Sprookje

Er was eens, heel lang geleden een rijke koning. Hij woonde in een groot kasteel. De koning werd ook wel koning Bierbuik genoemd werd omdat hij gek was op bier en een hele dikke buik had. Zijn zoon daarin tegen had een gespierd lichaam en werd daarom prins Spierbuik genoemd. Prins Spierbuik was een hippe aantrekkelijke jongen en deed veel aan lichaamsbeweging. Het kasteel stond in een groot bos en niemand wist precies waar het stond. De vrouw van koning Bierbuik was gestorven aan een ziekte. De koning vond dat het tijd werd dat z’n zoon eens een prinses zocht hij was tenslotte al 19 en z’n hele leven al vrijgezel geweest en hij moest toch ooit gaan trouwen. Het was een gewoonte dat de Koningen de vrouw van de prinsen moest goedkeuren al deden hun dat niet mochten hun niet met de vrouw trouwen. Koning Bierbuik gaf prins Spierbuik 2 jaar om een prinses te zoeken. De koning gaf de prins een wit paard waarmee hij het land doortrok op zoek naar z’n prinses. In het eerste dorp waar hij kwam ontmoette hij een hele lieve knappe vrouw het klikte heel goed tussen hun. Maar helaas zij had al een man en die was worstelaar van beroep en hij durfde haar daarom niet van hem af te pakken. Hij nam afscheid van haar en ging reisde verder op z’n paard. Het was alweer weer zes maanden later toen hij een klein dorpje in reed waar hij een mooi knap meisje zag zitten. Hij zwaaide naar haar en ging op haar af. Ze was nog mooier van dichtbij hij had gevoel dat hij z’n prinses gevonden had. Tot zijn grote teleurstelling bleek toen hij een gesprek met haar wou beginnen het meisje doofstom te zijn en zo kon hij niet met haar natuurlijk communiceren en z’n vader zou het nooit goedkeuren de prinses moest perfect zijn. Hij overnachtte in dat zelfde dorp en trok de volgende dag weer verder naar een ander dorp. Omdat hij dorst had ging hij wat drinken in een café. Hij bestelde een drankje en ging zitten. Hij raakte aan de praat met de barman. Prins Spierbuik vertelde dat hij een lieve leuke knappe mooie prinses zocht. De barman zei dat hij nog wel een meisje kon die nog vrijgezel was en ongeveer wel aan z’n eisen voldeed. Hij zorgde voor een afspraak. Het was liefde op het eerste gezicht het meisje heette Maria. Het leek wel of ze elkaar al jaren konden. Het was een hele gezellig avond en ze zouden elkaar de volgende dag weer zien in hetzelfde café. De volgende dag ging prins Spierbuik weer naar het café. Het verheugde zich op de afspraak. Hij zag Maria daar zitten en begroette haar met een kus. Ze keek hem raar en verbaasd aan. In het begin deed ze een beetje afstandelijk maar verder ging het ging weer hetzelfde als de vorige dag ze praatten en lachten wat af. Hij dacht dat hij z’n prinses gevonden had. Aan het einde van de avond zoenden ze met elkaar. Tot z’n grote schrik zag prins Spierbuik toen hij z’n ogen opendeed dat er nog een Maria stond aan de andere kant van het café. Ze had de hele avond staan toe kijken de prins met haar tweeling zus aan het flirten was wat een blunder! Hij kon natuurlijk niet weten dat ze een eeneiige tweelingzus had. Maria was heel boos en vergaf hem het niet dat hij met haar zus gezoend had. Ze kregen ruzie en diezelfde avond vertrok de prins op z’n paard terug naar het kasteel hij had geen zin meer om een prinses te zoeken en had besloten dat hij maar vrijgezel bleef. Koning Bierbuik was teleurgesteld toen hij zonder prinses terug kwam “Jou tijd komt nog jongen”zei de koning
De maanden verstreken.. Op een koude regenachtige dag zat koning Bierbuik onder genot van een biertje bij de openhaard een boek te lezen toen de bel ging. De koning deed open. Er stond een bibberend meisje voor hem. “Mag ik alstublieft binnen bij u binnen komen schuilen?” vroeg ze. Ze klappertandde van de kou. “Maar natuurlijk” zei de koning die erg gastvrij was en medelijden met het meisje had. Hij gaf haar droge kleren en een biertje en ze gingen samen bij de openhaard zitten. “Wie was er net aan de deur?” vroeg de prins die net uit bad kwam, hij had een handdoek om zich heen geslagen en liep de woonkamer in. Hij schrok toen hij het meisje zag zitten en liep rood aan. Hij zei haar beschaamd gedag en ging zich snel omkleden. “Wat moet ze wel niet van me denken” dacht hij. Toen hij aangekleed was ging hij terug naar de woonkamer waar het meisje nog steeds zat. Hij was nieuwsgierig en begon haar vragen te stellen. “Hoe heet je?” vroeg hij. “Milou” zei ze maar iedereen noemt me “Lou”. "Wat doe je met dit rotweer alleen in het bos?" vroeg de prins. "ik ben weggelopen van huis m’n ouders willen dat ik met de zoon van de slager trouw" zei ze. "En dat wil je niet?" vroeg de prins. "nee ik ben vegetariër en hij wordt waarschijnlijk ook slager ik vind het hartstikke zielig voor die dieren en die jongen is gewoon een drol". Ze wist niet precies waar ze naar toe liep zolang ze maar niet met hem hoefde te trouwen. Ze mocht een paar nachten blijven slapen omdat ze geen slaapplaats had. Prins Spierbuik en Milou konden het goed met elkaar vinden ze kwamen erachter dat ze veel dingen gemeen hadden met elkaar. Milou hield ook van sporten ze op een dag gingen samen hardlopen in het bos en Milou verzwikte haar enkel door een misstap, prins Spierbuik moest haar naar huis dragen ze hadden dikke pret ondanks dat Milou best wel pijn had. Er ontstond een hechtte band tussen de prins en Milou. Koning Bierbuik genoot ervan dat hij z’n zoon zo gelukkig zag. Op een avond werd de koning ernstig ziek de doktoren zeiden dat hij niet lang meer te leven had. De koning lag bijna alleen nog maar op bed de prins kwam bij hem zitten en vroeg:”Wat is u laatste wens voordat u sterft?”. De koning dacht even na en daarna kwam er een grote glimlach op z’n gezicht “Dat jij met Milou trouwt!”. De prins ging het meteen aan Milou vertellen die het een briljant idee vond. De bruiloft was een onvergetelijke dag. Milou heette nu officieel: Prinses Milou en ze hoefde nu niet meer met die slagerszoon te trouwen. Iedereen was gelukkig. Twee weken later is de koning Bierbuik op z’n bed gestorven. Hij had een lach op z’n gezicht.. Prinses Milou en prins Spierbuik leefden nog lang en uiteraard ook gelukkig.