Eenzaamheid

Eenzaamheid is in het woordenboek beschreven als het alleen zijn, het stil zijn of het weinig bezocht worden. Soms heb je het idee dat je er helemaal alleen voor staat. Dat er niemand meer is rondom je heen. Ouders, vrienden,... ze zijn er wel, maar ze zijn er niet tegelijkertijd. Je voelt je helemaal alleen. Je zou wel willen praten met iemand, maar je vindt de geschikte persoon niet… De eenzaamheid kan zich in alle bevolkingsgroepen voordoen, zowel bij kinderen als bij volwassenen. Kinderen vereenzamen vooral door angsten, door geldgebrek van thuis uit, doordat ze uitgelachen worden door hun uiterlijk, doordat ze niet voldoen volgens de normen van de anderen of doordat ze genegeerd of geweigerd worden door een meisje/jongen. Door al deze redenen belanden ze vaak in een eenzame duistere hoek, waar ze moeilijk en met veel hulp uiteindelijk misschien niet uitgeraken en dan kiezen voor een verschrikkelijke uitweg, zelfmoord of een andere manier. Sommige kinderen zien ook vreselijk op tegen vakantie. Zij hebben dan veel vrije tijd. Te veel lijkt het soms. Je kunt zoveel leuke dingen doen, maar wat dan? Het lijkt wel alsof je, om één of andere geheimzinnige reden, niet kan kiezen. Je blijft maar twijfelen. Je weet niet wat gedaan. Je begint je te vervelen...

Bij de volwassenen maken we vooral een onderscheid tussen ouderen en de jongere mensen. Bij ouderen is het vaak het geval dat ze geïsoleerd geraken doordat ze ziek zijn, doordat ze arm zijn of doordat ze hun eigen wil willen doordrijven of omdat ze reeds uitgesloten waren voordat ze in deze nog veel diepere put terechtkwamen. Armoede, ziekte, terugkeren uit gevangenis en zo niet terug opgenomen worden in de maatschappij of werkverslaafd zijn, kunnen redenen zijn die bij jongere mensen eenzaamheid kunnen veroorzaken.

Het grootste probleem voor deze individuen is terug van dat gevoel vanaf geraken en daar kan soms een heel lange lijdensweg aan voorafgaan.