De onmogelijk liefde

32 jaar geleden speelde het zich allemaal af op de bloederige gronden van Vietnam.

Jack Goodspeed zat in het 42e bataljon van de Amerikaanse mariniers. In 1969 toen de strijd tussen Amerikaanse soldaten en de noord Vietnamese soldaten erg hoog opliep werd het bataljon ingelicht dat ze naar Bien Phu moesten voor uitzending. De meeste van die jongens waren pas 18 a 19 jaar oud. Ze zaten net in bij het korps en nu moesten ze naar hun opleiding zoals vele anderen naar Vietnam.

Op 3 februari was de grote dag van Jack, ze gingen naar Vietnam. Zijn grote droom om als een man voor zijn land te vechten was in vervulling gegaan. ’s Morgens om 6 uur ’s ochtends vetrokken ze van het vliegveld “Pensacola” in Calafornië. Hij nam afscheid van zijn familie en trad het vliegtuig binnen war een grimmige spanning heerste.

3 uur later kwamen ze op het vliegveld van Saigon aan. Toen ze uitstapte keek iedereen hun aan alsof ze doodde mensen zagen lopen. Jack snapte er niets van hij had gehoopt dat ze werden ontvangen als nieuwe redders want ze hadden tenslotte hard getraind. Ze liepen naar het hoofd kwartier in een nette rij. Er liepen ruwe militairen langs hun heen naar het vliegtuig en ze zeiden allemaal zacht: “rookies we’ll see you later in a bodybag”. Ze dachten dat ze gek gemaakt waren door de oorlog en trokken er zich niets van aan. Jack werd ingedeeld bij de special forces. Dat betekende voor hem bij het front. Jack kon zijn ogen niet geloven nu mocht hij eindelijk naar het front en zijn droom waar maken. Later op die dag werd hij in een heli geladen. Onderweg keek hij zijn ogen uit als een klein kind. Ze kwamen bij de basis aan in Bien Phu. Hij melde zich bij de commandant en werd daarna al snel lid van de grote familie daar zoals ze zich noemde.

Na zeker drie maanden was zijn zicht op de oorlog zeker verandert, nu snapte hij ook de teksten van die ruwe soldaten die hij had gezien op het vliegveld. Bijna al zijn bataljon genoten waren dan ook dood en al terug naar huis gestuurd. Op zijn zoveelste missie kwamen ze bij een dorp zogenaamd “Dien Dai”. Ze kregen orders om het dorp tot op de wc’s na te zoeken na Vietcong. Er bleken zeker 30 VC te zitten en die werden ook gelijk geëxecuteerd, voor hun dagelijks werk, maar uit een gat in de grond kwam nog een VC soldaat tevoorschijn en schoot Jack in zijn rechterarm gelijk brak er een groot vuurgevecht uit. Jack viel op de grond en kraamde het uit van de pijn, een mooie Vietnamese vrouw ontfermde zich over hem. En verzorgde hem hij wist niet waarom maar hij voelde zich op zijn gemak en de pijn was ook zo over alsof het nooit gebeurt was.

Dagen daarna was Jack genezen en moest weer terug naar het front hij kon die vrouw maar niet uit zijn hoofd zetten. Terug in het kamp was iedereen weer gelukkig met Jack’s terugkomst en werd daarom ook bevordert tot Luitenant. Hij had nu een eigen peloton onder zich en voerde er een paar missies mee uit hij kon die vrouw nog steeds niet uit zij hoofd zetten. Jack werd bij zijn commandant geroepen hij had een speciale en ook gevaarlijke missie. Er was in de omgeving van het stadje Dien Dai veel VC activiteiten gemeten, dus moest Jack en zijn peloton het stadje veilig maken en zich ontdoen van de VC. Jack was door het dolle hij zag misschien eindelijk de vrouw van zijn leven weer hij wist gewoon zeker dat, dat de vrouw was die voor hem de ware was ook al mocht het niet van de overheid.

Die dag waren hij en zijn peloton al snel ter plaatse bij het kleine dorpje Dien Dai. Ze zochten het dorpje uit en vonden niet sen begonnen zich te stationeren. Jack ging opzoek naar die ene vrouw en vond haar in een hutje. Ze keken elkaar aan en kuste elkaar. Die dagen daarna was Jack waakzaam en gelukkig. Tot de dag volgde dat ze bericht kregen uit het kamp dat de VC naderde. Iedereen maakte zich klaar voor actie Jack maakte zich klaar voor de strijd en kuste de vrouw “Hogai” tot ziens. Ze gingen iets buiten het dorp zitten wachten op de VC. Toen het een beetje begon te schemeren zagen de soldaten van Jack de VC op de heuvelrug aan de andere kant van het dorp lopen ze rende zo hard ze konden het dorp in en waarschuwde iedereen. Ze gingen zo snel mogelijk achter en in de huizen zitten. De VC naderde snel Jack zat bij hogai in de hut en ze rilde van angst. Snel opende Jack’s soldaten het vuur en over vlogen kogels en granaten Ujack zag dat eenm van zijn mannen van achteren werd aangevallen en hij rende naar buiten om hem te redden. Hij vloog boven op de man en toen volgde een keiharde knal en Jack wist eigenlijk al wat er gebeurt was en keek achterom en het bleek dat hij gelijk had de hut met hogai erin was ontploft er was niets meer van over. Jack schreeuwde het uit van verdriet, maar die veranderde snel in woede.

De strijd duurde nog 4 lange dagen maar op de 2e dag was hun luitenant Jack Goodspeed omgekomen onder vijandelijk vuur. Ze hadden de slag gewonnen maar ze miste een grote officier. Jack kreeg een militaire begrafenis en Hogai is nooit meer over gesproken. Maar de twee hadden zich weer gevonden in het hiernamaals en konden daar gelukkig en vredig (legaal) leven.

Dit is een van de zovele onmogelijke liefdes op deze wereld, maar ergens anders is het toch altijd mogelijk en zullen de twee die voor elkaar bestemd zijn elkaar vinden