Vrijheid van meningsuiting

Vrijheid van meningsuiting in Nederland
In Nederland hebben wij het recht van vrije meningsuiting, ook wel vrijheid van meningsuiting genoemd. Dit houdt in dat men in Nederland mag zeggen wat hij/ zij denkt, zonder dat hij iemand hier mee discrimineert en zonder dat hij/ zij daardoor wordt vervolgd.
Simpel gezegd: In Nederland mag je zeggen en schrijven wat je denkt zonder daar eerst toestemming voor hoeft te vragen. Maar de rechter kan je achteraf wel straffen, als je iets zegt of schrijft dat niet mag volgens een ander artikel van de Grondwet of een andere wet.

Het recht van vrije meningsuiting geldt alleen in een land wat een democratische rechtsstaat is.
Wat is een democratische rechtsstaat?
Democratisch houdt in dat het volk mee ‘regeert’. Dit doen zij door in keer in de vier jaar naar de stembus toe te gaan, en zijn/ haar stem uit te brengen.
Een rechtsstaat is dat iedereen, burgers, maar ook de overheid zich aan de wetten en regels moeten houden. Ook betekent dat, wanneer iemand ergens niet mee eens is, en in hoger beroep gaat dat men dan aan een onafhankelijk persoon mag vragen hoe het wel zit en of die een oordeel over de zaak kan geven. In Nederland heet zo’n onafhankelijk persoon een rechter.

Het recht vrijheid van meningsuiting staat geschreven in de Nederlandse grondwet. In de grondwet staat hoe het land bestuurd wordt en welke rechten het volk, maar ook de overheid heeft.

In de grondwet staat ook letterlijk geschreven:

Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.

Als je naar heel Artikel 7; Vrijheid van meningsuiting kijkt, staat het volgende er ook nog in:
1. Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
2. De wet stelt regels omtrent radio en televisie. Er is geen voorafgaand toezicht op de inhoud van een radio- of televisie-uitzending.
3. Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De wet kan het geven van vertoningen toegankelijk voor personen jonger dan zestien jaar regelen ter bescherming van de goede zeden.
4. De voorgaande leden zijn niet van toepassing op het maken van handelsreclame.

Als je om je heen kijkt in Nederland hoor je om je heen vaak verschillende meningen. Ook in de politiek heeft men veel verschillende meningen. Neem bijvoorbeeld Geert Wilders, hij is tegen het Moslim geloof in Nederland.
In een Algemene Beschouwing op 16 september 2009 vertelt Wilders in een debat dat het Nederlandse straatbeeld op termijn wordt vervuild door al die hoofddoeken, boerka’s en mannen met zogenoemde ‘rare lange jurken’.
Dit is een mening van Geert Wilders. Hij heeft tenslotte het recht van vrijheid van meningsuiting, want dat geldt voor iedere burger die zich in Nederland bevindt. Maar veel mensen zijn hier op tegen, omdat dit recht botst met een ander recht:

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

En dan is het de vraag, is het toegestaan wat Wilders zegt? Hij heeft tenslotte het recht van vrije meningsuiting, maar hij discrimineert het Moslim geloof hier wel mee, en dat is niet toegestaan.
Mensen die tegen de woorden van Wilders waren, zijn in hoger beroep gegaan. Er is toen ook een rechtszaak tegen Geert Wilders geweest. Hij is toen door de rechter vrij gesproken.

Niet alleen Geert Wilders krijgt commentaar op zijn mening/ manier van denken. Ook Pim Fortuyn en Theo van Gogh hebben veel commentaar op hun manier van denken gehad.
Op dinsdag 2 november 2004 fietste Theo van Gogh door Amsterdam, hij is toen vermoord door Mohammed B. Hij was een moslim extremist van in de twintig.
Op het lijk van Theo van Gogh werd een briefje gevonden die met een mes in zijn borst gestoken was. Op het briefje stond: 'Dit staat u te wachten, wanneer u zich verzet tegen de heilsboodschap van Allah en zijn profeet'. Ook Theo van Gogh was bekend om zijn uitspraken over de Islam. Zo noemde hij ze “geitenneukers”.

Pim Fortuyn is ook vermoord om zijn mening die hij had in de politiek. Op 6 mei 2002 wordt hij vermoordt door Volkert van der Graaf, een milieuactivist. Zijn redenen voor de moord: Hij gaf als motief dat hij in Fortuyn een steeds groter wordend gevaar voor de samenleving zag, vooral voor kwetsbare groepen, zoals asielzoekers, moslims en mensen met een WAO-uitkering, aldus de verklaring van het Openbaar Ministerie.

Dus eigenlijk houdt vrijheid van meningsuiting dus in: je mag zeggen wat je denkt, zonder dat je er iemand mee kwetst, en zonder dat je wordt vervolgd. Maar kijk wel uit met wat je zegt!


Geen vrijheid van meningsuiting in andere landen
Niet alle landen hebben net als in Nederland het recht vrijheid van meningsuiting. Dit houdt in dat men in zulke landen niet openlijk mag zeggen of schrijven wat hij/ zij van iets vindt. Als de overheid er dan achter komt dat jij iets hebt gezegd, kun je opgepakt worden en een gevangenisstraf krijgen. Of soms nog erger, je wordt vermoord.

In veel van zulke landen kun je dus maar beter je mond houden als je het ergens niet mee eens bent. Het risico om opgepakt te worden is daar serieus aanwezig. In Colombia, in Latijns- Amerika bijvoorbeeld, waar al meer dan vijftig jaar geleden een burgeroorlog heerst. De guerrillabewegingen en paramilitairen die er strijden, vochten ooit met elkaar om hun ideeën. In de loop van tijd is de strijdt iets veranderd: het gaat er nu vooral om drugs en geld. Mensen die in het openbaar commentaar hebben op deze (gewapende) groepen of zich inzetten voor de vrede in hun land, lopen een groot risico te worden bedreigd. Toch zijn er ook in landen als Colombia jongeren die weigeren hun mond te houden.

Omdat er relatief gezien best veel landen waar het volk niet openlijk mag zeggen wat hij/ zij van iets vindt, is er een organisatie die zich inzet voor de rechten van de mens. Deze organisatie heet Amnesty International.
Amnesty International is een onafhankelijke beweging die zich inzet voor slachtoffers van schendingen van mensenrechten. Amnesty heeft 3.000.000 leden, donateurs vaste begunstigers in meer dan 150 landen. Amnesty Nederland is met bijna 300.000 leden één van de grootste afdelingen. (citaat van amnesty.nl)

Ieder jaar op 10 december is het de dag van de rechten van de mens. Op bijvoorbeeld verschillende scholen zijn er dan acties tegen de schending van mensenrechten. Dit is ook bij ons op de Noordgouw.

Neem bijvoorbeeld Noord- Korea. In Noord- Korea is de dictator Kim Jong- il aan de macht. Hij heeft erg veel macht. Iedereen in het land moet doen wat hij zegt. Anders kun je in een concentratiekamp terecht komen. In Noord- Korea heerst een grote voedselschaarste en grondrechten als godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting ontbreken. Burgers mogen niet vrij rondreizen in het land. Ook buitenlanders mogen niet vrij rondreizen; toeristen zijn verplicht de gehele reis twee officiële gidsen bij zich te hebben. In dit land is Google ook verboden. De overheid van Noord- Korea heeft een eigen zoekmachine gemaakt. Zoekresultaten zoals vrijheid van meningsuiting wordt geen informatie over gegeven en zijn geblokkeerd door de overheid.

Ook in een land als Saoedi- Arabië is geen vrijheid. Hier gaat het niet alleen om vrijheid van meningsuiting, maar vooral over het woord vrijheid in het algemeen. In Saoedi-Arabië worden de mensenrechten regelmatig geschonden. Saoedi's kunnen zonder vorm reden of proces worden gearresteerd en vastgehouden. In gevangenissen worden mensen slecht behandeld en gemarteld.

Vrouwen zijn zeer beperkt in hun bewegingsvrijheid. Ze kunnen niet zonder begeleiding van een mannelijk familielid de straat op. Ze zijn ook verplicht een hoofddoek te dragen en het gehele lichaam te bedekken.
Daarnaast kunnen ze geen rijbewijs aanvragen en vrouwen mogen dus niet autorijden. Saoedi-Arabië is het enige land ter wereld waar vrouwen niet mogen autorijden.