Heksen

Heksen

Inhoudspagina

Inleiding
Wat zijn heksen
Hoe was vroeger een heks te herkennen en kon je aantonen dat iemand een heks was.
Wat heeft de heks met de kerk te maken
Waargebeurde verhalen

Inleiding

Ik hou mijn werkstuk over heksen waarom? Klinkt misschien heel raar maar ik ben vroeger altijd bang geweest voor heksen. Sommige dingen vraag ik mij wel af want waarom worden heksen altijd als slecht gezien en waarom waren de mensen zo bang vroeger. Ik ga proberen om die vragen te beantwoorden en natuurlijk meer informatie er over te vinden en te vertellen! We moeten eerst een boek lezen over het onderwerp ik heb het boek kunnen heksen heksen? gekocht ik hoop dat ik daar genoeg informatie uit kan halen. Ook heb ik natuurlijk het internet om te gebruiken.

Wat zijn heksen?

Het woord heks zijn ze de meeste mensen rond 1600 gaan gebruiken. Het komt van het woord hexe. Voor die tijd gebruikte ze het vaak voor het woord heksen tovenaressen, genezers of waarzeggers. Vroeger waren de mensen heel erg bang voor heksen. Ze dachten dat heksen konden vliegen en geesten kon oproepen ook dachten ze dat heksen in andere gedaantes kon veranderen. Heksen ja zo worden ze genoemd vaak waren het oude vrouwen die in de ogen van andere mensen een beetje vreemd waren.
Als er dan iets mis ging b.v. een oogst mislukte of er werd een dood kindje geboren dan werd er al vaak de schuld gegeven aan de heks. Als er iets goeds gebeurde deed god dat en iets slechts dan kwam het door de duivel en uiteindelijk de heks. Ze dachten namelijk dat een heks ook een helper was van de duivel. En de duivel is de vijand van god. In de middeleeuwen en gouden eeuw zijn er veel mensen vervolgd omdat ze dachten dat het heksen waren. Heksen waren eigenlijk gewoon mensen die misschien boven natuurlijke krachten hadden of gewoon veel bezig waren met planten en genezing. Uiteindelijk zijn er ook heel veel onschuldige mensen gestorven.

Hoe was vroeger een heks te herkennen en kon je aantonen dat iemand een heks was.

Het was niet makkelijk om er achter te komen of iemand een heks was. De duivel was erg slim en vaak zagen ze er heel gewoon uit. Maar aan bepaalde gedragingen zeiden ze toch dat ze er achter konden komen. Aan de ogen b.v. aan de ogen kan je altijd zien of iemand liegt of niet dachten ze vroeger. Als iemand dan al een beetje scheel keek of twee verschillend kleuren ogen had dan moest het al een teken zijn dat het een heks kon zijn. Ze zeiden ook dat een heks een merkteken van de duivel mee kreeg dat kon dan een litteken zijn of een wrat. Als je daar dan in prikte met een naald en het ging niet bloeden dan was dat ook een teken dat het een heks was. De mensen begonnen elkaar steeds meer te beschuldigen daarom ging de bestuurders van een dorp of stad zich ermee bemoeien ze bedachten een aantal proeven om aan te kunnen tonen of iemand wel of niet een heks was. Zij wouden wel dat alles eerlijk ging en dat er geen onschuldige mensen werden gedood. Het waren verschillende proeven zoals de waterproef. Ze zeiden dat de heksen niks wogen daarom konden ze ook vliegen op bezemstelen dus daarom voerde ze die proef uit ze gooiden de persoon waarvan ze dachten dat het een heks was in het water als het dan bleef drijven dan was en het een heks. Sommige bleven echt drijven maar dat kwam eigenlijk gewoon door de kleren die ze aan hadden. Als je zonk dat was je geen heks maar de meeste konden helemaal niet zwemmen dus ging je nog onschuldig dood. Sommige mensen kregen ook gewoon een hartaanval alleen van pure angst. Vanaf het einde van de 15de eeuw kregen ze de heksenwaag je kon jezelf dan laten wegen. Als je dan meer dan 50 kilo woog dan was je geen heks je kreeg dan een bewijs mee met een stempel dat je geen heks was. Eigenlijk was het nog steeds geen eerlijke proef want sommige mensen waren arm en erg ondervoed dus waren ze gewoon licht en wogen ze niet meer dan 50 kilo. Volgens een legende was Karel de Vijfde in 1545 toevallig getuige van een valse weging. Een vrouw werd gewogen en ze zeiden dat ze te licht was. Ze was een heks. Karel de Vijfde geloofde er niks van want de vrouw was nogal aan de gezette kant dus de test moest worden over gedaan. In het Nederlandse stadje Oudewater besliste hij. Een eerlijke waagmeester woog de vrouw opnieuw en toen bleek dat ze geen heks was en normaal gewicht had. De regel werd ook ingesteld dat je gewicht met je lengte overeen moest komen. Vanaf dat moment werd de waag in Oudewater als enige echte eerlijke waag benoemd. De mensen kwamen zelfs helemaal uit verre delen van het land om daar gewogen te worden. In Oudewater zijn geen heksen beschuldigd. Het laatste echte certificaat werd in 1729 afgeleverd. Maar tot vandaag zijn er nog mensen die zich laten wegen in Oudewater maar dan zijn het geen heksen maar toeristen.

Heksenvervolging

Heksenvervolgingen is dus dat er bewezen word dat iemand een heks was of niet en dat daar een gevolg aan zat als je wel een heks was. Als je vervolgd werd dan moest je wel echte bewijzen hebben dat je heks was. Als je verdacht was dan werd je vaak nog gemarteld tot dat je bekende dat je heks was. Veel mensen zeiden uiteindelijk gewoon dat ze heks waren om de martelingen te stoppen. Als je bekend had dan werd je levend verbrand op de brandstapel. Nederland was het eerste land waar men ophield met de heksenvervolgingen in 1597 werd de laatste heks in Nederland verbrand. Er zijn wel honderdduizend heksen gedood in heel Europa. In Europa hield het pas op in 1782.

Wat heeft de heks met de kerk te maken

De meeste mensen die iemand ervan beschuldigde een heks te zijn waren vaak gelovigen. Zij geloofde in God en heksen waren helpers van de duivel.
De mensen dachten dus dat heksen samenwerkten met de duivel. En de duivel is de vijand van god. Ook een gevaar dachten ze waren de ketters die twijfelden of geloofden helemaal niet in God. Ze waren tegen het geloof. Ook had je de joden over hun werd gezegd dat ze een vreemd poedertje in de waterbronnen hadden gestrooid waardoor vreemde ziektes uitbraken. Er werd op hun ook een jacht gestart veel van hun belanden op de brandstapel en uiteindelijk omdat ze eigenlijk wat anders geloofden. Het bijgeloof van de mensen werd zo sterk dat ze zeiden dat het christelijke geloof achteruit ging. Daar moest de duivel wel achter zitten zeiden ze. Daardoor kwam het natuurlijk niet. Het kwam doordat er veel minder priesters waren vooral op het platteland. In veel dorpen werden er geen kerkdiensten meer gehouden en veel mensen verleerden het bidden. Dit kon natuurlijk niet. Er waren twee mannen die in opstand kwamen. De twee mannen gingen praten met de paus. Op dat moment heerste ook de ziekte de pest en dat moest ook het werk zijn van de duivel. De twee mannen haalden de paus over en ze kregen de zegen en zorgde ervoor dat de gelovigen allemaal naar de twee mannen zouden luisteren. In alle dorpen mochten de mannen spreken in de kerken over het grootte gevaar van heksen. Ze schreven ook een boek waardoor de wereld wel zou veranderen. Het boek heette de heksenhamer. Ze beschreven in dat boek hoe erg hekserij was en wat de heksen allemaal deden. Zo zeiden ze dat heksen vreeën met de duivel, de gedaante van een dier aan konden nemen en dat ze samen met andere heksen naar de sabbat vlogen om Satan te aanbidden en gemene plannen te bedenken. Ze beschreven ook wat je tegen hekserij kon doen. De heksenhamer werd in de eerste jaren veel verkocht uiteindelijk kregen ze ruzie binnen de kerk. Ze vonden dat het niet allemaal om de heksenhamer moest draaien en dat de bijbel altijd nog het belangrijkste was. De ruzie in de kerk werd oorlog en zo kreeg je ook de katholieken en protestanten. Over 1 dingen waren ze het wel eens de heksen moesten eraan. Hieronder zie je heksenhamer.

Waargebeurde verhalen

Er zijn meerdere waargebeurde verhalen zo heb je het verhaal van een jong meisje Katelijne die ervan beschuldigd werd een heks te zijn. Ook het verhaal van het dorp Salem is waar gebeurd. Hieronder vertel ik het verhaal van Salem.

Het verhaal van Salem

In Europa was het eindelijk rustig geworden met de heksenjachten. Maar ongeveer honderd jaar later speelde er een verhaal af in Noord-Amerika. Er was een klein dorpje in 1972 in Noord-Amerika. Het was midden in de winter en het was erg koud. Er woonde een gezin die daar net 3 jaar woonde. Een dominee Samuel Parris, zijn vrouw, 3 kinderen een hun nichtje Abigail. Ze woonde samen met nog twee slaven John Indiaan en Tituba in een huis. In het dorp waren 550 inwoners en daar werden de slaven niet mee samen gerekend. Slaven werden nooit meegerekend want ze zagen dat gewoon als bezittingen. Alle mensen die daar woonden waren zwaar gelovig protestant. Ze beden en werkten alleen maar. Al het andere was slecht zoals zingen,lezen behalve in de bijbel dan, en zelfs lachen mocht niet. Want als je lachte en zong dan was je vrolijk en zag je er goed uit. Dan zeiden ze dat je snel de verleiding kon komen om BV. met iemand te gaan zoenen of erger nog om verliefd te worden. Ze zeiden dat je door die dingen zwak werd en dat je dan niet meer zou bidden of werken. Iedereen wist dat natuurlijk je mocht dat allemaal niet want anders ging je naar de hel. Ze deden nooit wat leuks het enige als ze weg gingen dan gingen ze op zondag naar de kerk en bidden ze en luisterde ze naar de dominee. De dominee vertelde dan dat het slecht was als je niet geloofde dan ging je naar de hel en hij vertelde nog meer dingen wat je niet moest doen. Iedereen geloofde dat en iedereen werd ook wel een beetje bang. Bij iedereen lag wel het moment waardoor de satan/duivel kon toeslaan. Zelf wist hij niet dat het later bij hem zou gaan gebeuren. Op een avond waren de kinderen alleen thuis. De twee oudste meisjes Paris, Elisabeth en hun nichtje Abigail waren erg nieuwsgierig in de toekomst voorspellen dat kwam mede doordat Tituba hun wel verhalen daar over had verteld. Ze mochten dat natuurlijk niet doen maar altijd als hun ouders weg waren gingen ze dat spelletje toekomst voorspellen doen. Een ding wouden ze zeker weten dat was met wie ze later gingen trouwen. Het spelletje deden ze met een glas water en wat eiwit van een ei. Ze deden het eiwit in het glas met water. In de vorm van het eiwit zouden ze dan de persoon zien met wie ze later gingen trouwen. Maar toen ze daar in keken zag Abigail een doodskist. Op dat zelfde moment begon Abigail ook helemaal raar te doen. Ze begon helemaal te trillen en raar met haar ogen te doen. De dagen erna begonnen de andere twee meisjes ook zo te doen. Ze waren helemaal raar geworden. De dokters wisten ook niet wat ze ermee moesten. Een dokter dacht dat het hekserij was het moest wel zo zijn het was het werk van de duivel zijn die samenwerkten met een heks. De dominee werd erg bang want hij wist dat het de duivel was. Hij wou bewijzen hebben. Hij vroeg het aan de meiden de meiden zeiden dat Tituba het was. De dominee ging haar ondervragen om te proberen er achter te komen of zij de heks was die zijn kinderen ziek had gemaakt. Tituba ontkende altijd. Toen de meisjes hoorden dat Tituba elke keer ontkende kregen ze allemaal tegelijk een aanval. Ze schreeuwden allemaal dat zei het was. Het hele dorp was bang geworden omdat ze wisten dat de duivel dan het dorp in zijn handen had. Ze dachten ook dat Tituba niet de enige heks moest zijn en ze vroegen aan de meisjes om nog meer namen te noemen.

Ze noemden nog twee namen Sarah Good en Sarah Osborne. Sarah Good was bedelaar en Sarah Osborne was een bekende vrouw die met iedereen ruzie had in het dorp. Hun waren natuurlijk een makkelijk prooi om te beschuldigen. De twee vrouwen werden gearresteerd. De vergaderzaal van Salem werd veranderd in een rechtbank en iedereen kwam daar heen om te kijken hoe de drie vrouwen werden uitgehoord. De mensen wouden alles weten hoe het was om samen te werken met de duivel en hoe dat dan in zijn werk ging. Sarah Good was eerst aan de beurt ze ontkende alles. Later werd haar man er ook bij gehaald als getuige. Hij zei ook dat ze een heks was. De andere Sarah ontkende ook alles. Tituba volgde als laatste en weer werd alle vragen opnieuw gesteld. Ze was erg bang en dacht ook ze houden toch niet op dus ik vertel gewoon wat ze willen horen. Ze vertelde hele verhalen over de duivel en hoe ze daarmee samenwerkte. Ze zei ook dat ze de meisjes dit aan moest doen van de duivel anders zou hij haar pijn doen. Ze zei ook dat de twee Sarah,s in het complot zaten. Dagenlang bleven de ondervragingen door gaan. De twee Sarah,s bleven ontkennen. De angst voor hekserij in Salem bleef maar door gaan. Mensen zagen ook geestverschijningen, dieren die veranderen in vrouwen en dan weg vlogen. Steeds meer mensen werden het zelfde als de meisjes. En de meisjes beschuldigde ook steeds meer mensen. Iedereen die aangewezen werd werd opgepakt. Als je niet bekende dan werd je dood gemaakt. Dus uiteindelijk zullen wel veel mensen bekend hebben. Mensen kwamen wel erachter dat het toch allemaal niet zo hoorde. Ze zagen in dat de meisjes niet helemaal klopte en dat ze soms betrapt werden op dingen die niet helemaal klopte. Ze begonnen de meisjes niet meer te geloven. Maar de meisjes zijn wel geslaagd om honderden mensen te beschuldigen. En mensen die onschuldig gedood zijn. Salem heeft jaren tijd nodig gehad om weer op de been te komen. Jaren later werd het dorp veranderd in de naam Danvers. Toch blijft het dorp Salem wel bekend als het heksendorp. Er is ook een museum en een aantal winkels die met heksen te maken heb. Dit was het waargebeurde verhaal van Salem.