Dromen

Mijn Dagdroom… Leeuwen, tijgers, olifanten… Eindeloze kale vlakten, droge velden, groene bossen… Als ik mijn ogen sluit, zie ik mezelf lopen over vlakten, tussen de dorre platen, de kale rotsen en de wijde wouden… Zuid Afrika, op een continent waar elk ogenblik de verschillen zo duidelijk zijn… This is life! Ik zie mezelf, glijd als een meeuw door de wolken, cirkelend boven een stad. Ik luister naar de verhalen en zie het beeld wat ik had. Ik zie de vruchtbaarste grond van de aarde, grenzend aan armoe en pijn. Ik zie naast de groene de droogste valleien. Ik hoor gelach en gehuil. Ik zie mensen die mijlen moeten lopen voor drinkwater. Ik zie tijgers op jacht naar iets eetbaars, sluipend door het verbrande gras. Boven de bossen hoor ik het zingen van vogels, honderd verschillende geluiden komen op me af... This is life! Zuid Afrika… Jonge mensen met een toekomstdroom die besmet is met ziekte en vuil. Ze genieten van dat wat ze hebben en zijn zuinig op dat wat er is. De natuur is er kostbaar en rijk aan producten. Dankbaar maken zij daar gebruik van en vinden dat wat ze nodig hebben. Als ik vaste grond onder mijn voeten krijg en de realiteit voor me zie, zie ik de mensen, hoe ze leven, wat ze doen en wat ze willen. Ik voel hun vreugde en hun verdriet, hoor hun wensen en hun dromen, ik zie Afrika met andere ogen… This is life! Ik steek mijn hand uit, ik wil ze helpen. Ik ben welkom, want gastvrijheid is hier heel normaal. Ik slaap bij hen, in een klein tentje aan de rand van het bos. Achter mij bevindt zich een zee van bomen en planten, voor mij strekt een kale, droge vlakte zich uit over kilometers aarde. Ik verstop me diep in mijn warme trui, als ik de zon onder zie gaan in een land vol wonderen. This is life! Bij het licht van de maan spelen de mensen op hun instrumenten, muziek die hen vrolijk maakt en behoed tegen geesten en het kwade van de nacht. Als de slaap me overvalt, kruip ik in mijn tentje, waar ik veilig onder mijn klamboe ga liggen om mezelf te beschermen tegen de muskieten. Iemand heeft me net nog verteld dat het nu winter is in Afrika en dat er dus geen muskieten zijn. Maar ik wil geen risico’s nemen en kruip dus diep weg in mijn slaapzak én onder mijn klamboe. Terwijl ik luister naar de geluiden van dit bijzondere land, laat ik de dag aan me voorbij gaan en laat ik de gebeurtenissen passeren. Totdat ik in slaap val, om de volgende ochtend wakker te worden van het vrolijke gezang van de vogels. Na een gevecht met mijn klamboe, ik heb mijzelf als mummie ingewikkeld, begin ik aan een nieuwe dag vol indrukwekkende belevenissen. Ik weer het zeker: This is life! Zuid Afrika, op een continent waar elk ogenblik de verschillen zo duidelijk zijn, zie ik Afrika met andere ogen! Als ik mijn ogen weer open doe, zie ik tientallen blikken op mij gericht. Ik kijk om me heen en merk op dat ik niet in Afrika ben, maar gewoon in Nederland, in de klas. Ik geloof dat ik een beetje aan het wegdromen was… Terwijl iedereen luisterde naar het saaie verhaal van de leraar Nederlands, zag ik Afrika… Geraakt en dichtbij…Verbaasd en bewogen…