VS –SU

Wat is een wapenwedloop?
Een wapenwedloop is een wedloop die gevoerd wordt met wapens meestal wordt zo’n wedloop uitgevochten tussen twee of meerdere landen in dit geval tussen de VS en de voormalige SU. Het doel van zo’n wedloop is de ander te overtreffen met betere, en nog krachtigere wapens. Dit was het geval in de koude oorlog. Beide verbeterde hun wapens om zo elkaar af te schrikken. De wereld heeft zelfs op het punt gestaan in een atoom oorlog verzeilt te raken. Dit is echter niet gebeurt. In deze wapenwedloop kregen beide landen meer- en sterkere wapens. Door deze wapen wedloop is er dus bijna een 3e wereld oorlog ontstaan. Oorzaak hiervan was de Cuba crisis hierin werd op het communistische Cuba een raket basis ontdekt door Amerikaanse verkenningsvliegtuigen. We mogen van geluk spreken dat dit niet op een echte oorlog is uitgelopen.want deze landen kunnen met de kracht van de atoomwapens de wereld zelfs een aantal malen verwoesten dit wordt de overkill factor genoemd. Op dit moment is er niet echt sprake van een wapenwedloop.
In de Koude oorlog was de dreiging het grootst. Zo ook de overkill factor deze is nu vermindert.

Hieronder een artikel waarin het gaat over dat rustland een slimme raket het ruimte schild van de VS wil omzeilen. je ziet in dit artikel duidelijk dat het ene het ander veroorzaakt. In dit geval de VS heeft een ruimteschild de russen reageren hierop met een slimme raket je ziet dus dat wanneer de een iets ontworpen heeft om de ander te slim af te zijn de ander onmiddellijk weer reageert met iets nieuws dit blijft zo doorgaan. Dit kan op een gegeven moment leiden tot een wereld oorlog.
'Ruimteschild omzeilen met slimme raket'
MOSKOU - Rusland gaat zijn kernraketten aanpassen om een Amerikaans raketschild in de ruimte te slim af te zijn. Volgens het hoofd van de Russische raketstrijdkrachten worden de kernkoppen in de toekomst zodanig toegerust dat ze buiten bereik blijven van de wapensystemen die de VS mogelijk in de ruimte stationeren.

Een Amerikaanse kernaanval op Rusland zal daarom nooit ongestraft kunnen plaatsvinden, stelt brigadegeneraal Solovtsov tegen het Russische persbureau Interfax. ,,De strategische kernmacht van Rusland is onder willekeurig welke omstandigheden in staat tot een vergeldingsactie.’’ Volgens Solovtsov worden de kernraketten aangepast ‘met gebruik van nanotechnologie’ als de Amerikanen ruimtewapens gaan stationeren.

Eerder waarschuwde president Medvedev dat Rusland Iskander-raketten zal plaatsen vlakbij de grens met Polen in de provincie Kaliningrad, als de plannen voor de aanleg van een raketschild met onderdelen in Polen en Tsjechië doorgaan. Volgens Moskou vormt dat schild een bedreiging voor de staatsveiligheid, hoewel zelfs Russische experts niet verhullen dat een dergelijk schild geen serieuze partij is voor het Russische kernwapenarsenaal.


De modernisering van de Russische kernwapens verloopt uiterst moeizaam.
Bevordering van de criminaliteit door wapens
Amerikaanse President Bush: “We moeten onze kinderen helpen beschermen, in onze scholen en straten, door nu echt en strikt de wapenwetten van ons land na te leven. Boven alles moeten we onze kinderen leren de cultuur van het geweld te verslaan”
De wetten in de VS over het wapenbezit verschillen per staat dit heeft als gevolg dat er veel uiteenlopende wetten zijn.Uit cijfers blijkt dat in de steden met de strengste wapenwetten de meeste misdaad voorkomt. Washington heeft 600.000 inwoners en wapenbezit is hier bijna nie toegestaan. Maar in Washington is het moordenaantal hoger dan in South of Dakota waar bijna ieder huishouden een wapen heeft. Het Wapen bezit heeft pas echt veel aandacht gekregen toen er een schietpartij plaatsvond op een middelbare school. Bush zijn harde aanpak bestaat niet uit preventie of rehabillitatie. Maar alleen op straffen. De rest van de poltici zijn bang dat ze een etiket op geplakt krijgen wat luidt: ‘Soft on crime’. Toen Bush in texas de gouverneur was heeft hij de de wetten over het wapenbezit aangescherpt. Allleen mensen. Met een vergunning mogen verborgen wapens dragen dit houdt in dat ze niet met het oog gezien mogen worden. Een ander punt was dat een minderjarige met een illegaal wapen een gevangenis straf boven het hoofd hangt. Ook is Bush verantwoordelijk voor de ‘weapon-free-school zones’dit houdt in dat rond om de school in een straal van 100 meter het dragen van een wapen een misdrijf is. Over het algemeen zijn wapens toegestaan in de VS. De regels zijn daar dus veel soepeler dan hier in Nederland. Veel mensen denken dat wapenbezit in de VS lijdt tot meer criminaliteit. Is het dan niet raar dat in de Staten met een Strenge wetgeving over wapenbezit Minder criminaliteit voorkomt. Maar als je kijkt van land tot land is het zo dat in de VS meer criminaliteit voorkomt dat in Nederland of dit het gevolg is van legaal wapenbezit is niet zeker te stellen.
Incidenten in Nederland
De schietpartij op het Haagse Terra College die een leraar het leven heeft gekost, is de tweede ooit in Nederland. In Veghel schoot in 1999 een scholier vier leerlingen en een docent neer.
Eerwraak
Die schietpartij draaide om 'eerwraak'. Een van de gewonde leerlingen had een relatie met de zus van de schutter. De eer van de Turkse familie zou door die relatie geschonden zijn.
Doodgestoken
In oktober 1995 kwam een 17-jarige leerling van het Prisma College in Utrecht om het leven. Hij werd door een 19-jarige mede-leerling doodgestoken.

Cijfers 2002
De Algemene Onderwijsbond zet elk jaar de cijfers over agressie binnen het onderwijs op een rijtje. Uit het meest recente onderzoek blijkt dat in 2002 7% van de leraren is bedreigd met fysiek geweld. 5% van het onderwijspersoneel kreeg te horen dat hun eigendommen of die van de school vernield zouden worden. Ruim 3% van de leraren werd met de dood bedreigd.
Andere geweldsincidenten op scholen:

November 1999:
Vier leerlingen van het Ashram College in Alphen a/d Rijn bedreigen en slaan een 40-jarige docent in elkaar op het schoolplein. Aanleiding is onenigheid tussen de leerlingen, die de leraar probeerde te sussen. Het slachtoffer loopt kneuzingen, schaafwonden en blauwe plekken op.

Januari 2001:
Een man mishandelt met een honkbalknuppel de interim-directeur van de Borgloschool, in Deventer. Het slachtoffer breekt zijn onderarm. Volgens de dader had de interim-directeur zijn dochter ten onrechte aangesproken op haar gedrag.

Februari 2001:
Twee ouders uit Deventer slaan een leerkracht met een hockeystick. Ze zijn het niet eens over de schooladviezen aan hun kinderen. De leraar loopt beenletsel op. Ook de directeur en een conciërge lopen klappen op, toen de man en vrouw om uitleg kwamen vragen.

Oktober 2002:
In Amsterdam-Noord mishandelen familieleden van een basisschoolleerlinge een leraar. Het meisje moest nablijven. Een gesprek hierover loopt volledig uit de hand.

November 2003:
Een leraar van een middelbare school in Amsterdam krijgt slaag van een 16-jarige leerling en een aantal andere scholieren na ruzie in de kantine van de school. De politie arresteert de jongen. De docent moet zich aan lichte verwondingen in het ziekenhuis laten behandelen.
Laatst gebeurde incidentne in de VS

De laatste schietparijten op scholen:
1 oktober 1997: een 16-jarige jongen in Pearl schiet eerst zijn moeder dood. Daarna schiet hij op school 9 leerlingen, waarvan er twee overlijden.
2 februari 1996: een 14-jarige jongen (in een regenjas) loopt in de algebra klas met een jachtgeweer en opent het vuur. Hij vermoord twee leerlingen en een leraar. Een derde leerling is gewond geraakt tijdens de schietpartij op een junior high school in Moses Lake.
19 februari 1997: een 16-jarige leerling opent het vuur met een shotgun in het gebied van Bethel, high school. Hij heeft de directeur en een leerling vermoord. Twee anderen zijn gewond. De autoriteiten beschuldigen later twee anderen, omdat ze van de schietpartij afwisten. Evan Ramsey is veroordeeld tot twee 99 jaar durende termijnen in de gevangenis.
1 oktober 1997: een 16-jarige jongen in Pearl heeft zijn moeder vemoord en is daarna naar Pearl High school gegaan en heeft 9 leerlingen neergeschoten. Twee overleden, waarvan een de ex-vriendin van de dader is. De 16-jarige is veroordeelt tot levenslang.
1 december 1997: in West Paduch komen drie scholieren om he leven in de hal, nadat een 14-jarige jongen op school het vuur opent. Vijf scholieren raken gewond. De jongen pleit dat hij schuldig is, maar geestelijk ziek. Hij moet heel zijn leven in de gevangenis blijven. Een meisje die gewond geraakt is, is verlamd geraakt.
24 maart 1998: in Jonesboro nemen twee jongens, van elf en dertien, hun school onder het vuur vanuit de bossen. Vier leerlingen en een lerares komen om het leven, tien anderen raakten gewond.
24 april 1998: een14-jarige scholier in Edinboro schiet een leraar dood bij een schoolfeest.
 28 april 1998: twee jongens zijn neergeschoten en overleden en een derde is gewond geraakt nadat ze op een basketbalveld speelde op school in Pomona. Een 14-jairge jongen is aangeklaagd, omdat er een rivaal zou zijn tussen twee jeugdige groepen.
19 mei: twee jongens zijn van school geschorst, omdat ze leerlingen met briefjes bedreigde. Er stonden dingen op zoals dat al hun vrienden dood zijn. Ze mogen niet meer op school komen zolang er onderzocht wordt of ze gevaarlijk zouden zijn.
19 mei 1998: een 18-jarige scholier opent het vuur op de parkeerplaats van zijn school in Fayetteville tien dagen voor zijn diploma-uitreiking. Een klasgenoot overlijdt, zijn vriendin was de ex-vriendin van de dader.

21 mei 1998: drie jongens uit de zesde klas hadden een lijst met slachtoffers en hadden samengezworen klasgenoten op de laatste schooldag te doden tijdens een vals vuuralarm .
21 mei 1998: een 15-jarige jongen uit Onalaska is overleden door een zelf toegebrachte wapenkogel in zijn hoofd. Eerder op die dag, stapte de jongen de schoolbus in met een wapen in zijn hand, beval zijn vriendin om uit de bus te stappen en bracht haar naar zijn huis, waar hij zichzelf neerschoot.
21 mei 1998: een 15-jarige jongen in Springfield schiet eerst zijn ouders dood, daarna veroorzaakt hij een bloedbad op school waarbij hij twee leerlingen doodschiet. Twintig anderen raken gewond.
21 mei 1998: een 15-jarige meisje is neergeschoten en gewond geraakt op Houston high school toen een wapen in een rugzak van een 17-jarige klasgenoot af ging in een biologie klas. De jongen is beschuldigd van een derdegraads misdaad voor een wapen meenemen naar school.
15 juni 1998: een leraar en een vrouwelijke raadgeefster zijn neergeschoten in de gang op Richmond Va., high school.
20 april 1999: twee jonge mannen gekleed in zwarte, lange regenjassen opende het vuur op Columbine High in Littleton. Meer dan 20 leerlingen waren gewond geraakt. In totaal zijn er 15 mensen vermoord, inclusief de daders zelf.
20 mei 1999: een student opende het vuur op Heritahe High School vlakbij Conyers. Zes leerlingen waren gewond. De verdachte werd snel in hechtenis genomen.
6 maart 2001: een 15-jarige jongen heeft een bloedbad aangericht op Santana HigH School in Santee. In de middagpauze opende hij het vuur waarbij 2 doden vielen en 13 gewond raakten. Hij grijnsde toen hij schoot. Velen waren op de hoogt van Andy’s plannen, alleen niemand nam het serieus.

Slotwoord

Na alles te hebben onderzocht zijn we uitgekomen bij het opmaken van alles wat we geleerd hebben, en dit om te zetten in een conclusie. We zijn er in elk geval achter gekomen dat het een ontzettend breed onderwerp bleek te zijn, waarin de derde wereld oorlog vanuit een ontzettend groot aantal aspecten te bekijken is. We denken uiteindelijk de juiste indeling te hebben gemaakt.
Bij een onderwerp als Wereld Oorlog 3 zijn er een ontelbaar aantal gebeurtenissen waar je rekening mee moet houden. We hebben daarom geprobeerd om zoveel mogelijk het nieuws te volgen om daarmee alle ontwikkelingen in bijvoorbeeld kernwapens bij te houden. Één enkele gebeurtenis kan voor een onheelbare wond zorgen die twee verschillende coalities aan landen tegen elkaar zet. Tot nu toe is er misschien nog wel het geluk geweest dat landen als Irak en Noord-Korea er alleen voor staan, en niet kunnen rekenen op steun van landen uit de buurt.

Een aantal belangrijke aspecten die we door het werkstuk heen zijn tegengekomen worden nu uitgelegd. Ten eerste staat er tegenwoordig voor veel landen teveel op het spel om zo maar even een (nucleaire) oorlog te riskeren. Internationale relaties zullen hiermee verscheurd worden en de toekomst van zo’n land wordt nog onzekerder. Verder werd het duidelijk dat er bij arme landen het snelst spanningen kunnen ontstaan, dat kunnen leiden tot serieuze gevolgen. Het begint altijd eerst in het binnenland te rommelen, voordat dit overwaait naar andere landen. De zondebok is al snel de westerse samenleving, die verschillende dingen wordt kwalijk genomen. Als de burgers dan snel verandering willen, ontstaan er vaak pogingen tot machtsovername, of in elk geval het weg proberen te krijgen van de huidige machthebber. Als er op dat moment een democratisch gekozen persoon aan de macht is, kan dit slechte gevolgen hebben. Het zijn nou net dit soort landen die in de toekomst voor internationale spanningen zullen gaan zorgen in de wereldpolitiek. Vaak moeten organisaties als de VN en de NAVO er dan bij gaan komen om deze problemen op te gaan lossen.
De kans dat voormalig communistische landen in het Oostblok voor een internationale oorlog gaan zorgen is overigens vrij klein. Deze landen, inclusief Rusland, willen graag aansluiten bij de economische mogendheden in Europa. De eigenwijsheid van een land als Rusland over de export van bijvoorbeeld aardgas kan in dit proces van aansluiting wel problemen gaan zorgen. Hier is dus niet het grootste probleem te vinden. Een aspect van waaruit wel problemen kunnen ontstaan is de religie. Je ziet steeds vaker dat moslims (of islamitische gebruiken) afgewezen worden door Europeanen, en andersom ook. In Indonesië worden bijvoorbeeld regelmatig kerken in vuur gestoken, terwijl er in Europa veel oproer is door cartoonisten of rechtse politici.
Er zal in de toekomst ook steeds meer gedoe komen rond de handel in wapens. Er wil vrede worden bereikt door de wereld, maar met de groter wordende handel in wapens, ook door Europese landen, wordt dit proces sterk verzwakt (en zelfs teruggedrongen). Wapenhandelaren worden zelfs machtiger met de dag, en een gevolg is dat criminaliteit, ook in westerse landen, stijgt. Een oplossing is om de wapenindustrie aan te pakken, door bijvoorbeeld de subsidie voor deze sector in te perken. Er moet ook een strengere controle komen op de export van wapens.

Om alles in een kort stukje tekst samen te vatten, een derde wereld oorlog is wel degelijk mogelijk. De termijn hiervoor is niet te bepalen, maar als de dag dan gekomen is zal deze oorlog wel eens alles verwoestend kunnen zijn (door de steeds beter wordende technologie van wapens).

We hebben nog lang niet alles uitgebreid kunnen onderzoeken, maar toch denk ik dat we tot een goed werkstuk zijn gekomen, waarin te zien is vanuit welke aspecten en op welke manier een derde wereld oorlog dan zou kunnen ontstaan.