Anne Frank huis

ERVARINGSVERSLAG CKV ANNE FRANK HUIS Naar Amsterdam We gingen met alle mensen die meededen aan de uitwisseling met Verviers, Melle en Tourcoing naar Amsterdam. Dat vonden we allemaal kei gaaf! En dat was het ook! We zijn die dag begonnen om 8.00 ‘s morgens met het verzamelen voor de school om te vertrekken met 2 bussen naar Amsterdam. Toen we om 11.00 aankwamen in Amsterdam gingen we eerst naar een diamantenslijperij. Dat was niet zo leuk omdat het een rondleiding was die maar 7 of 8 minuten duurde. Het was dus niet echt wat je er zou van verwachten. Daarna gingen we naar het Anne Frank Huis waar hieronder meer over verteld wordt. Toen we rond half 2 bij het Anne Frank Huis weg waren mochten we zelf tot half 4 in Amsterdam rond lopen. Dat was heel leuk. Ik en nog een paar mensen zijn toen naar de Wallen geweest en we hebben ook nog andere dingen bekeken. Het viel ons vooral op dat er achterlijk veel coffeeshops waren in Amsterdam, en dat we toen ook meteen wisten waarom Amsterdam, Amsterdam drugsstad genoemd wordt. En terecht! Nadat we om half 4 allemaal bij de dam verzameld hadden gingen we een rondvaart door de grachten maken. Dat was ook wel heel bijzonder omdat de meesten van ons dat nog nooit gedaan hadden. Aan het eind van de rondvaart gingen we weer naar huis. We arriveerde om half 9 bij de school na een 3 uur durende reis! Die overigens heel gezellig was. Die avond zijn we met alle uitwisselings mensen naar het Kaffee van axis geweest waarmee we de dag geweldig afsloten! Het Anne Frank Huis Het Anne Frank huis ziet eruit als een normaal huis net als de andere huizen aan de Prinsengracht. Het bestaat uit een voorhuis, en een achterhuis. In het voorhuis was het bedrijf van Otto Frank (de vader van Anne) en een magazijn. Het achterhuis is vanaf de straat niet zichtbaar. Als je het huis van de voorkant ziet verwacht je niet dat er nog zo’n grote ruimte achter zit. Dat is dan wel raar
In de tijd dat Otto Frank zijn bedrijf had op de Prinsengracht, was de tweede wereld oorlog bezig. Joden werden vervolgd. Omdat de familie bang was dat ze opgepakt werd besloten ze te gaan onderduiken. ‘Het achterhuis’ van de Prinsengracht was daar een prima plaats voor omdat het toch al leegstond. Van de deur die het voorhuis van het achterhuis scheidde maakten ze een draaiende kast, zodat het net leek alsof er geen ruimte achter zat. De familie Frank heeft samen met de familie van Pels (Anne noemt ze in haar dagboek ‘Van Daan’) en Fritz Pfeffer (Albert Dussel) bijna 3 jaar ondergedoken gezeten, zonder één keer naar buiten te kunnen. Moet je je effe voorstellen! 3 jaar niet naar buiten! Uiteindelijk zijn ze toch opgepakt en werden ze vervolgd. Van alle bewoners heeft alleen Anne’s vader, Otto Frank de concentratiekampen overleefd. Het Achterhuis is nu opengesteld voor bezoek, en is een soort toeristische attractie geworden wat ik trouwens wel jammer vind omdat het toch een speciale plaats is. Het is helemaal verbouwd en er is een modern gebouw aan vast gemaakt als het vervolg van het museum. Het was er erg druk, al buiten stond een rij van mensen voor de ingang te wachten. Nadat Koningstein de kaartjes had gekocht konden we naar binnen. Eerst kwamen we in een kamer, waar we een stuk video te zien kregen over Anne Frank. Dat was heel grappig want je moest niet gewoon luisteren, maar je moest een telefoonhoorn pakken en daarmee luisteren naar het verhaal. Daarna kwamen we in een andere kamer waar (dat was trouwens in alle kamers) allemaal stukken uit het dagboek van Anne Frank te lezen waren op de muur. Daarna kwamen we in een kamer waar weer een video te zien was waarin Miep Gies vertelt over de dag dat het achterhuis ontdekt werd en de bewoners opgepakt werden. Daarna kwamen bij de draaiende kast. Achter de draaideur was een smalle steile trap naar boven. Via die trap kom je in het achterhuis. De meubels die er toen stonden staan er nu natuurlijk niet meer, maar toch vond ik dat er een speciale sfeer hing. Het is toch een raar idee dat acht mensen daar 3 jaar ondergedoken hebben gezeten. In de kamer waar Anne sliep waren er op de muur allerlei plaatjes en posters geplakt. Dat vond ik heel apart, omdat dat me het idee geeft dat Anne ook maar een normaal meisje was. En dat was ze natuurlijk ook. In het huis waren veel foto’s uitgestald en ook het dagboek van Anne Frank was te bezichtigen. Over het algemeen vond ik dat het huis er behoorlijk armoedig uitzag. Maar dat is wel logisch, want het behang en zo gaat er na vijftig jaar niet steeds beter uitzien. Vergeleken met veel andere onderduikers in de tweede wereld oorlog, hebben Anne en de rest van de bewoners van het achterhuis nog heel veel geluk gehad. Want de meeste joden hadden waarschijnlijk een veel slechter onderduikadres. Toch kan ik het me niet voorstellen hoe het is om 3 jaar lang in angst te leven en niet naar buiten te kunnen. Ik denk dat dit voor Anne dan ook heel moeilijk is geweest, omdat ze een heel druk iemand was, niet iemand die stil kon zitten. Waarschijnlijk heeft ze veel steun gehad aan haar dagboek. En dat schrijft ze ook in haar dagboek: 16 maart 1944, Het fijnste vind ik nog dat ik wat ik denk en voel tenminste nog op kan schrijven, anders zou ik compleet stikken. Mijn ervaring Ik vond het achterhuis heel bijzonder. Echt ‘leuk’ is het niet als het over zoiets tragisch gaat, maar dat is de bedoeling er ook niet van. Je krijgt een idee hoe onderduikers in die tijd leefden, en dat vind ik heel interessant. Als je alles zo in het echt ziet ga je er wel over nadenken. Toch ben ik blij dat ik er nog een keer geweest ben en ik begrijp alles wat met Anne Frank te maken heeft nu toch beter. In het Anne Frank Huis zelf vond ik het best griezelig. Ik zat me als maar in te denken hoe het zou zijn om zelf 3 jaar lang ondergedoken te moeten zitten en ik zat ook als maar te denken hoe de Anne Frank en de andere 7 inwoners hier zijn opgehaald en toen naar zo’n concentratie kamp gebracht zijn. Hoe ze het daar dan gehad hebben en toen ook nog eens gestorven zijn. Ik kreeg het er helemaal benauwd daar binnen. Niet alleen omdat ik aan die vervelende dingen dacht, maar ook omdat het er erg warm en druk was. Buiten dat om vond ik het wel een leuke ervaring, zoiets moet je toch een keer gezien hebben.