Prijzenoorlog

Wat is een prijzenoorlog?

Een prijzenoorlog is een situatie waarin ondernemingen binnen een bepaalde sector elkaar beconcurreren door prijsverlagingen door te voeren om een groter marktaandeel te verwerven. Soms wordt er tijdens een prijzenoorlog structureel onder de kostprijs verkocht. Omdat bedrijven door zo harde prijsconcurrentie failliet kunnen gaan, is er veel bezwaar tegen prijzenoorlogen. Wanneer door een prijzenoorlog in een kartelland als Nederland de zwakste spelers uitgeschakeld worden, blijft er minder concurrentievermogen in de markt over. 'Oneerlijke' concurrentie door bijvoorbeeld als nieuwkomer onder de kartelprijs te verkopen of een kartellid hiertoe aan te zetten, werd gezien als oneerlijk en onrechtmatig. Dit denken is in korte tijd echter onder invloed van de Europese Commissie en de NMa sterk gewijzigd. Vrije concurrentie wordt aangemoedigd, kartels worden beboet, en een prijzenoorlog hoeft niet te worden geschuwd. In de nieuwe economische leer betekent dit slechts marktwerking, en als hierdoor "dood hout" (inefficiënte ondernemingen) wordt weggesneden, dan bevordert dat alleen maar de efficiëntie. Doordat het denken in termen van de beperkte Nederlandse markt met weinig spelers steeds vaker plaats maakt voor het redeneren vanuit de veel grotere Europese markt met ruim voldoende spelers, verliest het argument tegen prijzenoorlogen ook aan relevantie omdat zelfs na de prijzenoorlog voldoende concurrentievermogen aanwezig blijft.

(bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Prijzenoorlog )

wat voor effect heeft dit op de supermarkten in Tilburg

Zoals veel mensen al hebben gemerkt zijn er meer nadelen dan voordelen aan de Prijzenoorlog: zoals je misschien zelf hebt gemerkt kunnen er sommige winkels zijn gesloten, door de prijzenoorlog word ook zeker de economische groei niet gestimuleerd zoals de C1000 super de boer. Minister Veerman van landbouw denkt dat de prijzenslag slecht is voor iedereen.
De CNV (Christelijk Nationaal Vakverbond) vindt dat de prijzenoorlog achter de rug om wordt gestreden van het supermarktpersoneel. Heel veel werknemers hoeven niet meer zo veel te werken hierdoor voelen ze zich ondergewaardeerd terwijl in hun contract meer uren staan. Oudere werknemers worden al snel ontslagen omdat ze te duur zijn.

veel negatieve effecten hebben te maken met de  detailhandel. Doordat de supermarkten steeds meer hun prijzen verlagen ten opzichte van de slager en of de bakker gaan de mensen minder snel naar een slager en of een bakker. Kleine supermarkten bijvoorbeeld kunnen het zo gewoon niet redden en gaan failliet of ze worden overgenomen.

door de het verdwijnen van de verschillende detailhandels en kleine supermarkt ketens  

(bron: http://www.scholieren.com/praktische-opdracht/20303 )

Welke problemen zijn ontstaan door de lage prijzen?

Consumenten

De consument van de supermarkt is de absolute winnaar. Op korte termijn betaalt de klant minder voor dezelfde producten. Echter wat gebeurt er op lange termijn? Concurrenten kunnen de lagere prijzen niet volgen en gaan failliet. Als de concurrent de prijsverlaging wel kan volgen, heeft de klant geluk: het prijsniveau blijft op een laag niveau. Totdat concurrenten bij zinnen komen en zien dat de prijsverlaging geen effect heeft gehad. En dan toch maar de prijzen verhogen.

Aandeelhouders

AH verlaagt de prijzen of om meer omzet binnen te halen of om bestaande omzet te behouden. Voor aandeelhouders lijkt meer of behoud van omzet gunstig. Echter, de extra of behouden omzet gaat samen met lagere prijzen. Dat wil zeggen met lagere winst en dus met een lagere beurskoers. Na een aantal jaren moeten prijzen daarom worden verhoogd en zal omzet verloren worden. Per saldo zijn de vooruitzichten voor de aandeelhouder niet gunstig.

Personeel

AH is een commercieel bedrijf en wil winst maken. Als ze willen dat de winst gelijk blijft, dan moeten de kosten worden verlaagd. Een groot deel van de kosten is salaris aan al het personeel. Kostenverlaging betekent een lager salaris. Medewerkers zijn daar niet blij mee. Daarom zal AH steeds meer problemen hebben om goed personeel te behouden of te werven.

Leveranciers

AH wil winst maken, dus gaan de verkoopprijzen omlaag. Om de omzet op peil te houden moeten dus de inkoopprijzen ook worden verlaagd. AH heeft, gezien zijn omvang, de macht deze lagere inkoopprijzen af te dwingen. Leveranciers zullen genoegen moeten nemen met lagere prijzen. Wordt de prijs voor de leveranciers te laag, dan blijft er zelfs geen geld meer over voor innovatie en productontwikkeling.

Wie wint er dan bij een prijzenoorlog?

De conclusie is hard. In het meest gunstige geval wint alleen de consument iets bij een prijsverlaging. Vaak alleen op korte termijn. Aandeelhouders zien de beurskoers dalen en medewerkers hun salaris relatief lager worden. Gelukkig voor deze belanghebbenden is er een alternatief. Personeel kan ergens anders gaan werken en aandeelhouders kunnen in andere ondernemingen investeren.

De echte verliezer is de producent. Die heeft namelijk geen alternatief. Hij moet zijn producten afzetten via het bestaande detailhandel-kanaal. Een bijkomend probleem is dat supermarkten, in toenemende mate, zelf huismerken ontwikkelen en verkopen. De supermarkt dwingt de leverancier niet alleen tot lagere prijzen, hij is zelfs een concurrent! En de producent? Die heeft geen ander alternatief dan de situatie te accepteren. Of gloort er ergens licht aan de horizon?

Wat kunnen we doen aan die problemen?

De overheid kan strengere regels instellen op het gebied van milieu, dierenwelzijn en volksgezondheid, en zorgen dat de kosten hiervan terugkomen in de prijs van het product.