Essay Galileo Galilei

“En toch beweegt zij!” Op 15 februari 1564 werd hij geboren. Op 8 januari 1642 overleed hij. Gedurende zijn 78 jarige leven deed hij vele ontdekkingen. Deze blijken het begin te zijn van een nog steeds erg moderne wetenschap, astronomie. In zijn tijd werd er niet naar hem geluisterd, vooral omdat de kerk heel andere ideeën over het wereldbeeld had dan hij. Daardoor werd hij in 1633 zelfs veroordeeld tot levenslang huisarrest. Pas in 1992, 359 jaar na het proces, biedt Paus Johannes-Paulus II zijn excuses aan uit naam van de kerk en zorgt dat zijn naam wordt erkend als een gelovig mens, Galileo Galileï. Galileï was de eerste die een telescoop gebruikte om naar de hemel te kijken. Zo ontdekte hij dat er vier manen rondom Jupiter zijn (nu: de Galileïsche manen), ook de schijngestalte van Venus en de kraters in de Maan zag hij voor het eerst. Hieruit kon hij een conclusie trekken die, ook nu nog, als erg belangrijk wordt beschouwd: De aarde is niet het middelpunt van het heelal, maar het draait, net als andere planeten, om de zon heen. Deze ontdekking was gebaseerd op de theorieën van Copernicus, alleen had hij er destijds geen bewijzen voor. Nu had Galileï, een voorstander van Copernicus’ ideeën, het zelf met eigen ogen waargenomen en dus, zo dacht hij, moest de wereld Copernicus wel geloven. Maar helaas was dit dus niet het geval. De kerk was erg machtig en geloofde in de geschriften van Ptolemeus, waarin stond dat het heelal om de aarde heen draaide. Aangezien de kerk vond dat Galileï tegen God’s woord in ging en dus ongelijk had, werd hij veroordeeld. Hij kreeg de rest van zijn leven huisarrest. Hoe kan het nou dat iemand voor iets wat hij kon bewijzen veroordeeld werd? Als je je gehele leven lang hoort dat een vierkant een rondje is, zal het moeilijk te begrijpen zijn dat dit niet waar is. Als je met tien mensen samen bent die allemaal geloven dat het vierkant een rondje is en één iemand beweert plotseling het tegendeel, is het logisch dat men probeert die tegenstander weg te werken. Zo was het dus ook in de tijd van Galileï, men kon gewoon moeilijk geloven dat hun geloof niet waar was, de aarde was het middelpunt, zo hadden zij het hun hele leven gehoord, dus was dat ook zo. Op zich is deze reactie, voor die tijd, nog wel redelijk logisch, ook al had Galileï wel gelijk. Als iemand nou eenmaal ergens sterk in gelooft, is het erg moeilijk als dit opeens niet waar blijkt te zijn. Wat echter niet betekent dat het normaal is, dat pas in 1992 de Paus zijn excuses heeft aangeboden. 350 jaar na de dood van Galileï! Waarom kon dit niet eerder? Men wist toch al een lange tijd af van het feit dat Galileï in zijn tijd gelijk had. Was het nou zó moeilijk te begrijpen dat de aarde om de zon draait, dat het 350 jaar duurde totdat men bedacht dat Galileï toch ten onrechte bestraft is? Dat zal dan toch wel bij de mens horen, die eigenwijsheid om het ongelijk toe te geven. Galileï was toch wel anders dan andere mensen. Erg geleerd voor zijn tijd, hij werd veroordeeld en toch geloofde hij in de kerk. Maar bij het proces had hij nog maar één ding om zich mee te verdedigen, zijn woord. En zoals andere mensen, die niet geloofd worden, het zinnetje: “Ja, maar…” gebruiken, zei Galileï wijs: “En toch beweegt zij!”