Homoseksualiteit

Homoseksualiteit: geaccepteerd of niet? Voorwoord Homoseksualiteit betekent dat je op mensen van hetzelfde geslacht valt. Vrouwen die van vrouwen houden en mannen die van mannen houden. Ook is er nog biseksualiteit, dit betekent dat je gevoelens kan hebben voor beide seksen. Het valt allemaal onder het noemertje homoseksualiteit. Niet alleen in Nederland komt het voor maar over de hele wereld. Is het dan ook over de hele wereld geaccepteerd? Hoe denken de verschillende groeperingen in binnen- en buitenland erover, en is het overal geaccepteerd? Deze vragen zullen hier beantwoord worden. Hoofdstuk 1: Geschiedenis homo-emancipatie Subhoofdstuk1: voor de 19e eeuw

Grieken
In de loop van de tijd zijn er verschillende trends geweest wat betreft homoseksualiteit. Zo maakten de Grieken geen onderscheid tussen homo- en heteroseksualiteit, maar veeleer tussen activiteit en passiviteit. In de heteroseksuele relatie is het de man die penetreert (actief) en de vrouw die wordt gepenetreerd (passief). In de homoseksuele relatie gelden dezelfde normen met het verschil dat de actieve rol gespeeld wordt door een oudere man en de passieve rol door een jongere man. Dit voorbeeld is vaak geïllustreerd op vazen die gemaakt werden door de Grieken. Zoals op zoveel vazen staat er de liefde afgebeeld, maar dus niet alleen door man/vrouw stellen. De vrouw Sappho van het Griekse eiland lesbos, werd ervan verdacht lesbisch te zijn. In de bijlage is er een hele geschiedenis van haar te lezen, over wat ze deed, hoe ze zich haar homoseksualiteit uitte en wat men daarvan vond. Na grieken
Uit dit voorbeeld blijkt dat homoseksualiteit alom aanwezig was in de maatschappij en, naar het schijnt, ook geaccepteerd werd. Pas in de twaalfde eeuw kwam er, door de toenemende invloed van het christendom, een taboe te liggen op homoseksualiteit in het bijzonder en seksualiteit in het algemeen. Echter, het christendom heeft niet altijd zo'n afwijzende houding ten aanzien van homoseksualiteit ingenomen: je zou van een golfbeweging kunnen spreken. Dit laatste is overigens van toepassing bij alle wereldreligies. Werd homoseksualiteit vanaf de vroege Middeleeuwen steeds negatiever benaderd, de laatste decennia is daar in sommige delen van de wereld (en met name in een aantal West-Europese landen) verandering in gekomen. Opnieuw blijkt dat de invloed van het christendom gepaard gaat met een hernieuwde visie op homoseksualiteit. Voor een deel heeft dit te maken met het feit dat het christendom sterk gericht is op de voortplanting en uit homoseksuele relaties komen nu eenmaal geen kinderen voort. Toenemende ontkerkelijking heeft dus geleid tot een grotere acceptatie van andere samenlevingsvormen dan het huwelijk alleen, waaronder homoseksualiteit. Subhoofdstuk 2: 19e eeuw Vanaf 1911 begonnen er een aantal dingen te veranderen op het gebied van de normen en waarden van homoseksualiteit. Dit komt doordat in 1911 het artikel 248-bis werd ingevoerd door de regering van Nederland. Hierin stond dat homoseksuele contacten tussen meerder- en minderjarigen strafbaar was. De Nederlandse jurist Jacob Schorer was het hier niet mee eens en richtte het Nederlands Wetenschappelijk Humanitair Komitee (NWHK) op. Deze organisatie heeft maar tot de Duitse inval in 1940 bestaan en is in 1946 door het Cultuur- en Ontspanningscentrum (COC) vervangen. Het oprichten van zo’n dergelijke organisatie gebeurde niet voor het eerst. Jacob Schorer had namelijk het voorbeeld van de Duitse seksuoloog Magnus Hirschfeld opgevolgd. Deze man had in Duitsland al in 1897 het Wissenschaftlich-humanitäres Komitee (WHK) opgericht, dat voor de homoseksuelen op kwam. Hirschfeld dacht anders over homoseksualiteit dan de rest van de maatschappij. Hij bekeek homoseksualiteit vanuit een biologisch opzicht. Dit betekent dat homoseksualiteit en heteroseksualiteit even natuurlijk zijn. De bevolking en de regering keken hier anders tegenaan. Zij zagen homoseksualiteit als een ziekte. Homoseksualiteit stond namelijk in die tijd op de lijst van internationale ziekten. Hirschfeld wilde de mening van de bevolking veranderen. Dit was niet het enige wat hij wilde veranderen. Hij wilde ook het vele discrimineren van homoseksuelen verlagen en er voor zorgen dat het non-discriminatie-artikel van de Grondwet ook voor homoseksuelen telden. In Nederland probeert het COC hier ook wat aan te doen. Het grootste streven van deze organisatie is de integratie van homoseksuelen. Hiermee wordt bedoeld dat mensen, ongeacht hun seksuele voorkeuren, gelijk behandeld moeten worden. Deze organisatie was niet alleen opgerecht om op te komen voor de gelijke rechten van homoseksuelen, maar ook voor homoseksuelen die steun zochten. Het COC had een aantal ontmoetingsplaatsen opgezet waar ze bij elkaar hun verhaal kwijt konden. Vanaf de jaren ‘60 kwamen homoseksuelen op voor gelijke rechten. Ook wel de homo-emancipatie genoemd. Tot nu toe zijn ze er redelijk in geslaagd. Het is zo dat homoseksuelen nog steeds gediscrimineerd worden, maar ze hebben nu wel gelijke rechten, zoals in het non-discriminatie-artikel van de Grondwet staat. Mede door de homo-emancipatie is in 1971 het artikel 248-bis afgeschaft. Dit artikel werd afgeschaft, doordat uit onderzoek van de Gezondheidsraad was gebleken dat jongeren niet door verleiding homoseksueel kunnen worden, zoals men eerder dacht. Deze veranderingen waren mede veroorzaakt door de vrouwenemancipatie. Door de emancipatie van vrouwen, die hun hoogtepunt kenden in de jaren ‘60 en ‘70, heeft er een brede mentaliteitsverandering plaatsgevonden op het gebied van onder andere rollenpatronen en gelijke behandeling. Door deze feministische golf kwam ook de homo-emancipatie op gang. Het veranderende denken van de bevolking zorgde voor meer begrip voor homoseksuelen. Pas een paar jaar geleden is ook het homohuwelijk wettelijk toegestaan. Twee mannen en twee vrouwen mogen nu ook voor de wet trouwen. Getrouwde mannen/vrouwen hebben dan gewoon dezelfde rechten en plichten als in een heterohuwelijk. Hoewel er nu dus al wel getrouwd kan worden in het gemeentehuis zijn lang niet alle kerken open voor een homohuwelijk. Veel heiligen accepteren homoseksualiteit niet en sluiten dus ook geen huwelijk bij twee mensen van hetzelfde geslacht. Het enige wat nog niet echt bereikt is, is de adoptie van kinderen. In het binnenland kan het wel plaatsvinden. Net zoals met Paul de Leeuw. Die had dan een draagmoeder uit Pennsylvania, maar het kind werd dus wel geboren als Nederlander. De echtgenoot(een man dus) van Paul de Leeuw kon daarna het kind adopteren en zo ook een gerechtelijk ouder worden. Homoparen kunnen geen kinderen uit het buitenland adopteren, daar is het COC nu mee bezig. Het probleem waar je op stuit is dat in veel andere landen homoseksualiteit niet geaccepteerd is en het daarom dus ook net mogelijk is dat homoparen kinderen uit het buitenland adopteren. Hoofdstuk 2: acceptatie homoseksualiteit tegenwoordig Subhoofdstuk 1: school Leraren/leerlingen op middelbare school
Als je als leerling er voor uit komt op een middelbare school dat je homo/lesbisch bent, dan heb je het meestal zwaar te verduren. Je word door je klasgenoten uitgescholden voor pot of voor vieze flikker, bij gym pakken ze je kleren weg en meer van dat soort ongein. Daarom zijn er weinig jongeren die er op dat moment, juist in de fase wanneer je je seksuele geaardheid begint te ontdekken. Ook voor leraren is het geen lolletje dat leerlingen zouden weten dat ze homo zijn. Ook zij worden bedolven onder flauwe geintjes. Bovendien kunnen ze ook commentaar krijgen van andere docenten. (dit zijn natuurlijk de negatieve dingen, er zijn wel een paar positieve verhalen, maar negatief komt het meeste voor) In de meest extreme gevallen neemt een docent ontslag van de school, doordat het gepest door blijft gaan en de werkomstandigheden niet meer fijn zijn. Een ander extreem voorbeeld is dat de leraar niet eens word aangenomen. Bijvoorbeeld bij een hele strenge katholieke middelbare school. Uit ervaring lijkt dat leraren daar worden afgewezen, al word dan niet de echte reden gegeven. Of ze worden wel aangenomen maar het werk dan heel onplezierig gemaakt zodat ze toch weer weg gaan. Er is zelfs onderzoek gedaan naar homoseksualiteit op middelbaar onderwijs door het COC in samenwerking met expreszo (homojongerenblad). Hier kwam uit dat homoseksualiteit de laatste paar jaar juist weer minder besproken word dan voorheen. Vanaf 1960 had de acceptatie op o.a. scholen een stijgende lijn, maar nu is het weer ietsjes dalende. Lessen op middelbare school
Het begint bij Biologie. Bij het hoofdstuk voortplanting wordt een deel besteed aan homoseksualiteit. Maar dit houd ongeveer in dat er wordt gezegd dat het bestaat en verder niks. Afhankelijk van de leraar (en leerlingen) word er verder op ingegaan en kunnen er zich discussies ontwikkelen. Ook is er op school het vak maatschappijleer. Het is voor iedereen verplicht gesteld en het zijn een aantal thema’s die behandeld worden. Bij sommige methodes is er een klein deel aan homoseksualiteit gewijd, maar ook dit is miniem. Er worden wel allerlei onderwerpen behandeld als criminaliteit, politiek en massamedia terwijl homoseksualiteit maar zo miniem is. Wat maatschappijleerdocenten wel zouden kunnen doen is aan het COC te vragen of ze voorlichting komen geven. Dat is dan wel weer positief. Ik heb bij een forum getest wat de meeste ervaring is van mensen die maatschappijleer hebben gehad. en het wisselt nogal. De een heeft helemaal niks gehad, en bij de ander is dezelfde videoband over homoseksualiteit helemaal grijs gedraaid, en deed de klas er gewoon over. Het kan dus heel erg wisselen per school en per klas. Ook bij levensbeschouwing (kan) het naar voren komen. Bijvoorbeeld als je het gaat hebben over reclame. Daarbij moet je zeggen wat je op de reclame ziet. en zoals hiervoor ook al genoemd kun je bij een reclame voor een juwelier een man en een vrouw zien, maar dat kunnen natuurlijk ook ooit twee vrouwen/mannen worden. De relatie tussen de personen beschrijven, dan zou je ook op homoseksualiteit uit kunnen komen. En zelfs bij geschiedenis op school kun je het tegen komen. Bijvoorbeeld als het over de tijd van de heksenvervolging gaat. Er wordt dan ook over sodomie (oud woord voor homoseksualiteit) gesproken. Leraren/leerlingen op mbo/hbo/wo

Op het mbo is homoseksualiteit vaak een taboe. De cultuur die hier hangt is niet ingesteld op homo's en heeft dus veel weg van de middelbare school. Bij sommige sociale studie kan het wel iets minder zijn, maar vaak is het nog altijd minder dan op hogere opleidingen. Het hbo staat iets opener, maar het hangt ook heel erg van de studie af. Zo heb je de sociale studies en daar is het over het algemeen wel geaccepteerd. Maar kijk je naar economische opleiding, dan kom je meer verzet tegen. Ook bij de universiteit is het ongeveer hetzelfde als bij het hbo, het hangt net van de studie af. Maar wat ze bij de universiteit ook nog (kunnen) hebben, is de homo en lesbische studies. Daar is het dus in ieder geval wel geaccepteerd. Opvallend is dat niet eens iedereen die deze studie doet zelf gevoelens heeft voor personen van hetzelfde geslacht. Subhoofdstuk 2: Niet-westerse samenleving Pas begin deze eeuw begonnen westerse antropologen niet-westerse homoseksualiteit voor het eerst te beschrijven. Tot die tijd werd altijd aangenomen dat homoseksualiteit niet voorkwam onder 'natuurvolkeren' en dat het, als het toch voorkwam, gezien moest worden als teken van achteruitgang. Het feit dat men er in het niet-westen helemaal niet geheimzinnig over deed en er vaak zelfs een centrale plaats binnen de samenleving aan toekende heeft in het westen bijgedragen aan het besef dat homoseksualiteit misschien al die afwijzing niet verdiende. De westerse aandacht voor homoseksualiteit in het niet-westen heeft er echter wel voor gezorgd dat men het verschijnsel ter plaatse in een ander licht begon te zien. Allereerst was de enorme invloed van de koloniale overheersing: daar waar homoseksualiteit nooit een taboe was geweest werden homoseksuele handelingen ineens als misdadig beschouwd en kon de "overtreder" rekenen op een flinke gevangenisstraf of zelfs de doodstraf. Deze ommekeer in normen en waarden is vooral sterk te zien in voormalige Britse koloniën. Daarnaast speelt nog mee dat wat westerlingen in het niet-westen als homoseksualiteit hadden geïnterpreteerd vaak helemaal niet als zodanig kon worden beschouwd. Seksuele handelingen tussen twee mannen of twee vrouwen niet altijd in eerste instantie gebaseerd op liefde of lust. In veel gevallen gaat het bijvoorbeeld om initiatierituelen. Zo moet een Zambiaanse jongen eerst sperma van een oudere man ontvangen omdat hij zelf anders niet in staat zou zijn sperma te produceren. Dit alles heeft tot gevolg gehad dat men homoseksualiteit in de westerse betekenis in het niet-westen is gaan ontkennen en de betreffende overheden doen het verschijnsel af als 'westers importproduct'. Ondanks alles komen ook in het niet-westen homobewegingen op, in het openbaar of ondergronds. De mate van openheid en de precieze invulling van een homoseksuele relatie hangt hierbij van veel factoren af, waaronder het politieke klimaat van een land. Veel mensen, waaronder politici, in ontwikkelingslanden zien wel in dat homoseksualiteit ook in hun samenleving voorkomt, maar vaak vindt men dat het in de privé-sfeer moet blijven. Dit geldt trouwens ook voor seks in het algemeen. De wetgeving aangaande homoseksualiteit is in veel landen nog steeds gebaseerd op die van oude kolonisatoren, maar al is deze gewijzigd dan nog is dat geen garantie dat deze tolerant is. Het spreekt voor zich dat het politieke klimaat veel invloed heeft op de wijze waarop met homoseksualiteit wordt omgegaan. In het derde Pink Book wordt een overzicht gegeven van de situatie met betrekking tot homoseksualiteit in 202 landen:  Van de 202 landen zijn er 53 extreem tegen homoseksualiteit. Dit wil zeggen dat homoseksualiteit er illegaal is en dat je ervoor kan worden opgepakt.  Van deze 53 is de meerderheid islamitisch, zijn ex-koloniën van Engeland of voormalig communistisch  In 56 landen bestaat een homo- of lesbobeweging en in 15 wordt er één opgezet.  De situatie, zowel wat betreft belangengroepen als de wetgeving, is het best in Europa en het slechts in Afrika. In slechts 11 landen is de meerderheid van de bevolking voor gelijke rechten voor homo- en heteroseksuelen en in 6 landen beschermt de wet homoseksuelen tegen discriminatie. Subhoofdstuk 3: homoseksualiteit binnen bepaalde geloven
Christendom Veel Christenen vinden homoseksualiteit en het geloof niet samen gaan. Volgens de bijbel zou het fout zijn, en als je homoseksueel bent dan kom je in de hel. Dat is ook een van de redenen waarom homo's in streng katholieke gezinnen er niet voor uit komen dat ze homo zijn. Zeker niet als ze nog jong zijn en thuis wonen. De vereniging CHJC (Christelijke homo's en lesbiennes) wil hieraan een einde maken: "De vereniging heeft als doel mensen met een christelijke levensovertuiging, die homoseksueel zijn, samen te brengen en daarnaast de integratie van homoseksuelen binnen kerk en samenleving te bevorderen." Zij verzorgen allerlei activiteiten binnen en buiten de kerk om, om mensen ervan te overtuigen dat het helemaal niet slecht hoeft te zijn. Alle argumenten die vanuit de bijbel worden aangehaald om homoseksualiteit te verbieden worden weerlegd. Homoseksualiteit word toch verboden door de (katholieke) paus. Die zegt dat het niet goed is. Veel gelovigen gaan daarin mee en dus is het een zware taak voor die vereniging om dat beeld te wijzigen. Te verspreiden dat het geen zonde is, en dat je, als je homo bent, niet naar de hel gaat. Islam
Dat Nederland het homoparadijs is, dat valt vies tegen voor Islamieten in het asielzoekerscentrum. In bijvoorbeeld Iran, Azerbadjan, alle landen die overwegend moslim zijn kun je maar beter niet homoseksuele gevoelens hebben. Als er iemand achter komt dat je als jongens op jongens valt of als meisje op meisjes, dan stoot de familie je af, word je door hen vermoord of nog erger, in sommige landen, zoals Iran, staat er zelfs de doodstraf op. Toch is asiel aanvragen op grond dat je homo bent en daarom niet in je land kan wonen erg lastig. Meestal moeten er dan andere 'hoofd' redenen worden aangevoerd. Dat je vanwege oorlog niet kan blijven of iets dergelijks. Vervolgens komt men als je gevlucht bent dus in het asielzoekerscentrum. Daar is het, volgens homojongeren zelf, net een klein Iran (of ander land)/ Iedereen let op je en zodra ze je ergens van verdenken kun je het schudden. Dan word je leven een hel. Een ander verhaal van iemand is van een jongen (Ali) die professioneel schermt. Vanwege zijn niveau deed hij ook mee aan wedstrijden in het buitenland en terwijl hij een keer in Europa at kwam hem ten ore dat zijn toenmalige vriend in Iran was opgepakt. Hij kon niet meer terug, want iedereen wist dat Ali homo was. Ook toen hij zijn moeder belde vertelde zij dat de regering al zijn spullen had weggehaald en dat Ali een schande was voor de familie. Wanneer hij naar huis zou komen zou hij het niet overleven. Net zoals bij het Christendom, is hier iemand van bovenaf die zegt dat het niet goed is. Bijvoorbeeld de uitspraken van Imam El Moumni, dat homoseksualiteit en ziekte zou zijn. Heel het land was daardoor in rep en roer, dat is discriminatie vonden de meeste mensen. Maar de mensen die in het geloof geloven waar hij voor staat, nemen het aan van hem. Zij vinden ook dat homoseksualiteit een ziekte is. Ook daarom is er voor deze groep een stichting, namelijk yoesuf: Stichting YOESUF is een organisatie, gespecialiseerd in informatievoorziening over Islam en (homo)seksualiteit (m/v). De stichting is niet gebonden aan een bepaalde nationaliteit, etnische groepering, religieuze of politieke stroming. De stichting richt zich op instanties en personen, moslims en niet-moslims, die vragen hebben of van gedachten willen wisselen over het onderwerp Islam en (homo)seksualiteit. Binnen de westerse samenleving bestaan er op verschillende punten wrijvingen tussen de moslimgemeenschap en vrouwen en mannen met een homoseksuele gerichtheid. Stichting YOESUF is van mening dat de discussie hierover teveel gekenmerkt wordt door angst voor, en afwijzing van de ander. Stichting YOESUF wil bijdragen aan een beter begrip voor elkaars leefwijze, religieuze overtuiging en seksuele gerichtheid. Algemeen
In de meeste geloven zijn er altijd wel dingen die ergens op wijzen dat iets wel of niet mag. Homoseksualiteit is dus een van die dingen Bij de meeste geloven is dit niet toegestaan. Daarom is het goed dat er zo ongeveer voor elke groep die tegen homo's zijn, een belangenorganisatie voor homoseksuelen is. Vaak blijft het moeilijk om er voor uit te komen dat je homo bent, maar het is ene stap in de goede richting. Subhoofdstuk 4: 'Aparte' homoactiviteiten Homo's willen dan wel zo graag dat ze geaccepteerd worden door de maatschappij, maar ondertussen organiseren ze wel allerlei 'eigen', speciaal voor homo's activiteiten. Zo kent Nederland en de rest van europa het songfestival. Zo is er ook een speciaal 'homo songfestival. Georganiseerd door het COC. Elk jaar doen de provincies met afgevaardigden mee en dan komt er een winnar uit de bus, de provincie die wint die moet het feest het jaar daarna weer organiseren. In principe hetzelfde idee, maar dan voor een aparte groep. Nog zo'n apart iets is op de kermis in Tilburg. Ieder jaar staat er in Tilburg de grootste kermis van het land voor anderhalve week. Elk jaar kiezen ze de maandag uit dat ze er staan en roepen die uit tot Roze maandag. Op deze roze maandag is het aan de homo's om zich te vermaken. Nu mogen er natuurlijk ook hetero's komen en de homo's mogen ook op andere dagen komen, maar het punt is dus dat er op die maandag meer homo's komen. Dat er een speciale dag is ingesteld geeft aan dat het een aparte groep is, en dat terwijl de homo's zelf juist willen mengen met het 'gewone' publiek. Maar nu onderscheiden ze zich. Bovendien is dat niet het enige, er is ook een dag georganiseerd speciaal voor mensen met een lichamelijk handicap, dus ook een aparte doelgroep. Hetero's zouden kunnen denken dat lichamelijk gehandicapten een aparte groep zijn en dat homo's ook mooi in dat rijtje passen. Hoofdstuk 3: Homoseksualiteit in de media Subhoofdstuk 1: Reclame Reclame op tv

In reclamespots op tv zie je vaak het ideale beeld van een vrouw en een man met een of meerdere kinderen. Maar de laatste tijd zijn er ook steeds vaker andere samenstellingen. Men wil af van het vaste beeld van mannetje-vrouwtje-kind. Je ziet zo nu en dan zussen of broers die in een reclame meespelen. Maar ook 2 vrienden, bijvoorbeeld in het spotje van Knorr. Het eerste spotje gaat als volgt: 2 vrienden zijn in een keuken aan het koken, een Indiase maaltijd, kletsen gezellig en ineens wordt er aangebeld. Dit blijkt een of andere (Indiase) familie te zijn die op bezoek komt bij hun familie in de buurt maar bij het verkeerde huis aanbelt dus omdat het daar naar Indiaas eten ruikt. Je kunt hier in zien dat het twee ‘gewone’ vrienden zijn, maar ook kun je er uit opmaken dat het twee geliefden zijn. Ze zijn dan wel niet klef, maar ook minder afstandelijk dan normaal. Bij deze reclame is het dus net maar wat je er in wil zien. Het spotje wat erna is gemaakt gaat door op de vorige. Hierbij komen de twee jongens die in de vorige aan t koken waren op bezoek bij die Indiase familie die kwam aanbellen. Op het moment dat de jongens de huiskamer binnenkomen staat de tv aan en is er een jongen op het scherm te zien. Een van de twee jongens die binnenkomen zegt dan ook iets als; wat een lekker ding. Het valt niet heel erg op als ie dat zegt maar toch kijkt die Indiase man (vader) een beetje vreemd. Dit alles valt niet op als je het spotje voor de eerste keer ziet. Maar zie je hem vaker en let je er meer op dan kun je het wel zien. Heeft de maker ervan het bedoelt dat er geniepig tussendoor ook aanwijzingen zijn dat het homo’s zouden kunnen zijn, of is het toeval. Als het vooropgezet is dan zou dat ook om twee redenen kunnen zijn. Vanwege het aanspreken van een aparte doelgroep/subgroep of vanwege het ideële beeld, dat ze homoseksualiteit beter willen integreren door ook (homo)stellen in de reclame laten zien. Gedrukte reclame
In tijdschriften en kranten zie je dingen als mannenstellen of vrouwenstellen een stuk minder. Als er een reclame is voor trouwringen zie je een hele vrolijke man en vrouw verliefd naar elkaar kijkend, maar nooit twee mensen van hetzelfde geslacht. Dit komt waarschijnlijk omdat het beeld stilstaat en niet zo maar vlug voorbij is dus mensen worden eerder met de feiten op de neus gedrukt. Als iemand die homo’s niet accepteert, een homostel verbonden met een bepaald product/merk door reclame, dan zou het kunnen zijn dat dat product/merk voor de rest van hun leven een negatief imago heeft voor die mensen. Dus houden de reclames van het gedrukte werk zich meestal bij het staande idee van het blije heterostelletje (met eventueel kind). Subhoofdstuk 2: Films Films in bioscoop
Deze categorie kun je onderverdelen. Sowieso heb je in filmhuizen als bijvoorbeeld de lux (waar ze ook veel culturele films draaien) of Cinemarienburg in Nijmegen af en toe wel een film waar homoseksualiteit zelfs centraal staat. Zoals de film Fucking Amal. Dit gaat over een klein dorpje in (zweden of Noorwegen) en daar is een meisje dat er voor uitkomt dat ze lesbisch is. Klasgenoten van haar gaan d'r hier een beetje mee pesten, totdat de grootste pestkop erachter komt dat ze ook op vrouwen valt en na veel omwegen wat met dat ene meisje krijgt. Het is verder een gewoon verhaal met komische anekdotes en ook z’n serieuze momenten. Ook is er in de lux af en toe een film, zoals 8 femmes (een franse film), een film waarin per toeval ook wat lesbisch in voorkomt. In de meer commerciële bioscopen vind je veel minder films met een homo getint uiterlijk. Eigenlijk helemaal geen waar het over homoseksualiteit op zich gaat, en maar heel soms een film waarin homoseksualiteit een kleine rol heeft. Doorgaans zijn het dan wel twee vrouwen in plaats van twee mannen. Films in videotheken
Hier ongeveer hetzelfde als in de bioscoop. In de grotere videotheken hebben ze een apart schap voor films gemaakt door het filmhuis. Daar vallen onder andere cultfilms onder maar ook heel veel homo/lesbische. Echt een heel rijtje met films die niet in de bios zijn geweest zoals bound, better than chocolate, the incredibly true adventures of two girls in love enz. Maar ook tussen de ‘gewone’ dag en weekfilms ziet zo af en toe een film met een homoseksueel tintje. Zoals de film lost and delirious. Die staat met grote getallen in het dagfilmschap. Films op tv
De hoeveelheid homoseksualiteit dat erop tv komt hangt een beetje van de zender af. Op Nederland 1, 2 en drie zie je het niet heel vaak, maar dat ligt ook aan de omroep die uitzendt. Als je bijvoorbeeld de KRO opzet weet je zeker dat er geen homoseksualiteit in voor zal komen. De commerciële zender hebben iets vaker een film waarin homoseksualiteit een kleine rol speelt. En heel af en toe hebben ze zelfs op yorin of sbs6 wel een film waar homoseksualiteit centraal staat. En natuurlijk heb je na elven de erotische films. Hierin speelt homoseksualiteit vaak geen rol, maar toch hebben de vrouwen onderling wel intimiteit. Hierin word niet zo zeer ingespeeld op de homoseksualiteit op zich, maar omdat het toevallig meer mannen zijn die zitten te kijken is twee vrouwen ook wel leuk bij elkaar want dat is waar de meeste naar kijken. Subhoofdstuk 3: Televisie Soaps/serie
Bijsoaps kun je onderscheid maken. Zo heb je Nederlandse soaps, maar ook buitenlandse. In Nederland wordt het thema homoseksualiteit niet vermeden in de soap. Zo had je in goede tijden slechte tijden een tijd lang Isabella die wat met Charlie had. En dat was niet alleen maar handje vasthouden, maar ook zag je ze zelfs zoenen. Ook in Onderweg naar morgen konden we twee vrouwen zien zoenen en 's ochtends naast elkaar in bed wakker zien worden, zogenaamd naakt. Terwijl dit 10 of 20 jaar geleden nog geheel anders was. Je had bijvoorbeeld de serie vrouwenvleugel. Hierin was een dame die lesbisch was en die ging opeen gegeven moment met een andere dame zoenen, mar dat kreeg je allemaal nog niet te zien. De suggestie werd alleen gewekt. Tegenwoordig is dat dus wel beter. Al zie je nog steeds niet twee mannen door het beeld heen komen. Het blijft toch bij vrouwen. In soaps van Amerikaanse bodem zoals As the world turns of the Bold and the beautiful zul je niet zo snel een vrouwen paar ontdekken. En zo zie je maar weer dat Nederland wat dat betreft iets meer voorligt. Wel zie je in series die door de Amerikanen gemaakt zijn homo’s. Deze staan af en toe zelfs centraal in de serie. Zo had je de serie Ellen. In het begin van de serie was zij gewoon een wat onhandige kluns met wat vrienden die lollige dingen beleefden. Maar rond de tijd van de aanval rond 11 september kwam Ellen in de serie erachter dat ze lesbisch was. Helaas hebben toen niet veel mensen die overgang gezien en begonnen pas weer te kijken toen voor Ellen alles helemaal duidelijk was. De mensen die toen pas weer gingen kijken, schrokken zich rot. Homoseksualiteit is daar niet een van de dingen die je zomaar op tafel gooit. En zoals in de serie van Ellen, waarzij zelf in de hoofdrol staat was het heel erg confronterend. De kijkcijfers daalden en uiteindelijk werd de serie Ellen van de tv afgehaald. Een andere serie is Will & Grace. Dit gaat over twee huisgenoten, waarvan de man homo. Dit tezamen met alledaagse problemen levert een leuke comedy op die zelfs in de top tien van best bekeken series van de VS staat. Maar dit komt dan misschien ook omdat het niet een persoon is die homo is en gelijk de hoofdrol heeft maar er meerdere personen meespelen en de man zelf niet zit te strubbelen met z'n homoseksualiteit en in Ellen was dat wel (dat was ongeveer het onderwerp van een aantal afleveringen). Andere programma's
Je hebt natuurlijk ook programma's als jerry springer of ricki lake. In deze programma's komt homoseksualiteit zo nu en dan voor, maar dan meestal vanuit een negatief oogpunt. Bijvoorbeeld dat de kinderen van de ouders homo zijn en de ouders dat niet leuk vinden. Aan de ene kant natuurlijk wel goed, want ze proberen de ouders dan misschien te overtuigen dat het niet slecht is om homo te zijn. Maar veelouders die er naar kijken kunnen zich dan ook weer heel makkelijk identificeren met ouders die geen kinderen willen die homo zijn. Het nieuws brengt af en toe ook een onderwerp over homoseksualiteit naar voren. Ook dit is niet erg positief. Het zijn namelijk vaak van de onderwerpen als de gay-games, gay-pride enz. hier op zien de ‘andere’ mensen alleen maar uitbundige homo’s. Het schildert een verkeerd beeld af; alsof iedere homo zo uitdraagt dat ie homo is. Je ziet dan alleen maar het overdreven beeld van de stereotype homo en dat is het verkeerde beeld. Maar de homo’s die rustig hun krantje zitten te lezen in de bibliotheek die worden niet gefilmd, want dat is niet interessant genoeg. Dan heb je nog de programma's waarin homo’s presenteren, maarwaar het niet per se om homo’s gaat. Zoals Life&cooking, Carlo Boszhard en Irene Moors. Carlo die is homo en dat merk je ook wel, af en toe worden er ook wel grapjes over gemaakt en zo, maar het gaat er niet over. Een ander programma wat gepresenteerd word door iemand die homo is, waarvan de naam het al zegt is; Gordon’s late nicht show. Dit is een hele foute betiteling van een programma. De nicht slaat een beetje op night (uit het engels) maar ook omdat hij homo is. Dit is een voorbeeld van te overdreven. Ook omdat het programma zelf helemaal niks met homo’s te doen heeft.
Subhoofdstuk 4: Radio Ook de radio heeft verschillende zenders en presentatoren. Ook hier heeft Gordon een programma Gordon goedemorgen. Dit is dus wel een homo die het presenteert, maar verder niks speciaals. Op de radio distantiëren de homo’s zich lichtelijk, want er is een speciaal roze uurtje op zaterdag in de middag (het roze rijk, van 17.00-19.00 uur). Hierin worden soms interviews gehouden met mensen die homo/lebisch zijn en iets speciaals te vertellen hebben. Zo ben ik zelf er ook eens voor geïnterviewd omdat ik lesbisch ben en een handicap heb. Verder wordt erin het programma nog verteld wat er allemaal te doen is qua uitgaan en feesten op homogebied. Een voor de rest gewoon hetzelfde gekwebbel wat er op andere radiostations ook te horen is. Hoe goed die ene nieuwe plaat van de eerste is en de tweede er zobij in het niet valt. Subhoofdstuk 5: Internet Internet is sinds een aantal jaren meer en meer in trek. Zo ook alle informatie die je er kunt vinden. Er zijn ook vele sites van homo-organisaties die via internet meerdere homo's proberen te bereiken. Zoals de site van expreszo (www.expreszo.nl), de site de het COC (www.coc.nl) en de site van pinkeltje (www.pinkeltje.nl). Er zijn op internet natuurlijk ook dating-sites. Ook hier distantieert de homo zich een beetje. Er is bijvoorbeeld bij CU2 (www.cu2.nl, of www.cu2night.nl), een site voor homo's en hetero's apart van hetzelfde idee. Aan de ene kant natuurlijk wel handig, want dan zoek je bij iets van jou gading, maar aan de andere kant wel weer heel typerend. Iets heel anders zijn de scholenpagina’s op internet. Hierop kun je verschillende werkstukken, boekverslagen en dergelijke vinden. Zo ook over homoseksualiteit. Maar dan moet je heel goed zoeken. Het valt op dat er heel veel werkstukken over abortus zijn gemaakt, wel een hele pagina vol, maar ga je naar de werkstukken homoseksualiteit kijken, dan ben je even bezig met het te vinden. De werkstukken die er zijn, zijn vaak wel redelijk goed. Dat komt natuurlijk wel omdat het een onderwerp is dat je zelf kiest en er dan ook je best voor doet. En de makers ervan zijn niet altijd homo, er zijn ook werkstukken bij die gemaakt zijn door hetero’s die het interessant vonden om er meer over te weten. Subhoofdstuk 6: Tijdschriften In de bladen die veel vrouwen lezen zoals de flair, viva, margriet en libelle komen af en toe vragen aan de orde als; wat te doen als je zoon/dochter homo of lesbisch blijkt te zijn. Vaak is het dan zo dat er of heel goed op gereageerd word, of juist dat er vol afschuw over gesproken wordt. In deze bladen word de lezer aangesproken als vrouw die op mannen valt. In bepaalde rubrieken over seksualiteit of vragen over relaties word altijd gesproken over de man als het over partners gaat. DE doelgroep van die tijdschriften is wel de vrouw, maar daarom heft die vrouw nog niet hetero te zijn, terwijl ze daar wel vanuit gaan. Er zijn dan ook speciale tijdschriften als de gaykrant, gaymagazine wat vaak wel meer voor mannen is, maar ook speciale 'vrouwen' tijdschfriften als zij aan zij en voor de homojongeren nog apart de expreszo. Elk van deze tijdschriften spreekt dus al een aparte doelgroep aan omdat het allemaal voor homomensen is bedoeld, en ook daarnaast nog voor man/vrouw/jongere. De doelgroep is dus niet al te groot en daarom zijn er veel tijdschriften de revue gepasseerd die niet meer verder konden bestaan door te weinig financiële middelen. Een nadeel van deze bladen is, dat ze niet overal verkrijgbaar zijn. Als je in de stad naar de bruna gaat zul je ze wel kunnen vinden waarschijnlijk, maar op een dorp in de plaatselijke supermarkt kom je hoogstens de gaykrant tegen. Die is overal nog wel te vinden, maar de andere bladen zijn, helaas, alleen maar in de grote steden of grote boekwinkels verkrijgbaar. Dit is omdat de eigenaar van de winkels het waarschijnlijk niet nodig vind om de andere aan te schaffen, denkt dat het toch niet goed zal verkopen. Terwijl je wel in elke winkel die je inkomt (tot in de kleinste supermarkt) wel de libelle zal vinden.
Conclusie: Homoseksualiteit is nog niet overal geaccepteerd. Sinds de 19e eeuw zet men wel stapjes vooruit in de goede richting, te zien aan de vele verenigingen die zijn opgericht, voor de verschillende homoseksuelen groeperingen, en de uitingen van de media met meer homoseksuelen erin. Toch houden de homo's zelf de emacipatie/acceptatie ook een beetje tegen doordat ze hun eigen activiteiten zoals roze maandag en het COC songfestival blijven organiseren. Iedereen zou een steentje moeten bijdragen, geven en nemen, en dan zou de acceptatie beter (kunnen) worden. Bronnenlijst: Informatiebronnen van internet: -http://gammanieuwsdienst.kennisnet.nl/pages1/week2700/homo.htm -http://www.coc.nl -http://www.pinkeltje.nl (linkpagina) -http://www.expreszo.nl ( ook de laatste uitgave gebruikt voor informatie) -www.wpf.org/youth/nl/homo.html -www.weljongniethetero.be · www.verkeerdgeparkeerd.be -http://www.driekant.be/homoseksualiteit/algemeen/homoseksualiteit_gewoon.html -www.lesbisch.pagina.nl, www.homo.pagina.nl (waar weer andere links naar bruikbare sites staan) -www.gaysite.nl
Overige informatiebronnen: -Vraag over de mail aan Knorr (zie bijlage) -aantal ervaringen gevraagd van homoseksuelen Bijlagen: 1: Geschiedenis van Sappho

2: Artikel over een expositie over het homohuwelijk
3: Brief aan Knorr-informatiepunt + antwoord o