Holocaust

Inleiding
Ik heb het onderwerp Holocaust gekozen omdat toen ik in Amerika woonde, ik iemand heb leren kennen die was geboren in het re-integratie (displaced persons)  kamp Bergen-Belsen in Duitsland.  Zijn naam is Menachem (Meni) Rosensaft en hij was in New York een collega van mijn vader. De heer Rosensaft heeft op een van onze vakanties de verhalen verteld die hij van zijn ouders had meegekregen over de Jodenvervolging en Holocaust. Na de oorlog is hij verhuist naar Amerika waar hij advocaat werd en de strijd aanging met racisme en oorlogscriminelen uit de tweede wereldoorlog. Hij heeft diverse boeken geschreven en is o.a. voorzitter van het United States Holocaust Memorial Council, een titel die hij heeft ontvangen van President Bill Clinton. 

De Holocaust is een feit en een (zwarte) periode in de geschiedenis, een periode die nooit vergeten mag worden en altijd moet worden verteld. Daarom wil ik mensen terug laten kijken wat daar toen gebeurd is en hen eraan herinneren hoe blij we mogen zijn dat wij in de westerse wereld, op een plek wonen zonder oorlog, haat of racisme . Ook mogen deze gruwelijke daden nooit vergeten worden.  Zelf heb ik het concentratiekamp Westerbork in Nederland  bezocht. Ondanks dat dit “slechts” een doorgangskamp was, is het zo aangrijpend in welke omstandigheden de mensen daar hebben geleefd  dat mijn stelling is dat men daar meer van moet weten en nooit vergeten mag worden. Hetgeen wat in die tijd onder het regime van Hitler is gebeurd zal voor altijd een zwarte plek zijn en blijven in onze geschiedenisboeken.


De Holocaust is een feit, toch ontkennen of twijfelen sommige mensen nog steeds openlijk. Er zijn nog steeds mensen die zeggen dat  het allemaal niet zo erg was en dat het aantal mensen die zijn vergast sterk overdreven is. Een van de Duitse citaten is: “wir haben dass nicht gewust”
Mijn profielwerkstuk is te verdelen in 4 hoofdstukken. In die 4 hoofdstukken beantwoord ik ook mijn deelvragen die aan het eind van mijn profielwerkstuk mijn hoofdvraag beantwoord.

Hoofdvraag : Hoe is de Jodenvervolging verlopen tijdens de tweede wereld oorlog?
Deelvraag 1 : Waarom werden de Joden vervolgd en hoe ontwikkelde zich dat in de begin   jaren?
Deelvraag 2:  Hoe zag de Jodenvervolging in bezet Nederland eruit in de periode 1940-1945?
Deelvraag 3: Hoe ging de uitroeiing van de joden in zijn werk?
Deelvraag 4:  Waarom word de Holocaust nog steeds ontkent ?

Hoofdstuk 1
Aanloop naar de Jodenvervolging
In het programma van de Duitse NSDAP (nationaal-socialistische Duitse Arbeiderspartij), stond het antisemitisme (Joden haat) op het programma. Hitler was een antisemiet, maar ook andere grote namen in de partij zoals Goebbels, Goering en “Herr” doctor Mengele dachten er hetzelfde over. De nazi’s zagen de Joden als “bacillen” die de Duitse natie ziek maakten en ondermijnden. De Joden kregen de schuld van de slechte economie in Duitsland en grote werkeloosheid. Al ver voordat Hitler in aan de macht kwam , heeft hij onder meer in het boek wat hij tijdens zijn gevangenschap  in 1924  heeft geschreven “Mein Kampf”,  beweerd dat de Eerste Wereldoorlog niet zou zijn verloren als de Duitsers “tien-of twaalfduizend van deze volksverraders onder het gifgas hadden gehouden”.

Toen Adolf Hitler aan de macht kwam in 1933 waren er al veel gedachtes over antisemitisme. Maar die waren meer van economische aard en niet zo zeer over het verdelgen van Joden. Veel Joden integreerden in de Duitse samenleving en werden daarna niet meer gezien als Joden maar als “normale mensen”. Het antisemitisme is van de NSDAP is vooral overgewaaid vanuit Oostenrijk waar het veel radicaler was. Hitler die zelf geboren was in Brannau im Inn (Oostenrijk)  had zelf jaren in Wenen gewoond waar de Duitssprekende zich steeds meer bedreigt voelden van de niet-Duitssprekende en de joden. Hierdoor werd het antisemitisme meer aangewakkerd, ook bij Hitler zelf.


Het begin Van De Jodenhaat
Hitler schreef in de gevangenis  het boek Mein Kampf. In dat boek werkte Hitler zijn ideeën over Duitsland, ras en politiek verder uit.  De reden waarom de Joden vervolgd en vermoord werden tijdens de Tweede Wereldoorlog, was dat de meeste Joden rijk en succesvol waren en volgens Hitler een bedreiging vormden voor de Duitsers. Hitler, een briljante volksmisleider, verspreidde geruchten dat de Joden Duitsland wilden overnemen en zij de reden waren van de slechte economie en grote werkeloosheid. Toen Hitler een greep deed naar de macht, deed hij dat op een fascinerende manier, hij toonde veel emotie in zijn toespraak en al zijn speeches werden vergezeld van veel (hakenkruis) vlaggen en marsmuziek. Hij misleidde het volk door te zeggen dat hij Duitsland van deze ellende kon verlossen. Zij (de Joden) zijn de uitbaters van de gewone man, de bestrijders van het christendom, de uitvinders van het communisme en de vijanden van de ondernemers. Zij zijn schuldig aan onze economische malaise en hitsen de bevolking tegen ons op. In zijn vele toespraken beschrijft Hitler zijn haat tegen de Joden, en wat hij zelf zegt daar gelooft hij heilig in. Het plan van de Joden, volgens Hitler, was de overname van Duitsland en het Duitse volk. Daar was hij bang voor en Hitler bedacht dat het Joodse volk uitgeroeid moest worden. Hij maakte een oorlogsplan en hij voerde het ook uit. Gelukkig heeft het anders uitgepakt dan hij dacht. Hij heeft opdracht gegeven om veel (zijn opdracht luide: alle) Joden te vermoorden, daarin is hij ver gekomen, alleen heeft er niet voor gezorgd dat het Duitsland hun derde rijk (lees grotendeels Europa) kregen en er geen Joden meer zouden zijn.

Hoofdstuk 2
De behandeling van Joden tijdens de bezetting in Nederland
In 1940 woonden er 124.000 joden in Nederland waaronder 20.000 vluchtelingen uit Duitsland. In de eerste maanden van de bezetting gebeurde er weinig, tegen alle verwachtingen van de Joden en de Nederlanders in. Maar al gauw werd duidelijk dat Duitsland systematisch van het Joden probleem af wilde. Op 10 februari 1941 moesten alle Joden in Amsterdam een bewijs van aanmelding halen dit koste elke jood een gulden. Welke mensen dit bewijs moesten halen word duidelijk aangezien er een aanpassing was gemaakt op de Neuremberger  wetten waarin het begrip ‘Jood’ al volgt in de wet is omschreven:

Het begrip ‘Jood’:
-    Joods is een ieder, die uit ten minste drie naar ras vol joodse grootouders stamt.

-    Als Jood wordt ook aangemerkt hij diegene  die uit twee vol joodse grootouders stamt en hetzij zelf op de negende mei 1940 tot de joodskerkelijke gemeente heeft behoord of na die datum daarin wordt opgenomen. Hetzij op de negende mei met een Jood was gehuwd of na dat ogenblik met een Jood in het huwelijk treedt.

-    Een grootouder wordt als vol joods aangemerkt, wanneer deze tot de joodskerkelijke gemeenschap heeft behoord.”

Door provocaties en verandering van wetgeving van de Duitsers zoals deze, kwamen de Joden in opstand er ontstonden rellen tussen joden en de bezetters. Hieronder chronologisch de verandering in de wetgeving uitsluiten voor Joden, die uiteindelijk leiden naar deprotatie van bijna alle Joden. 


Mei 1940
10 mei: Duitse invasie in Nederland.
15 mei: Capitulatie van de hele Nederlandse strijdmacht. Begin van de Duitse bezetting in   - Nederland.
28 augustus: College van secretarissen-generaal krijgt informeel de opdracht geen persoon van 'Joodse bloede' in overheidsdienst te benoemen, te kiezen of te bevorderen.
21 november: Circulaire uitgevaardigd waarin alle joden uit overheidsdienst worden ontslagen.

Januari 1941
10 januari: Aanmeldingsplicht van alle personen 'van geheel of gedeeltelijk Joodse bloed'.

Februari
5 februari: Artsen moeten verklaren of ze van ‘Joodse’ bloede zijn.
13 februari: Instelling van de Amsterdamse Joodse Raad.
25 februari: Proteststaking Februaristaking;  die begon in Amsterdam en legt Amsterdam plat en was de eerste verzetsactie tegen de bezetters.
26 februari: De staking breidt zich uit buiten Amsterdam, maar ambtenaren worden gedwongen weer aan het werk te gaan. De staking wordt door Duits geweld en door het uitroepen van de noodtoestand de kop ingedrukt.

Mei
1 mei: Joodse artsen, apothekers en vertalers mogen niet meer voor niet joden werken.

1 mei: Joden wordt de toegang tot effecten- en handelsbeurzen verboden.
31 mei: Joden mogen geen gebruik meer maken van zwembaden en openbare parken, en geen kamers meer huren in bepaalde toeristen- en badplaatsen.
14 september: Razzia’s in Twente.
15 september: Er verschijnen borden 'Voor joden verboden'. Joden mogen geen parken, dierentuinen, schouwburgen, cabarets, bioscopen, concerten, bibliotheken en leeszalen meer bezoeken.(vo 138/1941) . Registratie van joods grondbezit bij Lippman-Rosenthal.
16 september: Invoering van reisvergunningen.

Oktober
7-8 oktober: Jodenrazzia's in de Achterhoek, Arnhem, Apeldoorn en Zwolle.

Januari 1942
10 januari: Eerste joden uit Amsterdam vertrekken naar werkkampen.
23 januari: Joden mogen geen auto meer rijden. Op persoonsbewijs van joden moet de letter 'J' staan.

Mei
3 mei: Invoering van de Jodenster voor personen en woningen. Joden mogen geen rekening meer hebben bij de postgiro.
21 mei: Joden moeten voor 30 juni 1942 al hun bezit en vermogen boven de waarde van f 250 inleveren bij Lippmann-Rosenthal. Ze mogen geen bankkluizen meer huren (vo 58/1942).
5 juni: Joden mogen niet meer reizen zonder toestemming vooraf.

26 juni: Joodse Raad krijgt aanzegging van begin deportaties.
30 juni: Avondklok voor joden vanaf 8 uur 's avonds. Joden mogen niet meer fietsen. Joden mogen geen gebruik meer maken van het openbaar vervoer.

Juli
4 juli: Eerste oproepen voor 'arbeitsinzet in Duitsland'.
14 juli: Razzia in Amsterdam-Zuid en -Centrum.
15 juli: Vertrek met de eerste trein met joden uit Amsterdam. Begin van de deportaties vanuit Westerbork naar Auschwitz.
25 juli: Minister-president Gerbrandy roept via een uitzending van radio Oranje vanuit Londen op tot hulp aan joden.

Augustus
6 augustus: Jodenrazzia in Amsterdam-Zuid.
9 augustus: Weer razzia in Amsterdam-Zuid.
12 augustus: Reeks van razzia's door heel Nederland. Alle joodse straatnamen gewijzigd.

Maart 1943
2 maart: Begin deportaties naar Sobibor.

April
12 april: Alle joden moeten de provincies verlaten en worden ondergebracht in Vught.
23 april: Nederlandse provincies worden ’ judenrein’(geen Joodse mensen meer aanwezig) verklaard.

Mei
5 mei: Gemengd gehuwde joden krijgen de keus: deportatie of sterilisatie.

21 mei: Joodse Raad krijgt de opdracht 7000 'vrijgestelde' stafleden te selecteren voor deportatie.
26 mei: Uitgebreide razzia's in Amsterdam om de overgebleven joden op te pakken.

Juni
20 juni: Weer grootscheepse razzia's in Amsterdam-Zuid en -Oost.

Juli
15 juli: Rauter geeft opdracht tot razzia's op het platte land.

September
29 september: Laatste grote razzia in Amsterdam.
30 september: Liquidatie Joodse Raad. 

Deze razzia’s bleven triest genoeg heel de tweede wereldoorlog aan de gang. De Joden werden mensonwaardig en als beesten behandeld. In concentratiekampen werden ze kaal geschoren, kregen ze op een verschrikkelijke manier een nummer in de arm getatoeëerd, werden publiekelijk vernederd, moesten in het openbaar bidden met een pistool op het hoofd voordat ze doodgeschoten werden. Dit gebeurde niet alleen in concentratiekampen als Auschwitz maar ook in grote steden in Nederland als Amsterdam en Groningen en het Nederlandse kamp Westerbork. Toen de geallieerden Nederland op 5 mei 1945 bevrijdden leefden er van de 124.000 joden in Nederland voor de tweede wereldoorlog nog maar 22.000.


Hoofdstuk 3
Uitroeiing van de Joden
Ook wel de Holocaust genoemd. Het was van Hitler en zijn partij, de bedoeling om alle joden en diens bloedverwanten uit te roeien. Dit deed hij in de vernietigingskampen, ook wel de concentratiekampen genoemd. Hiervoor werden alle joden ‘samengedreven’ in zogeheten getto’s. Maar omdat Hitler dit toch nog te lastig vond besloot hij ze naar de concentratiekampen af te voeren met goederenwagons, een pijnlijk detail is dat dit niet mogelijk was geweest als de Duitse spoorwegen niet hadden meegewerkt. De sanitaire voorzieningen in de trein waren verschrikkelijk, er was bijvoorbeeld alleen een emmer (als WC)  aanwezig voor 130 mensen tijdens de 8 tot 14 uur durende reis, afhankelijk naar welk kamp ze werden gedeporteerd . Veel mensen stierven al tijdens de treinreis, waarvan de lichamen pas bij aankomst uit de trein werd geladen.  Bij aankomst werd de gedeporteerden bevolen uit de trein te komen en hun bagage in de trein achter te laten. De mannen moesten zich aan de ene kant opstellen en de vrouwen en kinderen aan de andere. Mensen voelde dat er wat ging komen, ze werden geselecteerd. De SS-dokters scheiden degene die konden werken, van degene die niet konden werken, dit waren meestal degene die te oud of ziek waren, maar ook moeders met kinderen. De geselecteerden die niet konden werken werden in de trucks geladen en afgevoerd. Degene die geselecteerd waren als: geschikt om te werken, moesten meedoen aan de mars naar het mannen- of vrouwenkamp.


Bij de vernietingskampen kwamen constant  nieuwe lading gedeporteerden aan, ze moesten zich begeven naar speciale zogeheten ‘sauna’s’. Maar voordat de gevangenen de ‘sauna’ ingingen moesten zich helemaal uitkleden, persoonlijke bezittingen moesten worden achtergelaten, waarna kappers hun hoofd kaal scheerden. Daarna liepen honderdduizenden de dood tegemoet. Vooral vrouwen leden onder die eerste vernedering, het gevoel van naakt zijn en al je haar afgeschoren worden en als vee bijeen gedreven zijn, moet verschrikkelijk geweest zijn. Vervolgens moesten ze zich ‘douchen’.  Miljoenen joden, zigeuners, homo’s, jehova’s e.d. vonden de dood, omdat het ‘douchen’ feitelijk het vergassen van die mensen was. De lijken werden in een kuil gegooid en verbrand.  Ook kinderen werden vermoord of voor experimenten gebruikt, degene die te jong waren om te werken werden meteen vermoord, net als vrouwen die hun baby’s bij zich hielden.

Mensen die eerst als metselaar in de crematoria werkten werden in 1943 afgevoerd naar Birkenau en gedood door fenolinjecties die direct in het hart werden gestoken. Dr. Schumann, die vrouwen steriliseerde met röntgenstralen, dr. Clauberg die mannen en vrouwen chemisch castreerde, en dr. Mengele, die  experimenteerde met tweelingen, zigeuners en lilliputters, waren enkelen (psychopathische) dokters die experimenteerden met mensen. Een van de bekendste kampen zijn Auschwitz en Dachau, in totaal zijn er ongeveer 6.000.000. joden vermoord, waarvan 1.500.000 kinderen en 500.000 andere minderheden, vergast of gestorven in de trein.

Wannsee conferentie
Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie (juni 1941) kwamen grote stukken land van de Sovjet-Unie in de handen van Duitsers. In deze gebieden woonden ook veel Joden die door speciale troepen van de nazi’s (Sicherheitspolizei en de SD)werden vermoord of op de trein werden gezet naar concentratiekampen. Door de grote aantallen Joden  konden de concentratiekampen en getto’s de grote hoeveelheid van Joden niet meer aan. Hierdoor kregen enkele hoge Duitse ambtenaren en SS’ers, waaronder Reinhard Heydrich, de opdracht het Jodenprobleem eens en voor altijd op te lossen. Het eerste schriftelijke verzoek kwam op 31 juli 1941 binnen om te beginnen met de Endlösung van de Joden.

Op 20 januari 1942 de Wannsee-conferentie in Berlijn en was bijeen geroepen door Adolf Eichmann (hoofd Secret Service SS ) en Reihnard Heyrich (hoofd Sicherheids Dienst SD). In deze bijeenkomst werd de praktische uitvoering van de uitroeiing van de Europese joden besproken aangeduid met “Endlösung der Judenfrage” (definitieve oplossing van het Jodenprobleem) besproken.  Het doel van de conferentie was om een nieuw plan samen te stellen voor ‘the Final Solution’ (een definitieve oplossing voor alle Joden). Het plan was om zoveel mogelijk Joden te verzamelen in het Oosten aan de grens van Duitsland en Polen. De opdracht luide (speciaal geautoriseerd door Adolf Hitler zelf) om ze georganiseerd het zware werk te laten doen. De overlevenden zullen ‘redelijk’ worden behandeld, redelijk was voor Hitler een ander woord voor uitroeien.

Gevolgen van de Wanssee Conferentie
Een heikel punt tijdens de Wannsee conferentie was de behandeling van Joden die geboren waren uit een gemengd Joods-niet-Joods huwelijk of diegenen waarvan een grootouder Joods was. Ze werden door de nazi’s “Mischlingen” 1ste en 2de graad genoemd. Daar werd geen overeenstemming over bereikt. Vaak kwamen mensen met deze en soortgelijke gevallen alsnog terecht in de concentratiekampen.

Eind november 2008 zijn de plannen terug gevonden van het concentratiekamp Auschwitz die door Heinrich Himmler ondertekend waren. Deze plannen waren in november 1941 ondertekend dus daaruit kan je opmaken dat voor de Wannseeconferentie de plannen er al waren om de Endlösung te beginnen! Dus niet alles was bedacht in de Wannseeconferentie! Dat besluit van Auschwitz werd genomen na het mislukken van het Madagascarplan in het vroege voorjaar van 1941 geleidelijk genomen. Heydrich was de sturende kracht achter de fysieke vernietiging van de Joden.

Statistieken
De Duisters hebben archieven bijgehouden waarin staat waar en wanneer joden zijn meegenomen of vermoord. Deze cijfers zijn zo bijzonder omdat ze heel erg gedetailleerd zijn. De Nazi’s waren heel nauwkeurig in dat soort dingen. In de Duitse stad Bad Arolsen, in de staat Hessen, bevindt zich het enorm archief (circa 47 miljoen stukken, ongeveer zes huizen vol papier). Dit archief bevat informatie over 17,5 miljoen mensen en vult ruim 27 kilometer aan archiefplanken. Het bestaat uit lijsten, inventarissen, persoonsbeschrijvingen, verslagen van medische experimenten, vorderingen en anderen soorten bewijzen van identiteiten. Dit was ongeveer de hele bureaucratie van terreur die de ordelijke nazi’s bijhielden voor hun machinerie van dwangarbeid, deportatie en uitroeiing.


Hoofdstuk 4
Europese houding tegenover de Deportaties en Holocaust
Verzet tegen de Jodenvervolging leidde meestal tot aanzienlijke vertraging of zelfs afstel, voor degene die door het verzet werden geholpen door het verzet om onder te duiken. Soms was verzet een individuele actie of een actie van een kleine groep, maar er zijn voorbeelden bekend van collectief verzet tegen de Jodenvervolgingen, zoals de Amsterdamse Februaristaking. Op 25 februari 1941 was Amsterdam in de greep van een algemene werkstaking uit protest tegen de Jodenvervolgingen. Een dag later breidde de staking zich uit tot de Zaanstreek, Kennemerland (Haarlem en Velsen), Hilversum, Utrecht en Weesp. In de hoofdstad kwam het openbaar vervoer tot stilstand en werd ook bij nagenoeg alle andere gemeentelijke diensten het werk neergelegd. Er werd gestaakt bij de scheepsbouw en metaalbedrijven in Noord, bij Hollandia-Kattenburg, en ook bij grootwinkelbedrijven als de Bijenkorf. In de hele stad werden winkels en kantoren gesloten. Vele scholieren verlieten hun klaslokalen. Duizenden mensen bewogen zich die dag door het centrum van de stad. Het opgekropte gemoed zocht een weg zich te uiten tegen de Duitse bezetters, die op 10 mei 1940 ons land hadden overvallen en steeds openlijker hun regime wilden opdringen.

De Joden zelf zijn ook een paar keer in staking gegaan. In 1943 kwam de getto van Warschau in opstand. In Auschwitz bliezen in oktober 1944 Joodse gevangenen een crematorium op met binnengesmokkelde explosieven. In oktober 1943 was er een geslaagde opstand in Sobibor (vernietigingskamp): 11 Duitse SS-officieren, onder wie de ondercommandant, werden gedood en ongeveer 300 van de 600 gevangen ontsnapten. Ongeveer 60 daarvan hebben de oorlog overleefd. De ontsnapping bracht de nazi’s ertoe het kamp te sluiten, waarschijnlijk uit angst voor bekendmaking.

Op 19 april 1943, dezelfde dag waarop ook het getto van Warschau in opstand kwam, werd in België het 20ste treinkonvooi aangevallen door drie jonge verzetslieden. Dit Jodentransport was vertrokken vanuit Mechelen, in de trein zaten 1631 Joden met bestemming Auschwitz. Gewapend met  revolvers, een stormlamp en rood papier dwongen drie studenten van het atheneum te Ukkel de trein te stoppen op de spoorlijn Mechelen-Leuven tussen Boortmeerbeek en Haacht. Dit is een uniek feit in de geschiedenis van de Holocaust. Nergens in Europa is tijdens de Tweede Wereldoorlog een bevrijdingsactie uitgevoerd op een Jodentransport. 

In Italië, wat een bondgenoot van Duitsland was tijdens de Tweede Wereldoorlog en andere Europese landen  weigerden de meeste soldaten en ambtenaren Joden te vervolgen. Toen men in Denenmarken de kleine Joodse gemeenschap trachtte te vervolgen, werd deze beschermd en uiteindelijk naar Zweden getransporteerd. Finland, bondgenoot van Duitsland uit opportunistische overwegingen, weigerde Joden te vervolgen of uit te leveren. Japan beschermde de weinige Joden die op Japans of bezet grondgebied waren. Toen de Duitsers de Bulgaarse Joden sterren wilde laten dragen, ging de gehele bevolking deze trots dragen. Ook latere pogingen van Duitsers en Bulgaarse antisemieten werden geblokkeerd.

In Europa groeide het verzet tegen de bezetters. Met name de georganiseerde verzetsgroepen zorgden ervoor dat veel Joden die op de lijst stonden om gedeporteerd te worden naar Duitsland konden onderduiken.

Ontkenning Holocaust
Ondanks de vele feiten, zijn er toch nog steeds veel mensen die het bestaan van de Holocaust geheel of gedeeltelijk ontkennen. Mensen, die het niet ontkennen, maar die feiten herzien en nieuwe feiten materiaal aanvoeren, noemen zichzelf revisionisten (van het woord revisie, wat herzien betekent). Dit is iets anders dan een ontkenner, want zij herzien niet, verklaren of interpreteren niet, maar ontkennen. Al direct na de oorlog waren al heel wat revisionistische geluiden te horen. Zij probeerden het Nazi-regime goed te praten door te zeggen dat het wel meeviel met de misdaden van het Derde Rijk en het aantal omgekomen Joden ook wel meevielen. Het volledige archief uit de concentratiekampen Buchenwald en Dachau is te vinden in Bad Arolsen.

In Duitsland zelf zijn nog steeds Neo-Nazi’s, maar ook het regime in Argentinië, dat in de jaren zestig en zeventig plaatsvond, heeft veel weg van Hitler’s ideeën en praktijken. Zijn het alleen de Neo-Nazi’s met hun extreme ideeën die het bestaan van de Holocaust ontkennen? Na de Tweede Wereldoorlog was de term racisme niet volledig verleden tijd. Ernst Zundel is een van de leiders van een groep Holocaust ontkenners. Zundel begon is 1995 actief via het internet met Holocaust ontkenning propaganda. Hij vindt via zijn extreme houding en wat hij noemt ‘Holocaust Industry’ gehoor bij extreme Neo Nazi groeperingen in  de wereld. 


Wat er in de kampen heeft plaatsgevonden werd duidelijk tijdens de in 1946 tot 1947 gehouden ‘Nuremberg Trials’ waar de van oorlogsmisdaden beschuldigde officieren van het Duitse leger werden gehoord. Onder deze hoge officieren bevonden zich Herman Goering, Martin Bormann en Rudolp Hess. Alle van oorlogsmisdaden beschuldigde legerofficieren werden ter dood veroordeeld, pleegde zelfmoord of werden veroordeeld tot levenslang. Het verslag van de van oorlogsmisdaden beschuldigde Rudolph Hess over de ‘gang van zaken’ in de concentratie kampen is hart verscheurend.  Zijn verklaring over wat er in de kampen heeft afgespeeld, liegt er niet om en was verschrikkelijk en mens onterend.

Zelfs na de bevrijding door de geallieerden was voor veel kampgevangenen de ellende nog niet voorbij. Deze mensen, die ontheemden werden genoemd, ontdekten nadat ze weer thuis waren gekomen, dat ze geen huis en familie meer hadden. Tijdens de hongerwinter in '44-'45 hadden de mensen in Nederland geen eten meer en ook geen hout om warm te kunnen blijven, dus gingen ze naar huizen toe van Joden, om daar spullen te halen. Toen de eigenaren van deze huizen terugkwamen, was er niets meer van die huizen over, of er woonden andere mensen die er niet uit wilden. Voor deze Joden werden ontheemdenkampen opgericht. Voor de overlevende Joden was dit niet de enige zure appel, want het feit dat door vele mensen de Holocaust werd ontkend was voor hun natuurlijk heel erg. Als je iets heel verschrikkelijks meemaakt, heeft dat emotionele gevolgen voor de rest van je leven, maar als er dan ook nog wordt gezegd dat het niet zo erg was, helemaal niet waar of overdreven, is dat onbegrijpelijk voor degen die het heeft meegemaakt.

Er zijn verschillende redenen te bedenken waarom sommige Duitsers het bestaan van de Holocaust ontkennen. Er zijn verschillende psychologische verklaringen voor. Zo willen de Nationaal Socialisten  natuurlijk niet slecht worden gevonden. Zij weten zelf natuurlijk ook wel, dat ze fout zijn geweest , maar willen hun fouten niet toegeven. Ze willen niet medeschuldig bevonden worden, omdat ze zich schamen voor wat ze gedaan hebben. Ze schamen zich ook, omdat sommigen achter Hitler aan hebben aangelopen en zich niet afvroegen of het wel zo goed was wat hij zei. Ook willen ze het antisemitisme in stand houden. Er zijn tegenwoordig nog heel wat Neo-Nazi’s die het eens zijn met de handelingen die Hitler met al zijn “hulpjes” heeft verricht. Zo heeft Jörg Haider in Oostenrijk een paar jaar geleden nog veel aanhang gekregen met zijn nationaal-socialistische ideeën. In Nederland krijgt Geert Wilders en voorheen Pim Fotuyn veel  stemmen met hun racistische en voor ons Nederlanders extremere ideeën.

Conclusie
Aaron, een joods jongetje van 8 jaar staat met zijn moeder en andere vrouwen uit de wijk te kijken naar zeven joodse mannen die op een rij achter elkaar staan. Duitse soldaten en Nederlandse mannen en vrouwen staan eromheen te joelen er wordt naar de joodse mannen gespuugd, stenen gegooid en racistische leuzen geroepen. Als er een schot klinkt barst de menigte in gejuich uit.

Dit is een van de velen verhalen die je tegen komt in de velen oorlogsmuseums.

Kort samen gevat. De volksmisleider Hitler is aan de macht gekomen door het misleiden van het Duitse volk en daardoor in staat gesteld een militaristisch regiem op te bouwen. Zijn doel was om groten delen van Europa te veroveren en een nieuw ‘blank’ ras  te vormen waar blond haar en blauwe ogen de kenmerken van waren. Het waren niet  alleen de Joden die schuld kregen van de economische malaise in Duitsland. Uiteindelijk moesten ook de homo’s en zigeuners het ontgelden.

Er zijn tienduizenden Joden uit Nederland gedeporteerd naar Duitse werk- en concentratie kampen. Veel van hen zijn verraden door eigen ‘landgenoten’ of NSB’ers die samen werkten met de Duitse bezetters. Te weinig zijn gered door de dappere mensen van het verzet of de ‘gewone’ Nederlander die enorme risico’s nam door Joden in zijn huis te laten onderduiken. De bezetter heeft met man en macht het verzet van de Nederlanders en Joden proberen te breken echter dit is niet gelukt. Helaas kwam dit voor miljoenen mensen te laat.

De overblijfselen van de concentratie kampen zijn stille getuigen wat hier zich heeft afgespeeld. De grote pijpen op kamp Sobibor en Auschwitz zijn stille getuigen van de horror taferelen die zich tussen 1940 4n 1945 hebben afgespeeld. Veel informatie van de vernietigingskampen is nooit meer terug gevonden en dat is waarom tot op de dag van vandaag wij niet precies weten hoeveel mensen er zijn vermoord.


Wereldwijd zijn er nog steeds extreme groeperingen die de ideeën van Hitler verafgoden. Deze Neo Nazi groeperingen ontkennen het bestaan van de Holocaust. Mijn eigen mening dat zij dit ontkennen is dat zij van de zelfde mening zijn toegedaan als Hitler en zijn ideeën om een Arisch ras te beginnen, ooit ten uitvoer willen brengen. Uiteindelijk herhaalt de geschiedenis.

Mijn eind conclusie is dat er in totaal circa 12 miljoen mensen zijn gestorven, zonder reden. Die mensen hebben tot op de dag van vandaag nooit die gerechtigheid gekregen waarop ze recht hadden en verdienden, en dat zullen zij helaas nooit krijgen.

Literatuuropgave

Boeken:
I’m Jewish, Menachem Rosensaft

Internet:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Holocaust
http://www.go2war2.nl/search.asp?q=holocaust&submit2=Go%21
http://www.tweedewereldoorlog.nl

Personen:
Met dank aan Meni Rosensaft

Documentaire:
Daucahau, a state within a state