Prostitutie (in Nederland)

Prostitutie een maatschappelijk probleem? Hoofdvraag; Prostitutie, een maatschappelijk probleem?! Inhoudsopgave: * Inhoudsopgave/voorwoord * Inleiding * In hoeverre is prostitutie een probleem in Nederland? * Welke maatregelen kunnen we nemen rondom t prostitutiemilieu? * Hoe erg is de situatie in de prostitutiebranche? * Hulpverlening voor ex-prostituees/prostituees? * Wat vinden de politieke partijen van het legaliseren van de prostitutie * Mijn mening * conclusie + bronvermelding Voorwoord; Ik heb dit onderwerp gekozen omdat dit een cliché is waar veel mensen om heen draaien. Het leek me interessant te weten wat er nou uiteindelijk echt waar is, en of de situatie in Nederland zelf ook zo erg is. Hiernaast ben ik vooral geïnteresseerd in de hulpverlening. Ik wil zelf namelijk volgend jaar gaan studeren bij de SPH om uiteindelijk in de verslavingszorg en de crisisopvang terecht te komen. Dit onderwerp ligt hier nauw mee verwant dus leek het mij leuk wat meer achtergrondinformatie te bestuderen.
Inleiding De prostitutie lijkt op het eerste gezicht misschien nog weinig op een maatschappelijk probleem, soms is de prostitutie zelfs preventie als men erover nadenkt. Hoe dan ook, er zijn diverse partijen die prostitutie nog altijd niet goedkeuren. Maar de goedkeuring van de prostitutie is maar een klein onderdeel. In onze maatschappij is prostitutie iets normaals geworden, maar wel iets van de grotere steden. ’t Lijkt weinig gevaar met zich mee te brengen, op het eerste gezicht bieden vrouwen zich ‘gewoon’ aan voor geld. Toch kom je dan bedrogen uit ! Vaak lezen we in kranten over vrouwen/meisjes die illegaal in Nederland zijn en op deze manier aan geld komen. Bovendien is de prostitutie niet een van de veiligste milieus om je te bevinden en is het erg moeilijk eruit te stappen. Vaak gaan prostitutie en drugs hand in hand. Dit kan een reactie zijn op de wijze waarop de dames behandeld zijn. Veel meisjes (vaak een veel te jonge leeftijd ) komen later bij hulpverleners hun verhaal doen. Deze meisjes zijn dan alles kwijt, dikwijls afgeperst, mishandeld, ingezet voor criminele activiteiten en losgemaakt van hun contacten. Het is duidelijk dat prostitutie een probleem is wat onze maatschappij aangaat. De overheid heeft te weinig toezicht op de zaken, wat ermee te maken kan hebben dat dit beroep weinig gewaardeerd wordt. Hiernaast heb je natuurlijk altijd de kwestie van schaamte. Nette buurten die protesteren tegen raamprostituees in hun stad en velen die prostitutie niet aanvaardbaar vinden voor de wet. Hoe dan ook, prostitutie is er in ons land, wettelijk of niet. Hoe dan ook, er is een heleboel loos, waar de wet nog te weinig grip op heeft, wat duidelijk te zien is aan een tal van campagnes die waarschuwen tegen bijvoorbeeld loverboys. Er moet dus iets gebeuren, maar wat? En hoe staat het met het beleid in Nederland? Op deze vragen zoek ik antwoorden in deze praktische opdracht. In hoeverre is prostitutie een probleem in Nederland? Ten eerste moet gezegd worden dat er volgens onderzoek nauwelijks prostituees voorkomen die dit werk voor hun plezier doen. 56 % van de prostituees staan niet ingeschreven in Nederland. Dikwijls zijn deze vreemdelingen ex-gevangenen, die weinig kans hebben in de maatschappij. Voor anderen kan het een manier zijn om snel geld bij elkaar te krijgen voor een studie of voor de kinderen, zo raken zij in dit wereldje verzeild. Niet weinig van de meisjes wordt zelfs gedwongen hun diensten te verlenen, denk maar aan loverboys. Bovendien is het werk vol risico’s als psychische maar ook lichamelijke klachten als soa ’s. Niet alleen buitenstaanders maar ook de vrouwen zelf lijden aan de bordelen. Naast het feit dat de buurt haast nooit respect heeft voor hen, en bovendien petities verzamelt om ze weg te krijgen, liggen gevaarlijke klanten op de loer. De Pooier of Madame (werkgever) zou moeten zorgen voor haar veiligheid en afspraken maken met de klanten. Dit gebeurt helaas niet altijd even goed, en met de wet wordt het vaak ook niet zo nauw genomen. Hierdoor komt het dat kwaadwillende klanten regelmatig ‘hun’ meisje mishandelen. Dit kan de politie moeilijk kwalijk genomen worden… Door allerlei wetten en maatregelen is het erg moeilijk te achterhalen wat er precies gebeurt. De politie kan immers niet zomaar tot actie overgaan zonder glashard bewijs dat het hier om misdaad gaat. De mishandelde meisjes zullen uit angst ook niet naar hen toestappen omdat ze buiten het bordeel geen leven hebben, en bovendien voortdurend in angst leven geslagen of vermoord te worden. Er zijn al talloze dossier over vermoorde hoertjes. Terwijl er hevig gediscussieerd wordt in de kamers over de bordelen, draait het wereldje gewoon door. Prostitutie hoeft niet perse een negatieve klank te hebben. Veel klanten behandelen de dames goed, betalen goed en gaan daarna weer weg. Ook zijn er genoeg werkgevers die het beste met hun werknemers voor hebben. Los van de vraag of deze branche gewaardeerd moet worden, levert het steden als Amsterdam ook goede dingen op. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat de overheid in elk geval meer overzicht heeft over de bordelen, dan dat de hoertjes illegaal aan het arbeidsproces meedoen. Bovendien houden zij, al is het maar een klein percentage, seksbehoeftige van de straat af. Een groot en ernstig probleem is het toegenomen aantal loverboys in Nederland. Dit zijn jongens die een meisje (meestal tussen de 13 en 18 ) versieren. Met allerlei materiële spullen en aandacht proberen ze het meisje in hun ban te krijgen. Meestal doen ze dit bij meisjes die labiel zijn of op de een of andere manier losgekoppeld zijn van hun omgeving (dat gaat gemakkelijker). Als ze een tijdje bij het meisje zijn, verzinnen ze een of andere reden waarom ze geen geld hebben (bijv. schulden) en dwingen op deze manier het meisje geld te verdienen door haar lichaam aan te bieden. Niet zelden gebeurt dit met geweld, en durven de meisjes geen stappen te nemen uit het wereldje te komen. Dit is natuurlijk strafbaar. Afhankelijk van de leeftijd van de schuldige kan taakstraf tot maximaal 10 jaar gevangenisstraf opgelegd worden. Niet dat deze straf veel criminelen heeft kunnen tegengehouden… Een artikel in ’t Brabants dagblad over een meisje dat uit de prostitutie is gestapt; Jarenlang gedwongen tot prostitutie
door Fleur Besters
Dinsdag 14 maart 2006 - Den Bosch - Zes jaar verkocht ze haar lichaam op tippelzones of achter het raam. Gedwongen door haar loverboy. „Ik denk dat ik verslaafd aan hem was. Liefde is iets anders, maar dat weet ik nu pas.“ Niet bepaald een ondergeschikt argument om te verkondigen dat prostitutie een maatschappelijk probleem is, is de grote hoeveelheden drugs die in het wereldje in omloop zijn. Dit lijkt in een oogopslag belachelijk, maar is evengoed waar. Dit probleem heeft twee oorzaken… Omdat het een beroep is waar je enkel je lichaam voor nodig hebt is dit een ‘makkelijke’ manier om geld te verdienen. Hieruit voort komt dan ook dat drugsverslaafde dit als laatste optie beschouwen om zich van drugs te kunnen voorzien. Zo raakt de drugs nog verder in het wereldje. Het verraderlijke hier aan is dat de dames (en soms heren) makkelijk contacten hebben met drugsdealers. (Regelmatig smokkelen zij ook nog eens drugs om aan geld te kunnen komen) . Stel je zit op de wallen, en je hebt iedere avond een redelijk aantal klanten. Garantie heb je nooit, en je vak brengt de nodige risico’s met zich mee. Veilig zul je je zelden voelen. Geestelijk knaagt de situatie aan je, en je stapt niet makkelijk uit dit milieu. Als drugs dan dichtbij is, is dit een logische toevlucht. Daarna zal je verslaafd raken, en wel door moeten gaan om het goedje nog te kunnen veroorloven. Het is een illusie die veel mensen hebben dat raamprostituees veel verdienen. Dit is lang niet altijd het geval. En zeker voor wat zij aanbieden krijgen zij een laag loon. Bovendien was de prostitutie een 24-uurs economie, waarin vrouwen soms letterlijk als product verkocht. Op de sociale ladder staan zij nog onder de schoonmakers. Door velen worden zij veracht. Sommige durven de ‘echte’ wereld niet meer in, anderen raakten geïsoleerd door hun werktijden en werkgevers. Moet de overheid hier ingrijpen? Niet alleen de vrouwen dragen de nadelen, maar ook de buurt, justitie en indirect de overheid. Dit is natuurlijk een nevengeschikt argument, maar absoluut niet onbelangrijk. Inwoners hebben angst over het drugsgebruik, de criminaliteit en het grote aantal coffeeshops dat zich aan de rand van de wallen vestigt. Burgers verwijten de politie dat er te weinig toezicht is, terwijl zij handen tekort komen, en gewoon het onvermogen hebben (door beperkingen i.v.m. privacy ). De samenwerking van de gemeente, de instellingen , justitie en de politie is ook nog niet optimaal. Voor de overheid is de prostitutie zeker een dilemma. Niet alleen omdat burgers niet graag met dit image geconfronteerd worden, maar ook omdat het grootste aantal illegaal is. Dit maakt het voor hen op de eerste plaats moeilijk om aangifte te doen bij de politie. Ze moeten als het ware kiezen tussen uitgebuit en mishandeld worden of uit Nederland gezet worden. Het dilemma is wat voor politiek uitgeoefend moet worden. Zelfs binnen partijen als de SP, die toch voor de zwakkere van onze samenleving willen opkomen, is de keuze moeilijk. Want moeten illegale ‘zwakkere’ nu wel of niet helpen? Hiernaast zijn de werkomstandigheden van prostituees ook onder niveau. Hoge boetes bij te laat komen, onduidelijkheid of ze in loondienst werken of zelfstandig zijn. Bovendien hebben ze met allerlei lastige vraagstukken te maken zoals; Recht op loon bij ziekte? Problemen met de verzekering, welke Arbo-wet van toepassing is, of aftrek van onkosten rechtvaardig is, inschrijving bij de Kamer van Koophandel. (veel werknemers maken hun privé-adres liever niet openbaar.) Identificatieplicht geldt ook voor de dames… (Dit kan natuurlijk makkelijk in verkeerde handen vallen). Bovendien worden de vrouwen met het grootste gemak ontslagen als ze niet aan de wensen van de klant voldoen. Kortom, zo simpel ligt het allemaal lang niet! Legalisering was op zich geen slechte stap. Bovendien is het beroep niet van lange duur. Als vrouwen kunnen werken tot hun veertigste is dit lang. Vaak zijn zij psychisch behoorlijk in de war, en meestal niet in staat om verder te gaan op de gewone arbeidsmarkt. Ook voelen zij zich niet thuis in de maatschappij. Er zijn wel projecten die deze vrouwen begeleiden op zoek naar een baan, maar lang niet altijd heeft dit succes! Welke maatregelen kunnen we nemen rondom het prostitutiemilieu? Allereerst werden er tippelzones ingesteld. Dit klinkt misschien tegenstrijdig met wat eerder gezegd, maar de situatie is nu beperkt op één plek. In deze zones worden de klanten geworven. Voor de prostituees zijn afgesproken locaties om hun werk te doen. Omdat het als overheid niet goed is om het zo te presenteren dat we dit stimuleren is er ook een hulpverleningsproject gestationeerd. Dit moet de overlast die straatprostitutie veroorzaakt ten dele besparen. Later werd dit en de afwerkplekken weer afgeschaft. Concentratie van de raamprostitutie moet er toe leiden dat er duidelijkheid voor de burgers en overzicht voor de politie is. Zo is de verkeersdoorstroming daar redelijk te doen en is er toezicht op klanten die ‘rondhangen’. Ondanks het feit dat prostitutie eerder niet legaal was heeft de overheid zich altijd bemoeit met het aanwijzen van straten, opkopen en uitgeven van panden, bouwvergunningen enzovoort. Voor er een ‘roze buurt’ gebouwd wordt worden altijd de belangen van de stad en de bedrijfseigenaren afgewogen. De ruimtelijke ordening is bijvoorbeeld heel belangrijk, je zet immers geen seksclub naast een kerk of een stadhuis. Bovendien wordt er geprobeerd rekening te houden met omliggende winkels en horeca. Dit lukt niet altijd…Er kan zelfs fel geprotesteerd worden door eigenaars. Toch kan er in een stad een onderling vertrouwen en respect worden opgebouwd. De overheid kan wel optreden, maar er is geen duidelijke grondslag. We noemen dit afwegen van belangen ook wel een gedoogbeleid. Toch is het ook gevaarlijk als de overheid zich teveel bemoeid. Hierover is dan ook veel discussie… De arbeidsverhoudingen liggen heel wat anders dan op de gewone markt. Binnen het vak kun je moeilijk zeggen dat er sprake is van een loon dienst verhouding. Met andere woorden een hoer biedt niet zomaar iets, ze geeft iets heel persoonlijks wat onder allerlei verschillende omstandigheden gebeurd. De vrouw of eventueel man moet zelf beslissen wat hij of zij wil doen, met eigen verantwoordelijkheid voor zijn gezondheid. ( Ik denk, en vrees, dat de regering alleen maar hulp en steun kan bieden, daarom vind ik het een goede zaak dat prostitutie gelegaliseerd is, omdat de overheid nu duidelijke regels kan stellen en meer voor de mensen die ten prooi vallen van bijvoorbeeld loverboys doen.) Dat het goed is dat de overheid zich toch ook met deze sector bemoeit blijkt wel uit de hygiënevoorschriften en veiligheidseisen die gesteld zijn. In het eerste opzicht om het menselijker te maken en ten tweede in belang van de klanten. Het zou een enorm gevaar zijn als de hygiëne niet zo nauw genomen werd. Bovendien loert natuurlijk altijd het gevaar van soa ‘s. Als je bedenkt dat 1 op de 4 mannen wel eens in aanraking geweest is met prostitutie, lijkt me de zaak wel duidelijk! (onderzoek van ’t NISSO uit 1999). Heel logisch, voorschriften verbieden de bedrijven illegalen in dienst te nemen en natuurlijk minderjarige. Hier ga ik later verder op in. Hoe erg is de situatie in de prostitutiebranche? Laten we allereerst teruggaan naar de loverboys. Dit doen we niet zonder reden. Een groot deel van de problematiek is namelijk het grote aantal minderjarigen die hun diensten verlenen. De schatting is zo’n 1500 meisjes onder de 18. Nu denk je misschien ; “Hoe komen pooiers daar in hemelsnaam mee weg?” Dit is eigenlijk vrij gemakkelijk… Dat zal ik je uitleggen aan de hand van de volgende wetten…(De wetten die voor alle burgers gelden) Sowieso is geslachtsgemeenschap met ieder kind onder de twaalf jaar absoluut verboden. De overheid kan altijd meteen ingrijpen. Tussen de twaalf en zestien jaar is dit anders. Justitie heeft een klacht nodig van ‘t kind, de Raad van Kinderbescherming of de ouders. Boven de zestien is het toegestaan zolang er geen geweld wordt gebruikt (aanranding of verkrachting). Voor prostituees is deze situatie wat moeilijker. De politie kan alleen ingrijpen als het minderjarige meisje van zestien of zeventien zelf aangifte doet. Dit zal het meisje waarschijnlijk niet gauw doen, vaak is zij in de ban van haar ‘loverboy’ en is bang dat zij geslagen wordt of erger. Vaak zijn deze meisjes hun leven al helemaal kwijt, en zodra ze het wereldje uitstappen hebben ze niks meer. Waar men niks van weet kan men ook niks aan doen… Dat er aangifte gedaan moet worden geldt ook voor vrouwenhandel, dwang, mishandeling en afpersing… Dwang in de prostitutie is een ernstige zaak. Zeker omdat het hier niet om kleine getale gaat. Als we het NISSO- onderzoek mogen geloven ‘werkte’ ruim 79 % van de ex-prostituees onder dwang. Bij veel van deze vrouwen was hun eerste klant iemand die ze goed kende, of zelfs een familielid. Zou jij je mond open durven doen? Een andere moeilijke zaak voor de politie is vrouwenhandel. Ja ook dat gebeurt in ons land. Hoe is dit mogelijk? Tweederde van de vrouwen heeft geen Nederlandse status. Hier kan makkelijk misbruik van gemaakt worden door de pooier. Hij houdt de vrouwen een droom voor; een eigen bestaan met geld om over te beschikken, waardoor ze dus niet het land uit hoeven. Ze komen bedrogen uit…Vaak krijgen ze helemaal niets te besteden en werken ze alleen maar om van hun voedsel te voorzien. Politiek gezien is het moeilijk hier iets aan te doen… Ze hebben immers al geen Nederlandse status gekregen, dus wanneer zij een klacht indienen zouden ze het land uit moeten! Hier maakt de pooier soms vuil gebruik van. Er wordt wel over gedacht om deze vrouwen in elk geval een tijdelijke status te verlenen als zij hun verhaal doen. Of ’t werkt? tja… Doordat ook deze vrouwen belasting betalen moeten als ze zich registreren , gaan ze toch de illegale branche in. Ze zijn bang om hun anonimiteit kwijt te raken en schamen zich misschien. Met de vrouwen die uit de prostitutie komen is het zelden goed gesteld. Ze voelen zich doelloos verlaten, eenzaam, kunnen weinig mensen nog vertrouwen, komen met regelmaat klanten tegen en hebben veel moeite om te stoppen met werken. Ze kunnen door ziekte of zwangerschap hun baan kwijt raken. Door het wereldje zijn ze soms verslaafd geraakt aan drugs en geld, verkracht, of hebben een abortus gepleegd. Het is dan ook niet gek dat veel van deze vrouwen gestrest zijn of depressief worden. Gelukkig zijn er enkele instanties die zich om hen bekommeren. Hier zal ik in t volgende hoofdstuk wat meer aandacht aan besteden.
Hulpverlening voor ex-prostituees en prostituees? Natuurlijk zijn deze er! Niet alleen voor het geestelijk welzijn van deze dames maar zelfs vakbonden die opkomen voor de rechten van deze vrouwen… Hier kunnen zij gebruik van maken sinds prostitutie legaal werd. Een zo’n stichting is de rode draad. Er overheerst een lichtfeministische sfeer die roept dat alle vrouwen recht hebben op een gerespecteerde vrije keuze van arbeid. Ze willen vooral dat ’t beroep meer waardering krijgt van onze maatschappij. Maar dit is nog de kleinste groep van hulpinstanties. Natuurlijk kunnen vrouwen altijd naar de GGD wegens psychische klachten als dat nodig zou zijn, maar toch zijn er ook talloze instanties die zich gespecialiseerd hebben. Ze kunnen hulp bieden om uit de prostitutie te komen, je weer te reïntegreren in de arbeidsmarkt of ’t verwerken van de dingen die jou zijn ‘aangedaan’. Helaas worden van deze diensten voor het grootste deel gebruik gemaakt door mensen die er al uitgestapt zijn. Omdat er natuurlijk heel veel te zeggen valt over de verschillende organisaties, zal ik wat meer vertellen over de belangrijkste… Laten we eerst maar eens wat dichter bij huis beginnen… Beauty and the Beast Utrecht. Nee, deze naam is uiteraard niet voor niets gekozen! Dit is een preventieproject voor meisjes die denken dat ze in verkeerde handen gevallen zijn. Vrouwen die uit de prostitutie zijn gestapt , vertellen de meisjes de gevaren en hun eigen ervaringen. Ook wordt er informatie gegeven over de mogelijkheden van de hulpverlening die ze kunnen krijgen. Protocol 13 is iets heel anders, hier komen de meisjes niet naar de hulpverleners toe maar andersom… Het Bureau jeugdzorg Utrecht, de Raad voor de Kinderbescherming en de regiopolitie in Utrecht werken samen. Hoe dit gebeurt is? Sinds 1996 kwam de politie vele malen in aanraking met minderjarige in de prostitutie. Om ervoor te zorgen dat deze meisjes niet opnieuw in de prostitutie terecht zouden komen werd het volgende geregeld: minderjarige kunnen ‘gedwongen’ worden om een beperkte tijd uit hun omgeving gehaald te worden en ergens onder toezicht te leven. Meestal gebeurt dit in een jeugdinrichting. Je kunt je wel voorstellen dat het niet handig is om deze meisjes na een half jaar weer terug in de maatschappij te zetten. Je snapt dat er dan een verhoogd risico is, dat ze niet beter weten dan weer terug te gaan. Bovendien kunnen veel meisjes niet meer naar huis omdat ze eerder zijn weggelopen. Niet voor niets volgt na de opvang begeleiding. Als het meisje dit zelf niet wil zal ze alsnog verplicht worden om dit programma te volgen. Dit klinkt misschien nogal onaardig, maar dit wordt met de bedoeling gedaan om te zorgen dat deze meisjes niet meer zo kwetsbaar zijn dat ze in de handen van bijvoorbeeld een loverboy vallen. Ik vind het een goede zaak. Gezond en sterk in sekswerk is een organisatie voor meerderjarige vrouwen, die hen helpt sterk in hun schoenen te staan. Er worden bijvoorbeeld fysieke weerbaarheids trainingen gegeven. Deze organisatie vindt het belangrijk dat de vrouwen goed kunnen onderhandelen met hun exploitanten ( werkgevers/ verhuurders) , goed op de hoogte zijn van hun rechten en plichten, en bovendien genoeg weten over de anatomie van het lichaam. Waarom de organisatie dit zo belangrijk vindt? Ze is er van overtuigd dat prostituees dan een betere geestelijke, maar ook lichamelijk toestand verkrijgen. Bovendien is het dan duidelijk een eigen keuze. De organisatie is niet landelijk maar werkt wel samen met de GGD van bijvoorbeeld Amsterdam, Twente, Rotterdam en Den Haag. Het project wordt niet gesubsidieerd door de overheid. Het is op eigen initiatief en is niet landelijk geregeld, vandaar. Het project wordt gesubsidieerd door ZonMw en is pas net van start (1 maart 2006) . Het is een probeersel en heeft daarom een looptijd van 1,5 jaar. Als er successen behaald worden dan zal het project doorlopen. * Nu moet je niet denken dat de overheid niets subsidieert. Dit gebeurt echter wel selectief. De overheid geeft voornamelijk geld aan instanties die ‘de dames’ er uit proberen te halen of projecten ter preventie. Een voorbeeld van een door de overheid gesubsidieerde instantie is Asja in Leeuwarden. Een opvangtehuis waar ongeveer het zelfde gebeurt als ik net uit gelegd had onder protocol 13. Dit is landelijk, dus alle hulpverleners kunnen hun patiënten daar heen plaatsen. Over de wachtrijen zeggen we dan nog maar even niets.* Hiernaast is er niet veel specifieke hulp voor prostituees die binnen hun werk onrechtvaardig behandeld worden. Als er een klacht gedaan wordt door een van de vrouwen, wordt net als bij andere mensen de gewone procedures van incest, verkrachting, aanranding gedaan. Dit is misschien logisch maar hierna kan de dame niet meer veilig terug naar haar werkgever. De politie verwijst ze meestal door naar instanties als Stichting Correlatie, Blauwe maan, Stichting Vrouwenhulp etc. Afhankelijk wat het dichtste bij is. Bovendien zijn er dag en nacht mensen achter de telefoon die naar de problemen willen luisteren. Wat mij opvalt is dat er veel studies zijn rondom de geestelijke gezondheid van prostituees, maar dat er toch, in mijn ogen, helemaal niet zoveel gespecialiseerde hulp is. Dit kan met veel dingen te maken hebben… met het onvermogen om het te accepteren of omdat wij er allemaal ver van af staan, zo ook de politieke ‘bazen’ van ons land. Wat ik wel goed vind is dat er heel veel boeken zijn over de wereld achter de ramen. Talloze boeken zijn door de vrouwen zelf geschreven. Een verhaal greep mij heel erg aan. Een meisje dat na een ongelukkige jeugd in de prostitutie belandde die geholpen werd door een buitenstaander.( zie tekening aan het einde) Dit is echt een boek dat veel politici wel eens open mogen slaan. Ik vind dat er te makkelijk over het probleem gedacht wordt. De werkelijkheid is dat het voor die meisjes heel moeilijk is om een ‘nieuw’ leven in te gaan. Toen verschillende tippelzones werden afgeschaft was dit al vrij duidelijk. Hiernaast viel me op dat veel hulp van vrijwilligers afkomstig is, of gesubsidieerd door particulieren. Een groot voorbeeld hier van is Het Scharlaken Koord. Een Evangelisch genootschap dat zich inzet om prostituees weer gewoon ‘meisje’ te maken. Dit doen ze aan de hand van het evangelie. De meisjes kunnen hier dan ook zelf voor kiezen. Hiernaast hebben grote steden bijna allemaal een eigen opvangcentrum/ maatschappelijk werk centrum. Wat vinden de politieke partijen van het legaliseren van de prostitutie? Groen Links; Vindt dat we ons te weinig bezighouden met de prostitutie. Marieke van Doorninck was voor de legalisering. Ze vond het belachelijk dat partijen elkaar verweten terwijl niemand met een concrete oplossing kwam. Ook schrijft ze glashard op haar website dat ze vindt dat de politie te weinig doet uit angst. Zelfs zei ze; “Het is de migratiepolitiek die het zo moeilijk maakt ’t probleem aan te pakken”. Bovendien dacht ze dat er omheen gedraaid werd omdat we ons liever bezig houden met de ‘gewone’ burgers. Ze vindt nog steeds dat er een ruimer beleid moet komen, zodat misbruikte illegale vrouwen toch aangifte gaan doen. * Ik heb Marieke als voorbeeld genomen omdat zij werkt bij La Strada. (hulpinstantie)* CDA, Christenunie Alleen al vanuit de Bijbel zijn er een aantal punten om fel tegen de legalisering van prostitutie te zijn. Ze roepen dat het erkennen van prostitutie al een ding is, maar dat legalisering hiervan geen goede zaak is. Het verkopen van het menselijk lichaam als product is niet iets wat God van hen verlangt is de verdediging. Ze vinden niet dat eigenaars van bordelen ooit aanspraak mogen maken op startend ondernemerschapsubsidie. Bovendien meenden zij dat als de ‘ondernemers’ bij legalisering misschien de overheid zouden vragen om vergunningen om personeel over te laten vliegen. Dan zou uitbuiting van armoedige vrouwen volgen… Vooral het beleid dat de gemeente bordelen als gelijke moet behandelen zorgde voor de nodige onrust. Het CDA kon zich er boos om maken dat Groen links onder andere dit verdedigde onder het recht op vrije keuze van beroep. Het CDA zag voor de legalisatie al in dat hun zaak verloren was, wel hebben zij ‘gestreden’ voor ’t beleid ten opzichten van gemeentes. (de nul op nul zaak) PvdA De PvdA denkt het beleid goed is omdat er veel voordelen zijn, voor zowel de vrouwen als voor de gewone burgers. Voor de burgers omdat de overheid nu beter overzicht heeft en het dus veiliger kan maken. Voor de ‘hoertjes’ zijn er regelingen als ze ziek zijn of er andere omstandigheden zijn. Er is meer veiligheid voor hen, en ze kunnen eventueel naar de rechter stappen. De partij denkt dat als het beleid op de juiste manier wordt gevolgd het uiteindelijk alleen maar tot verbetering leidt. Mocht dit niet het geval zijn, zeiden ze, kunnen we het beleid altijd nog aanpassen. D66 De D66 vond de legalisering noodzakelijk omdat bij een gedogen beleid er wel heel strak opgetreden moest worden, de overheid zou anders voor slordig worden uitgescholden. Eerder had de overheid al zijn handen vol en met de legalisering zal dit geleidelijk minder worden. Maar het belangrijkste van alles vinden zij de duidelijkheid.
Mijn mening; Politiek gezien leuk allemaal… maar wat weten we nou eigenlijk echt?! Ik moet eerlijk toegeven ik weet zelf ook niet hoe het er echt aan toe gaat. Hoewel de getallen op zich zelf staan en de verschillende standpunten ook, vind ik veel van de politiek nog maar oppervlakkig. Ik was zelfs teleurgesteld over de weinige informatie van partijen die te vinden was rondom de legalisatie. Ikzelf vind, evenals de Christelijke partijen, dat het verkopen van je lichaam eigenlijk nooit mag. Nu kan ik overhaast concluderen dat de overheid dit dus absoluut niet mag stimuleren met het wettelijk verantwoord maken van prostitutie. Maar ik denk juist, in tegenstelling tot de Christen Unie dat legalisatie niet perse de boodschap hoeft te verkondigen dat de verkoop van ‘liefde’ normaal is. Ik denk zelfs dat met de legalisatie prostituees minder makkelijk in het circuit verzeild komen geraakt en er makkelijker uitstappen (!) dankzij wetten. Hoewel er altijd een ‘grijs’ circuit zal blijven… Ook vind ik dat je de ogen gewoon niet voor het probleem kunt sluiten. Hoe erg ik het ook oneens ben met het verkopen van het lichaam, het gebeurt toch wel. Als dat niet legaal kan gebeurt het wel illegaal. Zo is dit immers al eeuwen gebeurd… Het nadeel daarvan is veel groter :onschuldige mensen worden uitgebuit, gebruikt en verkracht, alleen maar omdat ze geen klacht durven in te dienen omdat zij zelf ook strafbaar zijn. Bovendien zorgt legaliteit er voor een groot deel voor dat het gebeurt op grond van eigen keuze, niet bepaald een nevengeschikt argument. Nu kan iedereen wel voor legaliteit pleiten, maar is hier enig rekening gehouden met de mensen waar eigenlijk alles over ging? In ’t eerste oogopslag wel, de partijen wilden het wel beter maken voor de vrouwen in de branche. Maar kijk vervolgens nog eens…Er is een enorme kloof tussen onze besluitvormers en de prostituees. Zij zijn niet of nauwelijks betrokken bij het hele proces. Ik denk dan bij mezelf, waar heb je het over als je niet eens het lef hebt om eens te informeren bij de dames, desnoods met een burgerlijk kopje koffie! En heeft deze wereld het nu echt beter sinds de legalisatie? Veel ‘hoertjes’ zeggen nauwelijks of geen verbetering te zien. Ja voor enkele die onder het minimumloon verdienden valt wat te zeggen . Ja de hygiënische omstandigheden zijn beter, de kamers groter en over het algemeen veiliger maar een serieuze plaats op de arbeidsmarkt wordt hen nog niet gegund. Zoiets heeft immers ook tijd nodig denk ik… Het is al heel lang illegaal en de denkwijze van mensen blijft hier ook steken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat banken, verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen deze vrouwen niet serieus nemen. Ondertussen moeten ze wel net als ons de boekhouding doen en andere financiële zaken. (Hoewel ze hiervoor aangeklaagd kunnen worden) Ook de samenleving heeft er nog veel moeite mee. Vooral omdat gemeente niet zelf mogen bepalen of er wel of niet vormen van prostitutie in hun stad/ dorp mogen. Dit vind ik zelf ook wel een kwalijke zaak, maar ook weer logisch ten opzichte van de legalisatie. Conclusie; Is prostitutie een maatschappelijk probleem? Nee! Moreel gezien zal het voor gelovige een bezwaar zijn maar het merendeel van de bevolking zegt geen moeite te hebben met het feit dat vrouwen zichzelf aanbieden voor geld. Het probleem is dat dankzij een eeuwenlang verbod op prostitutie, de zaak in een negatief daglicht staat. Omdat het altijd illegaal geweest is, kon er makkelijk misbruik van gemaakt worden. Doordat vrouwen door misbruik verwikkeld raakten in allerlei psychische dilemma’s hebben drugs, geweld en andere invloeden zich kunnen doordringen. Bovendien willen veel burgers liever niets met het zaakje te maken hebben, omdat zij dit met een criminele sfeer associëren. Om het hele milieu van prostitutie aan te pakken begint de overheid bij de kern; de legalisatie. Bronvermelding; - http://nl.wikipedia.org/wiki/Prostitutie#Legaliteit - http://www.rodedraad.nl/persbericht%207%20mei.html - http://www.xs4all.nl/~ecpat/bestpractices.htm - http://www.ecpat.nl/ariadne/loader.php/ecpat/HulpNodig/ - http://www.bewareofloverboys.nl/prostitutie.htm - http://www.wodc.nl/publicatie/aanpakcriminaliteit/criminaliteitsproblemen/Prostitutie/ - http://www.handhavingsbeleid.nl/themas/prostitutie/beleid.htm