De Atoombom

Inleiding Als onderwerp hebben wij gekozen voor de atoombom. Het leek ons wel interessant om dit onderwerp te gaan onderzoeken Wij hebben dit onderwerp ook gekozen omdat het één van belangrijkste uitvindingen uit de 20e eeuw is. We wisten er natuurlijk al wel iets van af, maar nadat we er ons meer in gingen verdiepen, leerden we toch weer vele nieuwe dingen die we eerst niet wisten. We begrijpen nu ook beter wat de gevolgen zijn van de atoombom en welke maatschappelijke kwesties de atoombom met zich meedraagt. Als hoofdvraag hebben wij gekozen voor: Wat voor een maatschappelijk probleem en verantwoording heeft de atoombom met zich meegebracht? We onderzoeken in verschillende deelvragen wie de atoombom heeft uitgevonden en wij vertellen ook wat de gevolgen van de atoombom zijn. Niet alleen de schade die de atoombom aanricht, maar ook het maatschappelijke probleem dat de atoombom met zich meebrengt. In dit verslag vertellen we niet erg veel over de werking van de atoombom, we beschrijven alleen de belangrijkste punten. Dit komt omdat we van onze docent te horen kregen dat onze verslag ongeveer 10 kantjes mag zijn. Als we er nog de precieze werking van de atoombom bij doen, zijn we zo weer 3 à 4 pagina’s verder… Wij denken dat dit niet erg belangrijk is dus wij beschrijven de werking in grote lijnen. Bij elke deelvaag hebben we enkele tussenkopjes genoemd om het verslag iets duidelijker en overzichtelijker te maken. Hier volgt onze hoofdvraag en de bijhorende deelvragen: Hoofdvraag: Wat voor een maatschappelijk probleem en verantwoording heeft de atoombom met zich meegebracht? Deelvraag 1: Wie is de uitvinder van de atoombom? Deelvraag 2: Wanneer en voor welke doeleinden werd de atoombom ontwikkeld? Deelvraag 3: Wat zijn de gevolgen van de atoombom? Deelvraag 4: Welk maatschappelijk probleem heeft de atoombom met zich meegebracht? 1. Wie was de uitvinder van de atoombom? De ontwikkeling van de atoombom Voordat de eerste atoombom viel zijn er veel jaren aan ontwikkeling en proeven aan vooraf gegaan. Er zijn veel wetenschappers en bomexperts die een steentje bij hebben gedragen maar de meeste werkten zelfstandig. Ernest Rutherford bombardeerde in het begin van de twintiger jaren alfadeeltjes (kerndeeltjes die in een radioactief proces worden uitgestoten) op stikstofgas, daardoor ontstond een transformatie van een stikstofatoom in een zuurstof- en een waterstofatoom. Rutherford had niet in de gaten dat dit het begin zou zijn van een atoombom. In het begin van de jaren dertig kwam er een periode van veel ontwikkeling op het gebied van kernsplitsing. De Italiaan Enrico Fermi was de eerste persoon die door het bombarderen van neutronen op elementen een atoomsplitsing veroorzaakte waarbij vele isotopen vrij kwamen. Hij had dit echter zelf niet door. Rond 1933 waren de wetenschappers Otto Hahn, Lise Meitner, en Fritz Strassman in Duitsland bezig om door middel van neutronen-straling veranderingen in het binnenste van atomen te veroorzaken. Zij hadden de atoomsplitsing ook, alleen zij wisten wel wat ze veroorzaakten. Deze weten-schappers hielden zich vooral bezig met de beschieting van neutronen op de stof Uranium. Hierdoor ontstonden kleine brokken uranium waarbij een grote hoeveelheid energie vanaf kwam.
U-235 Op 3 maart 1939 ontdekten Leo Szilard en Walter Zinn dat er bij de splijting van het atoom Uranium de brokstukken na de splijting weer een ander atoom konden splijten. Hierdoor zou er een kettingreactie ontstaan waarbij zeer veel warmte en energie kan vrijkomen. Voor deze reactie was U-235 nodig, een bepaalde uraniumsoort. In de natuur komt deze gemengd met U-238 voor. U-238 moest er dus speciaal uit gehaald worden. Daar zijn verschillende technieken voor en toen begonnen de problemen. Vanwege de vele wetenschappers wilden ze allemaal hun eigen technieken toepassen, maar uiteindelijk werd er toch een oplossing gevonden. De wetenschappers gingen proberen om een grootschalig atoomsplitsing project te creëren. Ze realiseerden zich heel goed dat ze met deze kennis een alles vernietigende bom konden maken. Toen dit bekend werd publiceerde een journalist dit nieuws. Dit was echter gelijk het laatste keer dat er iets over de ontwikkeling over atoomsplitsing gepubliceerd werd. Vanaf dat moment gebeurde alles “top-secret”. Het onderzoek kwam ook op gang in Amerika. Albert Einstein schreef een brief aan de president waarin hij het volgende schreef: ….In the course of the last four moths it has been made probably…that it may become possible to set up a nuclear chain reaction in a large mass of uranium, by which vast amounts of power and large quantities of new radium-like elements would be generated. Now it appears almost certain that this could be achieved in the immediate future. This new phenomenon would also lead to the construction of bombs, and it is conceivable -though much less certain- that extremely powerful bombs of a new type, carried by boat and exploded in a port, might very well destroy the whole port together with some surrounding territory. However, such a bomb might be very well prove to be too heavy for transportation by air… Tijdens het begin van het onderzoek wilde Amerika niet zo veel geld uittrekken voor het onderzoek. Dit kwam mede doordat er gewoonweg niet zoveel geld beschikbaar was. Toch was Amerika een zeer geschikte plek om met het onderzoek verder te gaan, er is veel ruimte en het ligt op een grote afstand van Europa dat er bijna geen pottenkijkers mogelijk waren. Uiteindelijk kwam er toch geld via Groot-Brittannië. Die wilden alleen wel in ruil voor dat geld de resultaten van het onderzoek tot zover. Amerika ging hiermee akkoord en het onderzoek kon gewoon doorgaan. Robert Oppenheimer Er werd al een tijd onderzoek gedaan in de VS maar dat ging heel erg chaotisch omdat alle wetenschappers in de VS onafhankelijk te werk gingen. De Amerikanen deden vooral onderzoek omdat ze bang waren voor de Duitsers. Die deden natuurlijk ook onderzoek naar de atoombom maar ze hadden nog wat afrondingsproblemen. Grote Wetenschappers uit Europa zaten al in de VS vanwege de oorlog. Wetenschappers Fermi, Einstein en Szilard hielpen met de ontwikkeling van de atoombom. In juni 1942 ging de ontwikkeling wat sneller dat kwam door Robert Oppenheimer ook wel de vader van de atoombom genoemd. Hij liet alle wetenschappers goed samenwerken en hij bezat ook veel kernfysische kennis. Als hij niet het “Manhattan project” had opgestart en geleid, dan was er nu misschien geen atoombom geweest. Dit komt doorat alle andere landen die ook bezig waren met de ontwikkeling van de atoombom, de belangrijkste informatie van Amerika kregen. 2. Wanneer en voor welk doeleinde werd de atoombom ontwikkeld? Het project van Robert Oppenheimer De atoombom werd door de Amerikanen ontwikkeld om hun vijanden angst in te boezemen. Het begon allemaal toen Robert Oppenheimer in september 1942 het ‘Manhatten Project’ opstartte. Voor dit project werd een compleet nieuw laboratorium gebouwd door brigadier generaal Groves. Dit nieuwe lab kwam te staan in Los Almos, New Mexico. Dit lab werd gebouwd om alle bomwetenschappers bij elkaar te brengen zodat er sneller resultaat kon worden geboekt. Er werd niet alleen sneller resultaat geboekt omdat alle wetenschappers in een gebouw samenwerkten, maar Oppenheimer had ook een hele open houding tegenover zijn personeel. Hij vertelde ze niet alleen wat ze moesten weten om iets te maken, maar ook alles over het hele project en waarom het was opgestart. De werknemers hadden dus een doel om naartoe te werken en dat werkte prestatiebevorderend. In het lab werden de twee atoombommen gemaakt, ‘Thin Man’ en ‘Fat Man’. De ’ Thin Man’ was een Uranium-235 bom en ‘Fat Man’ een Plutonium-239 bom. De grondstoffen die benodigd waren voor deze bommen werden ergens anders ontwikkeld. Het plutonium werd geproduceerd in Hanford, Washington. De kernreactor die hiervoor nodig was werd gebouwd door 60.000 inwoners van dat plaatsje. En in Oak Ridge, Tennesee werd het uranium geproduceerd. Toen al deze grondstoffen waren geleverd en de proefbommen gemaakt was het tijd om deze te testen. ‘Thin Man’ en ‘Fat Man’ waren voor het grote werk bedoeld en waren nog niet in elkaar gezet. Op 16 juli was het grote moment aangebroken, de eerste proef met de plutoniumbom was een groot succes en voldeed aan alle verwachtingen. Hiroshima en Nagasaki Toen president Truman het bevel had gegeven, viel er op 6 augustus 1945 om 8:15 uur de uraniumbom op Hiroshima. De gevolgen waren verschrikkelijk. De tweede bom viel op 9 augustus 1945 om 11:02 uur op de stad Nagasaki. Dit was de plutoniumbom en deze had een nog grotere kracht dan de uraniumbom. De gevolgen waren ook deze keer vreselijk. Dit was het einde van het Manhatten Project en het heeft in totaal ongeveer 2 biljoen dollar. Niemand had verwacht dat de Amerikanen er zoveel voor geld over hadden om zo’n bom te maken. Waarvoor is de atoombom al gebruikt? Nadat men de ‘kracht’ van de Amerikanen had gezien ontstond er een kernwapenwedloop onder de rijke landen. Elk land wilde de kennis om een atoombom te maken want dan pas werd je erkend als een grootmacht. Daarom zijn veel landen begonnen met een atoombom te ontwikkelen, elk land wilde de grootste en sterkste atoombom hebben. Hier een rijtje van landen die proeven gedaan hebben of misschien nog steeds doen: 1949-1990: De voormalige Sovjet-Unie deed 207 bovengrondse en 508 ondergrondse kernproeven. De ernstige gevolgen hiervan bleven lang onbekend. De overheid bleef verklaren dat er ‘niets aan de hand was’. 1951-1992: In de VS werden erg veel kernproeven gedaan. In de Nevada woestijn werden meer dan 1000 bovengrondse proeven gedaan. In ’63 ging met verder met ondergrondse proeven. Daarbij werden de belangen en rechten van de Indianen in dat gebied volledig genegeerd. 1954: Op de Marshalleilanden in de Stille Oceaan deden de VS een bovengrondse kernproef zonder medeweten van de bevolking. Het effect op de bevolking werd uitgebreid bestudeerd. 1960-1996: Door Frankrijk werden 2101 kernproeven gedaan. Zes ondergrondse hiervan werden uitgevoerd in het atol Mururoa zonder dat de bevolking er van wist, dit zorgde voor enorm veel protesten. 1964: Op 16 oktober werd ook China een ‘kernland’. Toen deed men daar de eerste bovengrondse kernproef. In totaal deden de vijf kernwapenmogendheden 1.936 grote bovengrondse kernproeven> Dit gebeurde vaak met veel grotere bommen dan die van Hiroshima en Nagasaki. In 1996 werd het verbod op kernproeven van kracht. Sindsdien worden er door alle kernwapenstaten de zogenaamde 'subcritical tests' gedaan. Dit zijn miniatoom ontploffingen die het mogelijk

maken om nieuwe kernwapens te ontwikkelen en de bestaande te controleren. Conflicten Atoombommen werden niet alleen als militair wapen gebruikt, maar ook als politiek wapen. Landen met atoombommen kunnen andere naties onder druk zetten, bang maken of intimideren zodat de tegenpartij doet wat ze willen. Hier een paar voorbeelden waarbij landen dreigden een kernwapen te gebruiken: 1962: De Cuba-crisis, na de plaatsing van Russische kernraketten op Cuba dreigden de VS met een kernaanval. De raketten werden uiteindelijk weer verwijderd door de Sovjet-Unie. Er komen de laatste tijd steeds meer verzwegen feiten aan het licht. Enkele voorbeelden: 1969-1974: President Nixon heeft meerdere malen de inzet van kernwapens overwogen om zijn zin te krijgen. 1994: Nadat Franse VN-militairen in de knel kwamen in Bosnië werden op een Frans vliegdekschip kernraketten in paraatheid gebracht voor een mogelijke aanval op voormalig Joegoslavië. 1995: Op 25 januari verscheen er een raket op het scherm van een Russisch radiostation en dit werd gezien als een mogelijke aanval op Rusland. President Jeltsin gaf toestemming om de procedure te starten voor een nucleaire ‘tegenaanval’. Pas op het allerlaatste moment, twee minuten voordat het proces in werking zou worden gesteld, kwam het bericht dat het om een Noorse onderzoeksraket ging die geen bedreiging vormde… 3. Wat zijn de gevolgen van de atoombom? Stel je voor dat er een atoombom op 2 km hoogte op Arnhem gegooid wordt. We nemen een bom van 1 megaton. De bom op Nagasaki had een sterkte van 22000 kiloton. De bom waar wij vanuit gaan is dus bijna 50 keer groter (1 megaton is 1000000 kiloton). Er zijn echter ook bommen uitgeprobeerd van 10 megaton. Het exemplaar dat wij hier gaan beschrijven kun je een “gemiddelde” bom noemen! 1,8 seconden na de ontploffing Er ontstaat een extreem warme en oogverblindende vuurbal. Deze vuurbal is feller dan de zon en deze zal zoveel hitte afgeven, dat er in de verre omtrek grote branden zullen ontstaan. De warmte bij de vuurbal is ongeveer 1 miljoen graden Celsius, de temperatuur neemt af naarmate de afstand van de vuurbal groter wordt. Maar op één kilometer afstand kan de temperatuur nog meer dan 2000 graden Celsius zijn. Tijdens de explosie ontstaat er een vernietigende schokgolf, die vlakbij de ontploffing snelheden van 1000 km/u kan halen. Na 1,8 seconden is de schokgolf al meer dan een kilometer van het middelpunt verwijderd. Rondom de vuurbal ontstaat een hoge radioactieve straling, waar je aan dood gaat als je er te lang aan blootgesteld wordt. Na 4,6 seconden De schokgolf knalt op de grond en kaatst terug. De terugkaatsende schokgolf vormt samen met de oorspronkelijke schokgolf een allesvernietigende storm. Deze storm blaast alles omver wat hij tegenkomt, dus ook huizen en gebouwen.
Na 11 seconden De schokgolf is in een cirkel al ongeveer 5 kilometer verwijderd van de oorspronkelijke plaats van de ontploffing. Achter de schokgolf waait een wind met een snelheid van bijna 400 km/u. Na 37 seconden: Doordat alles met de schokgolf meewaait, wordt alle lucht weggezogen. De vuurbal is nu minder fel geworden en is niet meer oogverblindend. Door de nog altijd enorme hitte van de vuurbal stijgt deze naar grote hoogte. Geholpen door de schokgolf die ook naar boven toe gaat ontstaat in het spoor van de vuurbal een zuil van opstijgend gruis, puin en stof. Zo ontstaat de steel van de bekende “paddenstoel”. Ook in en rondom de paddestoel waaien enorme winden (nawinden) met sterke snelheden. In de top van de paddenstoel ontstaat een gasvormig overblijfsel. 110 seconden na de ontploffing De vuurbal heeft een afstand van 11 kilometer bereikt en begint af te koelen. De paddenstoel zal breder worden en de beruchte grote paddenstoel zal ontstaan. In de “paddenstoel” zitten radioactieve deeltjes die over de gehele omgeving zullen neervallen en hun vernietigende werk zullen doen. Dit wordt ook wel de “fall-out” genoemd. Dit is radioactieve regen die in dikke, zwarte druppels naar beneden komt en verspreid wordt over vele vierkante kilometers. Hierin zitten ook nog steeds grote hoeveelheden straling en dit zal alles besmetten wat er op zijn pad komt. De schokgolf drukt alle wolken in nabijheid van de paddenstoel gewoon weg, dit komt door de gigantische snelheden die om de paddenstoel heen draaien. In het wolkendek ontstaat een cirkelvormig gat dat steeds groter zal worden. De gevolgen van deze enorme explosie zullen extreem zijn: Arnhem is verdwenen evenals enkele plaatsten er omheen. De stad en en dorpen zouden volledig met de grond gelijkgemaakt zijn. Alleen een paar zeer sterke gebouwen zouden het overleefd kunnen hebben. Een paar dagen na de explosie De straling die is vrijgekomen bij de explosie zal dagen, weken, maanden en jaren later nog veel schade aanrichten. De straling die vrijkomt bestaat uit vier verschillende soorten straling. Er zitten alfa- en bètastraling in, deze straling is alleen schadelijk als je het binnen krijgt. Dit kan bijvoorbeeld door middel van lucht, eten of drinken. Er is ook nog gamma- en neutronenstraling. Deze straling is erg gevaarlijk voor elk levend organisme. Je kunt je hier amper voor beschermen. Het zou alleen kunnen met behulp van een meters dikke laag aarde, beton of water. Als je tijdens de bomexplosie direct aan grote hoeveelheden straling wordt blootgesteld, sterf je waarschijnlijk binnen een paar uur. Mensen en dieren die met een mindere hoeveelheid straling te maken krijgen, hebben een grote kans om “stralingsziekte” op te lopen. Deze ziekte is op den duur voor een groot aantal mensen ook dodelijk. Deze ziekte verloopt in drie stadia: Eerste stadium: Dit is een onmiddellijke reactie op de hoeveelheid straling waaraan men is blootgesteld. Dit stadium is ook gelijk dodelijk voor een groot aantal mensen, dat de explosie ternauwernood overleefd hebben en/of die zich in een erg kleine afstand van de explosie bevonden. Ongeveer 95% van deze mensen zal snel sterven. Vele duizenden op een wat grotere afstand zullen in dit stadium ook sterven. Mensen die niet in dit stadium dood gingen hadden last van misselijkheid, hoofdpijn, diarree of koorts.
Tweede stadium: Dit stadium begint ongeveer 10 tot 15 dagen na de explosie. Dit geld alleen voor de mensen die het eerste stadium overleefd hebben. Een goed kenmerk hiervan is haaruitval. Verder krijgt men last van diaree en erge koorts. 25 tot 30 dagen na de explosie krijgt men afwijkingen in het bloed. Dit proces kenmerkt zich in bloedend tandvlees, sterke daling van witte bloedlichaampjes wat een slechte genezing van wonden en grote kans op infecties geeft. Als men dit overleeft treedt er aan het eind van het tweede stadium bloedarmoede op. Derde stadium: Dit is een compensatieregeling van het lichaam op de wonden van de explosie. Het witte bloedlichaampjesgehalte steeg bijvoorbeeld ver boven de normale waarden en er kwam een dikke laag littekenweefsel op de brandwonden. Het leek erop dat mensen na dit stadium niet meer dood konden gaan, maar dat gebeurde toch wel. Ze stierven alsnog aan de infecties die ze hadden opgelopen. Er overleefde maar een klein percentage van diegenen die de stralingsziekte hadden. Behandeling van deze ziekte is mogelijk met leverextract, vitamines en bloedtransfusies. De explosie van de atoombom zal al direct ongeveer honderdduizend mensen het leven kosten en door verwondingen of de stralingsziekte zullen nog eens ongeveer honderdduizend mensen later sterven. Hierna komen er ook nog veel slachtoffers bij die het wel overleven maar die het wel overleven en die nooit meer een normaal leven zullen leiden. Want zij zullen misschien in de toekomst te maken krijgen met verminkte of geestelijk gehandicapte baby’s of onvruchtbaarheid. 4. Welk maatschappelijk probleem heeft de atoombom met zich meegebracht? Maatschappelijk probleem De atoombom draagt een groot maatschappelijke probleem met zich mee. Moeten al de kernwapens niet vernietigd worden? Zou hij wel ingezet mogen worden? Vormt de atoombom geen bedreiging voor de mensheid? Is de wereld wel veilig met de aanwezigheid van kernwapens? Dit zijn allemaal vragen die regeringsleiders elkaar stellen en ook burgers praten hierover mee. De meeste burgers hebben goed door wat een atoombom of andere kernwapens aan zou kunnen richten. De atoombom brengt zeer veel angst met zich mee als er dreiging is om er één in te zetten. Een tijdje geleden was er ook dreiging voor het inzetten van de kernwapens bij een conflict tussen India en Pakistan. Het ging hier om een stuk grensland, waarvan ze het niet eens konden worden bij wie het nou precies hoorde. De kernwapens werden wel in gereedheid gebracht voor een eventuele aanval, maar deze werden gelukkig niet gebruikt. Dit kwam omdat de Indiase regering gelijk met het voorstel kwam om over het probleem te praten en Pakistan was het hier mee eens. Beide landen begrepen ook wel dat ze met een kernoorlog niets zouden opschieten. Uiteindelijk werd er dus weer een kernoorlog voorkomen, maar de bevolking was weer eens flink bang gemaakt. Tussen India en Pakistan zal altijd een spanning blijven en dat weet de bevolking daar ook. Ze zullen dus altijd met de angst leven dat er op een dag een keer een atoombom in hun land zou kunnen vallen. Deze angst is te begrijpen, want eigenlijk is dit het geval in heel de wereld. Er zijn landen die wapens bezitten die de aarde drie keer kunnen opblazen. Dit klinkt natuurlijk wel vreemd, want waarom zou een land wapens willen bezitten om zichzelf en de hele aarde te kunnen vernietigen? De mensheid voelt zich hierdoor dus alleen maar meer bedreigd dan dat ze zich veiliger voelen door deze “verdedigingswapens”. Ook de regeringsleiders hebben dit door en daarom zijn er nu veel verdragen gesloten om de productie en het gebruik van kernwapens te verminderen. Eerder waren er al verdragen getekend voor het tegengaan van productie en transport van chemische en biologische wapens (Protocol van Genève, 1925 en Conventie betreffende Biologische Wapens, 1972) voordat er een in 1970 het Non-proliferatieverdrag kwam en het MAD-plan voor het tegengaan van verspreiding van nucleaire wapens. De vijf kernwapenstaten mogen hierdoor geen kernwapens leveren aan niet-kernwapenstaten en deze mogen ook geen kernwapens kopen. In 1995 werd dit verdrag verlengd. Maar dit betekent nog niet dat de maatschappij veilig is… Tegenwoordig zijn de regeringsleiders slim genoeg om conflicten op te lossen zonder kernwapens. Ze beseffen nu dat kernwapens een bloederige oorlog veroorzaakt waar vele slachtoffers bij zullen vallen en waar geen mens iets aan zal hebben. Waarom heeft een land dan nog kernwapens? Deze vraag is heel gemakkelijk te beantwoorden, want landen die kernwapens hebben voelen zich veiliger en groter met zulke wapens. De landen denken dat je meer macht hebt als je over kernwapens beschikt. Er zal niet snel een land worden aangevallen dat kernwapens bezit, want dan kunnen ze het ergste terug verwachten ondanks alle verdragen. Dit betekent dus dat er waarschijnlijk altijd kernwapens zullen blijven bestaan en dat de maatschappij altijd onder spanning en angst zal moeten leven. Conclusie en Slot De conclusie die we uit ons verslag kunnen trekken is heel duidelijk. De atoombom heeft een hele grote invloed gehad op onze maatschappij en dat heeft de atoombom nu nog steeds. Veel burgers zijn bang voor de atoombom en dat is ook terecht. Want de gedachte dat één atoombom de hele aarde kan vernietigen is iets om erg bang van te worden. Veel mensen hebben al eens voor angstige momenten gestaan tijdens de Koude oorlog. Als we ons afvragen of de uitvinding van de atoombom eigenlijk wel goed voor ons is geweest, denken wij dat dit toch zeker niet het geval was. De hoofdvraag luidde: "Wat voor een maatschappelijke kwestie en verantwoording heeft de atoombom met zich meegebracht?” De conclusie op deze vraag is heel simpel, angst. Veel mensen zullen dit nu nog steeds vinden. We moeten ons realiseren dat de atoombom grote gevolgen in de toekomst zal hebben als het in de verkeerde handen komt. Dit is de voornaamste reden dat veel landen kernontwapening willen en dat is volgens ons een goede zaak. Een belangrijke uitspraak van Albert Einstein is: "Ik weet niet welke wapens in de Derde Wereldoorlog zullen worden gebruikt, maar ik weet wel dat in de Vierde Wereldoorlog gevochten zal worden met stokken en stenen." Bronnenlijst Internetadressen: Wikipedia Encyclopedie

http://nl.wikipedia.org/wiki/Atoombom
Salomé's Subjects, Hoe Hitler de atoombom misliep
http://huizen.daxis.nl/~mantveld/Atoombom.htm
Citaten Albert Einstein
http://www.citaten.net/search.asp?bedenker=Albert%20Einstein
De Atoombom
http://www.atoombom.cjb.net
Afbeeldingen van de atoombom
http://www.kutwereld.nl
Google, Altavista, Ilse: Zoekmachines
Deze hebben wij gebruikt voor het zoeken van mooie afbeeldingen.