De Koude oorlog

Het bondgenootschap was uit nood geboren maar nu dreigde hij weer uit elkaar te vallen. De kloof tussen Rusland en de westerse staten werd steeds groter. Stalin wilde veiligheid voor zijn land en maakte het Westen bang voor de expansiedrift. Hieruit kwam naar voren dat de grote staten hun eigen invloedssferen hadden. Hieruit ontstond de koude oorlog.

De verenigde naties kon de Koude oorlog niet voorkomen omdat de oorzaken al veel verder terug lagen en niet door de spanningen die nu actueel waren
Op te lossen kon het voorkomen worden. De spanningen, haat en nijd waren al een hele tijd terug begonnen en als men deze oorlog werkelijk had willen voorkomen had men toen al moeten beginnen met het goed oplossen van de problemen die er toen speelde maar dat is nooit goed gebeurd en nu kwam alles zodanig naar boven dat er niets meer aan te doen was.. De twee staten waren allebei zo machtig geworden dat zelf sancties geen nut meer hadden en de veiligheidsraad was al niet sterk genoeg meer omdat de Sovjet-Unie hier ook aan meedeed en het recht van VETO gebruikt mocht worden. Deze raad hing al ver uit elkaar en dus konden ze niet tot een beslissing komen.. Het was gewoon niet meer te voorkomen. 4. De redenen waarom er bijna een Derde Wereldoorlog ontstond. Er werden ondertussen veel landen bij betrokken. Ten eerste rekende de verenigde staten Latijns-Amerikaan en west –europa tot zich toe en de Sovjetunie Oost-Europeaan en een groot deel van Midden-Europa. Deze landen werden in feite dus gewoon bij de oorlog betrokken. Iedereen had zijn eigen ideeën over een oorlog en hoe meer landen er bij betrokken werden hoe meer het uit de hand ging lopen. Ze wilde steeds meer veroveren. Het bondgenootschap de NAVO had als doel een collectieve verdeling. Het waarborgen van de veiligheid van niet communisten landen in Europa tegen agressie van de sovjetunie. De Sovjetunie en onvrijwillige bondgenoten reageerden er niet rechtstreeks op. De Sovjetunie was bang na de oprichting van de NAVO dat de Bondsrepubliek Duitsland daar ook bij zou komen en dus weer een bedreiging voor hen ging vormen. Moskou nodigde de Europese landen en de verenigde staten voor een veiligheidsconferentie uit. Hiermee wilde ze de bedreiging gekomen en dat Duitsland neutraal werd maar dit mislukte. Alleen de bondgenoten van de sovjetunie kwamen opdagen. In 1955 trad de Bundes Republiek Duitsland toch toe tot de NAVO. De sovjetunie en bondgenootschappen sloten het Warschaupact hiermee gingen ze tegen de NAVO in en werd de militaire aanwezigheid in Oost-Europa officieel vastgelegd. Dit is al een voorbeeld waarbij zeer veel landen werden betrokken. Door de koude oorlog liepen in Korea de spanningen goed op. Zuid-Korea was niet communistisch en daar wilde Amerikanen een bolwerk tegen het noordelijk communisme maken. Eerst trokken de groepen uit Noord-Korea terug en in juni 1944 trokken de Amerikaanse groepen ook terug. Als reactie daarop wilde de Zuid-Koreaanse leider Syngman Rhee het noorden binnenvallen. Als de Amerikanen niet meer militaire steun gaven voelde hij zich gedwongen de veiligheid voor zijn land af te dwingen. Op 25 juni begonnen de Noord-Koreaanse troepen het zuiden binnen te vallen en dit deed de Noord-Koreaanse leider Kim Il Sung om de agressie van Rhee voor te zijn. Het Amerikaanse bezettingsleger stuurde in juli militaire hulp de veiligheidsraad keurde het goed en vroeg hulp aan de lidstaten. Op 15 september begon een groot geallieerd tegenoffensief. De Noord-Koreanen werden teruggedreven.

De Noord-Koreaanse bondgenoot China zette grote aantallen Chinese militairen in daardoor werden de troepen van de Verenigde Naties teruggedreven. De commandant van het Amerikaanse bezettingsleger in Japan wilde het Chinese Mantsjoerije binnenvallen en bombarderen met atoombommen. Deze suggesties vielen verkeerd en hij werd ontslagen. In juli 1951 begonnen in Panmunjon vredesbesprekingen. In totaal vielen er 4 miljoen.

Hier bij werden weer veel andere landen betrokken en ontstond er een veel groter risico tot het ontstaan van een derde wereldoorlog. Er werden zoveel landen betrokken door het NAVO verdrag. Werd een van de landen uit het verdrag aangevallen dan zouden alle landen die het verdrag ondertekend hadden aan zijn kant staan. 5. De Suez-crises en de Hongaarse opstand. De Suez-crisis en de Hongaarse opstand waren twee gevallen die veel minder invloed hadden op de wereldvrede. Deze twee waren op minder grote schaal en er waren minder landen bij betrokken. Er waren bij elk afzonderlijke redenen waardoor deze geen invloed uitoefende op de wereld vrede. Daarom geven we van allebei een kleine samenvatting.

De Suez-crisis
Ondanks de strijd tussen Oost en West was er in de wereld veel meer aan de hand. De Suez-crisis bijvoorbeeld deze had indirect weer te met de koude oorlog. In Egypte werd langzaam De afbrokkeling van het Britse imperium zichtbaar. Egypte was een republiek en in 1954 werd Gamal Abd elNasser de nieuwe leider. De Britten moesten terug trekken uit de Suezkanaalzone toen onder Amerikaanse druk een verdrag gesloten werd tussen Groot-Brittannië en Egypte. Amerika zag Egypte liever als zelfstandige staat in een Midden-Oostenpact, in kader van de contaiment politiek. Het Suezkanaal was voor de verbindingen met het Verre Oosten erg belangrijk, hier hadden Frankrijk en Groot-Brittannië grote koloniale belangen en daarom hadden zij grote bezwaren tegen deze overeenkomst. Westerse mogendheden trokken hum toe zeggen voor een financiering van de bouw van een grote stuwdam in de mijl in. En Nasser forceerde toen de verdere ontwikkeling. In 1956 nationaliseerde Nasser het Suezkanaal dat eigendom was van een Brits-Franse maatschappij samen met Israël besloten Groot-Brittannië een eind te maken aan de nationalisatie zonder dat de Verenigde Staten dat wist. Dit veroorzaakte een golf van kritiek. De Arabische staten sloten uit protest de olie aanvoer uit het Midden Oosten af en de Egyptenaren blokkeerde het verkeer via het Suezkanaal door schepen te laten zinken. De Verenigde Staten was woedend en onder internationale druk moesten de Britse, Franse en Israëli’s troepen zich terugtrekken. Het Suezkanaal kwam nu definitief in Egyptische handen. Dankzij de Westerse verdeeldheid kreeg de Sovjetunie via Egypte een voet aan de grond in het Midden-Oosten, dat tot nu aan toe onder Westerse invloed had gestaan.

Dit was dus minder gevaarlijk voor de wereld vrede omdat. Bij de Koude oorlog ging het voornamelijk om wat er speelde tussen Amerika en de Sovjetunie. Bij deze crisis was de Sovjetunie er nauwelijks bij betrokken. Het draaide hier om Amerika, Egypte, Groot-Brittannië , Frankrijk en Israël. Britse troepen in Port Saïd
Britse troepen trekken tijdens de Suezcrisis in 1956 door Port Saïd terwijl achter hen de Egyptische legerkampen in brand staan. Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël vielen Egypte gezamenlijk aan in oktober 1956 als antwoord op de nationalisatie van het Suezkanaal door Gamal Abdel Nasser. De operatie werd binnen een week op een vernederende wijze beëindigd vanwege de woede van de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie en wel door Amerikaanse economische sancties die Groot-Brittannië in financiële moeilijkheden brachten. De afloop van de Suezcrisis illustreerde treffend dat er op het naoorlogse wereldtoneel geen plaats meer was voor een eigengereid optreden van Frankrijk en Groot-Brittannië.

De Hongaarse opstand.

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

In 1953 overleed de sovjet leider Jozef Stalin. Na een interne machtsstrijd kreeg Nikita Chroesjtsjov de leiding in handen. Chroesjtsjov zet zich af tegen de politiek van Stalin. Hij streefde naar het vreedzaam naast elkaar leven tussen Oost en West. De veranderingen in de politiek van de Sovjetunie werkten ook door in de satellietstaat. In 1953 was er een opstand van bouwvakkers in Oost-Berlijn. Het was een volksverzet tegen het Stalinistische communisme, ook ontstonden er in Polen grote opstanden van grote groepen mensen. De heftigste reactie vond echter in Hongarije plaats. De dood van Stalin was een zeer zware slag voor de Hongaarse leider Rakosi. Hij werd door Moskou gedwongen veranderingen in het bestuur aan te brengen. Rakosi moest in 1953 plaats maken voor de liberale Imme Nagy. De Sovjetunie verzette zich ertegen dat Hongarije het voorbeeld van Joegoslavië volgde. In oktober 1956 kwam een groot deel van de Hongaarse bevolking in opstand. Er werden eisen gesteld die onder andere terugtrekking van de Sovjet troepen inhielden. Vooral in de hoofdstad Boedapest was er algemeen verzet. De Sovjets sloegen de opstand bloedig neer. In het westen werd fel gereageerd op het harde ingrijpen van de Warschaupacttroepen in Hongarije. Ondanks de boze reacties volgde echter geen militaire maatregelen. De Amerikaanse regering wenste niet dat de Hongaarse crises tot een wereldoorlog zouden leiden.

Dit had ook geen invloed op de wereldvrede omdat het westen was wel boos en het reageerde ook wel fel maar er werd gen geweld gebruikt en daardoor kon dit nog in de hand gehouden worden. 6. De Vietnamoorlog. De Verenigde Staten raakten na de Cuba-crisis betrokken bij de oorlog in Vietnam, Vietnam was een voormalige franse kolonie in zuidoost Azië. Na de tweede wereld oorlog wilde de fransen met geweld Indo China weer in handen krijgen. In 1954 werd Vietnam verdeeld in een communistisch noord Vietnam en ene niet-communistisch zuid Vietnam. De bevrijdingsbeweging van zuid Vietnam begon een guerrilla tegen de zuidelijke dictator Ngo Dinh Diem. De Verenigde Staten steunde Zuid- Vietnam zij meenden dat er in Zuid- Oost- Azië en dan tegen het communisme moest worden gebouwd. De Amerikanen begonnen onder president Kennedy met het sturen van “adviseurs “. Zijn opvolger Johnson gebruikte een incident in de golf van Ton kin in augustus 1964 om noord Vietnam te kunnen bombarderen en meer Amerikaanse groepen te sturen. In de golf van Ton kin zouden Amerikaanse oorlog schepen zijn beschoten door Noord-Vietnamese marine schepen. Op 7 maart 1965 landde Amerikaanse mariniers in het noorden van zuid Vietnam. De Amerikanen werden geassisteerd door eenheden uit Zuid Korea, Australië, Nieuw Zeeland en Thailand. Ondanks de overmacht en manschappen en materieel boekte zuid Vietnam geen winst. De Noord-Vietnam had steeds meer succes. Het voor de Zuid Vietnamese en Amerikanen vernietigend Tet- offensief van de bevrijdingsbeweging van Zuid-Vietnam. In januari-februari 1968 betekende een keerpunt in de oorlog. President Johnson en zijn opvolger Nixon waren niet langer bereid onbeperkte steun aan Zuid -Vietnam te geven. Vanaf januari 1969 werd de strijd gevietnamiseerd. In het begin van de jaren 70 raakte ook Laos en Cambodja bij het conflict betrokken. Onder meer omdat de Ho Chi Minh-route, waarover Noord-Vietnam de bevrijding beweging van zuid Vietnam bevoorrade door deze landen liep. Op 27 januari 1973 tekende de strijdende partijen in Parijs een akkoord, waarna de Verenigde Staten zich uit het conflict terugtrokken. Ondanks de wapenstilstand hervatte Noord-Vietnam in 1974 de strijd. Op 30 april 1975 werd de zuidelijke hoofdstad Saigon ingenomen. In 1976 werden noord en zuid herenigd onder de naam Socialistische Republiek Vietnam. De Verenigde Staten hielde aan de Vietnam oorlog, de eerste oorlog die ze verloren, een trauma over.

Amerikaanse mariniers op weg naar de herovering van Hue
In 1968 veroverden communistische troepen Hue toen zij belangrijke Zuid-Vietnamese steden aanvielen tijdens het Tet-offensief, maar de stad werd binnen een maand door Amerikaanse en Zuid-Vietnamese troepen heroverd. Het offensief was een militaire mislukking voor Noord-Vietnam, maar leidde in de Verenigde Staten tot een groeiend verzet tegen de oorlog.

Amerikaans-Vietnamese oorlog
Toen in augustus 1964 Noord-Vietnamese torpedoboten een Amerikaanse torpedobootjager zouden hebben aangevallen in de Golf van Tonkin, raakten de Verenigde Staten nog verder betrokken bij Vietnam. De eerste Amerikaanse grondtroepen arriveerden in maart 1965 en brachten het aantal Amerikaanse militairen op 27 000. Aan het eind van 1965 zou dit aantal 200 000 bedragen en in 1969 541 000. In dat jaar begon de Amerikaanse president Nixon met het terugtrekken van manschappen en voerde hij de bombardementen op Noord-Vietnam op. Bij het geschil raakte uiteindelijk niet alleen Vietnam, maar ook Laos en Cambodja betrokken. Meer dan 2 miljoen Vietnamezen en bijna 60 000 Amerikanen kwamen in de oorlog om.

Protesten tegen de Vietnam oorlog

Een vredesbetoger protesteert tegen de betrokkenheid van de Verenigde Staten in de Vietnamoorlog (1956–1975) en daagt de militaire politie uit tijdens een confrontatie voor het Pentagon. Tegen het eind van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig vonden er demonstraties plaats in de grote steden en op talloze universiteiten door het hele land. De boodschappen van de vredesbeweging die een generatie van jonge Amerikanen op de been bracht, werden onder meer verspreid via de muziek, kleding en slogans van die tijd.

7. De verbetering van de betrekkingen.

7. De verbetering van de betrekkingen.

In 1963 werd tussen het Witte huis en het Kremlin een speciale telegraaf-en radioverbindingaangelegd: een “hotline”. De Cuba crisis had geleerd dat direct contact op het hoogste niveau nodig was om fatale misverstanden te voorkomen. In de voorfase van een mogelijke kernoorlog telde iedere mogelijke minuut.

Onderhandelingen tussen de Verenigde Staten , de Sovjetunie en Groot-Brittannië leidde in hetzelfde jaar tot de ondertekening van het Nuclear Test Ban Treaty. In dit kern stop verdrag werden kernproeven in de atmosfeer, in de ruimte en onder water verboden. Over ondergrondse preoven werd niet gesproken. Frankrijk, de vierde kernmogendheid, weigerde mee te doen. Zij wilde hun kernmacht uitbreiden.

In 1968 werd op aandringen van de verenigde Naties het non-proliferatie verdrag opgesteld. Nuclear bewapende staten die het verdrag ondertekenden, verplichtte zich noch kernwapens of de controle daarover aan andere landen over te laten. Noch deze landen te steunen in de vervaardiging daarvan.

In 1969 begonnen de besprekingen tussen de Verenigde Staten en de Sovjetunie over wapenvermindering, de Strategic Arms Limitation Talks. In 1972 werd een eerste verdrag ondertekend, waarin voor een periode van vijf jaar de aantallen intercontinentale raketten en kernonderzeeërs aan maxima werden gebonden. Beide partijen tekenden apart een verdrag om hun raketafweersysteem te beperken. 8. Het einde van de Koude Oorlog. In West-Europa ontstond een krachtige vredesbeweging, die de regeringen onder druk probeerde te zetten het NATO-besluit ongedaan te maken. De plaatsing van de raketten verliep ondanks alles volgens schema. De Sovjet-Unie, die gebukt ging onder grote binnenlandse spanningen, bleek vervolgens bereid tot onderhandelingen. Op de achtergrond speelde ook het plan van de Amerikaanse president Reagan mee om het Strategisch Defensieoffensief (SDI) te starten. Het lag in de bedoeling een ruimteschild van defensieve raketten te creëren. De Sovjet-Unie kon een dergelijk miljardenkostend project niet betalen en vreesde dat het plan ook offensief bedoeld was. Sinds die tijd verminderde de spanning heel snel. Op regelmatige ontmoetingen tussen de presidenten Reagan en Gorbatsjov werden ontwapeningsakkoorden gesloten. Politici van beide landen verklaarden in 1990 dat de Koude Oorlog was afgelopen.

Hier onder punten die een rol hebben gespeeld bij het eindigen van de Koude Oorlog:  Het internationale politieke klimaat werd milder. In 1985 kwam Michail Gorbatsjov aan de macht die serieus van plan was om ontspanningen nieuw leven in te blazen. Een topconferentie Reagan in november 1985 in genève leverde geen concrete resultaten. Het was echter een vooruitgang tot er weer op hoog niveau werd overlegd.  Gorbatsjovs politiek van herstructurering en openheid werd vooral internationaal na enkele jaren een doorslaand succes met ongekende gevolgen in Midden- en Oost Europa.  In december 1987 bij de derde ontmoeting van Gorbatsjov en Reagan in Washington kwamen ze dichter bij elkaar. Op 8 december werden de lijnenzichtbaar van een INF-akkoord. Dit was een mogelijke overeenkomst over de verwijdering van raketten voor de middellange afstand. Voor het eerst sinds lange tijd ontstond zoiets als vertrouwen tussen de VS en de Sovjetunie.  Bij het tweede bezoek aan de VS in december 1888 kondigde Gorbatsjov voor de Verenigde Naties een drastische inkrimping van het Sovjetleger aan. George Schulz en Edoeard Sjevardnadze, de twee ministers van buitenlandse zaken, speelde hier een grote rol bij. Voor het eerst in de naoorlogse geschiedenis was een akkoord bereikt over daadwerkelijke vermindering van kernwapens.  In 1989 werd Solidariteit opnieuw erkend, Dit wekte veel enthousiasme zowel binnen en buiten Polen. Vanuit Moskou werd geen enkele poging gedaan Polen weer communistisch te krijgen. Er werd duidelijk dat Moskou niet langer meer de orde in het Oost blok handhaafde. Dit was voor veel mensen in Oost en West bijna niet te geloven, ze waren aan de Koude Oorlog gewend geraakt. Er werden in Polen vrije verkiezingen gehouden en de Solidariteit won met een grote meerderheid. In 1990 werd Lech Walesa tot president van Polen benoemd. Er was nu een regering gevormd waarin communisten slechts enkele belangrijke posities innamen.  Op 9 november 1989 opende de DDR regering onverwachts de door laats posten in de Berlijnse Muur omdat de demonstatisch in de DDR uit de hand begonnen te lopen. Op 4 november waren in Oost- Berlijn tussen de half en 1 miljoen mensen op de been. Ze vluchtte bij tienduizenden het land uit. Dit was mogelijk doordat de controle bij de grenzen met communistische buurstaten versoepeld was. Er verlieten in totaal de eerste tien maanden tweehonderdduizend mensen de DDR.  Toen de grenzen tussen Oost en West Berlijn waren geopend startte in de DDR de discussie over de rol van de communistische partij. Communistische leiders bleken helemaal niet zoveel macht te hebben en konden de economische problemen niet oplossen. Het staatssocialisme was in de DDR niet goed gegrond vest. Oost -Duistland wilde een vereniging met West –Duitsland. Helmund Kohl reageerde zeer voorzichtig maar toen Gorbatsjov in begin 1990 te kennen gaf dat het wat hem betrof over te praten was barstte in de BRD het enthousiasme los. Op 1 juli 1990 werd de Oost - Duitse markt vervangen door de West – Duitse markt. OP 3 oktober gingen 5 deelstaten van de DDR in de Bondsrepubliek Duitsland op. De hereniging van Duitsland was een feit. In December werden nieuwe verkiezingen gehouden. Er was in de DDR de grote belangstelling voor westerse consumptie goederen. De lonen in de DDR waren een stuk achter bij die in de BRD waar door het welvaartspeil veel lager was. Oost -Duitsland kreeg financiële en economische steun uit het westelijke deel van Duitsland.

Michail Sergejevitsj Gorbatsjov
Gorbatsjov was de laatste leider van de Sovjet-Unie. Zijn hervormingen aan het eind van de jaren tachtig, glasnost (openheid) en perestrojka (economische hervormingen) genaamd, bereidden het land voor op democratische hervormingen en op een vermindering van de spanningen in de relatie met het Westen, in het bijzonder met de Verenigde Staten. In 1987 ondertekenden Gorbatsjov en de Amerikaanse president Ronald Reagan een akkoord over de afschaffing van gelanceerde middellange- en korte-afstandsraketten. Gorbatsjov trad af in 1991 toen de lidstaten van de Unie stemden voor de afschaffing van de federatie.