Ghandi

Gandhi

Het was het einde van de 19e eeuw en India was in haar 2e eeuw van een Britse overheersing. Mohandas Keramchand Gandhi was niet bijzonder op een ding na hij was heel erg verlegen.
Hij trouwde op zijn 13de toen hij nog op school zat.
Hij wist niet wat hij precies wilde worden, maar hij wilde wel graag arts worden. Dat zou hij nooit worden want alle vakken die hij op school deed vond hij moeilijk of kon zijn hoofd er niet bij houden.
Een oom van hem vond dat hij naar Londen moest om rechten te studeren. Dat ging hij doen. Hij schaamde zich omdat hij merkte dat hij de enige was die in het wit gekleed ging. En alles wat hij zei of deed was verkeert.
Hij besloot een Engelse Gentleman te worden. Al snel kwam hij erachter dat zijn manier van denken moest veranderen. Dat was iets dat verder ging dan verschillen in gebruiken en cultuur. Je moest jezelf trouw blijven en niet iemand proberen na te bootsen. Hij ging experimenteren en maakte zijn leven eenvoudiger om te weten of het zo beter was.
Gandhi had nog geen richting gevonden die hij wilde doen. Hij wilde ook iets wat een uitdaging was doen en een advocaat worden bleek geen uitdaging meer te zijn. Hij probeerde zich in te zetten voor sociale hervorming, maar hij wist zich ook hier geen houding te geven.
In ieder gezelschap was hij onhandig. Alles wat hij deed vonden de mensen verkeerd. Na drie lange jaren slaagde hij er toch in en werd toegelaten als advocaat.

Advocaat in Zuid-Afrika

Later ging hij werken in Zuid-Afrika als advocaat. Hij leerde zichzelf aan om zich zo in een zaak te verdiepen dat hij er wat zelfverzekerder van werd. Zo kregen de mensen ook vertrouwen in hem en zeiden niet dat hij alles verkeerd deed. Wat een enorme indruk op hem maakte waren alle Indiërs in Zuid-Afrika. Hun lijden werd zijn lijden.
Er waren geen grenzen voor Gandhi’s vreugde. Overal zag hij de mogelijkheid voor de keuze tusen allen voor zichzelf leven of leven ter wille van anderen. Hij werd niet meer gezien in dure Europese kleren. Hij had ook zijn huishouden tot in elke detail vereenvoudigd. Hoe meer hij groeide hoe bewuster hij was.

De strijd voor de vrijheid

De mensen in India waren al eeuwen lang de slachtoffers van discriminatie en wreedheden door mensen uit hogere klasse.
Een van de eerste stappen die Gandhi besloot om te ondernemen voor de vrijheid van de Indiërs was een begin maken voor de bevrijding van lagere klasse. Gandhi voerde er campagnes voor. Ze kwamen van de Himalaja tot aan Ceylon. De boodschap was overal het zelfde: “Wij zijn allen een. Wanneer je anderen doet, berokken je jezelf lijden. Wanneer je anderen zwak maakt, verzwak je jezelf, verzwak je het hele land’’.
Overal waar hij kwam verzamelde hij geld in voor de Harijans (de benaming voor de lagere klasse in India). De mensen stonden al te wachten als hij ergens aankwam. Ze stonden in grote groepen te wachten. Ze gaven geld en sieraden en stopte het in zijn uitgestrekte armen.
Iedere stap die Gandhi ondernam was spontaan en ieder jaar werd hij er jeugdiger op. Hij was er ook steeds meer bereid tot experimenteren.

De strijd tegen de Engelse

De Indiërs waren woedend over de engelse uitbuiting.
Ze verspilde veel moeite aan haat en pogingen om terug te slaan.
Maar Gandhi wilde dat ze de woede omzette in een geweldloze actie. Hoe meer onderdrukking er kwam hoe meer de Britten begrepen dat zei zichzelf ook schade toebrachten. Dat deden ze zolang ze de Indiërs hun politieke vrijheid ontnamen. Er kwamen zelfs Engelse burgers bij Gandhi om mee te werken aan de vrijheid voor de Indiërs. De strijd voor economische en politieke onafhankelijkheid van India.
Elke keer als er een strijd was die hij onmogelijk kon winnen, stortte hij zich op de strijd zonder te denken aan zijn eigen veiligheid.

De laatste jaren

De strijd die hij de laatste jaren moest meemaken was een van de grootste tragedies die de geschiedenis kent. Er was een grimmige burgeroorlog aan de gang. Een burgeroorlog tussen Hindoeïstisch en Islamitisch India op een van de vooravonden van de onafhankelijkheid. Gandhi werd gehaat door de Hindoes en de Islamieten. Het bloedvergieten trof hem tot in zijn hart.

De eenmansvredesmacht van Gandhi

Hij was al ver in de zeventig hij ging te voet naar afgelegen dorpen voor een eenmansvredesmacht. Hij liep, werkte en sprak zestien tot twintig uur per dag. Overal wist hij problemen op te heffen die waren opgericht door godsdienstige gebruiken.

Overal een klein wonder

Overal gebeurde wel een klein wonder. Islamitische gezinnen namen het risico om Gandhi onderdak te verlenen. Moordenaars melde zich aan om hun wapens in te leveren en plunderaars melde zich aan om terug te brengen wat ze geroofd hadden. Of ze boden hem geld aan voor hulp aan misdelen.

Wat heeft hij bereikt

Van een heel verlegen advocaat is Gandhi een bekende man geworden.
Iemand die streed voor de mensen rechten in India. Hij deed het niet alleen maar met hulp van anderen. In de negenenzeventig jaar da Gandhi geleefd heeft heeft hij veel bereikt. Hij is een paar keer opgepakt maar dat vond hij niet erg. Zo kon hij rustig nadenken over dingen die bij moest bedenken voor de vrijheid van de Indiërs. Hij is vermoord door een Hindoe. Duizenden mensen liepen ontroerd langs de kant van de weg.
Gandhi werd gerespecteerd door mensen om zijn eerlijkheid, bekwaamheid en moed die hij voor hen over had.
Ooit had Gandhi sandalen in de gevangenis gemaakt na zijn vrijlating stuurde hij ze op naar Smuts. Later zei Smuts: "ik heb de sandalen vaak gedragen tijdens de zomer, hoewel ik besef dat ik het niet waard ben om in schoenen van zo’n groot mens te staan".

Eretitel

Gandhi heette eerst Mohandas Gandhi maar nu mensen hem zien met wat hij gedaan heeft heet hij Mahatma Gandhi. Mahatma is een Sanskriet woord dat: “grote ziel’’ betekend.
Het was een grote titel want het werd vroeger ook aan brahmaanse wijsgeren gegeven.