1. inleiding
Op het eerste gezicht lijkt de doodstraf een erg afgezaagd en niet origineel onderwerp. Dit is echter niet zo. De laatste tijd is er in de media ruimschoots aandacht aan besteed. Zaken als PKK leider Öcalan1 baren veel opzien in de media.
Zelf heb ik net ‘het vonnis’ van John Grisham gelezen, dit bracht me op het idee deze praktische opdracht over de doodstraf wilde doen. Door het boek ben ik namelijk in deze straf geïnteresseerd geraakt.
Een vaststaand feit is dat er al in alle culturen duizenden mensen zijn geëxecuteerd. In veel landen is de doodstraf inmiddels afgeschaft, maar in veel landen bestaat de doodstraf nog steeds. Maar is het uitvoeren van de doodstraf nu ethisch verantwoord of niet?
De doodstraf heeft veel aanknopingspunten met het thema ethiek omdat er aan een van de meest fundamentele grondrechten getornd wordt; het recht om (kwalitatief goed) te leven
Het werkstuk is verdeeld in drie delen. In het eerste deel zullen er objectieve zaken over de doodstraf beschreven worden. Ook zal er dieper worden ingegaan op de geschiedenis van de doodstraf. In deel twee wordt de visie van voorstanders van de doodstraf behandeld, de belangrijkste voorstanders zijn bepaalde regeringen. Het derde en laatste deel gaat over de visie van tegenstanders van de doodstraf, met als belangrijkste tegenstander Amnesty international. Tot slot is er nog een besluit, een notenlijst en zijn er enkele bijlagen bijgevoegd.
2. algemene objectieve zaken over de doodstraf
Door de eeuwen heen zijn miljoenen mensen gerechtelijk gestenigd, gekruisigd, verbrand, gewurgd, gevierendeeld, verdronken, opgehangen, vergast etc. In elk land, in elke cultuur en voor elk denkbaar begrijp. Heersers beschikten in het oude Griekenland al over leven en dood van hun onderdanen. In het oude Griekenland vond in 427 v. Chr. Het eerste geschiedkundig vastgelegde parlementaire debat over de doodstraf plaats. Op diverse Europese plaatsen zien we dan een ontwikkeling naar alternatieve straffen. Het is dan niet meer ‘een zaak van een leven voor een leven’ maar een moord kan dan ook met een som geld worden afgekocht. Lijfstraffen werden er nauwelijks opgelegd, dus ook de doodstraf niet. Vanaf de 12e eeuw gaat de ontwikkeling in Europa een andere kant op . Er komt een stelsel met een grote diversiteit aan lijfstraffen: hand afhakken, afsnijden van de neus, oren of tong of het uitsteken van de ogen. Ook de doodstraf wordt toegepast in onthoofden (alleen voor de betere klassen), ophangen, radbraken, vierendelen, wurgen, verdrinken, levend begraven, verbranden enzovoorts. Met de instelling van de Inquisitie (1232) werd de doodstraf steeds vaker voltrokken. Tijdens de verlichting in de 18e eeuw kwamen er ideeën op over menselijke redelijkheid en waardigheid, evenals over de bescherming van het individu tegen de willekeur van hun heersers. Het waren deze ideeën die de weg hebben vrijgemaakt voor de afschaffing van de doodstraf als mensonwaardige en zinloze straf. Ongeveer de helft van alle landen in de wereld kent op het moment de doodstraf. Jaarlijks worden er zo’n 3500 mensen geëxecuteerd. China heeft in 1997 zeker 1876 mensen geëxecuteerd, dat is meer dan de helft van alle executies wereldwijd. Internationale organisaties als de Verenigde Naties en de Raad van Europa hebben in verschillende verdragen en resoluties vastgelegd of bepleit dat de doodstraf alleen mag worden opgelegd voor de meest ernstige misdrijven. De praktijk is echter anders. Zo wordt de doodstraf in de Volksrepubliek China op grote schaal gebruikt om de bevolking angst in te bezemen met het doel een eind te maken aan de criminaliteit. Tot in de vorige eeuw werden in de gehele wereld vele uiteenlopende methoden gebruikt om mensen terecht te stellen. Meestal werden deze gekenmerkt door wreedheid en het toebrengen van leed. Radbraken, het op en wiel vastbinden van veroordeelden om met hen vervolgens met stokken de botten te breken tot de dood er op volgde, was bijvoorbeeld een methode die in Nederland veelvuldig gebruikt werd. In Spanje werd nog in 1974 de wurgpaal gebruikt, in Thailand konden veroordeelden door een olifant worden vertrapt. Momenteel wordt nog een flink aantal executiemethoden gebruikt. Voorbeelden zijn ophanging, steniging, onthoofding, elektrocutie, vergassing en de dodelijke injectie. In 1870 werd de doodstraf in Nederland afgeschaft voor delicten in vredestrijd. In 1943 nam de Nederlandse regering in Londen het Besluit Buitengewoon Strafrecht, waarin de toepassing van de doodstraf in het militaire strafrecht werd verzuimd. Daartegen verzette zich het in 1944 opgerichte Landelijk Comité van Actie tegen de Doodstraf. Desondanks werden er 190 doodsvonnissen voor Duitse en Nederlandse oorlogsmisdadigers uitgesproken. Uiteindelijk zouden er 40 worden voltrokken. Zowel koningin Wilhelmina als koningin Juliana verleenden in de meeste gevallen gratie. De laatste executie in Nederland vond plaats op 21 mei 1952.
3. De visie van voorstanders van de doodstraf.
Er zijn veel voorstanders te noemen voor de doodstraf. Voorstanders van de doodstraf zijn vooral jongeren, laagopgeleiden en mensen die denken dat er veel criminaliteit is. Geslacht woonplaats en ook of iemand te maken heeft gehand met criminaliteit spelen geen rol. Van de voorstanders vind 75% dat moordenaars de doodstraf verdienen. Bijna 50% vindt die straf ook geschikt voor mensen die zich schuldig maken aan incest en kindermishandeling. Belangrijke voorstanders van de doodstraf zijn bepaalde regeringen. De regering van de volksrepubliek China is een absoluut voorstander van de doodstraf, bijna de helft van alle doodsvonnissen worden in China uitgesproken. Ook bepaalde staten van de verenigde staten van Amerika zijn voorstander van de doodstraf, voorbeelden zijn Texas, Florida en New York. De argumenten voor de doodstraf zijn van alle landen eigenlijk gelijk aan elkaar. Het voornaamste argument van voorstanders van de doodstraf is het argument dat de doodstraf afschrikt. Veel landen menen dat burgers zo schrikken als er mensen worden geëxecuteerd zodat ze zelf ook geen grote geweldplegingen zullen ondergaan. Zij ziend de doodstraf dus als een preventieve maatregel. Een ander belangrijk argument van de voorstanders is dat gewelddadige mensen die een misdrijf begaan zijn nooit meer terug kunnen komen om de maatschappij opnieuw te terroriseren. Vaak wordt door voorstanders ook nog eens het argument aangevoerd dat de doodstraf goedkoper zijn dan ellenlange gevangenisstraffen. Veel voortandanders willen tolerant zijn met de nabestaanden van een slachtoffer. Zij vinden dat nabestaanden het recht hebben het doodeisen van de geweldpleger op hun dierbare.
De praktische opdracht gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden