Stierenvechten

Mijn werkstuk gaat over stierenvechten, want ik hoop dat door mensen er meer over te leren, in te laten zien dat dit een vreselijke traditie is. Als dat gelukt is hoop ik dat er snel wat aan wordt gedaan zodat het stierenvechten voorgoed ophoudt, want wie wil er nou naar zo´n zielig bloederig hoopje stier kijken in een arena? Om een zo goed mogelijk werkstuk in te leveren heb ik een vlucht naar Spanje geboekt en gewapend met schrijfblok en een pen ben ik opzoek gegaan naar Rodolfo Gaona, een bekende stierenvechter in Spanje. Aangekomen op het vliegveld in Malaga hield ik een taxi aan. Zelfs met mijn gebrekkige Spaans kon ik hem duidelijk maken dat ik naar het huis van Rodolfo Gaona gereden wilde worden. Een uur later zat ik aan een houten tafel in huize Gaona Rodolfo te interviewen. `Zeg señor Gaona, hoe is dat stierenvechten eigenlijk begonnen? ´, vroeg ik. Hij begon te vertellen over een muurschildering uit 2000 v. Chr. `Er werden een man en een vrouw ( Vrouwen deden toen ook nog mee ) die een stier bij hun horens grepen en probeerden te overmeesteren, maar over de rug van de stier tuimelden. Stierengevechten waren ook populair in het oude Rome, maar het was in Spanje waar deze brute vormloze spektakels zijn veranderd in heuse spelen met spelregels, goed getrainde paarden en matadors. Hij liet mij dit plaatje zien: ` En hoe worden de stieren tegenwoordig voorbereid? ´, was mijn tweede vraag. Daar liet hij mij een videoband over zien. Het ziet er misschien heel zielig uit maar zo gaat het leven zei hij. En zielig was het zeker! Gelijk na de geboorte worden de jonge stiertjes bij hun moeder weggehaald. Ze beginnen met het testen van de dieren om te zien of ze wel moedig genoeg zijn om te vechten. De stieren die de meeste moed vertonen eindigen in de arena. De minder moedige stieren worden gebruikt tijdens fiëstas (=dorpsfeesten, kom ik nog op terug). 4 Jaar lang worden de stieren steeds agressiever gemaakt, zodat ze klaar zijn voor de dag dat ze gedwongen worden te vechten. Voordat het gevecht begint wordt hij eerst verzwakt. Er zijn verschillende manieren om dat te doen: Een dag voor het gevecht begint krijgt hij bijvoorbeeld geen voer of water. In plaats van dat worden handen vol zout toegediend, daardoor krijgt hij ernstige diaree en hij verzwakt enorm. Er wordt met zandzakken op de nieren van het dier geslagen, wat soms leidt tot inwendige bloedingen, maar het laat geen littekens na. Vaak worden de horens afgezaagd, zodat hij zich in de arena niet eens kan verdedigen. Ook worden de ogen nogal eens bewerkt met petroleum mengsel dat erin wordt gewreven. Dit zorgt ervoor dat de stier niet goed kan zien. Er wordt drugs ingespoten. Als de dosering te hoog is en de stier te suffig wordt, dan wordt hij weer opgepept met naalden en elektrische schokken in de testikels. Zo zijn er nog veel meer trucjes die ze gebruiken om te zorgen dat het dier in de ring niet zo gevaarlijk is als het er aan de buitenkant uit ziet . Rodolfo voegt er aan toe : We willen natuurlijk wel dat de matadors veilig uit de ring komen. Het publiek houdt ervan om veel bloed te zien, maar het moet wel van de stier zijn en niet van de stierenvechter. Vergeet niet, stierenvechten is een zaak waar veel geld mee wordt verdiend, dus we kunnen geen dode mensen gebruiken of wel soms? Rodolfo moest lachen, ` ben je nu al bang? ´, vroeg hij. ` Ik heb nog niet eens verteld over hoe het gaat in de arena! ´ En hij begon te vertellen… In de arena wordt hij eerst afgemat door de bewegingen van de rode lap. De stier wordt hierdoor gedwongen om voor de matador onnatuurlijke bewegingen te maken. Verrekte en gescheurde spieren zijn vaak het gevolg. Dan komen de Picadors. Dat zijn matadors te paard. Zij beschadigen de stier vervolgens verder door een centimeters dikke ijzeren lans 15 centimeter diep in de nek te steken en rond te draaien waarbij ze met hun volle gewicht op de lans hangen, zodat hij er zeker van is dat hij er diep genoeg in zit. Dan komen de banderilla’s aan de beurt. Dit zijn `vrolijk´gekleurde stokken met vlijmscherpe stalen punten. Hiervan worden er zes diep in de rug gestoken. Hij verliest daardoor liters bloed. Als de uitputting na ongeveer 20 minuten volledig is maakt de torero (= stierenvechter) het karwei af door de stier met een zwaard door het hart dood te steken. Vaak mislukt dit wel en worden alleen de longen geraakt. De longen stromen dan vol bloed en de stier verdrinkt in zijn eigen bloed. Als afsluiting worden de ruggenmergszenuwen met een dolk doorgesneden, waarna de dode stier de arena wordt uitgesleept . Soms snijdt hij nog de oren van de stier af en houdt ze omhoog. Het publiek juicht en de dode stier wordt uit de arena gesleept . Rodolfo gaf me een kop thee om van de schrik bij te komen, maar dat hielp niet echt. ` En hoeveel stieren worden er meestal gedood per gevecht? ´ vroeg ik om nog maar een beetje geïnteresseerd te lijken. Het liefst was ik meteen weggelopen bij zo´n dierenmishandelaar, maar dat is ook niet echt aardig. `Ehm, zo rond de 6 meestal.´ `En de paarden, voelen die niet iets bij het stierenvechten ?´was mijn vraag. Rodolfo antwoordde: `Nee, ze hebben proppen in hun oren en zijn meestal geblinddoekt. Ook hebben ze een beschermend kleedje over zich heen.´ Dit geloofde ik niet en heb het uitgezocht op internet . Wat Rodolfo zei klopte absoluut niet, behalve dat ze niets konden zien en horen. De paarden hebben wel degelijk pijn! De flanken van het paard worden door de stier, die hun gek van angst en pijn aanvalt, opgereten door de scherpe hoorns. Het zwaargewonde paard wordt daarop zonder verdoving dichtgenaaid voor een volgend gevecht. De stembanden van de paarden zijn meestal doorgesneden om het publiek niet af te schrikken met ijselijke kreten. De paarden worden gebruikt tot ze `op´zijn of gedood worden in een volgend gevecht. `En die fiëstas waar je het over had, wat doen ze daar met de stieren? ´ `Ja, dat is ook heel leuk!´, begon Rodolfo. `De stieren die dus niet goed genoeg waren voor een optreden in de arena, komen meestal terecht bij fiëstas. Tijdens deze feesten wordt de katholieke beschermheilige van het dorp geëerd. De stieren worden dan een beetje geplaagd door de dorpsbewoners.´ `Wat doen ze dan?´ `Minder erg als in de arena hoor´,zei hij. Pijlen, verzwaard met spijkers, worden met blaaspijpjes in het stierenlichaam geschoten. Ogen, neus en geslachtsdelen zijn de favoriete mikpunten. Als het dier met honderden pijlen bezaaid is, wordt hij afgemaakt. Weet je dat er zelfs plaatsen zijn waar nonnen deze pijlen maken voor de bevolking? Grappig hè?´zei hij, ook al kon ik er niet om lachen. Hij ging verder: `De stieren worden steeds als ze er weer op proberen te krabbelen van de kade afgedreven, het water in, net zo lang tot hij moe is en onder luid gejuich verdrinkt. Dat is echt een grappig gezicht!´, zei hij gniffelend. `Ze worden , net als in Pamplona, door de straten gejaagd. Aan het eind wacht de arena. Daar worden ze diezelfde dag op de gebruikelijke wijze door de torero gedood. Stieren krijgen brandende pekbollen op hun horen. De gloeiende hete druppels lekken op de kop en rug en veroorzaken afgrijselijke brandwonden. Hierna worden ze afgemaakt.´ Nu weet ik het zeker. Ik ga het Comité Anti Stierenvechten steunen! Hoe je dat moet doen en/of andere dingen die je kunt doen om te helpen, lees je aan het eind van het werkstuk. Van Rodolfo had ik genoeg gehoord over het stierenvechten. Ik bedankte hem vriendelijk en vertrok weer. Na een tijdje zat ik in het vliegtuig op weg naar het ADDA in Barcelona. Dat is de stichting van Spanje tegen het stierenvechten. Bij de balie vroeg ik iemand die ik mocht interviewen en ik werd naar één van hun kantoorkamers gebracht. Daar zat een mevrouw, María elDigo. We stelden onszelf voor en ik mocht gaan zitten. `Vind iedereen in Spanje het stierenvechten een leuk vermaak?´ `Nee! Zeker niet!´, zei ze, `Juist driekwart van de Spaanse bevolking vindt het vreselijk wat er met de stieren gebeurd! Daarom wordt het door ons ook de nationale schande genoemd. Wij voeren hier in Spanje campagne tegen het stierenvechten, maar het informeren van toeristen uit het buitenland gaat natuurlijk veel moeilijker. We hebben daarom hulp van andere landen ingeroepen. Bij jullie in Nederland heet die stichting het Comité Anti Stierenvechten. Die informeren de toeristen die naar Spanje gaan over de wreedheden van het stierenvechten. De bedoeling is dus dat de toeristen door deze informatie niet naar de stierenvechten gaan. Ook veel andere Europese landen zijn actief op dit gebied. Al deze organisaties werken heel nauw samen met ons. `En wat kunnen wij doen om te helpen?´vroeg ik met de hoop dat het eens afgelopen zou kunnen zijn met het stierenvechten. `Ga nooit naar een stierengevecht, ook niet voor een keer. De Stierengevechten Industrie is voor een groot deel afhankelijk van het geld dat de toeristen elk jaar binnenbrengen. De toeristen worden naar binnen gelokt met het verhaal dat stierengevechten deel zijn van de cultuur. Onderzoeken tonen echter aan dat het merendeel van de bevolking in Spanje tegen het stierenvechten is. Koop ook geen souvenirs die met stierenvechten te maken hebben, omdat ook hier de opbrengst van wordt gebruikt om het martelen door te laten gaan. Boek geen reizen bij de reisorganisaties die uitstapjes maken naar de gevechten. Ga niet eten in restaurants of uit in andere gelegenheden die stierenvechten promoten. Koop geen producten van bedrijven die stierenvechten sponsoren. Hang posters op, gebruik bumperstickers, maak anderen ervan bewust wat er gebeurt. Help bijvoorbeeld het Comité Anti Stierenvechten als vrijwilliger, of met een gift als donateur. 3 VWO, behaalde cijfer: 9