De 4 natuurelementen

Plotseling hoorde hij een stem. Het was de ziel van de overleden koningin Fabiola. "Dag Fabi, ik wil koning worden", zei hij. "Maar eerst moet ik mijn geliefde vinden","dus niet die Wendy he". "Wat moet ik nu toch doen om de vloek te verbreken?" "Maar Albertje toch, luister naar men goede raad","je moet de 4 natuurelementen overwinnen". "Weet wel, deze zijn niet zonder gevaren". "Verder kan ik je nu niet helpen, de rest is aan jou". "Dank je Fabi, ik zal mijn best doen", zei hij triest. Hij besloot dan maar om een eindje verder te rijden, en zo belande hij aan het Albertkanaal waar plotseling het smerige kanaalmonster zijn kop boven water stak. "Mijn beste", zei het, "wat ben je van plan?" "Ik zou voorbij het kanaal moeten", zei Albert. "NEEN", schreeuwde het monster. "Dit mag enkel wanneer je ongezien kan overzwemmen." "OK", zei Albert plotseling en ging naar de oever waar hij ongemerkt een stuk riet afknapte. Zonder dat het monster dit zag stak hij het in zijn mond en zwom zo in een wip over. Dit eerste element had hij dus al overwonnen zonder dit te beseffen. Hij wandelde dan maar voort tot hij aan een reusachtig hol aankwam. Dit was het hol van de draak. Opeens klonk er een stem. Het was de drakenstem. Halt riep het. "Ik weet wie je bent en wat je nodig hebt", sprak de draak. "Maar zo gemakkelijk kom je er bij mij niet van af ". "Je zult met mij moeten vechten". "Je mag gebruiken wat je maar wil". Koning Albert had al meteen een lumineus en zei hem da t hij uit zijn bek stonk en eiste dat hij zijn mondspray moest gebruiken. De draak deed dit dan ook en was daarmee zijn beste wapen kwijt. De draak stond maar beteuterd te kijken nu hij geen vuur meer kon spuwen. En Albert lachte en zei "waar rook is, is ditmaal geen vuur", en huppelde blijgezind verder. Hij dacht van "die draak is wel silly", en ja…, plots dacht hij aan Willy. Willy kon hem misschien wel helpen. En ja hoor, Willy wist wel raad. Hij had namelijk nog een helikopter in herstelling staan. Hiermee moest konong Albert enkel tot aan de kust geraken. Hij was nog geen vijf minuten aan het vliegen en er haperde al wat. Bouten sprongen weg en knoppen knalden uit de wanden. Op de laatste meters storte de helikopter de diepte in en Albert nam een parachute en sprong uit de heli. Zachtjes lande hij op het strand. En in de avondzon kwam een reuzekrab aangekropen. "Wat doe jij op mijn terrein?" ,vroeg de krab. "Je zult een opdracht moeten vervullen, anders laat ik je niet leven." "Je moet een zandkasteel bouwen dat groter is dan het koninklijk paleis." Potseling dook er uit het niets een reuzachtige fata morgana op. De krab keek vol verbazing en gaf uiteindelijk toe. Albert keerde terug en wanneer hij aankwam stond de bloedmooie princes in de deuropening te wachten. Koning Albert was dolgelukkig en trouwde met haar. En ze leefden nog lang en gelukkig.