Hiermee was de Dolle Mina minder feministisch geworden dan in de afgelopen maanden. Er ontstond een linkse organisatie. Veel Dolle Mina’s waren echter teleurgesteld. Hierdoor had de Dolle Mina zich geplaatst tussen andere socialistische organisaties. Ze vroegen zich af wat er met hun persoonlijke belang was gebeurd. Op het volgende congres in april 1971 werden de prioriteiten duidelijk. Feminisme was er wel, maar vanaf dit punt stond socialisme voorop.
Maar hoe kwam de Dolle Mina ten einde? 3 Van de oprichters van de Dolle Mina stapte uit de beweging. Ze stapten op omdat de groep te groot was geworden, en omdat er weinig gestreden werd voor de doelen die ze in het begin voor ogen hadden. Maar toch zijn er veel doelen uiteindelijk bereikt. Hier hebben wij er een paar op een rijtje gezet:
- Het inkomen van mannen en vrouwen scheelt gemiddeld veel minder.
- Werkgevers mogen nu vrouwen niet minder betalen dan mannen (1975)
- Vrouwen en mannen worden gelijk behandeld. (1980)
- Abortus werd toegestaan (1984)
2. Wat wilde de dolle mina’s met hun acties bereiken?
De dolle mina’s wilde graag veel publiciteit opwekken, dus gingen ze actie voeren. Hun eerste actie heeft voor veel media-aandacht gezorgd. De eerste actie vond plaats op 23 januari 1970. Opleidingsinstituut Nijenrode (waarin de Business School was gevestigd) nam alleen mannelijke studenten aan op hun school. Vrouwen waren niet welkom om te studeren, maar mochten alleen op feesten komen. Dit was voor de leden van de actiegroep een reden om actie te voeren omdat zij van mening waren dat vrouwen evengoed, net als mannen het recht moesten hebben om op deze school te mogen studeren. De dolle mina’s werden met veel geweld weggestuurd. Er werd door het instituut verder niets gedaan met de verrichtingen van de dolle mina’s. Ondanks dat de dolle mina’s nog steeds niet op deze school toegelaten werden, was de actie toch positief uitgepakt; door de actie kende iedereen in Nederland de dolle mina’s omdat alle kranten, tijdschriften en dergelijken media vol stonden met dit incident.
Dezelfde dag verbrandden de dolle mina’s een dameskorset (symbool van de vrouwenonderdrukking) bij het standbeeld van Wilhelmina Drucker. Dit was als eerbetoon naar deze belangrijke vrouw in het feminisme.
Een dag later, 24 januari 1970 voerde de dolle mina’s actie tegen het plasrecht. Mannen konden overal onbeperkt, zonder te hoeven betalen, plassen terwijl vrouwen verplicht waren ergens naar binnen te gaan en daar dan ook verplicht waren te betalen. Hiermee waren de dolle mina’s het niet eens dus ze voerden actie; met roze linten bonden ze openbare toiletten voor mannen dicht. Hiermee wilde ze het plasrecht voor vrouwen opeisen.
Een aantal jaren voordat de dolle mina’s bestonden, brak er een periode aan waarin er veel werkgelegenheid was. Dit zorgde ervoor dat veel vrouwen ook wilden gaan werken. Er was alleen een probleem; in deze tijd was het totaal niet mogelijk om te werken als je kinderen had. Vrouwen konden hun kinderen niet zomaar alleen thuis laten, en daar was een oplossing voor nodig: crèches. Destijds waren er veel te weinig crèches aanwezig en hierdoor konden vrouwen niet werken. De dolle mina’s waren hier absoluut tegen. Door een grote box met baby’s midden op straat neer te zetten, lieten ze hun standpunt blijken dat er een tekort was aan crèches en dat hier iets aan moest worden gedaan.
Later in de jaren ’70 ontstond er een andere belangrijke actie van de dolle mina waarmee ze succes hebben behaald. Dit is misschien wel de bekendste actie die zij ooit hebben uitgevoerd. Namelijk het ‘Baas in eigen buik principe’. De dolle mina wilden een goede abortuswetgeving. Abortus was nog illegaal in Nederland, maar de actie van de Dolle mina heeft er mede voor gezorgd dat de Nederlandse bevolking wel sympathie kreeg voor het recht op abortus. Eerst werden er (vanaf 1971) nog illegalen abortussen uitgevoerd. Dit gebeurde in het Milredhuis in Arnhem. Socialistische omroep VARA hielp het Milredhuis financieel rond te komen. Tot 1981 bleef abortus in Nederland illegaal, maar na de opening van de eerste abortusklinieken werd het toegestaan en was het legaal.
Kortom, de dolle mina’s wilden veel bereiken met hun acties. De belangrijkste punten staan hieronder op een rijtje. Op korte termijn wilden ze:
- Goed onderwijs en opvoeding
- Meer (gratis) crèches en peuterspeelzalen etc.
- Recht op gelijk werk en gelijke loon (zowel voor mannen als voor vrouwen).
- Verbetering van de positie van de vrouw.
- Zelf kunnen beslissen over een abortus.
- Openbare toiletten voor mannen én voor vrouwen.
- Goede anticonceptiemogelijkheden.
Hun belangrijkste eis bleef toch op lange termijn de gelijkrichting tussen mannen en vrouwen. De dolle mina streefden naar een maatschappij waarin iedereen gelijke rechten en kansen kreeg.
3. Hoe onderscheidde de Dolle Mina’s zich van andere feministische actiegroepen?
In 1968 ontstond de ‘Man Vrouw Maatschappij’ (MVM). Deze actiegroep werd opgericht door Hedy D’ancona en Joke Smit. Er zaten zowel mannen als vrouwen in deze actiegroep. Samen streden ze voor verbetering van de positie van vrouwen. Zo wilden ze dat de traditionele rolverdeling tussen de man en vrouw zou verdwijnen en dat vrouwen gelijke rechten kregen in werk en opleiding. De groep bestond uit dertigers die goed waren op geleid en hadden een representatief uiterlijk. Zij deden hun best om niet al te fanatiek over te komen naar de buitenwereld door middel van actievoeren. Ze probeerden hun doel te bereiken door druk uit te oefenen op de politiek.
Ook was er de ‘Rooie Vrouwen Groep’. Dit waren vijftigers die allemaal lid waren van de PvdA. Op deze manier probeerden zij invloed uit te oefenen op het politieke programma van deze partij. Zij waren tegen het rolmodel van huisvrouw of de vrouw als seksobject. Hun doel was dat men de vrouw anders ging bekijken. Links is de actieposter van de PvdA (Rooie Vrouwen Groep) weergegeven.
Daarnaast was er de actiegroep ‘De Paarse September’. Dit was een groep radicalen die tegen mannen waren en vonden dat alle vrouwen lesbisch moesten zijn. Zij waren van mening dat de heteronorm de oorzaak was van de ongelijke machtsverhouding tussen mannen en vrouwen. Zij maakten hun standpunten duidelijk met een vrouwenkrant.
Verder was er de stichting ‘Marie Word Wijzer!’. Zij waren eerst een actie van de MVM maar werden later een aparte stichting. Hun doel was het onderwijs voor meisjes te verbeteren. In 1986 hadden zij hun doel bereikt en dit was de rede de actie te stoppen. Zij voerden hun acties doormiddel van het verspreiden van deze poster (links) naar scholen en buurthuizen.
Ten slotte was er de groep ‘Fem Soc’. Dit waren allemaal intellectuelen vrouwen die hoog waren opgeleid. Zij waren tegen klassentegenstellingen van de maatschappij. Ze organiseerden praatgroepen en speciale studiedagen waar de positie van de vrouw uitgebreid bestudeerd en besproken werd.
De Dolle Mina ging daarentegen heel anders te werk. Ze hadden wel ongeveer dezelfde ideeën als de MVM maar uitten dit op een andere manier. De Dolle Mina voerde ludieke acties op straat. Ze hadden een erg radicale aanpak om hun boodschap over te brengen met hun acties zoals de bezetting van Nijerode, het op straat zetten van de baby’s, het fluiten naar mannen of het uitdelen van condooms. Het doel van de acties van de dolle mina was om zoveel mogelijk te publiciteit te bereiken. Zij waren veel in het nieuws en maakte daarom veel indruk op de gehele bevolking. Ze waren veel jonger dan de andere groepen en streden voor de rol van de vrouw. De dolle mina’s vonden de MVM een saaie club, dat te voorzichtig hun doel wilden bereiken. Ook ten opzichte van alle anderen bewegingen uit de tweede feministische golf kan je zeggen dat de dolle mina’s zich veel nadrukkelijker uitten zowel naar het volk als naar de politiek. Hierdoor waren zij bij iedereen bekend.
Conclusie
Doormiddel van onze deelvragen te behandelen, hebben wij het antwoord op onze hoofdvraag onderzocht. Als hoofdvraag hadden wij: ‘In hoeverre heeft de Dolle Mina invloed gehad op het feminisme in Nederland?’.
Uit onze eerste deelvraag is gebleken dat de Dolle Mina een radicale actiegroep was waar de publiciteit bereiken een noodzaak was. Hun eerste congres zorgde voor veel media-aandacht. De pers verheugde zich op de ideologieën van de Dolle Mina. Zij waren de meest opvallende en populaire feministische actiegroep uit de tweede feministische golf. Met jonge, strijdlustige vrouwen hebben zij hun doel proberen te bereiken en vrouwen meer rechten gegeven doormiddel van hun uitbundige acties. Ze hebben verschillende doelen bereikt waaronder het inkomen van mannen en vrouwen gelijk is gesteld en abortus werd toegestaan.
In onze tweede deelvraag hebben wij de acties van de Dolle Mina behandeld. Hieruit hebben wij vastgesteld dat veel van hun acties uiteindelijk goede resultaten hebben opgebracht. Hun eerste actie bij Nijenrode is hun eerste, echte bekendheid ontstaan en hebben zij hier al veel media-aandacht en bekendheid bereikt. De meest bekende actie is het ‘Baas In Eigen Buik’ principe. Door het schrijven van deze tekst op hun buik hebben ze mensen aan het denken gezet over het legaal maken van abortus plegen. Doormiddel van hun uitbundige actie met de babybox in Amsterdam hebben ze hun standpunt duidelijk gemaakt aan Nederland en is hier later iets mee gedaan.
Ten slotte is uit onze derde deelvraag naar voren gekomen dat de Dolle Mina de meest buitengewone en opvallende acties hebben gevoerd. De meeste groepen hielden het rustiger en bij hun was het niet een noodzaak de pers te bereiken. De Dolle Mina wilde zich aan heel Nederland laten zien en populariteit opwekken van het volk en de andere actiegroepen waren daarin veel meer op de politiek of de specifieke mensen/clubs etc. gericht. De feministische actiegroepen uit de tweede golf hadden over het algemeen dezelfde idealen (m.u.v. de Paarse September) maar uitten dit allemaal op een andere manier.
Dus, het antwoord op onze deelvraag hebben wij zeker kunnen vinden. Wij zijn van mening dat de Dolle Mina een grote invloed heeft gehad op het feminisme in Nederland. Doordat de Dolle Mina zo populair was bij de Nederlanders en iedereen versteld bleef staan van hun acties hebben ze alle aandacht opgeroepen hun idealen duidelijk te maken aan Nederland. Met de meeste acties is ook wel degelijk iets gebeurd. Niet meteen direct na het voeren van een acties maar als je kijkt naar het heden vind je zeker dingen terug die voor ons vrouwen nu de normaalste zaak zijn en 46 jaar geleden niet voor te stellen waren. Nu hebben vrouwen het recht een opleiding te volgen wat ze willen waardoor ze goede banen kunnen krijgen en dezelfde inkomens hebben als mannen. Het is tegenwoordig erg gangbaar je kind naar een crèche, peuterspeelzaal of naschoolse opvang te brengen zodat de ouders beide kunnen werken. Bovendien is het nu ook legaal abortus te plegen en tegenwoordig is het mogelijk anticonceptiemiddelen te gebruiken.
Samenwerking
Allereerst gingen wij door ons geschiedenisboek bladeren. De Dolle Mina klonk in het begin heel onbekend voor ons. Toen we het internet afstruinden naar informatie kwamen we erachter dat de Dolle Mina een feministische actiegroep was die streef voor vrouwenrechten. Dit sprak ons aan en wij hadden ons er nog meer in verdiept. We vroegen ons een aantal dingen af die wij graag te weten wilden komen en hebben daarom dit onderwerp gekozen. Wij zijn naar de bibliotheek geweest en hebben daar een goed boek gevonden waar wij veel van onze informatie uit hebben kunnen halen. Ook hebben wij een documentaire gekeken over de Dolle Mina, dit heeft ons ook erg geholpen met informatie over de Dolle Mina. Op basis hiervan hebben wij onze hoofd en deelvragen bedacht.
De samenwerking tussen ons verliep soepel want allebei maakten we genoeg tijd vrij zodat we samen hieraan konden werken. We waren het over de meeste dingen eens en er ontstonden geen discussies. Het grootste deel hebben we samen gemaakt (inleiding, conclusie en deelvragen in grote lijnen), en voor de stukken die we alleen deden waren de taken goed verdeeld (deelvragen uitwerken). Tijdens de les hebben wij de tijd die we kregen voor onze praktische opdracht goed benut. We hadden het boek mee en hierdoor konden we ook makkelijk op school bezig zijn met ons PO. De tussenuren die we samen hadden, hebben wij ook de tijd genomen aan ons PO te werken zodat we de grootste delen op school konden afwerken. Kortom, we zijn allebei blij met het eindresultaat en denken dat de samenwerking niet beter had kunnen gaan en dat we duo-opdrachten vaker samen kunnen doen.
De samenwerking tussen ons verliep soepel want allebei maakten we genoeg tijd vrij zodat we samen hieraan konden werken. We waren het over de meeste dingen eens en er ontstonden geen discussies. Het grootste deel hebben we samen gemaakt (inleiding, conclusie en deelvragen in grote lijnen), en voor de stukken die we alleen deden waren de taken goed verdeeld (deelvragen uitwerken). Tijdens de les hebben wij de tijd die we kregen voor onze praktische opdracht goed benut. We hadden het boek mee en hierdoor konden we ook makkelijk op school bezig zijn met ons PO. De tussenuren die we samen hadden, hebben wij ook de tijd genomen aan ons PO te werken zodat we de grootste delen op school konden afwerken. Kortom, we zijn allebei blij met het eindresultaat en denken dat de samenwerking niet beter had kunnen gaan en dat we duo-opdrachten vaker samen kunnen doen.
Bronvermelding
[1] http://www.vrouwennuvoorlater.nl/divers/dollemina.htm
[2] van de Loo, V. (red) De vrouw beslist: de tweede feministische golf in Nederland (Immerc 2005)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden