HIV en AIDS

Het onderwerp wat ik gekregen heb is AIDS en HIV. Ik weet er al wel wat van, dat het je afweersysteem aantast en hoe je het kunt oplopen, hoe de diagnose gesteld wordt en dat het niet meer te genezen is, maar wel te remmen. Met deze opdracht km ik waarschijnlijk meer over het onderwerp te weten. Ziektebeeld De afkorting AIDS staat voor Acquired Immuno Deficiency Syndrome. De ziekte wordt verwekt door het HIV-virus (Human Immuno-deficiency Virus. Het HIV-virus veroorzaakt een storing in de T-cellen die voor je afweer zorgen. De T-cellen die geïnfecteerd raken kunnen hun functie, het vernietigen van virussen, schimmels en bacteriën, niet meer uitvoeren. Je merkt er niets van, maar je hebt het wel en kunt anderen wel besmetten. Als je afweersysteem zodanig is gesloopt door het HIV-virus dat je vatbaar bent voor kwalen waar je vroeger immuun voor was, heb je AIDS. Het HIV-virus is overgegaan in AIDS. Het is ongeneeslijk en je overlijd aan de complicaties zoals longontsteking en soorten kanker. Als je besmet bent met het HIV of het AIDS virus, noem je dat seropositief. Er zijn verschillende soorten virussen en de virussen kunnen zichzelf ook veranderen. Ontdekking van het virus AIDS werd voor het eerst ontdekt in de VS, 1981. Het werd ontdekt bij jonge (homoseksuele) mannen, die een bepaald type longontsteking hadden. Hiervoor waren ze volkomen gezond. Ook werd in deze groep een bepaalde vorm van huidkanker geconstateerd (Kaposi sarcoom) die normaal alleen voorkomt bij oudere mannen met een verzwakte afweer.
Symptomen: Symptomen bij HIV Als je seropositief bent, voel je je niet ziek, maar ondertussen is het virus wel actief en beschadigt het afweersysteem. Symptomen bij AIDS Incubatietijd: 8-10 jaar na besmetting met het HIV-virus. Beginstadium -verkoudheid -koorts -vermoeidheid -ziekte van Pheiffer -gewichtsverlies -opgezette lymfeklieren -diarree -droge hoest en kortademigheid
Eindstadium -chronische verkoudheid -chronische koorts -chronische vermoeidheid -bloedingen en blauwe plekken -darminfecties -longontsteking -verwardheid en dementie -vormen van kanker Diagnose De diagnose wordt gesteld dmv een bloedonderzoek. Als je seropositief bent, maakt je lichaam antistoffen tegen het virus. Zes tot twaalf weken na besmetting kunnen de antistoffen in het bloed worden vastgesteld. Dan heb je een betrouwbare uitslag. Voor een HIV-test kun je terecht bij je eigen huisarts. De kosten worden vergoed door de verzekeraar. Ook kun je voor een anonieme test naar de GGD. Daar betaal je een eigen bijdrage, variërend van € 15,- tot € 40,-. Er bestaan ook gratis testplaatsen. Normaal duurt het één tot twee weken voordat de uitslag beschikbaar is.Een HIV-test gebeurt alleen na uitdrukkelijke toestemming. Er is ook en HIV zelftest te koop. Verspreiding Vooral lichaamsvochten zoals sperma, voorvocht en bloed hebben een hoge concentratie AIDS. Door de hoge concentratie wordt je besmet. In zweet, tranen en speeksel zit het virus ook, maar is de concentratie veel lager. Daar kun je dus niet besmet door raken. Verspreiding is mogelijk door: -Onveilig vrijen -Lenen van gebruikte naalden of spuiten -Overdracht seropositieve moeder op kind via zwangerschap, bevalling of borstvoeding -Gebruik onveilige bloedproducten.
Preventie -Veilig vrijen, beter om helemaal niet te vrijen -Gebruikte naalden weggooien en zorgen voor schone naalden -Gecontroleerd bloed gebruiken -Zwangeren kunnen naar een gynaecoloog gespecialiseerd in AIDS Behandeling Omdat je van AIDS niet dood kan gaan, maar wel van de complicaties, moeten de complicaties bestreden worden. Dit gebeurt meestal met antibiotica of bestraling
Er bestaan wel middelen om de openbaring van AIDS zo lang mogelijk uit te stellen: Combinatietherapie: een paar geneesmiddelen tegelijk. Zo'n combinatietherapie zorgt ervoor dat er geen nieuwe hiv-virussen bijkomen. Het afweersysteem kan zich herstellen en de patiënt is minder gevoelig voor infecties. Er zijn grofweg twee soorten medicijnen. -Proteaseremmers laten het virus gewoon door en zorgen ervoor dat het zich niet kan vermenigvuldigen, zoals AZT of Zidovudine -De RT-remmers vallen een eiwit aan, dat het hiv-virus nodig heeft om de T-cellen binnen te dringen; alleen samen kunnen ze naar binnen. Dertig procent van de gebruikers merkt er binnen een half jaar nog weinig van. Ze hebben de pech dat er andere hiv-deeltjes bijkomen die zich niet laten tegenhouden.Trouw medicijnen slikken kan helpen. Dat valt niet altijd mee, de geneesmiddelen hebben soms ernstige bijwerkingen hebben. Stijgt de hoeveelheid virus in het bloed, dan is het tijd voor een andere combinatie. Niks aan de hand, zou je zeggen. Maar zo simpel is het niet. Is het virus ongevoelig voor bepaalde medicijnen, dan kunnen andere hiv-remmers vaak ook weinig doen - ook al zijn die nog niet gebruikt. Dat heet kruisresistentie. Tot 1996 slikten hiv-geïnfecteerden één geneesmiddel. Er is nog geen geneesmiddel tegen HIV en AIDS. Er is wel een nieuwe metthode: de aanpak met een stofje dat IL-2 (interleukine-2) heet. Deze stof helpt de T-cellen om zich te delen, waardoor nieuwe T-cellen ontstaan. Of het echt werkt is nog niet zeker. Prognose Binnen 5 jaar is meer dan 90% van de Aids-patiënten overleden. Voorlichtingsadviezen -Algemeen: vertellen hoe het virus in elkaar zit, hoe je besmet kunt worden, wat de compli-caties zijn en hoe het behandeld kan worden. -Patiëntenverenigingen aanbrengen -Folders uitdelen -Zelf voorlichting geven, bijvoorbeeld op scholen en bijeenkomsten Casus Een jonge vrouw meldt zich bij je aan de balie. Zij vertelt je dat ze heel graag zwanger wilt worden van haar vriend met wie zij al 3 jaar een vaste relatie heeft. Ze maakt zich wel zorgen, omdat ze in het verleden nogal veel wisselende contacten heeft gehad, met allerlei soorten mannen. Ze wil weten of ze ziek kan zijn en zij is vooral bang voor AIDS. Zij wil weten wat ze kan doen en hoe je het kan laten testen. Voorlichtingsmateriaal Folder: Testen op HIV, ja of nee? Informatie over aids en de hiv-test in combinatie met

zwangerschap. Door informatie te geven over besmettings- gevaar en voor- en nadelen voor moeder en kind, moeten
zwangere vrouwen een weloverwogen keuze kunnen
maken om zich al dan niet te laten testen. Folder ‘SOA: vorkomen, testen, behandelen’ meegeven Bronnen www.soa.nl
www.scholieren.com
Stencils van school: seksueel overdraagbare aandoeningen
Gezondheidskunde AG, schrijvers Vissers/Ruyken/Tamminga
Folder: SOA: voorkomen, testen, behandelen