Concentratie kampen

De macht van het kamp

De twintigste eeuw was de eeuw van het totalitaire systeem. Rusland werd geteisterd door het communistische beleid van Stalin. In Duitsland kwam in 1933 de Nationaal-socialistische dictator Hitler aan de macht. Hitler sprak uit wat de mensen dachten, het volk had behoefte aan een sterke leider, iemand die voor het land op kwam, iemand zoals Adolf Hitler. Hitler verandere het land in een totalitaire staat. Hij streed voor een groot Nationaal-socialistisch rijk onder zijn macht. Dat niet iedereen in deze toekomst welkom was bleek al snel, met groot terreur als gevolg.
Er waren verschillende groepen mensen die hij niet kon gebruiken in zijn “ Derde Rijk”. Dit waren onder andere de rassen zoals zigeuners en joden. Dezen werden beschouwd als raciaal minderwaardig. Joden kregen daarbij de schuld van vrijwel alle ellende in Duitsland. Ook “asocialen” zoals homoseksuelen, zwervers en prostituees werden niet geaccepteerd. Homoseksuelen waren vooral niet goed voor de ontwikkeling van het Derde Rijk aangezien (arische) mannen en vrouwen in hun relatie kinderen moesten verwekken zodat de uitbreiding van het arische ras gegarandeerd was. En uiteraard was het van groot belang dat iedereen die tegen hem en zijn bestuur was, opgeruimd werd. Dit waren politieke tegenstanders. Hieronder vallen grote groepen waaronder communisten, socialisten, verzetsstrijders, geestelijken en ieder ander die zich negatief uit liet over het Derde Rijk. Mensen die hem dwarsboomden kon hij niet gebruiken tijdens het vormen van zijn natie. Deze mensen werden afgevoerd naar vernietigings- of concentratiekampen. Concentratiekampen waren afgesloten kampen waar deze politiek gevaarlijke of in de maatschappij ongewenste personen, zonder vorm van rechtvaardig proces gevangen gehouden werden.

Deze kampen waren hoogstnoodzakelijk voor het bestaan van de totalitaire staat.
Hitler maakte zo voor zichzelf de ruimte om de mensen te beïnvloeden. Doordat alle mensen die tegen zijn ideeën waren of weggewerkt werden, of uit angst dit voor zich hielden had Hitler de vrije loop om het volk alleen de informatie te geven die hij wilde dat ze kregen. Er werd hun dus alleen maar verteld hoe goed Hitler was, hoe goed Duitsland was, hoe slecht bijvoorbeeld Joden waren en dat oorlog en geweld normaal en goed was. Mensen leefden in angst. Opstanden waren er dus ook niet bij, dit kon je dood betekenen of je werd afgevoerd. Een eigen mening was er sowieso niet meer bij, overal en door iedereen kon je verraden worden.
Niet veel mensen wisten wat er precies gebeurde met de personen die meegenomen werden, Maar hun angst was terecht. Wat er in de kampen gebeurde was afschuwelijk. Hoe slecht het er aan toe ging verschilde per kamp en periode, maar goed had je het er nooit. In de kampen werd je hoe dan ook beschouwd als minderwaardig. Als gevangen van een van de kampen was je geen persoon meer, je was niks meer dan een nummer. Deze werden dan ook op de kleding bevestigd of op de arm getatoeëerd. De gevangenen werden er totaal geterroriseerd. Straffen waren zeker geen uitzondering. Als gevangene werd van je verwacht dat je lange dagen van zware arbeid verrichtte onder slechte omstandigheden. Deze arbeid was een van de grootste oorzaken van de velen sterfgevallen in de kampen. De dood van een Jood werd niet gezien als verlies van een arbeidskracht, maar als bijdrage aan de Endlösung. Er werd in de kampen “gezuiverd” en ook arbeid verricht, iets dat ook van groot belang was voor de staat.
De kampen hebben een enorme bijdrage geleverd in het totalitaire systeem onder Hitler, en zonder was het misschien totaal anders gelopen. De ongelofelijke hoeveelheid macht die Hitler had, had hij niet gehad zonder de kampen, de totalitaire staat had zeker minder lang stand gehouden en er zouden veel minder slachtoffers gevallen zijn.