Krantenartikel DNA

Is DNA de toekomst?

Van onze verslaggevers
RIJSWIJK - Vandaag de dag worden veel oude moordzaken heropend, omdat er waarschijnlijk toch een dader kan worden gepakt op basis van DNA-bewijs. Voorbeeld hiervan is de in 2000 opgeloste moordzaak van Anne de Ruyter. De dader, een 29-jarige Groninger, werd gepakt op een achtergelaten sigarettenpeuk waar DNA van af kon worden genomen.

DNA is een afkorting voor deoxyribonucleic acid, ook wel desoxyribonucleïnezuur genoemd. Om te begrijpen waar DNA zich bevindt en wat het is, is een beetje biologische kennis nodig. Het menselijk lichaam bestaat uit allemaal cellen. In elke cel bevinden zich 46 chromosomen. Elk chromosoom is één groot DNA-molecuul, waarin genetische informatie is opgeslagen, zoals de haarkleur of bloedgroep. Om DNA zichtbaar te maken wordt het DNA uit een cel gehaald door middel van een enzym. De ontstane DNA-fragmenten worden zichtbaar gemaakt met een stukje radioactief DNA.

Bij forensisch DNA-onderzoek wordt DNA van een persoon vergeleken met het DNA uit sporenmateriaal dat op een plaats delict is aangetroffen of wordt DNA dat op verschillende plaatsen delict is aangetroffen met elkaar vergeleken om vast te stellen of dezelfde persoon op die verschillende plaatsen kan zijn geweest. De DNA-fragmenten zien er uit als een soort streepjescode met een gelijk patroon. Hieruit kan men afleiden of het ene DNA-profiel overeenkomt met het andere.

De wetgeving rondom DNA-onderzoek bij misdrijven zit streng in elkaar. DNA-onderzoek mag alleen verricht worden als de verdachte vrijwillig meewerkt of als de Rechter-Commissaris of de Officier van Justitie het in het belang van het onderzoek vindt om DNA van de verdachte af te nemen. Dit laatste mag alleen als de persoon verdacht wordt van een misdrijf waarbij voorlopige hechtenis is toegestaan, dit zijn misdrijven waarbij 4 jaar of meer op staat. Wordt er DNA onderzocht, dan komt deze automatisch in de DNA-databank van het Nederlands Forensisch Instituut, het NFI.
Het celmateriaal dat gebruikt wordt voor het bepalen van een DNA-profiel mag net zolang bewaard worden als het DNA-profiel zelf. Er zijn verschillende bewaartermijnen voor verschillende situaties. DNA profielen van derden, zoals slachtoffers, getuigen, vrijwilligers, e.d worden niet opgenomen in de DNA-databank. DNA-profielen van verdachten die niet verder worden vervolgd of worden vrijgesproken, moeten verwijderd worden uit de DNA-databank.

Op het moment is er een discussie gaande of DNA wel opgeslagen zou mogen worden in databanken. Kan er geen misbruik van gemaakt worden door je erfelijke eigenschappen te onderzoeken? Wie krijgen de bevoegdheid over je DNA? Is dit schending van privacy? Is dit de ultieme mogelijkheid om snel achter een dader te komen? Allemaal vragen waarin in de toekomst waarschijnlijk wel een antwoord op komt.

Bronnen
http://www.nrc.nl/W2/Nieuws/2000/06/20/Vp/05.html
http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/verslag.php?verslagid=134
http://www.dnasporen.nl