Sprookje

Naam : Mounir
Punten : ...../......
Klas : 4Ec
Nr : 2

Een eigen sprookje

Er was eens, heel lang geleden een rijke koning. Hij woonde in een groot kasteel. De koning werd ook wel koning Bierbuik genoemd werd omdat hij gek was op bier en een hele dikke buik had. Zijn zoon daarin tegen had een gespierd lichaam en werd daarom prins Spierbuik genoemd. Prins Spierbuik was aantrekkelijke jongen en deed veel aan sport. Het kasteel stond in een groot bos en niemand wist waar het ongeveer stond. De vrouw van koning Bierbuik was gestorven aan een ziekte. De koning vond dat het tijd werd dat z’n zoon eens een prinses zocht hij was tenslotte al 19 en z’n hele leven al vrijgezel geweest en hij moest toch ooit gaan trouwen. Het was een gewoonte dat de Koningen de vrouw van de prinsen moest goedkeuren.
Koning Bierbuik gaf prins Spierbuik 2 jaar om een prinses te zoeken. De koning gaf de prins een wit paard waarmee hij het land doortrok op zoek naar z’n prinses. In het eerste dorp waar hij kwam ontmoette hij een hele lieve knappe vrouw het klikte heel goed tussen hun. Maar helaas zij had al een man en die was een grote krijger en hij durfde haar daarom niet van hem af te pakken. Hij nam afscheid van haar en reisde verder op z’n paard. Na 6 maanden reed hij weer een klein dropje binnen en zag hij een mooi knap meisje zitten. Hij zwaaide naar haar en ging op haar af. Ze was nog mooier van dichtbij hij had gevoel dat hij z’n prinses gevonden had. Tot zijn grote teleurstelling bleek toen hij een gesprek met haar wou beginnen het meisje doofstom te zijn en zo kon hij niet met haar communiceren en z’n vader zou het nooit goedkeuren want het princes moest perfect zijn.
Hij overnachtte in dat zelfde dorp en trok de volgende dag weer verder naar een ander dorp.
Omdat hij dorst had ging hij wat drinken in een café. Hij bestelde een drankje en ging zitten. Hij raakte aan de praat met de barman. Prins Spierbuik vertelde dat hij een lieve leuke knappe mooie prinses zocht. De barman zei dat hij nog wel een meisje kent die nog vrijgezel was en ongeveer wel aan z’n eisen voldeed. Hij zorgde voor een afspraak. Het was liefde op het eerste gezicht het meisje heette Maria. Het leek wel of ze elkaar al jaren kenden. Het was een hele gezellig avond en ze zouden elkaar de volgende dag weer zien in hetzelfde café.
De volgende dag ging prins Spierbuik weer naar het café.
Hij zag Maria daar zitten en begroette haar met een kus. Ze keek hem raar en verbaasd aan. In het begin deed ze een beetje afstandelijk maar verder ging het ging weer hetzelfde als de vorige dag ze praatten en lachten wat. Hij dacht dat hij z’n prinses gevonden had. Aan het einde van de avond zoenden ze met elkaar. Toen hij zijn ogen opendeed zag hij dat er nog een Maria stond aan de andere kant van het café.Ze was de hele avond aan het toekijken hoe de print met haar tweeling zus aan het flirten was.

Hij kon natuurlijk niet weten dat ze een tweelingzus had. Maria was heel boos en vergaf hem het niet dat hij met haar zus gezoend had. Ze kregen ruzie en diezelfde avond vertrok de prins op z’n paard terug naar het kasteel hij had geen zin meer om een prinses te zoeken en had besloten dat hij maar vrijgezel bleef. Koning Bierbuik was teleurgesteld toen hij zonder prinses terug kwam “Jou tijd komt nog jongen”zei de koning
De maanden verstreken..
Op een koude regenachtige dag zat koning Bierbuik met een biertje bij de open haard een boek te lezen toen de bel ging. De koning deed open. Er stond een bibberend meisje voor hem. “Mag ik alstublieft binnen bij u binnen komen schuilen?” vroeg ze. “Maar natuurlijk” zei de koning die erg gastvrij was en medelijden met het meisje had. Hij gaf haar droge kleren en een biertje en ze gingen samen bij de openhaard zitten. “Wie was er net aan de deur?” vroeg de prins die net uit bad kwam, hij had een handdoek om zich heen en liep de woonkamer in. Hij schrok toen hij het meisje zag zitten en werd rood. Hij zei haar beschaamd gedag en ging zich snel omkleden. “Wat moet ze wel niet van me denken” dacht hij.
Toen hij aangekleed was ging hij terug naar de woonkamer waar het meisje nog steeds zat. Hij was nieuwsgierig en begon haar vragen te stellen. “Hoe heet je?” vroeg hij. “Maria” zei ze."Wat doe je met dit rotweer alleen in het bos?" vroeg de prins. "Ik ben weggelopen van huis m’n ouders willen dat ik met de zoon van de slager trouw" zei ze. "En dat wil je niet?" vroeg de prins. "Nee ik ben vegetariër en hij wordt waarschijnlijk ook slager ik vind het zielig voor die dieren en die jongen is gewoon een sukkel". Ze wist niet precies waar ze naar toe liep zolang ze maar niet met hem hoefde te trouwen. Ze mocht een paar nachten blijven slapen omdat ze geen slaapplaats had. Prins Spierbuik en Maria konden het goed met elkaar vinden ze kwamen erachter dat ze veel dingen gemeen hadden met elkaar. Maria hield ook van sporten.
Op een dag gingen ze samen hardlopen in het bos en Maria verzwikte haar enkel door een misstap en prins Spierbuik moest haar naar huis dragen. Er ontstond een band tussen de prins en Maria. Koning Bierbuik genoot ervan dat hij z’n zoon zo gelukkig zag. Op een avond werd de koning ernstig ziek de doktoren zeiden dat hij niet lang meer te leven had. De koning lag bijna alleen nog maar op bed de prins kwam bij hem zitten en vroeg:”Wat is u laatste wens voordat u sterft?”. De koning dacht even na en daarna kwam er een grote glimlach op z’n gezicht “Dat jij met Maria trouwt!”. De prins ging het meteen aan Maria vertellen die het een briljant idee vond. De bruiloft was een onvergetelijke dag. Maria heette nu officieel: Prinses Maria en ze hoefde nu niet meer met die slagerszoon te trouwen. Iedereen was gelukkig. Twee weken later is de koning Bierbuik op z’n bed gestorven. Hij had een lach op z’n gezicht..
Prinses Maria en prins Spierbuik leefden nog lang en gelukkig.