Commentaartekst: Bootcamps

We don't need no education


Reactie op de tekst “Schop ze in het gareel”, door Héléne Schilders.


“De jeugd van tegenwoordig hé”: het is een uitspraak die zowat iedereen wel al eens heeft gebruikt.

Al is hij vooral bij vrouwen die het voorbij de gemiddelde levensverwachting hebben geschopt, erg populair. Toch hebben ze gelijk wanneer ze hun zinnetje waarmee ze geassocieerd worden, voor de zoveelste keer herhalen. Ook zo zal de Amerikaanse overheid tien jaar geleden hebben gedacht bij het oprichten van de reeds veel besproken heropvoedingskampen, ook wel bootcamps genoemd.

De bootcamps moeten jeugdige criminelen heropvoeden, want de opvoeding was waar het volgens studies fout gelopen was bij deze jongeren. Het is algemeen geweten dat een goede opvoeding essentieel is, dat de Amerikaanse overheid dit toch nog met studies wou aantonen, zegt genoeg over de bekwaamheid van de overheidsleden. Nadat de studies, zoals verwacht, aantoonden dat de opvoeding belangrijk is, duurde het niet lang of de eerste bootcamps waren een feit. De kampen zijn een soort van kopie van de trainingskampen van mariniers. Militaire discipline, woonomstandigheden die neigen naar het vroegere Sparta en zware fysieke proeven worden gehanteerd in de bootcamps. Deze methode gaat grotendeels aan haar doel voorbij, aangezien zeven op de tien hervalt in het criminele milieu. Natuurlijk zal de Amerikaanse overheid de eerste zijn om te zeggen dat ze toch drie op tien delinquenten terug op het rechte pad krijgen, dit is slechts het bewijs dat men cijfers kan gebruiken om te bewijzen wat men maar wil. De overheid heeft de bootcamps vooral opgericht omdat ze hiermee op hoge detentiekosten konden besparen en dat de overbevolking in de gevangenissen werd tegengegaan. Hoewel ze het nooit zouden toegeven is het hen dus helemaal niet te doen om de jongeren als individu, ze zijn gewoon het zoveelste middel om de grote begrotingstekorten deels weg te werken. Los van wat de functie van de opvoedingskampen nu mag zijn, zijn ze een bron van overmatig geweld. Geweld is net iets wat mensen sterk beïnvloed, zeker op jonge leeftijd. Gewelddadig met de jongeren omgaan werkt dus contraproductief, aangezien de kans dan groot is dat ze dit gedrag gaan overnemen op latere leeftijd.


Naast de bootcamps van de overheid zijn er ook private kampen. Deze kampen zijn een product van vraag en aanbod. De laatste jaren kennen ze een grote toename in aantal doordat er een grote vraag naar is van ouders die hun kinderen willen laten heropvoeden. De kinderen in kwestie moeten zelfs nog niet in aanraking gekomen zijn met justitie. Het idee dat je eigenlijk niks om de opvoeding van je eigen kinderen moet geven, aangezien je zo op latere leeftijd gewoon naar een opvoedingskamp stuurt, is ronduit verontrustend. De private kampen worden dan ook meestal opgericht door personen die de kampen als een investering zien. Ze stellen onbekwame personen aan als personeel, wat de jongeren natuurlijk niet ten goede komt. Het is de oprichters van de kampen dan ook voornamelijk om het winstgevende aspect van de kampen te doen en niet, net zoals de Amerikaanse overheid, om de jongeren.

Hoe hard ze ook hun best doen, zowel bootcamps als private kampen gaan geen vervanging kunnen bieden van de opvoeding die de ouders een kind moeten geven. De verantwoordelijkheid ligt bij de ouders en het is dan ook jammer dat sommige van hen zo laks omspringen met de opvoeding van hun kinderen. Het mogen dan wel hun kinderen zijn, iedereen heeft het recht op een degelijke opvoeding. Jammer genoeg interpreteert de ene 'degelijk' op een verschillende manier dan de andere. De opvoeding is dan ook een tijdloos onderwerp, waardoor er veel ruimte is voor discussie.